Και δεν έχει άδικο, βέβαια, η προαναφερόμενη εφημερίδα, όταν παρθούν υπόψη τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπεί. Αυτή η πολιτική και τακτική συμφέρει την εγχώρια ολιγαρχία. Στο όνομα αυτών των συμφερόντων, απευθύνει «συμβουλές» προς κάθε κατεύθυνση και, κυρίως, προς τις πολιτικές ηγεσίες του τόπου, ώστε να «συμμαζέψουν» τα πράγματα. Το αντίθετο ακριβώς, όμως, απαιτούν τα συμφέροντα του λαού μας. Και η ανησυχία της «Καθημερινής», από το συνεχώς διογκούμενο αντιπολεμικό κίνημα και, ακόμη περισσότερο, από το μπόλιασμά του με γενικότερα αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, αποτελεί μια ακόμη απόδειξη γι' αυτό.
Τη μείωση των ετήσιων αποδοχών τους, κατά 660 εκατ. δολάρια, ζήτησε η «Αμέρικαν Ερλάινς» από τους πιλότους της, ενώ, ανάλογες διαπραγματεύσεις διεξάγονται και με τα υπόλοιπα σωματεία των εργαζομένων στην αεροπορική εταιρία. Η διοίκηση της μεγαλύτερης αεροπορικής επιχείρησης στον κόσμο ισχυρίζεται ότι ο πόλεμος στο Ιράκ έχει μειώσει ακόμη περισσότερο την επιβατική κίνηση, δημιουργώντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα στην εταιρία, η οποία κινδυνεύει άμεσα να βρεθεί σε καθεστώς χρεοκοπίας.
Και μπορεί, η «Αμέρικαν Ερλάινς» να μην έχει φτάσει ακόμη σε κατάσταση χρεοκοπίας, αλλά δε συμβαίνει το ίδιο και με τη μεγαλύτερη καναδική αεροπορική εταιρία, την «Αιρ Κάναντα». Η τελευταία, κατέθεσε προχτές αίτηση δικαστικής προστασίας έναντι των πιστωτών της και θα αναζητήσει τρόπους προκειμένου να ξαναγίνει βιώσιμη οικονομικά από το καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης. Ποιοι πληρώνουν πάλι τα σπασμένα; Μα ποιοι άλλοι, οι εργαζόμενοι.
Με άλλα λόγια, ενός κακού μύρια έπονται...
«Η πιο κρυφή και ταυτόχρονα θλιβερή και ανυπολόγιστη απώλεια αυτού του πολέμου είναι η ελληνική διανόηση. Η "απώλειά" της χρονολογείται από την εποχή της κατάρρευσης του Τείχους του Βερολίνου. Γκρεμίστηκε μαζί του. Η συνέχεια θυμίζει σενάριο ελληνικής ταινίας. Εσωστρέφεια, καιροσκοπισμός, υπαλληλοποίηση και ουρά της επικαιρότητας. Χωρίς να το πάρουν χαμπάρι, συντάχθηκαν με το... τέλος της Ιστορίας του Φουκουγιάμα και εντελώς πρόχειρα και οπορτουνιστικά υποστήριξαν - στη συντριπτική τους πλειονότητα - την αέναη κίνηση του ίδιου πολιτικού συστήματος, της ίδιας θεωρίας, με άξονα κυριαρχίας και αναφοράς το ίδιο γεωπολιτικό στίγμα. Που πά' να πει ότι μέχρι τη συντέλεια του κόσμου θα είμαστε όπως είμαστε! Στον πόλεμο του Κόλπου έκαναν την πάπια. Στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τραμπαλίστηκαν, στο Αφγανιστάν περίπου ικανοποιήθηκαν και τώρα με το Ιράκ... εξαφανίστηκαν! Ο οικονομικός και πολιτικός εξαρτησιακός χαρακτήρας αυτού του τόπου είναι αποτυπωμένος και στην ελίτ της κουλτούρας του. Ιστορικά χρεοκόπησαν. Και όπως λέει ο λαός μετατράπηκαν σε κολαούζους της εξουσίας». Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».
Πολύ περισσότερο, όταν μόλις πρόσφατα συναντήθηκε και με τον ιδιοκτήτη μεγάλου ραδιοφωνικού σταθμού της Αθήνας... Και μη μας πει κανείς, ότι δεν είναι αλήθεια. Οσο, για το τι συζήτησαν, το καταλαβαίνει ο καθένας, μέρες που περνάμε...
