Μπορεί να έχει καθιερωθεί στα δημοτικά σχολεία το μάθημα της Ολυμπιακής Παιδείας και διάφοροι αρμόδιοι να φουσκώνουν από υπερηφάνεια για την Ολυμπιάδα του 2004, αλλά την ίδια ώρα απ' αυτά τα σχολεία λείπουν οι γυμναστές. Λες και δεν φτάνουν οι γνωστές σε ολους συνθήκες της υδροκέφαλης πρωτεύουσας, η ανυπαρξία ελεύθερων χώρων και χώρων άθλησης, κλπ, κλπ...

Τέτοιες ελλείψεις υπάρχουν σε σχολεία της Νέας Ιωνίας και του Ηρακλείου που βρίσκονται υπό την εποπτεία του 3ου Γραφείου της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της περιοχής, με συνέπεια - εκτός των άλλων - οι διευθυντές να μην μπορούν να οριστικοποιήσουν το καθημερινό πρόγραμμα.

Αλήθεια, τι λέει ο υπουργός Παιδείας Πέτρος Ευθυμίου που πρόσφατα κομπορρημονούσε για το ολοήμερο σχολείο, την ώρα που πολλά σχολεία δεν μπορουν να λειτουργήσουν με πληρότητα, ούτε μέχρι το μεσημέρι;

Υπάρχουν δύο αντιλήψεις για το θέμα των εργασιακών σχέσεων: Της απορύθμισης και της ρύθμισης. Η κυβέρνηση είναι κατηγορηματικά υπέρ της δεύτερης και δεν πρόκειται, βέβαια, να αφήσει τις όποιες δυνάμεις της αγοράς να δημιουργήσουν μια κατάσταση χάους. Αυτά και άλλα πολλά παρόμοια έλεγε, χτες, στο ραδιόφωνο του «Σκάι», ο υφυπουργός Εργασίας, Ρ. Σπυρόπουλος. Λίγο μετά, βέβαια, αναλύοντας κάπως περισσότερο την κυβερνητική λογική, έγινε φανερό πόσο λίγα χωρίζουν τις δυο -κατά τον υφυπουργό - αντιλήψεις. Η λογική της απορύθμισης, υποτίθεται πως θέλει την κυριολεκτική και απόλυτη ασυδοσία της μεγάλης εργοδοσίας, την άμεση κατάργηση όλων των εργατικών δικαιωμάτων, χωρίς καμιά εξαίρεση κλπ., κλπ. Η κυβερνητική λογική της ρύθμισης στοχεύει επίσης στην ικανοποίηση των απαιτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά με οργανωμένο τρόπο, με σύστημα και ρέγουλα.

Με άλλα λόγια, οι μεν θέλουν την εδώ και τώρα απορύθμιση, η κυβέρνηση προωθεί τη ρυθμιζόμενη απορύθμιση. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, οι εργατοϋπάλληλοι θα πληρώσουν τα σπασμένα. Είτε αυτά είναι... ρυθμιζόμενα, είτε όχι.

Ο Γ. Καψής «τρόμαζε» προεκλογικά, όταν σκεπτόταν το ενδεχόμενο της εκλογής κομμουνιστή δημάρχου στη Νίκαια. Η εφημερίδα «Μακεδονία»... τρομάζει, που εκλέχτηκε «ο εκλεκτός του ΚΚΕ» στο Δήμο Κασσάνδρας, όπου -πιθανά- θα φιλοξενηθούν οι ηγέτες της ΕΕ, στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του 2003. Εγραφε συγκεκριμένα τις προάλλες, κάτω από τον τίτλο «στο στόμα του λύκου»: «Μπορεί το υπουργείο Εξωτερικών να μας κρατά - ακόμη - κρυφό το πού θα πραγματοποιηθεί η κεντρική εκδήλωση της Συνόδου Κρυφής της "ευρύτερης περιοχής" Θεσσαλονίκης τον επόμενο Ιούνιο, αλλά μετά το αποτέλεσμα των εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση η όλη συζήτηση περί Χαλκιδικής μάλλον δεν έχει πια κανένα νόημα. Και αυτό γιατί οι Νέες Φώκιες, όπου εδρεύει το αγαπημένο ξενοδοχείο του κ. Χρυσοχοΐδη, ανήκουν στο Δήμο Κασσάνδρας, ο οποίος είναι ένας από τους λίγους δήμους - πανελλαδικά - που το βράδυ της Κυριακής βάφτηκε κόκκινος, με την εκλογή του εκλεκτού του ΚΚΕ Γιάννη Αντώνη. Μου φαίνεται πως οι κύριοι Γιαννίτσης και Μαγκριώτης πάνε τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο στόμα του λύκου, σαν άλλες κοκκινοσκουφίτσες».

