Τέλεια..! Με δυο κουβέντες, η κ. Γεννηματά απέδειξε ότι τη χωρίζει άβυσσος από τα λαϊκά προβλήματα, τα οποία ή δεν μπορεί ή δε θέλει να αντιληφθεί. Γιατί αν δεν πρόκειται περί αυτού και το μεγαλύτερο πρόβλημα των πολιτών είναι αυτό που η υποψήφια υπερνομάρχης του ΠΑΣΟΚ υποδεικνύει, τότε οι κάτοικοι της Αθήνας και του Πειραιά δε χρειάζονται υπερνομάρχη. Χάρτη υπηρεσιών χρειάζονται, κάτι σαν αυτόν που υπάρχει για να βρίσκουμε τους δρόμους. Οπότε, αντί η κ. Γεννηματά να ζητάει την ψήφο τους για να γίνει υπερνομάρχης, καλύτερα να ζητήσει από τον Κ. Σκανδαλίδη να την προσλάβει υπάλληλο στο υπουργείο όπου προΐσταται και είναι το καθ' ύλην αρμόδιο για τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Ισως εκεί να αποδειχτεί πιο χρήσιμη...
«Εμείς δεν είμαστε απέναντι σε κανέναν, είμαστε υπέρ της πρότασής μας», είπε στην ίδια συνέντευξη η Φ. Γεννηματά. Και δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία, βέβαια, ότι η κ. Γεννηματά δεν είναι ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα. Δεν είναι ενάντια, επίσης, στην αντιλαϊκή πολιτική του κόμματός της και της κυβέρνησης. Ακόμη, δεν έχει απέναντί της την πολιτική της ΝΔ, αφού ελάχιστες και επουσιώδεις διαφορές έχει με αυτή του ΠΑΣΟΚ. Και μπορεί, η κ. Γεννηματά να καλλιεργεί την εντύπωση, πως είναι με όλους, αλλά κάτι τέτοιο, ούτε συμβαίνει, ούτε μπορούσε να συμβεί. Στην καπιταλιστική ταξική κοινωνία μας κανένας δεν μπορεί να πατά σε δυο βάρκες. Και η κ. Γεννηματά, όπως και το κόμμα της - μαζί με το δικομματικό «αδελφάκι» της - έχουν δώσει πάμπολλες αποδείξεις, ότι προτιμούν τις πολυτελείς θαλαμηγούς και τα εφοπλιστικά κότερα...
«Πρόταση στους συνυποψηφίους του για τη δημαρχία της Αθήνας να υπογράψουν διεθνή έκκληση αποτροπής του σχεδιαζομένου πολέμου κατά του Ιράκ απηύθυνε ο Φώτης Κουβέλης», διαβάζουμε στη χτεσινή «Αυγή». Μια πρωτοβουλία, η οποία κατ' αρχήν ακούγεται θετική, αλλά διαβάζοντας κανείς το σχετικό σχέδιο έκκλησης διαπιστώνει τα εξής:
Πρώτον, αποδέχεται εμμέσως πλην σαφώς, ότι αιτία του προετοιμαζόμενου πολέμου είναι τα όσα προβάλλει, ως προσχήματα η ηγεσία των ΗΠΑ. Δηλαδή, η μη συμμόρφωση του Σ. Χουσεΐν με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και η πιθανή κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής. Ολοι γνωρίζουν, όμως, ότι άλλες είναι οι βασικές αιτίες του προετοιμαζόμενου πολέμου (έλεγχος πετρελαίων κλπ).
Δεύτερον, ζητά την εξάντληση όλων των πολιτικών και διπλωματικών μέσων, ώστε να συμμορφωθεί το ιρακινό καθεστώς με τις αποφάσεις αυτές, αλλά δεν παίρνει σαφή και ξεκάθαρη θέση άρνησης του πολέμου, ακόμη και στην περίπτωση της «εξάντλησης αυτών των μέσων», όπως πιθανά εκτιμήσουν αύριο τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Τρίτον, δε θέτει την ελληνική κυβέρνηση μπροστά στις ευθύνες της και δεν απαιτεί απ' αυτή, τόσο ένα ξεκάθαρο «όχι στον πόλεμο», όσο και τη μη συμμετοχή της χώρας σε οποιαδήποτε τυχοδιωκτική περιπέτεια, με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και με τη μορφή των όποιων «διευκολύνσεων» (π.χ. βάση Σούδας, χρήση εναέριου και θαλάσσιου χώρου κλπ, κλπ).
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, αν υπάρχει και ποια είναι η πραγματική αξία αυτής της πρωτοβουλίας και, δυστυχώς, αδυνατούμε να την εντοπίσουμε. Και μιλάμε για πραγματική αξία, διαχωρίζοντάς την από τις σκοπιμότητες, γιατί από τις δεύτερες μπορεί κανείς να βρει μπόλικες και είναι φανερές στον καθένα.
