Οσα φέρνει η ώρα... ! | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οσα φέρνει η ώρα... !

Οσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος, λέγανε πολύ σοφά οι παλιοί! Κι όσα έφερε η στιγμή που έσκασε -ή κάποιοι επιδίωξαν να σκάσει- το «τόπι» στα χέρια του Ξηρού, δεν τα έφεραν 27 χρόνια φαγούρας και γρουσουζιάς. Κι αρπάξανε την ευκαιρία. Να τα κοκορέματα, να οι κομπασμοί, οι αξιοσύνες, το ανεβασμένο ηθικό και ο αναπτερωμένος τουπές. Εμπρός βήμα ταχύ. Τ' αλεξίσφαιρα γιλέκα, οι κουρεμένοι πιστολάδες, οι κουκουλοφόροι και ο τσαμπουκάς... Τρέμε Λαέ... Κοίταξε τι σε περιμένει άμα σηκώσεις μύτη. Εδώ είναι το ισχυρόν Κράτος. Δεν είναι παίξε γέλασε!

Κι όλα αυτά χάρη σ' ένα τυχαίο ή συμπτωματικό γεγονός.

Ηταν θέμα προσοχής ή μοιραίου λάθους για τον Ξηρό; 20 χρόνια στο κουρμπέτι δεν του μάθανε πόσα απίδια σηκώνει ο σάκος; Δεν του μάθανε πως 1+1 κάνουν 2; Δεν του μάθανε συνωμοτικές συμπεριφορές; Στο βρόντο πήγανε όλα; Πού πήγαινε ξυπόλυτος στ' αγκάθια;

Κι ο αδελφός του, ο Χριστόδουλος, σε έξαλλη κατάσταση να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για το κακό που του κάνανε και πως στο δικαστήριο θα αποδειχθεί η πλάνη και θα λάμψει η αλήθεια και την άλλη μέρα ξέρασε τ' άντερά του. Ηρωας να σου πετύχει... Τι ξεπεσμός και υποκρισία... Βέβαια εδώ μπαίνει ένα ερώτημα. Πότε πρόλαβε ο Σάββας, που χαροπάλευε να τα καρφώσει όλα αυτά; Κι ο Χριστόδουλος, δεν μπορεί να ήτανε ο προφέσορας της «17Ν» και να τα γνώριζε όλα. Εχω την υποψία πως ο μυστηριώδης πράκτωρ της ΕΥΠ κος Κουφοντίνας τα πρόσφερε όλα πακέτο και κέρδισε την εξαφάνισή του.

Αφήστε, μερικούς εξυπνάκηδες αναλυτές, ειδήμονες και παντογνώστες «τηλε-παραθυρόβιους» που άρπαξαν την ευκαιρία να βάλουν στο στόχαστρο την Αριστερά και να πυροβολήσουν. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα θρασίμια του μηχανισμού της «17Ν», με την Αριστερά; Αυτοί είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, που σκότωναν μόνο και μόνο να γεμίσει η τσέπη τους και όλα τ' άλλα είναι κουραφέξαλα. Απόδειξη, με την πρώτη τσιμπιά στα σπλάχνα ανοίξανε τα στόματά τους και το ξερατό πήγε καπνός. Λέρωσε τους πάντες.

Την Ηλέκτρα την έσουραν στο μπουντρούμι και παρά το πιστόλι που της πίεζε τον κρόταφο, εκείνη φώναζε: το όνομά μου είναι Ελληνίδα και Αδέλφια μου οι Ελληνες. Στον Μπελογιάννη και τον Πλουμπίδη κι άπειρους άλλους αγωνιστές, τους τάζανε λαγούς με πετραχήλια, τους πρόσφεραν «καρέκλες» και οφίτσια, αρκεί ν' ανοίγανε λίγο το στόμα τους. Αρκεί να λέγανε μόνο μια λέξη, μόνο ένα όνομα. Αλλά αυτοί βράχοι ακλόνητοι, πιστοί αγωνιστές και ιδεολόγοι, προτίμησαν το θάνατο, προτίμησαν το εκτελεστικό απόσπασμα, παρά την προδοσία και την ατιμωσύνη. Αυτό είναι ήθος, αυτό είναι Αριστερά. Παρακαταθήκη με θυσία και ηρωισμό για μια ιδέα και ένα όραμα.

Αλλά όπως όλα έχουν διαστρεβλωθεί σ' αυτό τον τόπο και το μαύρο παρουσιάζεται για άσπρο, γιατί να μη διαστρεβλωθεί -προπαντός- και η έννοια της Αριστεράς και του Κομμουνιστικού Κόμματος;

Είναι ένας τρόπος να βγάλουν το ψωμί τους.

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