Τετάρτη 26 Μάρτη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αρχισε η μοιρασιά της λείας

Μπορεί, το λιμάνι της Ουμ Κασρ, να μην έχει ακόμη καταληφθεί εξ ολοκλήρου από τις δυνάμεις της εισβολής, παρ' ότι απέχει λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα σύνορα του Ιράκ με το Κουβέιτ και ήταν ο πρώτος στόχος των εισβολέων. Μπορεί, οι κατά πολύ υπέρτερες αμερικανο-βρετανικές δυνάμεις, να έχουν καθηλωθεί από τη γενναία αντίσταση των ιρακινών μαχητών, αλλά όλ' αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες για την αμερικανική ηγεσία και, πολύ περισσότερο, για τις αμερικανικές πολυεθνικές, που αδημονούν να ξεκινήσουν την καταλήστευση του πολύπαθου Ιράκ.

Οπως ανακοίνωσε, χτες, η Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID), που διανέμει τη «βοήθεια» της αμερικανικής κυβέρνησης σε διεθνές επίπεδο, ανατέθηκε σε αμερικανική επιχείρηση η λειτουργία του λιμανιού της Ουμ Κασρ, ενώ το λιμάνι δεν έχει καταληφθεί ακόμη από τις δυνάμεις των εισβολέων. Σύμφωνα, με τη σχετική ανακοίνωση, η USAID ανέθεσε τη Δευτέρα στην εταιρία «Stevedoring Services of America» (SSA) ένα συμβόλαιο αξίας 4,8 δισ. δολαρίων, για τη διαχείριση της λειτουργίας του λιμανιού της πόλης Ουμ Κασρ. Το συμβόλαιο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο που συνάπτει η κυβέρνηση Μπους, στο πλαίσιο των προετοιμασιών της για την «ανοικοδόμηση» του Ιράκ. Με άλλα λόγια, δηλαδή, το δεύτερο συμβόλαιο για τη μοιρασιά της λείας...

Μια αποκαλυπτική ταύτιση

Περίπου τρεις στους τέσσερις Αμερικανούς (68%), που ρωτήθηκαν για λογαριασμό του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου ABC και της «Ουάσιγκτον Ποστ» εγκρίνουν τους χειρισμούς του Αμερικανού Προέδρου. Δημοσκόπηση για λογαριασμό του NBC καταγράφει ποσοστό 67%, ενώ σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες (62%) πιστεύουν ότι θα βρεθούν χημικά και βιολογικά όπλα και μόνο το 7% πιστεύει ότι είναι απίθανο να βρεθούν.

Αυτά μετέδωσαν χτες τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Κι όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι καθόλου τυχαία η περίπου ταύτιση του ποσοστού όσων πιστεύουν, ότι το Ιράκ κατέχει χημικά και βιολογικά όπλα με όσους εγκρίνουν τους πολεμόχαρους χειρισμούς του Τζ. Μπους.

Συμβαίνει πολύ σπάνια...

Ποιος είπε, ότι δεν μπορούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, να μιλάνε με τη γλώσσα της αλήθειας. Βέβαια, αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια. Κι όταν συμβαίνει, τα όσα λένε, αντανακλούν την ωμότητα και βαρβαρότητα των συμφερόντων που εκπροσωπούν. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω, αποτέλεσε η προχτεσινοβραδινή συνέντευξη στη ΝΕΤ του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Ισμαήλ Τζεμ. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου του καναλιού, σχετικά με το ενδεχόμενο εισβολής τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Βόρειο Ιράκ και τις σχετικές αντιδράσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ, ο κ. Τζεμ είπε: Ολ' αυτά είναι ανοησίες. Εάν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας επιβάλουν την είσοδο τουρκικών στρατευμάτων στο Ιράκ, τότε θα το κάνει. Η ΕΕ ας πει πρώτα στο εξέχον μέλος της, τον κ. Μπλερ, να αποσύρει τις δυνάμεις του από το Ιράκ, μια και Βρετανοί στρατιώτες βρίσκονται αυτή τη στιγμή μέσα στη συγκεκριμένη χώρα. Οσο για τις ΗΠΑ, τι να πούμε, αφού αμερικανικοί πύραυλοι και βόμβες χτυπάνε τις μέρες αυτές τις ιρακινές πόλεις...

Οι νοσταλγοί της ... Μόνικα!

