Σχετικά με το δημοσίευμα αυτό, ο Απ. Κακλαμάνης δήλωσε ότι οι Αμερικανοί «αισθάνονται κυρίαρχοι της ανθρωπότητας» και, ακόμη, ότι «αν στην αντίληψη αυτή δεν ορθωθεί η άρνηση λαών και κυβερνήσεων, έρχονται πολύ άσχημες ημέρες για την ανθρωπότητα». Η απάντηση, όμως, κάθε άλλο παρά ικανοποίησε τον Ι. Κ. Πρετεντέρη και σημειώνει: «Ποια είναι η απορία; Οχι αν ο Πρόεδρος της Βουλής έχει δίκιο. Αλλά αν θεωρεί ότι με τις δηλώσεις αυτές διέψευσε το δημοσίευμα και επανόρθωσε τη ζημιά που υπέστη η χώρα».
Οχι, εμείς δεν έχουμε απορίες για το ρόλο του κ. Πρετεντέρη...
Διήμερο συνομιλιών με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζ. Μπους, στην Ουάσιγκτον, θα έχει σήμερα και αύριο ο Πολωνός Πρόεδρος Αλ. Κβασνιέφσκι, έπειτα από πρόσκληση του πρώτου. Και πρέπει να σημειωθεί πως είναι η δεύτερη επίσκεψη του Πολωνού Προέδρου στην Ουάσιγκτον, μέσα σε έξι μήνες, ενώ πραγματοποιείται λίγες ημέρες μετά την απόφαση της πολωνικής κυβέρνησης να αγοράσει 48 «F-16» από τη «Λόκχιντ Μάρτιν», δαπανώντας 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Οπως δήλωσαν, μάλιστα, αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου, η κυβέρνηση Μπους είναι πολύ ευχαριστημένη με την Πολωνία.
Οταν οι δύο άντρες είχαν ξανασυναντηθεί τον περασμένο Ιούλιο, Πολωνοί αξιωματούχοι είχαν κάνει λόγο για τη μεγάλη τιμή που έγινε στη χώρα τους! Ενώ, από την πλευρά της, η κυβέρνηση Μπους είχε εκφράσει την ικανοποίησή της για την αμέριστη υποστήριξη της Πολωνίας στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Προς το παρόν, δεν έχει γίνει γνωστό, το τι ακριβώς θα συζητήσουν οι δύο Πρόεδροι, αλλά, σίγουρα, ο Λευκός Οίκος θα έχει τα σχέδιά του. Βλέπετε, εκτός των άλλων, η Πολωνία είναι πλέον και μία από τις 25 χώρες - μέλη της ΕΕ...
Αποκλεισμό και απόλυτη απαγόρευση κυκλοφορίας επέβαλε ο ισραηλινός στρατός στα παλαιστινιακά εδάφη μετά την τελευταία πολύνεκρη επίθεση αυτοκτονίας στο Τελ Αβίβ. Στο πλαίσιο, μάλιστα, των ίδιων μέτρων, δεν επιτράπηκε σε ανώτερους Παλαιστινίους αξιωματούχους να μεταβούν στο Λονδίνο για να συμμετάσχουν στη σύνοδο που διοργανώνει η βρετανική κυβέρνηση, με τη συμμετοχή του διαμεσολαβητικού κουαρτέτου (ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, ΟΗΕ) για τις παλαιστινιακές μεταρρυθμίσεις.
Η ισραηλινή κυβέρνηση κατηγόρησε την Παλαιστινιακή Αρχή και ισχυρίστηκε ότι δεν αξίζει σε ανθρώπους που «υποστηρίζουν την τρομοκρατία» να συμμετέχουν σε συνόδους για την ειρήνη. Φυσικά, πριν από τη βομβιστική επίθεση, επί, περίπου, δυόμισι μήνες, παρά την απουσία επιθέσεων αυτοκτονίας, ο ισραηλινός στρατός συνέχισε να κατέχει, να καταστρέφει και να εξευτελίζει τον παλαιστινιακό λαό, όπως άλλωστε πράττει, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, από την έναρξη της δεύτερης Ιντιφάντα μέχρι σήμερα. Και αυτά, για να μην γράψουμε, για όλα όσα έχει κάνει στα 35 περίπου χρόνια ωμής, στρατιωτικής κατοχής της Παλαιστίνης.
