«Και τώρα, τι γίνεται..;», έλεγε ο τίτλος του χτεσινού αντίστοιχου σημειώματος της στήλης, αναφερόμενο στους «πονοκεφάλους» της κυβέρνησης, σχετικά με τους παραπέρα χειρισμούς της στην υπόθεση της «17Ν» και τα κρίσιμα ερωτήματα, που παραμένουν αναπάντητα και απασχολούν έντονα την κοινή γνώμη, παρά την πολύμορφη επιχείρηση αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης των συνειδήσεων, μέσω -κυρίως- του καταιγισμού των διοχετευόμενων πληροφοριών, στοιχείων, σεναρίων και αναλύσεων.

Η επιχείρηση αυτή, όμως, δεν έχει μοναδικό δράστη την κυβέρνηση, τις διωκτικές αρχές, ανάλογα κέντρα και παράκεντρα της κάθε λογής εξουσίας. Συνένοχοι -δυστυχώς- των προηγούμενων είναι και η μεγάλη πλειοψηφία των φορέων της ενημέρωσης, των υποτιθέμενων λειτουργών αυτού του στοιχειώδους δικαιώματος των πολιτών. Αλλωστε, δε θα μπορούσε να υλοποιηθεί -και, μάλιστα, σε τέτοια έκταση και ένταση- η εξελισσόμενη καθημερινά επιχείρηση αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης, χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή δημοσιογράφων, στελεχών και ιδιοκτητών των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ.

Το σημερινό φαινόμενο έχει, πράγματι, ξεπεράσει κάθε προηγούμενη ανάλογη περίπτωση. Μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων και η μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ έχουν μετατραπεί, με τον ένα ή άλλο τρόπο και στον ένα ή άλλο βαθμό, σε «βαποράκια» των κάθε λογής «διαρροών», των κάθε λογής διοχετευομένων... στοιχείων και... πληροφοριών.

Και οι συνέπειές του δεν καταμετρούνται μόνον ή κυρίως στο βαθμό καταταλαιπώρησης της τρέχουσας ενημέρωσης των πολιτών. Αυτές, μάλλον, είναι λιγότερες. Οι πλέον σημαντικές βρίσκονται στην τραγική υποβάθμιση του ρόλου των δημοσιογράφων και στην απώλεια της όποιας αξιοπιστίας τους. Συνέπειες, που θα γίνουν φανερές αργότερα, ίσως, αλλά θα είναι πολύ περισσότερο δραματικές και επίπονες.