Για γέλια και για κλάματα η όλη υπόθεση, δηλαδή...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτό, φυσικά, είναι το λιγότερο και λίγο ενδιαφέρει, αν θα έχει και τυπικά ένα μέλος παραπάνω η κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία του κυβερνώντος κόμματος. Η περίφημη, όμως, υπόθεση του τζόγου που προκάλεσε τη διαγραφή του τι απέγινε;

Με μερικές διατάξεις για τα «φρουτάκια» - συμπεριλαμβάνοντας στα τυχερά παιγνίδια μέχρι και την «πασιέντζα» των ηλεκτρονικών υπολογιστών, αν θυμάστε - καθαρίσαμε; Μήπως η Ελλάδα δε συνεχίζει να τζογάρει σε όλα τα μήκη και πλάτη;

Λαχεία, Προ-πο, Ξυστό (που παίρνει και άλλες διαστάσεις, μετά το πόρισμα Γεράκη) και Στοίχημα ζουν και βασιλεύουν, έχοντας εμπλέξει ένα λαό που μαστίζεται από λιτότητα και υπερδανεισμό, όχι μόνο στα εγχώρια, αλλά και στα ...πανευρωπαϊκά πλοκάμια των «μπουκ-μέικερς».

Φυσικά, ...με το αζημίωτο. Ο Χριστοδουλάκης «κονομάει», τα γνωστά διαπλεκόμενα επίσης, οι κάθε λογής παρασιτικοί οργανισμοί που στήνονται γύρω από τον τζόγο τα ίδια. Μόνον ο κοσμάκης χάνει απ' αυτήν την ιστορία. Κι όποιος δε μας πιστεύει ...πάμε και στοίχημα.

ΟΧΙ, ΟΥΔΕΙΣ παρερμήνευσε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, για τη δήλωσή του ότι είναι «πολύ καλοί χριστιανοί» όσοι ψήφισαν Καρατζαφέρη. Αλλωστε, αυτή ακριβώς ήταν και η θέση του. Ολοι είναι «καλοί χριστιανοί», αρκεί να μην αμφισβητούν τα κεκτημένα των σχέσεων Εκκλησίας και κράτους. Τότε γίνονται κακοί...

Πάντως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η αντίδραση του επίσημου ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης (που προεκλογικά μας έφαγε τ' αυτιά με την ακροδεξιά) ήταν πολύ άτονη, μέχρι ...ανυπαρξίας.

Τι αλήθεια έχει συμβεί; Πώς και πέσανε τόσο απότομα οι τόνοι ανάμεσα σε κυβέρνηση και Εκκλησία, ενώ υποτίθεται ότι είχαν μέχρι και πολιτικές διαφορές; Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι τους συμβιβάζει. Είμαστε, όμως, σε θέση ...να φανταστούμε.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πέρα απ' αυτά, όμως, το όλο θέμα γεννά μια σειρά κρίσιμα και σοβαρά ερωτήματα: Πρώτον, με ποιο δικαίωμα τα όποια πολεμικά πλοία ασκούν νηοψίες και ελέγχους στα όποια εμπορικά ή άλλα πλοία στα διεθνή ύδατα; Απ' όσα γνωρίζουμε δεν υπάρχουν σχετικές αποφάσεις και εξουσιοδοτήσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Δεύτερον, με ποιο δικαίωμα η ελληνική κυβέρνηση στέλνει ελληνικά πολεμικά πλοία να συμμετάσχουν σε παράνομες - σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο - επιχειρήσεις; Τρίτον, μήπως έχει πάρει το ΝΑΤΟ ανάλογες αποφάσεις; Αν ναι, ποιο είναι το ακριβές περιεχόμενό τους και ποια ήταν η στάση της κυβέρνησης Σημίτη; Τέταρτον, ποιες άλλες υποχρεώσεις έχει αναλάβει η κυβέρνηση, στα πλαίσια της «ευθύνης όσων συμμετέχουμε στη μεγάλη αυτή συμμαχία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», όπως είπε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου;

Περιμένουμε απαντήσεις.

Δε φταίμε εμείς, αλλά πολλές φορές ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος. Διαβάσαμε, λοιπόν, στην προχτεσινή «Αυγή» σχετικά με την πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ και τα παρακάτω: «Υπενθύμισε (σ.σ. ο Ν. Κωνσταντόπουλος) ότι έγκαιρα το κόμμα αποφάσισε "τακτική πολλών εκφράσεων", η οποία βρήκε αντίκρισμα. Ο μη απομονωτισμός μας, η μη ιδεολογικοποίηση της τακτικής μας, η απόρριψη πολιτικών συμμαχιών σε Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Αθήνα και Υπερνομαρχία, η πρόταξη των αυτοδιοικητικών κριτηρίων και η πολιτική συσπείρωσης των δυνάμεων της αριστεράς, των οικολογικών κινήσεων και των ενώσεων πολιτών επιδοκιμάστηκαν από τον ελληνικό λαό».