Ας επανέλθουμε, όμως, στο πρόσφατο χρονικό διάστημα των περίπου δυόμισι μηνών, που δεν έγινε καμία επίθεση αυτοκτονίας. Στο διάστημα αυτό, που η «Φατάχ» και η «Χαμάς» είχαν συνομιλίες για την επίτευξη μορατόριουμ στις επιθέσεις αυτοκτονίας, ο ισραηλινός στρατός, στις διάφορες επιχειρήσεις και επιδρομές του, σκότωσε τουλάχιστον 60 Παλαιστίνιους, τραυμάτισε πολύ περισσότερους, ενώ κατέστρεψε πολλά σπίτια Παλαιστινίων.
Ουδείς, όμως, χαρακτήρισε την ισραηλινή αυτή τακτική σανυπόσκαψη των «διαμεσολαβητικών προσπαθειών». Ουδείς χαρακτήρισε την ισραηλινή κυβέρνηση σαν τρομοκρατική, παρά τα ολοφάνερα εγκλήματά της. Και παρά τις διπλωματικές οξύτητες των τελευταίων 24ώρων, ουδείς, εκ των ισχυρότατων διαμεσολαβητών, που απειλούν, κατά τα άλλα, το Ιράκ και τον κόσμο ολόκληρο με μια πολεμική κόλαση, δεν ασκεί πιέσεις στην ισραηλινή ηγεσία για να πάψει να περιφρονεί τη διεθνή νομιμότητα, τις αποφάσεις του ΟΗΕ, ακόμη και τη στοιχειώδη κοινή λογική. Πρόκειται για μια τακτική δύο μέτρων και δύο σταθμών, στην πιο απροκάλυπτη έκφρασή της. Με άλλα λόγια, πρόκειται για το σύγχρονο ιμπεριαλισμό...
Ας γίνουμε όμως συγκεκριμένοι. Εστειλαν, λοιπόν, τους επιθεωρητές του ΟΗΕ για να ελέγξουν το οπλοστάσιο του Σ. Χουσεΐν και να βρουν ενοχοποιητικά στοιχεία για ενδεχόμενη ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής.
Εψαξαν, έψαξαν, έψαξαν οι προαναφερόμενοι επιθεωρητές και, μάλιστα, έχοντας απόλυτη ελευθερία πρόσβασης σε οποιεσδήποτε εγκαταστάσεις ήθελαν - όπως ομολογούν οι ίδιοι - αλλά δε βρήκαν τίποτε.
Ποια θα ήταν, επομένως, η ετυμηγορία οποιουδήποτε λογικού ανθρώπου; Υπάρχουν ή όχι τα διαβόητα όπλα μαζικής καταστροφής; Υπάρχει, δηλαδή, η τόσο επιζητούμενη αφορμή για να ξεκινήσει ο πόλεμος ή όχι; Η κοινή λογική λέει: Οχι, δεν υπάρχουν. `Η, τουλάχιστον, δεν υπάρχουν αποδείξεις ύπαρξής τους.
Προφανώς, όμως, ο Λευκός Οίκος και οι κάθε λογής συνεταίροι του έχουν πάρει οριστικό και αμετάκλητο διαζύγιο από την κοινή λογική. Το συμπέρασμα, λοιπόν, που έβγαλαν οι προαναφερόμενοι, μετά τους αρνητικούς ελέγχους των επιθεωρητών, ήταν το εξής: Παραλίγο να δώσουν βραβείο απόκρυψης των όπλων μαζικής καταστροφής στον Σ. Χουσεΐν...
Αν νομίζετε, πάντως, ότι οι παραπάνω παραλογισμοί αφορούν μόνο στο Ιράκ, ή, έστω μόνο στον προετοιμαζόμενο πόλεμο και στις ανυπολόγιστες συνέπειές του, που θα πληρώσουν οι λαοί γενικότερα, κάνετε μεγάλο λάθος.
Τούτο, όμως, θα είναι το αντικείμενο ενός άλλου σημειώματος...
Οι Αρχές, με τη νέα σύλληψη, αφ' ενός, προσέδωσαν ένα άλλο στιλ στο «τσίρκο» της «17 Ν», αφού από τις καλοκαιρινές προσαγωγές των υπόπτων με τις σαγιονάρες περάσαμε σ' αυτές των υπόπτων με γραβάτα, αφ' ετέρου, επιβεβαίωσαν ότι ο αναμενόμενος «δεύτερος γύρος» θα αξιοποιηθεί, ώστε να «βουλωθούν», όσο γίνεται, περισσότερες «τρύπες»: Από την «τρύπα» του Μετρό μέχρι την «τρύπα» του Κυπριακού, και από τις «τρύπες» στα υποκαταστήματα του ΙΚΑ μέχρι τη θανατηφόρο τρύπα, που - επί Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ - ετοιμάζεται στο Ιράκ.