Οχι πως μας εντυπωσιάζουν βέβαια όλα αυτά αλλά είναι ενδεικτικά της κατάστασης. Ιδίως όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βρίσκει για παράδειγμα θετικές τις πρόσφατες επαφές του Γιώργου Παπανδρέου με τον Κόλιν Πάουελ και ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών όλο και μας λέει για την «ανασυγκρότηση» του Ιράκ και το αναγκαίο ψήφισμα του ΟΗΕ.
Οι Αμερικανοί δεν πολιορκούν προφανώς μόνο τη Βαγδάτη. Πολιορκούν τους πάντες και τα πάντα. Εδώ στην Ελλάδα όμως, φαίνεται πως υπάρχουν και διαθέσιμοι να υποκύψουν κι ακόμα περισσότερο να συνεργαστούν.
ΑΚΟΥΜΕ, ότι κάποιοι κάνουν σχέδια για τη συμβολή της Ελλάδας στην «ανασυγκρότηση» του Ιράκ μετά τον πόλεμο. Ναι, βέβαια... Η Ελλάδα δεν πρέπει να μείνει έξω απ' τις εξελίξεις λένε και λογαριάζουν πόσα θα κερδίσουν, αν αναλάβουν την ανοικοδόμηση, έστω κι ενός πολύ μικρού μέρους των όσων γκρεμίζουν τώρα οι δυνάμεις εισβολής.
Αλλωστε, συμπληρώνουν, το δικαιούμαστε. Τόσες διευκολύνσεις δώσαμε στους Αμερικανούς. Αντε να έκαναν τον πόλεμο χωρίς τη Σούδα...
Δίκιο έχουν οι άνθρωποι... Στο κάτω κάτω της γραφής για τους απανταχού της Γης κεφαλαιοκράτες γίνεται ο πόλεμος. Γιατί να μην «φάνε» και οι «δικοί» μας...
Σε κάθε περίπτωση, ο ιμπεριαλιστικός, βαθιά ταξικός υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης εγγυάται ότι λιγότερο ή περισσότερο ενισχυμένη, θα αποτελεί πάντα τον ταξικό εχθρό των λαών της και της εργατικής τάξης κάθε χώρας της. Ανεξάρτητα από το πώς θα διαμορφώνονται οι σχέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, οι συσχετισμοί δύναμης ανάμεσά τους, οι λαοί θα βρίσκονται πάντα υπό το ζυγό μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής που στη μια της όψη γράφει αφαίρεση λαϊκών δικαιωμάτων και στην άλλη της πολέμους και αιματοχυσίες.
Ο κύριος αυτός έγινε γνωστός στο πανελλήνιο την περίοδο που διατέλεσε διευθύνων σύμβουλος της Οργανωτικής Επιτροπής του 2004. Εκεί, όπως λένε οι γνωρίζοντες, είχε διοριστεί προσωπικά από τον Κ. Σημίτη, μετά από προτροπή- παρέμβαση ανώτατου τραπεζικού παράγοντα και προσωπικού πρωθυπουργικού φίλου, ενώ η αποπομπή του, ελέω Γ. Αγγελοπούλου, συνοδεύτηκε με την τοποθέτησή του στο Ελληνικό Κέντρο Επενδύσεων. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα...
Σύμφωνα με τις επίσημες ιστοσελίδες των διασυνδεδεμένων εταιριών με τη ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ο φίλος του Κ. Σημίτη είναι και ένας εκ των εκλεκτών του συγκεκριμένου μονοπωλιακού αυτού συγκροτήματος. Ο κ. Μπακούρης, λοιπόν, είναι «αντιπρόεδρος-μη εκτελεστικό» μέλος της εταιρίας που προχτές έγινε τάφος για τους έξι εργάτες, μέλος του ΔΣ της ΣΙΔΕΝΟΡ και στέλεχος στη διοίκηση της ίδιας της ΒΙΟΧΑΛΚΟ.
Οχι τίποτα άλλο, αλλά για να βλέπουμε και με χειροπιαστά στοιχεία, πώς «δένεται» η διαπλοκή της πολιτικής εξουσίας με τα επιχειρηματικά συμφέροντα και πόσο μικρές είναι οι διαδρομές μέσα στις οποίες κεφάλαιο και κυβέρνηση ρουφάνε, στην κυριολεξία, το αίμα της εργατικής τάξης.
