ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σχετικά με μια ελληνο-ισραηλινή συνάντηση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ως πρώτο, πλην σαφές, βήμα περαιτέρω βελτίωσης των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων, χαρακτήρισε χτες ο Ισραηλινός πρέσβης στην Ελλάδα Νταβίντ Σασόν, τη διήμερη συνάντηση που πραγματοποιείται στο ξενοδοχείο «Ηλέκτρα», ανάμεσα σε καθηγητές του ισραηλινού Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών της Γιάφα και μελών του ΕΛΙΑΜΕΠ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η συνάντηση ασχολήθηκε την πρώτη μέρα με τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και τη δεύτερη με τις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις, την ενίσχυση της στρατηγικής συνεργασίας των δύο χωρών και τον καλύτερο συντονισμό τους και με άλλες, όπως η Τουρκία και οι ΗΠΑ, για «τη διατήρηση της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή».

Ο κ. Σασόν, βέβαια, δεν έδωσε περαιτέρω διευκρινίσεις και αρκέστηκε να υπογραμμίσει, ότι παρ' ότι ο διάλογος αυτός γίνεται σε ακαδημαϊκό επίπεδο, δεν μπορεί παρά να ερμηνευτεί ως θετικό βήμα ανάμεσα σε δύο φίλες χώρες. Ας μας επιτρέψει, πάντως, να έχουμε διαφορετική γνώμη. Και όχι αβάσιμα. Πέρα από όσα πολλά επιχειρήματα θα μπορούσαμε να παραθέσουμε, σημειώνουμε μόνο το εξής: Η προαναφερόμενη συνάντηση κρατήθηκε επισταμένα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας...

Διορισμοί με νόημα

Ακόμη και τίποτα άλλο να μη γνώριζε κανείς, για το πρόγραμμα και την πολιτική, που θα εφαρμόσει η υπερπροβαλλόμενη από τα ΜΜΕ νέα δήμαρχος Αθήνας, τα πρόσωπα που διόρισε στα διάφορα πόστα (αντιδήμαρχοι και λοιποί σύμβουλοι) είναι εξόχως αποκαλυπτικά. Ο Θ. Σκυλακάκης, για παράδειγμα, που είναι «δεξί της χέρι» και διορίστηκε αναπληρωτής δήμαρχος, τοποθετήθηκε υπεύθυνος για τα οικονομικά του δήμου και για την Ολυμπιακή προετοιμασία. Φυσικά, δεν πρόκειται για τυχαίο πρόσωπο, με βασικό γνώρισμα τη συνέπειά του στην προώθηση των νεοφιλελεύθερων ιδεών και επιλογών.

Εύκολο είναι κανείς να καταλάβει τι θα γίνει το επόμενο διάστημα στο μεγαλύτερο δήμο της χώρας: Μπάτε σκύλοι αλέστε..., όπου «σκύλοι» (γνωστοί και μη) μεγαλοεπιχειρηματίες, που στήριξαν και προεκλογικά την «απαστράπτουσα» δήμαρχο. Θα ήταν υπερβολικό να σκεφτεί κανείς ότι δε θα μείνει κάποια (σοβαρή) κοινωνική υπηρεσία στα χέρια του δήμου, ή ότι δε θα μείνει «φιλέτο» πράσινου ή ελεύθερου χώρου, που να μην εκχωρηθεί στους «φίλους» ιδιώτες;

Αγνώστου διαμονής...

Γιατί να μη συμβεί κι αυτό; Εδώ ο Κ. Σημίτης και ο Ν. Χριστοδουλάκης θέλουν, σώνει και καλά, να μας πείσουν ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να τύχει στο λαό, ο Δ. Ρέππας ότι η μερική απασχόληση είναι αναντικατάστατο συστατικό της ευτυχίας και ο Κ. Καραμανλής ότι θα λύσει όλα τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, όταν θα γίνει πρωθυπουργός και, μάλιστα, με την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής...

