Γρηγοριάδης Κώστας

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το μήνυμα, που απέστειλε ο υφυπουργός Εξωτερικών, Γ. Μαγκριώτης - με αφορμή την επέτειο της 25ης Μάρτη - στους ανά τον κόσμο ομογενείς και απόδημους Ελληνες! Και δε λέμε, πολλοί λαοί κατέχουν περίλαμπρη θέση στη συλλογική μνήμη του λαού μας, αλλά οι πλέον αξιοσημείωτες «συμπαραστάσεις» των ΗΠΑ προς την Ελλάδα, που γνωρίζουμε εμείς, στη διάρκεια των τελευταίων εξήντα χρόνων, είναι οι εξής: Η ωμή επέμβασή τους, πριν και κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, η κατοπινή τους «βοήθεια» στην οικοδόμηση του γνωστού σε όλους μετεμφυλιακού κράτους (της Δεξιάς, που λέει συχνά πυκνά ο Κ. Σημίτης), στην καθοδήγηση και οργάνωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1967, στην τραγωδία της Κύπρου το 1974, στο «φύτευμα» της Ελλάδας με βάσεις του θανάτου, κλπ.

Γι' αυτά καμαρώνει ο υφυπουργός Εξωτερικών και, μάλιστα, ανήμερα της επετείου της 25ης Μαρτίου; Μα, δεν ντρέπονται λιγάκι;..

Ανδρες των ειδικών δυνάμεων, μετά από επιτυχή επιχείρηση, απελευθέρωσαν από το νοσοκομείο της πόλης Νασιρίγια, την 19χρονη Τζέσικα Λιντς, η οποία είχε αιχμαλωτιστεί από τους Ιρακινούς τις προηγούμενες μέρες. Αυτό ανακοίνωσε χτες το στρατηγείο των εισβολέων και αναμετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Δηλαδή, δεν είναι αλήθεια ότι οι Ιρακινοί εκτελούν όσους Αμερικανούς πιάνουν αιχμαλώτους και, ιδιαίτερα, όσους δεν εμφανίστηκαν στην τηλεόραση, όπως η προαναφερόμενη; Ούτε είναι αλήθεια ότι τους βάζουν σε σκοτεινά και ανήλιαγα υπόγεια και μπουντρούμια, χωρίς νερό και φαγητό; Κι όχι μόνο δε συμβαίνουν τα προηγούμενα, αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, όταν οι αιχμάλωτοι έχουν ανάγκη περίθαλψης, βρίσκονται στο κρεβάτι κάποιου νοσοκομείου, παρά τα γνωστά σε όλους τεράστια προβλήματα των Ιρακινών, λόγω του 12ετούς εμπάργκο και της εισβολής.

Απλές παρατηρήσεις από μια είδηση, που μετέδωσε το στρατηγείο των δυνάμεων εισβολής.

Δε φτάνουν στον Τ. Μπλερ το ισχυρό αντιπολεμικό κίνημα στη Μ. Βρετανία και οι αντίστοιχες έντονες αντιδράσεις μέσα στο κόμμα του, έχει τώρα κι άλλα προβλήματα. Πληθαίνουν οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα βρετανικών εφημερίδων, που λένε, ότι η μοιρασιά της λείας, στη μετα-Σαντάμ εποχή, δεν παίρνει σοβαρά υπόψη της τα συμφέροντα των βρετανικών μονοπωλίων. Σύμφωνα, με τα δημοσιεύματα αυτά, η Βρετανίδα υπουργός Εμπορίου έχει ήδη ασκήσει πιέσεις στις υπηρεσίες του Αμερικανού απόστρατου στρατηγού Τζέι Γκάρνερ, νυν επικεφαλής της «Υπηρεσίας Ανοικοδόμησης και Ανθρωπιστικής Βοήθειας» του Αμερικανικού Πενταγώνου και αυριανό -όπως όλοι λένε και εφόσον οι ΗΠΑ νικήσουν- τοποτηρητή στο Ιράκ.

Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Ομπσέρβερ», η οποία «καρφώνει» τον 64χρονο στρατηγό εν αποστρατεία, ότι ανήκει στο περιβάλλον των «γερακιών» Ντικ Τσένι, Ντ. Ράμσφελντ, Πολ Γούλφοβιτς και των συμφερόντων, που αυτοί εξυπηρετούν, ενώ διατηρεί παράλληλα και τη θέση του προέδρου της SY Coleman, μιας εταιρίας όπλων, η οποία είναι θυγατρική ενός μεγαλύτερου ομίλου ηλεκτρονικών συστημάτων, που παρέχει τεχνική υποστήριξη στο σύστημα πυραύλων «Πάτριοτ».