Και επειδή μικρός δεν είναι μόνο ο τόπος μας, και όλοι οι πρωτοκλασάτοι οφείλουν να φέρουν... περγαμηνές από την αλλοδαπή, ίσως καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι ο κ. Μπακούρης, πριν εμφανιστεί στα ντόπια κυκλώματα είχε αξιοπρόσεχτη θητεία στο εξωτερικό.
Οπως αναφέρεται λοιπόν στο βιογραφικό του, την περίοδο 1968 - 1970 ήταν στέλεχος της «Esso Pappas» (εταιρία του διαβόητου Τομ Πάππας, μεγάλου «ευεργέτη» της χούντας). Ακόμα περισσότερο, την περίοδο 1970 - 1986 ήταν μεγαλοστέλεχος της «Union Carbide», της μετέπειτα γνωστής «Killer Carbide», που ευθύνεται για το θάνατο, από δηλητηρίαση, αρκετών χιλιάδων κατοίκων της πόλης Μποπάλ, στην Ινδία...
Οι αδίστακτοι όμως αυτοί τύποι, κάποιες φορές, φαίνεται πως τρομοκρατούνται και οι ίδιοι τόσο πολύ από τα εγκλήματά τους, που προσπαθούν με ευτελή ψεύδη να αποτινάξουν τις ευθύνες τους. Ακριβώς αυτό έκανε και η διοίκηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ. Προχτές, με αφορμή τη δολοφονία των έξι εργατών, ανακοίνωσε ότι «τα ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ δεν είναι μέλος του Ομίλου εταιριών της», για να συνεχίσει λέγοντας ότι «η ΣΙΔΕΝΟΡ και η ALCOMET, θυγατρικές εταιρίες της ΒΙΟΧΑΛΚΟ, συμμετέχουν, ως απλοί επενδυτές στο μετοχικό κεφάλαιο των ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ, με συνολικό ποσοστό 17,5%».
Και ποιος έχει, άραγε, τα υπόλοιπα ποσοστά της εταιρίας; Γιατί οι άθλιοι συντάκτες της ανακοίνωσης δε λένε κουβέντα; Για τον απλούστατο λόγο ότι πέρα από τα ποσοστά που επίσημα έχει η ΣΙΔΕΝΟΡ, ακόμα 19% των μετοχών της επιχείρησης - φέρετρο (δηλαδή 17,5+19 = 36,5%, συνολικά) το κατέχει η οικογένεια Στασινόπουλου. Ποιος είναι ο Στασινόπουλος. Μα, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΒΙΟΧΑΛΚΟ, που καμώνεται πως δε γνωρίζει τίποτα για το φόνο, αφού ...«τα ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ δεν είναι μέλος του Ομίλου εταιριών της»...
Υποσχέσεις για άμεση επίλυση προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα δυο νοσοκομεία της Λάρισας - το Νομαρχιακό και το Πανεπιστημιακό - έδωσε ο Λαρισαίος υφυπουργός Υγείας, Εκτωρ Νασιώκας, στη διάρκεια της προχτεσινής επίσκεψής του εκεί, με τη συνοδεία του ΓΓ του υπουργείου, του προέδρου του ΠεΣΥ Θεσσαλίας και του προέδρου της ΔΕΠΑΝΟΜ. Συγκεκριμένα υποσχέθηκε:
Αν και ανάλογες υποσχέσεις για λύση των προβλημάτων και αναβάθμιση των υπηρεσιών του δημόσιου συστήματος Υγείας στη Θεσσαλία, που δόθηκαν από τούτη την κυβέρνηση πολλές φορές παλιότερα, δεν τηρήθηκαν ποτέ, θα περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει με τα νέα ταξίματα του Εκτορα Νασιώκα και θα επανέλθουμε...
Κόσμο αράδα θάβουνε
τ' αφεντικά τα κτήνη,
με τις φωτιές
που ανάβουνε,
αλλά και «εν ειρήνη»,
όπως προχτές
που σκότωσαν
εδώ έξι εργάτες
και άλλους τρεις
τους άφησαν
ανάπηρους, σακάτες.
* * *
Κόσμο αράδα βάζουνε
τα κτήνη
μες στο μνήμα,
ζωές δε λογαριάζουνε,
γι' αυτούς
μετράει το χρήμα,
μα ως πότε
ο κόσμος το κακό
αυτό θα υπομένει;
Ξεσηκωθείτε έφτασε
ο κόμπος πια στο χτένι!