Γιατί τα λέμε όλ' αυτά; Με αφορμή όσα αποκαλύφθηκαν στην προχτεσινή απόπειρα διεξαγωγής της δίκης, σχετικά με την υπόθεση Οτσαλάν. Σύμφωνα με όσα λέχθηκαν στη διάρκεια της διαδικασίας, που προηγήθηκε της αναβολής, οι αρχές επιχείρησαν να επιδώσουν την κλήση του Κούρδου κατηγορουμένου, θυροκολλώντας τη στην κατοικία της συγγραφέως Βούλας Δαμιανάκου. Γιατί; Επειδή τον είχε φιλοξενήσει για λίγες ώρες, όταν ο Αμπντ. Οτσαλάν είχε εισέλθει παράνομα στη χώρα μας, πριν τέσσερα χρόνια..! Κι όταν αυτό δεν κατέστη δυνατό, εκλητεύθη ως «αγνώστου διαμονής στη Νέα Μάκρη»..!

Μα, οι πάντες στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν κρατείται στις φυλακές της Τουρκίας, απ' το Φλεβάρη του 1999 και μέχρι σήμερα, ίσως πείτε και θα 'χετε δίκιο. `Η, σχεδόν δίκιο, γιατί πρέπει, μάλλον, να εξαιρέσετε όσους δε θέλουν να το θυμούνται...

Δικομματικές κοκορομαχίες

Προχτές, ο βουλευτής της ΝΔ Ν. Κακλαμάνης εξέδωσε ανακοίνωση, για την πλημμελή καθαριότητα του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», η οποία έχει παραδοθεί σε ιδιωτικό συνεργείο. Χτες, δόθηκε στη δημοσιότητα ανακοίνωση - απάντηση του υπουργείου Υγείας, όπου κάνει λόγο για αναβάθμιση του νοσοκομείου, ενώ ισχυρίζεται ότι η κατάσταση σχετικά με την καθαριότητα έχει ανατραπεί.

Και σε ό,τι αφορά στην κατάσταση των νοσοκομείων, είναι γνωστή και δε χρειάζεται να πούμε τίποτε. Σε ό,τι αφορά, όμως, στην προαναφερόμενη κοκορομαχία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι απαραίτητο να σημειώσουμε τα εξής: Τα ιδιωτικά συνεργεία καθαριότητας στα νοσοκομεία καθιερώθηκαν επί ΝΔ. Το «εκσυγχρονιστικό» αυτό μέτρο, όχι μόνον το διατήρησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το επέκτειναν ακόμη παραπέρα. Ετσι, σήμερα, ενώ το σχετικό κόστος είναι αρκετά μεγαλύτερο, από την περίοδο που τα νοσοκομεία είχαν δικές τους αντίστοιχες υπηρεσίες, η καθαριότητα είναι ακόμη περισσότερο πλημμελής, αφού στόχος των σχετικών εταιριών είναι η μεγιστοποίηση των κερδών τους. Ολ' αυτά, όμως, όπως και πολλά άλλα - π.χ., οι άθλιες συνθήκες δουλιάς και αμοιβής των εργαζομένων στις εταιρίες καθαρισμού - είναι ...ψιλά γράμματα για τους δύο «μονομάχους».

Τα συγκινητικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕ ΛΕΜΕ, είμαστε βαθιά συγκινημένοι και περίσσια περήφανοι για την πρώτη μέρα της Ελληνικής Προεδρίας. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το δείπνο του Ρομάνο Πρόντι σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας ήταν θαυμάσιο και το κρεβάτι της σουίτας πολύ μαλακό κι αφράτο...

Εν ολίγοις, μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε ένα μεγάλο μέρος των στόχων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μέχρι στιγμής. Συνεχίστε έτσι παιδιά και όλα θα εξελιχθούν αισίως.

ΜΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ αυτά τα πράγματα; Θέλουν - λέει - περισσότερο χρόνο οι επιθεωρητές του ΟΗΕ στο Ιράκ, για να διαπιστώσουν αν υπάρχουν ή όχι όπλα μαζικής καταστροφής. Προφανώς, για να μην έχουν βρει όσα λέει το ΝΑΤΟ πως υπάρχουν στο Ιράκ μέχρι τώρα, δεν κάνουν καλά τη δουλιά τους!