Πρόκειται για κατάντια. Ο λόγος για τις θέσεις που διατύπωσε προχτές ο προπαγανδιστής της κυβερνητικής πολιτικής, υπουργός Τύπου Χρ. Πρωτόπαππας. Με αφορμή την ανακοίνωση της Ενωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), η οποία αποδοκίμασε την «έκκλησή» του, να φύγουν από το Ιράκ οι Ελληνες πολεμικοί ανταποκριτές και να επιστρέψουν στην Αθήνα, ο Χρ. Πρωτόπαππας, εξέφρασε τη... λύπη του «για το επίπεδο της ανακοίνωσης της ΕΣΗΕΑ». Και πρόσθεσε με νόημα: «Εμείς κάναμε το καθήκον μας και διευκολύναμε αυτούς που ήθελαν να φύγουν. Αν κάτι μας "πίεσε", είναι ο σεβασμός μας στην ανθρώπινη ζωή και το ενδιαφέρον μας για τους Ελληνες πολίτες».

Τι να πει κανείς! Αντί να ακολουθήσει τη λαϊκή παροιμία «η σιωπή είναι χρυσός», ο πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ και σήμερα επίσημος προπαγανδιστής της κυβερνητικής πολιτικής Χρ. Πρωτόπαππας, ζητάει και τα ρέστα. Οσο για το σεβασμό του στην ανθρώπινη ζωή, ας πάει να τον εκφράσει στη Σούδα, όπου νυχθημερόν φορτώνονται στα αμερικανικά υποβρύχια και αεροπλάνα οι «Τόμαχοκ» και οι βόμβες που σκορπίζουν τον όλεθρο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θεωρούν, φαίνεται, τόσο μεγάλη πληγή για τον ιρακινό λαό τη διακυβέρνησή του από τον Σαντάμ Χουσεΐν, που βρήκαν την καλύτερη λύση. Δεν άφησαν κάποια παιδιά να μεγαλώσουν, ώστε να μην υποφέρουν.

Αυτά, την ώρα που ο δικός μας πρωθυπουργός αγχώνεται για το ρόλο που θα έχει ο ΟΗΕ μετά τη λήξη του πολέμου. Για το ρόλο που έχει την ώρα του πολέμου ...κουβέντα.

Θα συνιστούσαμε, πάντως, στους Ευρωπαίους σοσιαλιστές και τους κάθε λογής παρόμοιους «φιλειρηνιστές», να είναι φειδωλοί στις δηλώσεις τους, περί «ανασυγκρότησης» του Ιράκ και την αντίστοιχη συμμετοχή της ΕΕ, όπως και της διεθνούς κοινότητας, όπως ονομάζουν τους κάθε λογής συνεταίρους τους.

Ας περιμένουν πρώτα να δουν το σύνολο των υπό ανασυγκρότηση χωρών και μετά θέτουν τις όποιες απαιτήσεις τους στη μοιρασιά. `Η, μήπως, θεωρούν ότι το Ιράκ είναι η τελευταία χώρα που χτυπούν οι ΗΠΑ;

Αν δεν το έχουν ακόμη καταλάβει, αναζητείται ήδη ο επόμενος υποψήφιος. Θα είναι το Ιράν; Η Συρία; Η Βόρεια Κορέα; Και μετά από αυτές, ποιος;

Στο μεταξύ, έχουμε και τον Πάουελ να περιοδεύει σε Τουρκία και Ευρώπη και όλοι οι ομόλογοί του της ΕΕ «σκίζονται» για το ποιος θα τον πρωτοδεί και θα συζητήσει μαζί του, για την «ανασυγκρότηση» του Ιράκ. Πράγματι, στο θέμα αυτό, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ενιαία φωνή και στάση...

Δυστυχώς όμως, για κάποιους, πρόλαβαν οι Τούρκοι και, μάλλον, έκαναν καλύτερο παζάρι, μια και διαθέτουν ...χρησιμότερη «γην και ύδωρ» να διαθέσουν, σε σχέση με άλλους που πολύ θα ήθελαν να βρεθούν σε τέτοιες μοιρασιές της λείας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μετά τη μεταπολίτευση, η πλήρης χρεοκοπία των προχουντικών θεωριών επέβαλαν την αλλαγή του τροπαριού. Ο κίνδυνος πλέον μετατοπίστηκε προς ανατολάς, από τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία και τα εθνικά συμφέροντα παίρνουν την έκφραση της υπεράσπισης της εθνικής ακεραιότητας της χώρας και του Κυπριακού. Τι επιβάλλουν τα εθνικά αυτά συμφέροντα; Μα, τι άλλο, τη συνέχιση και ακόμη μεγαλύτερη πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, από τη μια, αλλά και της τότε ΕΟΚ, από την άλλη. Τη μεγαλύτερη, δηλαδή, πρόσδεση και υποταγή σ' αυτούς, που ευθύνονται, στον έναν ή άλλο βαθμό, τόσο για το Κυπριακό, όσο και για την επιθετικότητα των κυρίαρχων δυνάμεων της Αγκυρας.