Ολ' αυτά, για να περιγράψουν μια τακτική, που η αριστερά χαρακτήριζε πάντα και συνεχίζει να χαρακτηρίζει και σήμερα, ως πολύγλωσση, υποκριτική και καιροσκοπική. Για να δικαιολογήσουν τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τη χείρα βοηθείας σε μια πολιτική, η οποία - σύμφωνα με την ΠΓ του ΣΥΝ - «προκαλεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, η οποία, λόγω δικομματικού συστήματος, κατευθύνεται σε μεγάλο βαθμό στη ΝΔ». Για να κρύψουν τόσο τον γενικότερο πολιτικό χαρακτήρα της πρόσφατης εκλογικής μάχης, όσο και το σύγχρονο ρόλο της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, ως αναπόσπαστων κρίκων του κρατικού μηχανισμού και της κεντρικής εξουσίας.

Μπράβο, παιδιά... Ομολογούμε ότι σημειώνετε προόδους στην ιδεολογία του καιροσκοπισμού, των ψευδαισθήσεων και της εικονικής πραγματικότητας...

Ούτε να το σκέφτεστε. Κάπως έτσι αντέδραση η ηγεσία των βιομηχάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο ενδεχόμενο να κληθούν από τις κυβερνήσεις τους να «τσοντάρουν» κάτι από τα κέρδη τους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί η ύφεση. Και για να μην τους κατηγορήσουν ότι ξέρουν μόνο να λένε ΟΧΙ, οι ευρωβιομήχανοι καλούν τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ, να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ύφεσης (ανεργία, πληθωρισμό κλπ) με μέτρα μείωσης του κόστους εργασίας!

Οι παραπάνω προκλητικές θέσεις των ευρωβιομηχάνων περιλαμβάνονται στην εξαμηνιαία έκθεση της Ενωση Εργοδοτικών και Βιομηχανικών Συνδέσμων της Ευρώπης (UNICE), μέλος της οποίας είναι και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών. Στην έκθεση αυτή, αφού κάνουν λόγο για «αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον», δεν κρύβουν, πως σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, «αγωνίζονται να διατηρήσουν τα επίπεδα κερδοφορίας τους, να εξασφαλίζουν κεφάλαια έναντι εύλογου κόστους». Και αφού ξεκαθαρίζουν πως «πρόσθετα βάρη οιασδήποτε φύσης, ειδικά στους φόρους και τα εργατικά, πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθούν», οι ευρωβιομήχανοι διατυπώνουν τον ισχυρισμό πως «υπό αυτές τις συνθήκες, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μειώσουμε το εργατικό κόστος, ώστε να περιορίσουμε την άνοδο της ήδη υψηλής ανεργίας»!

Αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας, όμως, που χρόνο με το χρόνο εγκαθιδρύεται μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο, δεν προέκυψε όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Αποτελεί τον πυρήνα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή των πολυεθνικών ευρωπαϊκών μονοπωλίων, και των εθνικών κυβερνήσεών τους. Από τη Λευκή Βίβλο, προς την ΟΝΕ και στο Σύμφωνο Σταθερότητας, από Σύνοδο Κορυφής σε Σύνοδο Κορυφής, η μείωση του εργατικού κόστους, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης ολόκληρης της Ευρώπης και η εξασφάλιση κερδών και υπερκερδών για το κεφάλαιο είναι η πεμπτουσία αυτής της πολιτικής.

Στυλοβάτες όμως σε αυτή την επιχείρηση, υπάρχουν και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι οι ηγεσίες των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης», είναι οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είναι αυτές που πότε απροκάλυπτα, πότε συγκαλυμμένα, τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια, στήριξαν όλες αυτές τις ανατροπές. Αυτοί έγιναν οι τελάληδες του «κοινωνικού διαλόγου». Εβαλαν πλάτη για να νομοθετηθούν όλες αυτές οι «εκσυγχρονιστικές» μορφές απασχόλησης. Η εποχή του «απασχολήσιμου» φέρνει και τις δικές τους υπογραφές. Μετά την επίθεση στο εργατικό εισόδημα, τη νομοθέτηση του αντιασφαλιστικού νόμου, τα εργασιακά δικαιώματα ξαναμπαίνουν στο χειρουργικό τραπέζι. Και εδώ, κυβέρνηση, ΣΕΒ και οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Οπως πάντα.

Φόροι

μέχρι το ταβάνι,

φόροι ο νους σου

να τα χάνει,

θα τον στύψουν

σαν λεμόνι

τον κοσμάκη

που ιδρώνει.

* * *

Φόροι

δώδεκα ντουζίνες

και θα πέσουν

μαύρες πείνες

θα τον φάνε

σαν ακρίδες

τον κοσμάκη

οι μπαταξήδες.

* * *

Φόροι

φουλ ένα βαγόνι

και σφιχτότερη

η «ζώνη»

η εργατιά θα γονατίσει

και καλά

θα φάν' οι Κροίσοι,

άντε ο κόσμος

ας ξυπνήσει!