Κάπως έτσι τα βλέπουν οι Αμερικανοί τα πράγματα, οι οποίοι κάνουν πολύ καλά τη δική τους δουλιά, και έχουν ήδη συγκεντρώσει γύρω από το Ιράκ το μεγαλύτερο μέρος του στρατού, που απαιτείται για τις επιχειρήσεις τους. Κι επειδή αυτά τα πράγματα ...κοστίζουν, δεν κάνουν τσάμπα, βέβαια, τα σχετικά έξοδα.

Οπως καταλαβαίνετε, οι διαβόητοι έλεγχοι του ΟΗΕ γίνονται απλά και μόνο για τα «μάτια του κόσμου» και, μάλιστα, φροντίζουν κάποιοι, να γίνεται προκλητικά φανερό σε όλους το γεγονός αυτό.

Οσο για τις βρετανικές και ευρωπαϊκές εκκλήσεις για «καθυστέρηση» της επέμβασης, μάλλον σαν μια κωμωδία «διεθνούς επιπέδου» μοιάζει. Οσοι, όντως, θέλουν να αποφύγουν τον πόλεμο δε ...βομβαρδίζουν, όπως οι Βρετανοί, ούτε βοηθούν στις προετοιμασίες, όπως οι Ευρωπαίοι γενικώς και η ελληνική κυβέρνηση ειδικώς.

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΛΥ ΑΓΧΟΣ έχει πιάσει διάφορους δημοσιολογούντες - όπως διαβάζουμε - για το ποια ακριβώς χολιγουντιανή παραγωγή θα υπάρξει, προκειμένου να ενσαρκωθεί στη μεγάλη οθόνη ο «μέγας Αλέξανδρος». Θα αλλοιωθεί ή όχι - αναρωτιούνται - η ιστορική αλήθεια για τον βασιλιά των Μακεδόνων;

Μήπως προτού αγχωθούμε, με το τι θα προβάλουν οι Αμερικανοί, πρέπει να σκεφθούμε λιγάκι, αν ...εμείς εδώ στην Ελλάδα παρουσιάζουμε την ίδια ιστορική περίοδο, χωρίς να αλλοιώνουμε την ιστορία; Λέμε τώρα...

«Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι»(;)

Οι «προτεραιότητες και πρωτοβουλίες» της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση στους τομείς του πολιτισμού και του αθλητισμού, που ανακοινώθηκαν προχτές, είναι αποκαλυπτικές, τόσο για το ρόλο που καλείται να παίξει η πολιτιστική δημιουργία στην καπιταλιστική ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση», όσο και για το πώς θέλουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια αυτήν την ολοκλήρωση στο επίπεδο του εποικοδομήματος.

Το πολιτικό πλαίσιο αυτών των προτεραιοτήτων εκφράζει, καταρχήν, την ανησυχία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, στο αν, κατά πόσο και για πόσο μπορεί να διαχειριστεί, προς όφελός του βέβαια, τη διεύρυνση της ΕΕ με την ένταξη των δέκα νέων κρατών. Πιο απλά: το να «είμαστε όλοι Ευρωπαίοι» από το Γιβραλτάρ μέχρι - ελπίζει - τα Ουράλια, είναι μείζον οικονομικό θέμα για τη «Ζίμενς», π.χ., αν θέλει - και θέλει - να ανταγωνιστεί το «είμαστε όλοι Αμερικανοί» της «Τζένεραλ Μότορς». Γιατί, μόνο έτσι πιστεύουν ότι μπορούν να προλάβουν τη δυσαρέσκεια των ευρωπαϊκών λαών, που μπορεί να οδηγήσει σε αντίδραση, ακόμη και αμφισβήτηση της «ενωμένης» Ευρώπης «τους». Κι αν δεν προλάβουν αυτή τη δυσαρέσκεια, έστω να την απορροφήσουν.