Κέρδισαν ή έχασαν, με την πολιτική αυτή, τα προαναφερόμενα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, στα 30 περίπου χρόνια, που πέρασαν από το 1974; Η απάντηση είναι ολοφάνερη. Η επιθετικότητα της Αγκυρας είναι σήμερα περισσότερο ενισχυμένη και έχει πλέον συγκεκριμενοποιηθεί με τις γκρίζες ζώνες, τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο και τις καθημερινές πλέον εναέριες παραβιάσεις και διάφορες άλλες προκλήσεις, ενώ το Κυπριακό βυθίζεται όλο και περισσότερο στο γνωστό σε όλους βάλτο, πηγαίνοντας συνεχώς από το κακό στο χειρότερο.

Στην ίδια περίοδο, βέβαια, η επίσημη Ελλάδα πρόσφερε τη συμβολή της στην ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, αποδείχνοντας στην πράξη, ότι αυτή ήταν κίνδυνος για τους βόρειους γείτονές μας και όχι το αντίθετο. Εδωσε, επίσης, τη συμβολή της στο διαμελισμό της Πρώην Γιουγκοσλαβίας, στον πόλεμο ενάντια στη Σερβία, συμμετέχει στις Ενοπλες Δυνάμεις κατοχής (τις λεγόμενες ειρηνευτικές) στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, συμπαρατάχτηκε στην «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία του Τζ. Μπους, έχει στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν και σε μια σειρά άλλες χώρες, κλπ., κλπ.

Στην ίδια περίοδο, επίσης, πάλι βγαίνουν κερδισμένα τα «εθνικά συμφέροντα» της ολιγαρχίας. Ενισχύουν παραπέρα τους δεσμούς τους, με το υπερατλαντικό και δυτικοευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο. Επεκτείνουν τις κερδοφόρες δραστηριότητές τους στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Βαλκανικής, κλπ., κλπ. Οι εργαζόμενοι και ο λαός υφίστανται τις χωρίς τέλος μονόπλευρες λιτότητες, την ανεργία, τις εντεινόμενες ανισότητες, κλπ., κλπ.

Γιατί, τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά; Πρώτον, γιατί οι κυβερνώντες επικαλούνται και πάλι τα εθνικά συμφέροντα, για να δικαιολογήσουν την εμπλοκή της Ελλάδας στον άδικο, παράνομο και βάρβαρο πόλεμο ενάντια στο Ιράκ. Και δεύτερον, γιατί, ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, σε χτεσινή ραδιοφωνική του συνέντευξη στο «Σκάι» συγκεκριμενοποίησε τα εθνικά αυτά συμφέροντα, στο Κυπριακό και στον κίνδυνο εξ ανατολών. Ομολόγησε με σαφήνεια, μάλιστα, ότι η κυβέρνηση παρέχει ό,τι της ζητήθηκε από τους Αμερικανούς, για τον πόλεμο στο Ιράκ, γιατί σ' αυτούς προσβλέπει, τόσο για τη λύση του Κυπριακού, όσο και για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας.

Οχι, δε θα χαρακτηρίσουμε ανιστόρητο τον κ. Βενιζέλο. Τόσο αυτός, όσο και οι κυβερνώντες γενικότερα, γνωρίζουν καλά την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Οπως γνωρίζουν καλά, ότι όσο ψέμα ήταν το επιχείρημα του από βορρά κινδύνου, άλλο τόσο ψέματα είναι και οι σημερινοί ισχυρισμοί τους. Η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο μόνο ζημιές θα φέρει στο λαό και τη χώρα και στο παραμικρό δε θα ωφελήσει τα αναφερόμενα από τον υπουργό, ως εθνικά συμφέροντα. Θα ωφελήσει, όμως, τις πολυεθνικές και τους απανταχού κεφαλαιοκράτες, ανάμεσά τους και την εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου. Γι' αυτό και ο καημός της κυβέρνησης, για το καθεστώς τής μετά Σαντάμ εποχής. Με άλλα λόγια, για τη μοιρασιά της λείας...

Τι κι αν η Ελλάδα

δεν κρατάει

στο χέρι το μαχαίρι,

ένοχη είναι και αυτή,

καλά ο καθείς το ξέρει,

αφού στους σφάχτες

του Ιράκ,

βοήθεια προσφέρει.

*

Τι κι αν η Ελλάδα

αναφωνεί

πως θέλει την ειρήνη

είναι στους φόνους

συνεργός,

έχει κι αυτή ευθύνη,

αφού παρέχει συνδρομή

στους εισβολείς,

στα κτήνη.

*

Τι κι αν η Ελλάδα

δεν κρατάει

η ίδια αυτή την κάννη,

είναι σαφώς συνένοχη

για όσα ο σφάχτης κάνει,

αφού έχει δώσει στο φονιά

της Σούδας το λιμάνι!