Τα όσα προαναφέρθηκαν, όμως, σχετικά με το περιεχόμενο του σχεδίου έκκλησης, βάζουν σοβαρά ερωτήματα και για την όποια ουσία των αντιπολεμικών θέσεων του Φ. Κουβέλη και του ΣΥΝ, που στηρίζει το συνδυασμό «Η άλλη Αθήνα». Πιστεύουν, άραγε, ότι συμβάλλουν στην αποτροπή του προετοιμαζόμενου πολέμου, με εντυπωσιοθηρικές κινήσεις και εκκλήσεις, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και, πολύ περισσότερο, βοηθώντας στην απόκρυψη του πραγματικού περιεχομένου του; Πιστεύουν, άραγε, ότι συμβάλλουν στην αποτροπή του, εάν οι όποιοι υποψήφιοι δήμαρχοι της Αθήνας - της πόλης που θα φιλοξενήσει τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες - επιδείξουν μια υποκριτική και άνευ ουσιαστικού περιεχομένου ομοψυχία, με την υπογραφή ενός κειμένου; Αν έτσι είναι - και, δυστυχώς, σ' αυτό κατατείνει η σχετική πρωτοβουλία - τότε η ηγεσία του ΣΥΝ βαδίζει σε πολύ σφαλερό δρόμο στο γενικότερο και πολύ κρίσιμο αυτό θέμα.
Γιατί, όμως, μόνον 300 χιλιάδες; Με το σύστημα της μερικής απασχόλησης (2 άνθρωποι σε μια θέση εργασίας με μισό μισθό και ασφάλιση), θα μπορούσε να είχε πολύ περισσότερες. Ασε, που με 4 ανθρώπους σε μια θέση εργασίας, θα έσπαγε κάθε ρεκόρ. Προεκλογικές ανάγκες υπάρχουν, δικαιολογείται το μέτρο.
Θα υπάρξουν, μάλιστα, είπε, ειδικά μέτρα για τους μακροχρόνια ανέργους άνω των 45 χρόνων. Αλήθεια, πώς μας προέκυψαν αυτοί; Μήπως, από τις απολύσεις, που κάνουν οι επιχειρήσεις, για να προσλάβουν νεότερους, επειδή η πρόσληψη των τελευταίων επιδοτείται με «ζεστό» χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό;
ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ήταν, αλλά όχι και λιγότερο επαχθές για τα λεφτά των ασφαλισμένων. Αυξάνονται τα ποσοστά των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, που θα «τζογάρονται» στο Χρηματιστήριο (ήταν στο 23%), ενώ τα αποθεματικά των επικουρικών ταμείων θα τα διαχειρίζονται και ιδιωτικές τράπεζες!
Θυμάστε, που λέγανε ότι δε στοχεύουν στην ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης και του Χρηματιστηρίου και πως ο ιδιωτικός τομέας θα παίζει έναν πενιχρό επικουρικό ρόλο, όταν ψήφιζαν το Ασφαλιστικό;
Αραγε, ποιος και πότε θα μπορέσει να ζητήσει ευθύνες (και ποινικές ακόμα, γιατί όχι;) για όσα χρήματα ασφαλισμένων θα χαθούν στη Σοφοκλέους ή όπου αλλού «επενδυθούν»; Βλέπετε, έχουν τους τρόπους τους να προστατεύονται!
Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν αποφάσισαν να παίζουν τα χρήματα του κόσμου στο «Λόττο» και στο «Στοίχημα». Φανταστείτε να θέλεις να πάρεις σύνταξη και να περιμένεις ...«διπλό» στον επόμενο αγώνα της ΑΕΚ με τη Ρεάλ Μαδρίτης, για να τα καταφέρεις!
Καταλάβαμε, επομένως, γιατί δεν προσκλήθηκε ο «Ρ» στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Δεν καταλαβαίνουμε, όμως, ποιος έδωσε το δικαίωμα στον κάθε Αγορή να μετατρέπει έναν δημόσιο οργανισμό σε προεκλογικό του κέντρο και να ξοδεύει τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού - του λαού δηλαδή - σε ψηφοθηρικές φιέστες. Σ' αυτό, ποιος θα μας απαντήσει; Ο αρμόδιος υπουργός τι έχει να πει;
Ο Δ. Σαλελές, πρώην διευθυντής του ΟΠΑΠ και ένας από τους δυο ανεπίσημους υποψήφιους δημάρχους Κερατσινίου του κυβερνώντος κόμματος, ψηφοθηρεί, διοργανώνοντας κρουαζιέρες, εκδρομές και βραδινά ψυχαγωγίας, με τζάμπα εισιτήρια για το «Δελφινάριο». Αλλοι εκμεταλλεύονται τη θέση τους στον κρατικό μηχανισμό. Οπως, η Ελλη Ιωαννίδου, διευθύντρια της νομαρχιακής μονάδας ΙΚΑ Πειραιά (Μπουμπουλίνας, 7ος όροφος, γραφείο 721), η οποία μοίραζε χτες στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, εν ώρα υπηρεσίας, ψηφοδέλτια της Φ. Γεννηματά, υποψήφιας υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά και του Μ. Μπετενιώτη, υποψήφιου δημάρχου Πειραιά, υποστηριζομένων αμφοτέρων από το ΠΑΣΟΚ. Και όχι μόνον μοίραζε η ίδια, αλλά είχε επιστρατεύσει και δυο ακόμη υπαλλήλους του ΙΚΑ, για να τη βοηθήσουν στην ψηφοθηρία...