Ο Κλίντον εκλέχτηκε πρώτη φορά το 1992. Το 1994 και το 1995 βομβάρδισε τη Βοσνία και το Σαράγεβο. Το 1998 βομβάρδισε το Σουδάν και το Αφγανιστάν. Το 1999 βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία. Στο μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια, συνεχιζόταν ο βομβαρδισμός των Αμερικανο -Βρετανών στη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, στο Ιράκ. Αυτό είναι το πρόσωπο της ...«καλής» Αμερικής!

***

Τις τελευταίες μέρες πολλοί «μνημονεύουν» τον Κλίντον και τους Δημοκρατικούς! Και «τι καλός που ήταν», και «πόσο διαφέρουν οι Δημοκρατικοί από τους Ρεπουμπλικάνους», και «τι ωραία που θα είναι όταν θα φύγει ο Μπους και ξαναέρθουν οι "καλοί"»...

Το σκηνικό που στήνεται στα τηλεπαράθυρα των Παπαχελάδων, πατάει προφανώς στην αντίληψή τους πως, αφενός, η μνήμη των λαών είναι ασθενής και, αφετέρου, ότι ο κόσμος είναι ...ηλίθιος. Οι «ξύπνιοι», λοιπόν, θέλουν να μας πείσουν ότι η θηριωδία που σήμερα ζει ο κόσμος οφείλεται, αποκλειστικά, στον Μπους. Ούτε στις πολυεθνικές του πετρελαίου οφείλεται, ούτε στις βιομηχανίες όπλων, ούτε στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, αυτόν καθ' αυτόν. Ετσι, αν φύγει ο Μπους και επιστρέψει η αμερικανική... «κεντροαριστερά», όλα θα διορθωθούν!

***

Οι Μπους και οι Κλίντον είναι γεννήματα του ίδιου συστήματος. Του συστήματος που εδώ και 50 χρόνια (είτε υπό τη διοίκηση των Δημοκρατικών, είτε υπό τη διοίκηση των Ρεπουμπλικάνων) έχει επέμβει στα εσωτερικά 250 χωρών, έχει προκαλέσει δεκάδες πολέμους, έχει θέσει τη CIA και τους Αμερικανούς πεζοναύτες στην υπηρεσία των αποσταθεροποιητικών σεναρίων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Υπάρχουν διαφορές μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων; Προφανώς και υπάρχουν. Γι' αυτό και οι πολυεθνικές εκπροσωπούνται πότε από τους μεν και πότε από τους δε. Οι πολυεθνικές, σε αυτή τη φάση, ήθελαν Μπους και τον επέβαλαν, ανεξάρτητα αν ήρθε δεύτερος σε ψήφους. Αν τώρα η δουλιά που ανατέθηκε στον Μπους αποδειχτεί πολύ βρώμικη, και συνεπώς χρειαστεί αλλαγή προσωπικού (έτσι συνέβη και με τον μπαμπά του μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου) εδώ είμαστε, εκλογές έρχονται, τον αλλάζουμε και φέρνουμε πάλι τους άλλους.

Με άλλα λόγια, αυτού του είδους η σοβαροφανής αερολογία γύρω από ένα ενδεχόμενο «λίφτινγκ» της Αμερικανικής διοίκησης, η αερολογία όσον αφορά το «φύγε εσύ - έλα εσύ» στο Λευκό Οίκο, δεν μπορεί να διεκδικεί δάφνες πολιτικής ανάλυσης. Οσοι θέλουν να μας κάνουν να ...κλάψουμε μαζί τους από... «νοσταλγία» (!) για τον Κλίντον, και να... προσευχηθούμε για την επιστροφή της... «καλής» Αμερικής, ας αναλογιστούν ότι όσο συμπεριφέρονται στο λαό (τον ελληνικό τουλάχιστον) λες και έχουν απέναντί τους «αμερικανάκια», τόσο περισσότερο ΗΠΑλληλοι αποδεικνύονται.

Το βαθύτερο, δε, νόημα των διαφορών μεταξύ του Κλίντον και των Μπους, το έχει περιγράψει νωρίτερα από μας και εξαιρετικά παραστατικά ο Γκορ Βιντάλ: «Οι Αμερικανοί καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στο κόμμα της Κόκα Κόλα και σε εκείνο της Πέπσι Κόλα», απάντησε σχετικά, όταν τον ρώτησαν τον Οκτώβρη του 2000...

Και εν πάση περιπτώσει, ακόμα και στο δικό τους κώδικα τιμής, είναι πιο τίμιο να είσαι... ΗΠΑλληλος, γενικώς, παρά να το παίζεις... αντιστασιακός και αντιαμερικανός της φακής. Και ποια, αλήθεια, είναι η τελευταία τους... αντιστασιακή δήλωση; Οτι, όπως δηλώνουν, προτιμούν την Μόνικα Λεβίνσκι από την Κοντολίζα Ράις...