Για να γίνει αυτό, εκτιμούν ότι πρέπει να λυθεί «το ζήτημα της Ευρωπαϊκής πολιτιστικής ταυτότητας». Ζήτημα «που βρίσκεται ουσιαστικά στη βάση της ευρύτερης συζήτησης για την ευρωπαϊκή πολιτική ταυτότητα», όπως ομολογεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, μέσω της ελληνικής κυβέρνησης. Το ιστορικά αποδεδειγμένο γεγονός, ότι «ζήτημα» πολιτιστικής ταυτότητας τίθεται μόνο από τον ιμπεριαλισμό και όχι από τους λαούς, ανάλογα με τις ανάγκες του πρώτου, είναι μια «λεπτομέρεια» που δε χωρά στις «προτεραιότητες» της Ελληνικής Προεδρίας. Αυτή η «ταυτότητα» - λέει η ΕΕ - «είναι συνώνυμη με τη διαμόρφωση μιας ευρύχωρης, αλλά και ενιαίας, ευρωπαϊκής αλλά και πολιτικής συνείδησης...». Μάλιστα, αν έλειπε αυτή η «πολιτιστική προϋπόθεση», «δε θα μπορούσε να οικοδομηθεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στους άλλους τομείς». Το τι σημαίνει αυτή η «ολοκλήρωση» στους «άλλους τομείς» το νιώθουν πολύ καλά στο «πετσί» τους τα εκατομμύρια των ανέργων, των φτωχών και των, ουσιαστικά, αμόρφωτων της ΕΕ. Και με ποια βάση «πρέπει να συζητηθούν όλα αυτά»; «Με βάση την αξιολόγηση για τη λειτουργία της ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτιστικής αγοράς». Δηλαδή, με βάση το κέρδος.

Ολα τα παραπάνω σημαίνουν ότι το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, στην ανάγκη του να ανταγωνιστεί με επάρκεια τις άλλες μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις - αν υποθέσουμε ότι θα «αντέξει» ένα «συμβιβασμό» των εσωτερικών του αντιθέσεων για τον παραπάνω σκοπό - δεν αρκείται στην ισοπέδωση της πολιτισμικής πολυμορφίας των ευρωπαϊκών λαών, για το γιγάντωμα των κερδών του, όπως είχε τεθεί εξαρχής με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αλλά, μπροστά στην αντικειμενική αδυναμία του να διαχειριστεί την εξαθλίωση που γεννά, «πλασάρει» το ιδεολόγημα της «ενιαίας ευρωπαϊκής συνείδησης» των εκμεταλλευομένων με τους εκμεταλλευτές τους. Είναι, πλέον, στο χέρι των ευρωπαϊκών λαών να τους χαλάσουν τα σχέδια.

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Οι συστάσεις της Κομισιόν

Γρηγοριάδης Κώστας

Περισσότερο έντονες και αυστηρές, από κάθε άλλη φορά, ήταν οι προχθεσινές συστάσεις της Κομισιόν προς την ελληνική κυβέρνηση, με την ευκαιρία της εξέτασης του ελληνικού Προγράμματος Σταθερότητας, για την περίοδο 2003 - 2006. Και μπορεί, βέβαια, το τελευταίο να εγκρίθηκε, αλλά στην έκθεση της Κομισιόν διατυπώνεται η εκτίμηση, ότι αυτό είναι μόνον «εν μέρει σύμφωνο» με τους ευρωπαϊκούς «γενικούς προσανατολισμούς οικονομικής πολιτικής», ότι προκαλούνται «ανησυχίες» και ότι η ανάγκη λήψης μέτρων είναι «επείγουσα». Οι συστάσεις της Κομισιόν επικεντρώνονται στην «επιτάχυνση της μείωσης του δημόσιου χρέους» και συνιστά προς τούτο τη δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών και την εφαρμογή «χωρίς καθυστέρηση νέων και ριζικών μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος», με στόχο τη μείωση των κονδυλίων που αυτό απορροφά.

Δε σταματούν εδώ, βέβαια, οι συστάσεις της Κομισιόν. Συνιστά ακόμη την άμεση και αποφασιστική εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών στην αγορά εργασίας, όπως και στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών. Στόχος των αλλαγών αυτών -πάντα κατά την Κομισιόν- πρέπει να είναι η μείωση των σχετικών δαπανών, η μείωση του πληθωρισμού και γενικότερα η αποφασιστική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Με δυο λόγια, η Κομισιόν απαιτεί την πολύ πιο αποφασιστική και πολύ γρηγορότερη καπιταλιστική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Και αυτό, πέρα από τους οικονομικούς όρους, σημαίνει πολύ περισσότερα κέρδη, προνόμια, δύναμη και εξουσία για τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες» και πολύ περισσότερο φτώχεια, εκμετάλλευση, καταπίεση και περιθωριοποίηση για τους πολλούς, τους εργαζόμενους και το λαό.