Φανταζόμαστε, ότι κάνοντας όλ' αυτά η κυρία διευθύντρια δεν εκτελούσε ανάλογες εντολές - τουλάχιστον επίσημες - των πολιτικών και φυσικών προϊσταμένων της. Το γεγονός, όμως, παραμένει και αποτελεί μια αισχρής μορφής ψηφοθηρία και όχι μόνον. Εχουν χρέος, λοιπόν, να τη συμμαζέψουν και να προβούν στα δέοντα.
«Ο σοσιαλισμός ξανάρχεται... - Σχέδιο 50.000 προσλήψεων για προώθηση του θεσμού της κοινωνικής εργασίας» ή μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια μαζί. Αναφερόμαστε στο χτεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο της «Καθημερινής», η οποία χαρακτηρίζει ως σοσιαλιστικά τα κυβερνητικά μέτρα για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας. Και μιλάμε, για σμπάρο, που στοχεύει πολλά τρυγόνια μαζί, γιατί, και το σοσιαλισμό συκοφαντεί, και κάνει κριτική στα κυβερνητικά μέτρα, απαιτώντας άλλα, ακόμη περισσότερο προσοδοφόρα για το μεγάλο κεφάλαιο, και συντηρεί και αναπαράγει τις δήθεν μεγάλες διάφορες μεταξύ των νεοφιλελεύθερων «μονομάχων» του δικομματισμού, του... σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ και της... φιλελεύθερης ΝΔ.
Χρειάζεται, μήπως, να αναφέρουμε μια σειρά ανάλογα, «σοσιαλιστικά» παραδείγματα των πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, επί μακαρίτη Κ. Καραμανλή, ώστε να αποδείξουμε τα προηγούμενα; Αν τα έχουν «ξεχάσει», ας θυμηθούν το μεγάλο κόλπο της «εξυγίανσης» των «προβληματικών» και το φόρτωμα στις πλάτες του λάου των δανεικών και αγύριστων των κεφαλαιοκρατών, ή τις κρατικοποιήσεις του Καραμανλή και του «σοσιαλμανή» τότε υπουργού του, Π. Παπαληγούρα.
Γι' αυτή την πολιτική κομπορρημονεί ο Κ. Σημίτης. Με αυτή ταυτίζεται και ο Κ. Καραμανλής. «Μονοψήφιο το ποσοστό ανεργίας», διαλαλεί το κατόρθωμά του ο πρώτος. «Κρύβετε την πραγματικότητα», του απαντά ο έτερος. Κι όμως, και οι δύο, σάρκα από τη σάρκα της πλουτοκρατίας, δεκάρα τσακιστή δε δίνουν για τις 450.000 ανέργων. Δεν τους κόφτει ούτε για τις 250.000 μακροχρόνια ανέργων, ούτε για τις 300.000 και πλέον που δεν παίρνουν ούτε το επίδομα ανεργίας. Τους θυμήθηκαν μόνο μια βδομάδα πριν τις εκλογές. Θα τους ξεχάσουν και πάλι τη Δευτέρα, μετά τις εκλογές. Τότε και οι δύο θα επανακάμψουν στη γνωστή τους ρότα. Στις δεσμεύσεις της «ευρωπαϊκής πορείας» και στις υποχρεώσεις απέναντι στις αγορές.
Χαμογελούν
γλυκά, ωραία
και λόγια λεν
μεγάλα, φίνα
«κούκλα» θα κάνω
τον Περαία,
«εγώ θα σώσω
την Αθήνα»
και κάποιοι παίζουνε
και μπάλα,
ε, τι προσόντα
να 'χουν άλλα!
* * *
Η μία είναι
από «τζάκι»,
οι άλλοι είχαν
υπουργεία
όλοι ...ταμάμ
για τον κοσμάκη
που τον θερίζει
η ανεργία,
μπρος ψήφισέ τους
βιοπάλη
να κρεμαστείς
αν θέλεις πάλι!