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα... ανθρωπιστικά

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΑΤΟΣ ήταν χτες ο Βρετανός πρωθυπουργός, σε μια τηλεοπτική του εμφάνιση, σχετικά με την «ανθρωπιστική βοήθεια», που θα προσφερθεί στο Ιράκ και τον ιρακινό λαό, αμέσως, μόλις, τελειώσει ο πόλεμος, νικήσουν οι δυνάμεις εισβολής και εγκατασταθούν οι δυνάμεις κατοχής στη χώρα.

Λίγο μετά, έκανε σχετικές ανακοινώσεις και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ο τελευταίος, μάλιστα, αναφέρθηκε και σε συγκεκριμένα ποσά. Τόσες χιλιάδες δολάρια για κείνο, τόσες για τ' άλλο και πάει λέγοντας...

Για την ώρα, πάντως, ο «ανθρωπιστικός» ρόλος των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, όπως και όσων τους έχουν ακολουθήσει στην εισβολή ενάντια στο Ιράκ, εξαντλείται στους ανηλεείς βομβαρδισμούς των ιρακινών πόλεων, στη δολοφονία γυναικόπαιδων, στην καταστροφή σπιτιών και άλλων έργων υποδομής, όπως όλοι βλέπουμε στις ανταποκρίσεις από τα θέατρα του πολέμου.

ΒΕΒΑΙΑ, δεν είναι πρώτη φορά, που γίνεται ένας άδικος, παράνομος και βάρβαρος πόλεμος από τους ιμπεριαλιστές, για λόγους... ανθρωπιστικούς.

Τέσσερα μόνο χρόνια έχουν περάσει από τους βομβαρδισμούς ενάντια στη Γιουγκοσλαβία -προχθές ήταν η μαύρη επέτειος- και όλοι θυμούνται, ότι «ανθρωπιστικοί» ήταν δήθεν οι λόγοι κι εκείνου του πολέμου.

Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι στα... ανθρωπιστικά τους σχέδια συμπεριλαμβάνονται πολλοί πόλεμοι ακόμη. Αυτό είναι σίγουρο. Και ο κάθε επόμενος, θα είναι χειρότερος από τον προηγούμενο...

Το βασικό και καθοριστικό ερώτημα είναι άλλο. Θα μπορέσουν οι πολεμοκάπηλοι ιμπεριαλιστές, να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους;

Στο ερώτημα αυτό μπορούν, ουσιαστικά, να απαντήσουν μόνον οι λαοί και, κυρίως, τα αντιπολεμικά, αντιιμπεριαλιστικά κινήματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Κι έχουν κάθε λόγο να απαντήσουν, κλιμακώνοντας τους αγώνες τους, μαζικοποιώντας ακόμη περισσότερο τις γραμμές τους, συνδέοντας τα φιλειρηνικά συνθήματα και αιτήματα, με αυτά των εργασιακών, δημοκρατικών και άλλων δικαιωμάτων και ελευθεριών.


Η ΕΙΔΗΣΗ μόλις μεταδόθηκε. Αμερικανικό πολεμικό αεροπλάνο βομβάρδισε μια συστοιχία αμερικανικών «Πάτριοτ». Προχθές, ένας πύραυλος «Πάτριοτ» είχε καταρρίψει ένα βρετανικό πολεμικό αεροπλάνο. Μετά κι από το χθεσινό περιστατικό, το σκορ μεταξύ «Πάτριοτ» και μαχητικών των εισβολέων είναι 1-1...

Οι ευχές και...

«Ευχόμαστε να τελειώσει πολύ σύντομα αυτός ο πόλεμος». Αυτή είναι η συνηθισμένη, τις μέρες αυτές, έκφραση διαφόρων κοινωνικοπολιτικών παραγόντων, από την κυβέρνηση, μέχρι τη ΝΔ κι ακόμη παραπέρα. Και, μπορεί, βέβαια, η έκφραση αυτή να συμπυκνώνει -με βολικό πράγματι τρόπο για τους προαναφερόμενους- τόσο τη λύπη τους, για το συντελούμενο έγκλημα, όσο και την ευχή τους, να είναι όσο γίνεται λιγότερα τα θύματα, αλλά ο πόλεμος γίνεται ήδη και κανείς δεν έχει δικαίωμα να παριστάνει τον δήθεν ουδέτερο, τόσο απέναντι στον άδικο χαρακτήρα του, όσο και με ποια πλευρά τάσσεται: Με τους βάρβαρους ιμπεριαλιστές εισβολείς και επιδρομείς ή με τον ιρακινό λαό, που αντιστέκεται και υπερασπίζεται την πατρίδα του και τα αναφαίρετα δικαιώματά του; Αλλιώς, η ευχή «να τελειώσει σύντομα ο πόλεμος» και η δήθεν λύπη για τη σφαγή του ιρακινού λαού από τις δυνάμεις εισβολής, δεν εκφράζει τίποτε άλλο παρά την επιθυμία τους για σύντομη νίκη των ιμπεριαλιστών.