***
Εκείνο, το πρώτο μέρος του σίριαλ, συνοδεύτηκε από την προσπάθεια του αστικού κράτους να συκοφαντηθεί το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα για τη δράση αυτής της οργάνωσης των προβοκατόρων και δολοφόνων. Να εμπεδωθεί η εικόνα ενός «κράτους που λειτουργεί». Να καθαγιαστεί στη συνείδηση του λαού ο ρόλος της ΣΙΑ και κάθε είδους πρακτόρων. Να καλλιεργηθεί κλίμα υπέρ ενός «αναγκαίου περιορισμού» ατομικών ελευθεριών και κοινωνικών δικαιωμάτων, με την κυβέρνηση και τον αρχηγό της Αστυνομίας να καλούν τους πολίτες να καταδίδουν τους διπλανούς τους, σε περίπτωση που παραγγέλνουν ...πίτσες σε «ύποπτες» ώρες!
Τώρα, στο δεύτερο μέρος, αφ' ενός, επιστρέφουν οι 10-20 περιφερόμενοι τηλε-παραθυρόβιοι, που θα καλύψουν, υπό την εποπτεία του εκάστοτε «Μικρούτσικου» - εκφωνητή των δελτίων ειδήσεων (;) το κενό που άφησαν η «Φάρμα» και το «Φέιμ Στόρι», αφ' ετέρου, ικανοποιείται η ανάγκη της κυβέρνησης να δηλώνει «παρούσα», αξιοποιώντας τα πάντα (ακόμα και την Αντιτρομοκρατική, όπως ευφυώς γράφτηκε) για να βουλώνει ...τις «τρύπες» που λέγαμε.
***
Γεγονός, που καθιστά επιτακτική την προσπάθεια να παραμείνει στο προσκήνιο η ουσία αυτής της βρώμικης υπόθεσης. Και ουσία της υπόθεσης δεν είναι τα ...«κουφέτα» από το γάμο της Σωτηροπούλου με τον Κουφοντίνα. Η ουσία - καθόλου βολική, όπως φαίνεται, για το πολιτικό σύστημα - σχετίζεται με τα τεράστια και αναπάντητα ερωτήματα που συνοδεύουν την υπόθεση «17 Ν»: Και τα βασικά ερωτήματα είναι:
α) Πώς και από πού αντλούσε πληροφόρηση για τους στόχους της η «17 Ν»; Ποια η σχέση της με ...«μυστικά κέντρα» και ποια ήταν αυτά τα «κέντρα», που της επέτρεπαν κατοχή κρίσιμων και υψηλής ασφάλειας πληροφοριών για τα θύματά της;
β) Γιατί το - κατά τα άλλα ακοίμητο - κράτος άφησε να περάσουν 27 χρόνια και έδειχνε να μην αντιδρά στη δράση της «17 Ν» (μήπως δεν ενοχλούνταν από αυτήν τη δράση, μήπως κάποιοι αξιοποιούσαν αυτήν τη δράση;) και, τελικά, κατέληξε να συλλάβει 20 άτομα, εκ των οποίων οι μισοί είναι «γνωστοί» στις Αρχές εδώ και 20 - τουλάχιστον - χρόνια;..
Κι όλ' αυτά, βέβαια, δε γίνονται τυχαία, ούτε ενόψει κάποιων στρατιωτικών ασκήσεων στην ευρύτερη περιοχή. Η βάση της Σούδας είναι σήμερα ένας βασικός και αναντικατάστατος κρίκος των αμερικανικών προετοιμασιών, για το σχεδιαζόμενο πόλεμο κατά του Ιράκ. Και όχι μόνον αυτό. Η βάση της Σούδας, επίσης, δίνει και σήμερα τη συμβολή της στις καθημερινές σχεδόν αμερικανοβρετανικές αεροπορικές επιδρομές ενάντια στο Ιράκ και, βέβαια, θα παίξει ακόμη σοβαρότερο ρόλο, με την έναρξη της ολοκληρωτικής επίθεσης. Με άλλα λόγια, το έδαφος της Ελλάδας χρησιμοποιείται, ήδη, εναντίον μιας άλλης χώρας. Και αυτό γίνεται με την άδεια της κυβέρνησης Σημίτη. Οχι, όμως, με την άδεια του ελληνικού Κοινοβουλίου και παρά τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Πιστεύουν, μάλλον, πως απευθύνονται σε αφελείς. Αλλιώς, δεν εξηγείται. Αναφερόμαστε, σε όσους υποστηρίζουν το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτικού αξιώματος και άσκησης επαγγέλματος και ισχυρίζονται, ότι η θεσμοθέτησή του θα αναβαθμίσει το Κοινοβούλιο και το έργο του, αφού θα ενισχύσει την ανεξαρτησία των βουλευτών. Λες και η... εξάρτηση των βουλευτών από την όποια άσκηση επαγγέλματος φταίει για τη σημερινή υποβάθμιση του Κοινοβουλίου και όχι ένα σωρό άλλοι παράγοντες - από την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνώντων, μέχρι την ωμή και προκλητική υποκρισία και διγλωσσία, που χαρακτηρίζει την καθημερινή πολιτική πρακτική των εκπροσώπων του δικομματισμού.