Βαρέλι χωρίς πάτο

Τα παραπάνω, πάντως και πιο συγκεκριμένα, τα όσα σημειώνει η Κομισιόν κάνουν φανερά και τα εξής: Κατ' αρχήν, δικαιώνουν τις σχετικές εκτιμήσεις και τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, τόσο σχετικά με το Ασφαλιστικό, όσο και με τις προωθούμενες διαρθρωτικές αλλαγές στους υπόλοιπους τομείς (εργασιακές σχέσεις, Υγεία, Παιδεία, φορολογικό, κλπ.). Τα όσα ισχυρίζονταν οι κυβερνώντες - π.χ. για το Ασφαλιστικό - μόλις πριν από ένα χρόνο, αποδείχνονται ολωσδιόλου αναληθή, αφήνοντάς τους πλήρως έκθετους στους εργαζόμενους. Και πέρα απ' αυτά, οι εκτιμήσεις και συστάσεις της Κομισιόν αποκαλύπτουν, ότι οι πολλαπλασιαζόμενες συνεχώς αντιλαϊκές απαιτήσεις του ανταγωνισμού και γενικότερα της σύγχρονης καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι ουσιαστικά ένα βαρέλι χωρίς πάτο ή ένα τούνελ χωρίς έξοδο, για τους εργαζόμενους - για να θυμηθούμε και τον ιδρυτή του κυβερνώντος κόμματος. Αυτή είναι η αλήθεια κι ας ισχυρίζονται τα αντίθετα οι διάφοροι οπαδοί της αγοράς και των «ευρωμονοδρόμων».

Ο πλούτος αυξάνεται, αλλά...

Κατά 877 δισ. ευρώ (300 τρισεκ. δραχμές), ποσό το οποίο αντιστοιχεί κατά μέσο όρο σε 5.700 ευρώ για κάθε νοικοκυριό, αυξήθηκε ο παραγόμενος πλούτος στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα τελευταία δέκα χρόνια, δήλωσε προχτές ο κοινοτικός επίτροπος Ενιαίας Αγοράς, Φριτς Μπολκεστάιν, μην παραμελώντας, να εξάρει τη συμβολή σ' αυτό της κατάργησης των συνόρων για κεφάλαια, υπηρεσίες, αγαθά και ανθρώπους. Συμπλήρωσε, επίσης, ότι η ενιαία αγορά δημιούργησε 2,5 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας στις 15 χώρες της ΕΕ.

Και δεν αμφισβητούμε, βέβαια, τα παραπάνω νούμερα. Μπορεί να είναι σωστά, μπορεί και όχι. Αλλωστε, αυτό έχει μικρή σημασία. Ετσι κι αλλιώς, πράγματι αυξάνεται ο παραγόμενος, από τα δεκάδες εκατομμύρια των εργαζομένων στις χώρες - μέλη της ΕΕ, κάθε χρόνο κοινωνικός πλούτος. Κι αν δούλευαν και τα 18 περίπου εκατομμύρια άνεργοι ή είχαν πλήρη απασχόληση τα πολύ περισσότερα εκατομμύρια των μερικώς απασχολουμένων ή... ή...., η αύξηση αυτή θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Το κρίσιμο ζήτημα βρίσκεται στο πώς κατανέμεται ο πλούτος αυτός ή, αλλιώς, ποιοι κυρίως τον απολαμβάνουν. Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, μπορεί ο κ. Μπολκεστάιν να επιχειρεί τη δημιουργία εντυπώσεων με το γνωστό κόλπο των μέσων όρων, αλλά ποιο λαϊκό νοικοκυριό είναι πλουσιότερο κατά 5.700 ευρώ;