... η συμπαράσταση

Ο ελληνικός λαός, οι αγωνιζόμενοι λαοί του κόσμου που πραγματικά στέκονται στο πλευρό του πολύπαθου ιρακινού λαού, καθώς υφίσταται τη βάρβαρη ιμπεριαλιστική επίθεση, άλλο εύχονται! Να ηττηθούν τα επιτιθέμενα αμερικανοεγγλέζικα στρατεύματα και η πολεμική τους μηχανή. Να γίνει ο τάφος τους στο Ιράκ. Να πληρώσουν οι ιμπεριαλιστές και τα στρατεύματά τους το βαρύτερο δυνατό τίμημα. Οπως τους αξίζει. Το παγκόσμιο αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα συμπαρατάσσεται με τον ιρακινό λαό και βρίσκεται στο πλευρό του, καθώς ο τελευταίος υπερασπίζεται την πατρίδα του. Συμπάσχει μαζί του, καθώς πληρώνει βαρύτατο κόστος, από τη βάρβαρη επίθεση των Αμερικανοάγγλων ιμπεριαλιστών. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι, απλώς, να είναι σύντομος ο πόλεμος κατά του Ιράκ, αλλά και να νικήσει ο υπερασπιζόμενος την πατρίδα του ιρακινός λαός και να ηττηθεί ο ιμπεριαλιστής εισβολέας.

Η αντίσταση της Βασόρα

Τριάντα περίπου χιλιόμετρα από τα ιρακινο-κουβεϊτιανά σύνορα βρίσκεται η πόλη της Βασόρα. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ ή, τουλάχιστον, έτσι ήταν πριν από την εισβολή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όταν ο πληθυσμός της ανερχόταν στο 1,5 εκατομμύριο περίπου κατοίκους. Η μεγάλη αυτή πόλη, λοιπόν, έχει γίνει εδώ και έξι περίπου μέρες στόχος ανηλεών και απάνθρωπων βομβαρδισμών, από γη, αέρα και θάλασσα. Βέβαια, η σθεναρότατη -απ' ό,τι όλα δείχνουν- αντίσταση των Ιρακινών υπερασπιστών της Βασόρα έχει μέχρι σήμερα αποτρέψει την κατάληψη της πόλης από τις δυνάμεις εισβολής. Αντίσταση, η οποία ξεδιπλώνεται μέσα σε κυριολεκτικά πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, αφού -εκτός της πολύ μεγάλης υπεροπλίας των εισβολέων- η πόλη δεν έχει, εδώ και τέσσερις μέρες, ούτε νερό, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα. Και όμως, οι άριστα εξοπλισμένοι και ολόπλευρα υποστηριζόμενοι από αέρα και θάλασσα, Αμερικανοί πεζοναύτες και Βρετανοί κομάντος, δεν μπορούν να καταλάβουν την πόλη.

Κινδυνεύει η ζωή 100.000 παιδιών

Χαρακτηριστική των ιδιαίτερα σκληρών και αντίξοων συνθηκών, μέσα στις οποίες αντιστέκονται οι Ιρακινοί υπερασπιστές της Βασόρας, είναι η χτεσινή ανακοίνωση της «Γιούνισεφ». Περίπου 100.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών απειλούνται από επιδημίες στη Βασόρα, ανακοίνωσε το γραφείο της οργάνωσης του ΟΗΕ, από το Αμμάν της Ιορδανίας. Η ζωή των παιδιών αυτών κινδυνεύει από επιδημίες, που θα προκληθούν από την έλλειψη πόσιμου νερού και την παρατεταμένη διακοπή της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, υπογραμμίζει το γραφείο.