Την εξάρτηση και όχι την ανεξαρτησία των βουλευτών θα ενισχύσει η θεσμοθέτηση του ασυμβίβαστου. Εξάρτηση από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τις ηγεσίες των κομμάτων τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους, η οποία θα έχει γίνει πλέον -εκτός των άλλων- και όρος επιβίωσης. Μια εξάρτηση, που θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο, εάν συνδυαστεί με τυχόν τροποποίηση του εκλογικού νόμου, η οποία θα προβλέπει την εκλογή βουλευτών με λίστα, προτεινόμενη από την ηγεσία των κομμάτων.
Κι όλ' αυτά, δεν αφορούν, βέβαια, το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές βουλευτές, αλλά μη μας περνούν και για χαζούς...
«Η Προεδρία δεν είναι υπόθεση αποκλειστικά του ΠΑΣΟΚ ή της κυβέρνησης. Το κύρος και η εικόνα της χώρας αφορούν όλους... Οι φωνές για κινητοποίηση κατά της κυβέρνησης αποπνέουν τον επαρχιωτισμό πολιτικών κοτζαμπάσηδων. Βλέπουν το δικό τους δέντρο και όχι το δάσος». Είναι η σχετική με τις προετοιμαζόμενες λαϊκές διαδηλώσεις απάντηση του Κ. Σημίτη, με αφορμή την Ελληνική Προεδρία της ΕΕ, στη χτεσινή συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία». Και σε ό,τι αφορά στην ουσία της, δεν έχει την παραμικρή πρωτοτυπία. Πάντα, οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ολιγαρχίας παρουσίαζαν τα συμφέροντα της τελευταίας και την εξυπηρέτησή τους, ως συμφέροντα και ανάγκη όλης της κοινωνίας. Οι λέξεις, όμως, που χρησιμοποίησε ο Κ. Σημίτης και η ένταση, που αυτές υποδηλώνουν, φανερώνουν το σοβαρό βαθμό ενόχλησης του Μαξίμου, από τις λαϊκές αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Δεν πειράζει, θα συνηθίσει...
ΥΓ: Το κύρος και η εικόνα της χώρας, πού βρίσκονται; Στις φιέστες ή στον προετοιμαζόμενο πόλεμο κατά του Ιράκ, στις ακόμη περισσότερο ευλύγιστες σχέσεις εργασίας, στα ακόμη περισσότερα κέρδη των «εχόντων και κατεχόντων», κλπ., κλπ.; Απ' όσα γνωρίζουμε, πάντως, η κυβέρνηση αυτά εκπροσωπεί...
«Η πολιτική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ θα έρθει στο τέλος, όταν γίνει ορατό το έργο μας στους συμπολίτες μας», λέει ακόμη ο Κ. Σημίτης, στην ίδια συνέντευξη. Εμείς, πάντως, αλλιώς έχουμε καταλάβει τη γνωστή λαϊκή παροιμία «στο τέλος ξυρίζεται ο γαμπρός»...
Αλλοι με βίλες, κότερα
κι εμείς
όλο χειρότερα,
οι λίγοι τίγκα χρήμα
και ο λαός, τι κρίμα,
το μόνιμο το θύμα!
* * *
Για άλλους
ο παράδεισος
και για εμάς η άβυσσος,
οι λίγοι σαν βαρόνοι
και ο λαός που ιδρώνει
«κούρα» ΟΝΕ και «ζώνη»!
* * *
Αλλοι με βίλες κότερα,
και που να δεις
αργότερα,
κατάντια πιο μεγάλη
θα δεις, λαέ, χαμάλη,
αν δεν αρχίσεις πάλη!