Και η Παιδεία στο προσκήνιο

Χρονιά προώθησης περαιτέρω αντιδραστικών αλλαγών και στην Παιδεία προβλέπεται το 2003, αν υπολογίσει κανείς κοντά στις πληγές από τη θεσμοθέτηση της περίφημης μεταρρύθμισης, που ήδη μετρά οχτώ χρόνια, και όσων τη συμπλήρωσαν όλα αυτά τα χρόνια, και τα νέα μέτρα που έρχονται να ολοκληρώσουν το νέο μοντέλο Παιδείας - υπηρέτη των αναγκών της «αγοράς». Διακοπές τέλος, λοιπόν, για τους μαθητές, οι οποίοι ως επί το πλείστον δεν απουσίασαν από τα φροντιστήρια και την περίοδο των Χριστουγέννων και την εντατική προετοιμασία για τις εξετάσεις, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι διάφορες έρευνες ενόψει των γιορτών έδειξαν ότι το «δώρο» των Χριστουγέννων για τους εργαζόμενους γονείς το... έφαγαν τα φροντιστήρια. Πρόκειται για ένα ακόμα στιγμιότυπο από την εικόνα της Εκπαίδευσης όπως τη βιώνει η λαϊκή οικογένεια...

Τα σχολεία ανοίγουν πάλι τη στιγμή που η Ελλάδα αναλαμβάνει το τιμόνι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και η ελληνική προεδρία συμπίπτει με μια περίοδο που αποφάσεις όπως αυτές της Μπολόνια και της Πράγας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αναμένουν την εξειδίκευσή και τη θεσμοθέτησή τους. Προτεραιότητα δίνεται δε στην «αξιολόγηση», που οδηγεί στη χειραγώγηση του εκπαιδευτικού κόσμου και την κατηγοριοποίηση και εμπορευματοποίηση του σχολείου. Δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες τόσο στον κόσμο της εκπαίδευσης όσο και στους εργαζόμενους ότι η τάχα «ποιοτική βελτίωση» που ευαγγελίζεται και το υπουργείο ταυτίζονται με την οικοδόμηση μιας παιδείας των λαϊκών αναγκών. Ούτε για αυταπάτες ότι οι διακηρύξεις περί «κοινωνικής συνοχής» σημαίνουν ίσες ευκαιρίες και στη μόρφωση, καθώς η πολιτική της ΕΕ είναι αυτή που τα τελευταία χρόνια ύψωσε ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς.

Καθημερινά πλέον οι εργαζόμενοι βλέπουν το σχολείο να μεταβάλλεται πλήρως σε εξεταστικό κέντρο, τα παιδιά της εργατικής τάξης να στρέφονται στα ΤΕΕ αντί για το Λύκειο, την απαξίωση των πτυχίων, την ιδιωτικοποίηση πλευρών της Εκπαίδευσης, την προωθούμενη κατηγοριοποίηση των σχολείων αλλά και το κλίμα αυταρχισμού που καλλιεργείται μέσα από «σχολικούς κανονισμούς» και «αξιολογήσεις».

οι εργαζόμενοι λοιπόν και τα λαϊκά στρώματα που βιώνουν το χάλι της Παιδείας ας αξιολογήσουν και τα ορατά προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής και λειτουργίας, αλλά και εκείνα που είναι λιγότερο ορατά και κρύβονται πίσω από τις διακηρύξεις για μια Παιδεία που κάθε άλλο παρά τα συμφέροντά τους έρχεται να υπηρετήσει. Και το «πόρισμα» αυτής της αξιολόγησης πρέπει να μετουσιωθεί σε αγώνες, όπου και η Παιδεία θα εντάσσεται στις βασικές διεκδικήσεις του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Να βρεθούμε στα ραντεβού του αγώνα με αφορμή την προεδρία και όλες τις συνόδους υπουργών, και το Μάρτη, αυτή των υπουργών Παιδείας, διατρανώνοντας την απαίτηση για Παιδεία που θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Ο «Ράμπο»

Βγαίνει ο «Ράμπο»

να γλεντήσει

και αρχίζει να τα πίνει

και επάνω στο μεθύσι

όποιον βρει

μπουνιές του δίνει,

λίμπα γύρω του

τα κάνει

μιας και βρέθηκε

σε χάνι!

* * *