Την ίδια στιγμή, ανησυχία «για τις συνέπειες της διακοπής παροχής πόσιμου νερού στις συνθήκες υγιεινής των κατοίκων της Βασόρας, οι οποίες θα μπορούσαν να επιδεινωθούν ταχύτατα», εξέφρασε και η Φραντίλα Σέιμπ, εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) στο Αμμάν, προσθέτοντας ότι η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού έχει καταφέρει μέχρι στιγμής ν' αποκαταστήσει την παροχή νερού μόνο για το 40% των κατοίκων της Βασόρας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σύγχρονο '21

Κάθε μέρα με κάθε ευκαιρία ο ελληνικός λαός διαδηλώνει τα αντιπολεμικά του αισθήματα. Συμμετέχοντας στα συλλαλητήρια, απεργώντας, απέχοντας από μαθήματα και άλλες δραστηριότητες. Το «όχι στον πόλεμο» ηχεί παντού, γίνεται κονκάρδα στις μπλούζες, σηματάκι στο πέτο, τρικάκια που στρώνουν σαν χαλί τους δρόμους, αφίσα, ακόμα και αυτοσχέδια, που τοιχοκολλάται, σημαία που ξεδιπλώνεται και ανεμίζει στο μπαλκόνι...

Η χτεσινή επέτειος της 25ης Μαρτίου, η μέρα μνήμης και τιμής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του λαού μας, αποτέλεσε μια ακόμα ευκαιρία για να ηχήσει απ' άκρη σ' άκρη της χώρας το «όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». Αγωνιστές της ειρήνης, από τη Θεσσαλονίκη έως την Κρήτη, στην Αθήνα και σε πολλές ακόμα πόλεις της χώρας, έστειλαν σαφέστατο μήνυμα κατά του πολέμου και κατά της ελληνικής εμπλοκής, συμμετέχοντας σε αντιπολεμικές συγκεντρώσεις, αλλά και παρελαύνοντας με υψωμένα πανό, σηματάκια κολλημένα στις μπλούζες, μαύρα περιβραχιόνια στα λευκά τους πουκάμισα.

Ποια καλύτερη ευκαιρία άλλωστε απ' αυτή για να διαδηλώσεις κατά του πολέμου, για να τιμήσεις εκείνους που 182 χρόνια πριν έδωσαν τον «νυν υπέρ πάντων αγώνα», τον αγώνα για την απελευθέρωση και την ανεξαρτησία, για την αποτίναξη του ζυγού του κατακτητή. Τα μηνύματα αυτής της επετείου παραμένουν επίκαιρα και αναβιώνουν στους αγώνες του σημερινού αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και οι αγωνιστές του '21 είχαν και αρετή και τόλμη, περηφάνια και υψηλό φρόνημα, αποφασιστικότητα να διεξαγάγουν αγώνα έως το τέλος. Οι επίγονοί τους μπορούν από το δικό τους παράδειγμα να αντλήσουν πολύτιμα διδάγματα.

Μπορούν και σήμερα με τον αγώνα τους να γράψουν Ιστορία. Εντείνοντας την πάλη τους κατά του ιμπεριαλισμού, στρεφόμενοι εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης και απαιτώντας με κάθε τρόπο να σταματήσει τώρα την παροχή διευκολύνσεων για το αιματοκύλισμα του ιρακινού λαού. Μπορούν να κάνουν την αγανάκτηση και την οργή τους συνειδητή αντιιμπεριαλιστική πάλη, τη μόνη ικανή να ανοίξει στους λαούς το δρόμο προς ένα καλύτερο αύριο.

Και είναι ακριβώς αυτή η πάλη, μ' αυτό το περιεχόμενο, που φοβίζει. Αυτός ο φόβος φάνηκε και χτες όταν η κυβέρνηση έστειλε απέναντι στους διαδηλωτές τις δυνάμεις καταστολής, απαντώντας με βία στις αντιπολεμικές λαϊκές εκδηλώσεις, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας φιλειρηνιστές. Είναι η στείρα αντίδραση εκείνων που δε θέλουν τη λαϊκή αφύπνιση, που τρέμουν διαπιστώνοντάς τη, γιατί ξέρουν τη δύναμη της λαϊκής πάλης, ξέρουν πως αυτή ισχυροποιούμενη θα τους οδηγήσει, τους ίδιους και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Ας δώσουμε, λοιπόν, αυτή τη μάχη πιο αποφασιστικά, πιο δυναμικά. Για το σταμάτημα του πολέμου, για την απεμπλοκή της χώρας μας, για να μη χυθεί άλλο αίμα, για όλα εκείνα τα δικαιώματα των λαών που με τέτοιες μάχες στο παρελθόν κατακτήθηκαν. Μπορούμε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μπορούμε να γράψουμε ένα σύγχρονο '21.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