Τετάρτη 7 Μάη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Περί ανταγωνιστικότητας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το 2003 είναι μεταβατική περίοδος για την Schiesser Pallas. Εναρμονιζόμενη με την πολιτική του Ομίλου για αύξηση της ανταγωνιστικότητας και μείωση του κόστους παραγωγής, διέκοψε τη λειτουργία της παραγωγικής μονάδας στην Αθήνα και αποφάσισε τη μεταφορά μέρους των παραγωγικών δραστηριοτήτων στα Βαλκάνια και την Ασία, διατηρώντας πάντα τις υψηλές προδιαγραφές ποιότητας... Η Schiesser AG (μητρική) προτίμησε τις αγορές των Βαλκανίων και της Ασίας, οι οποίες της προσφέρουν τη δυνατότητα να προμηθεύονται τα ίδια προϊόντα με 75% χαμηλότερο κόστος». Με τα λόγια αυτά, η εταιρία «Σίσσερ» ανακοίνωσε προχτές το κλείσιμο του εργοστασίου στην Αθήνα και το πέταγμα στο δρόμο 500 εργατριών. Τόσο απλά και εργοδοτικά... Και τα σημειώνουμε, γιατί κάνουν πολύ καθαρό τι σημαίνει ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, η μείωση του κόστους παραγωγής και όλα τα συναφή. Ολα όσα, για τα οποία η κυβέρνηση Σημίτη πασχίζει νυχθημερόν και η ΝΔ ορκίζεται στο όνομά τους. Ολα όσα με τα οποία χρόνια τώρα πιπιλάει το μυαλό των εργαζομένων η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Δισεκατομμύρια για... πέταμα

Αριστα... παίρνει η κυβέρνηση στην άσκοπη διανομή κονδυλίων δεκάδων δισ. δρχ. σε διάφορους «συμβούλους» και «παρασυμβούλους» για την εκτέλεση των δημόσιων έργων. Πρόσφατη απόδειξη η πρόσληψη νέου «Πρότζεκτ Μάνατζερ» στην «ΕΡΓΟΣΕ», θυγατρική του ΟΣΕ, στην οποία έχει ανατεθεί η εκτέλεση των σιδηροδρομικών έργων, συνολικού προϋπολογισμού 1,3 τρισ. δρχ.! Η «ΕΡΓΟΣΕ», η οποία ανακοίνωσε την πρόσληψη των «νέων συμβούλων», μέχρι το τέλος του 2008, οπότε αναμένεται να αποπερατωθούν τα σιδηροδρομικά έργα, δεν κάνει φυσικά λόγο για την αμοιβή. Ωστόσο, χαρακτηριστική περίπτωση είναι το μετρό, όπου ο μεν «σύμβουλος» εισέπραξε... κανονικά και με το νόμο περίπου 45 δισ.δρχ., αλλά το έργο παραδόθηκε με 5,5 χρόνια καθυστέρηση και εκατοντάδες δισ. δρχ. υπερβάσεις από τον αρχικό προϋπολογισμό.

Νέο αλισβερίσι ενόψει

Πάσα στους βιομηχάνους ρίχνει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, για να αρχίσει το αλισβερίσι -βλέπε κοινωνικός διάλογος- που θα οδηγήσει στη μείωση του κόστους των υπερωριών, όπως μετ' επιτάσεως ζητάνε οι εργοδότες. Βέβαια, για να θολώσει τα νερά, κατά την πάγια τακτική του, συνδέει την απαίτηση των βιομηχάνων, με το «διάλογο» που πρέπει να ανοίξει για τη μείωση του χρόνου εργασίας, όπως ισχυρίζεται στη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Ετσι, ακόμα και αυτό το κουτσουρεμένο «35ωρο» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που θα γίνει, μάλιστα, σταδιακά και σε βάθος χρόνου, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ το συνδέει με ανταλλάγματα προς την εργοδοτική πλευρά, που πρέπει να δώσουν οι εργάτες. Αλλωστε, οποιοδήποτε μέτρο τελικά παρθεί δεν πρέπει με τίποτε να θίξει το βασικό στόχο ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας...

Πριν ακόμα κάτσει στο τραπέζι ο Χρ. Πολυζωγόπουλος, άρχισε τις εκπτώσεις. Φανταστείτε τι θα γίνει όταν αρχίσει ο «διάλογος» με τους βιομηχάνους. Θα επιτρέψουν άραγε οι εργαζόμενοι να γίνει αυτό το άθλιο παζάρι;

Θυμήθηκε... τη Σύμβαση

Στην ίδια συνέντευξη, ο επικεφαλής της ΓΣΕΕ και μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Χ. Πολυζωγόπουλος, ανακαλύπτει ετεροχρονισμένα, ότι δεν επαληθεύτηκαν οι εκτιμήσεις για τον πληθωρισμό, όπως είχαν διαμορφωθεί με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση. «Ξεχνά», βέβαια, ότι αυτός και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ήταν που κομπορρημονούσαν για την υπογραφή της Σύμβασης, ισχυριζόμενοι πως η τελευταία εξασφαλίζει δήθεν το εργατικό εισόδημα. Μια σύμβαση μάλιστα που έχει διετή διάρκεια, παρά και ενάντια στις προειδοποιήσεις και την κάθετη αντίθεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.

Και όμως, και πριν ένα χρόνο - που υπογράφτηκε η Σύμβαση - και τώρα, η πλειοψηφία γνώριζε προς τα πού οδεύει η οικονομία. Αρα και σε ποια τραγική μοίρα καταδικάζει τις εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Κι όμως υπέγραψε τη σύμβαση, γιατί απλά στη λογική της συναίνεσης και της «δημιουργικής ισορροπίας» η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει ταχθεί να υπηρετεί τα συμφέροντα του ΣΕΒ.

Σκέψεις για την Παλαιστίνη

Τείνει να καθιερωθεί σαν αποδεκτή πρακτική διεθνώς. Αν, οποιοδήποτε αμερικανικό συμφέρον συγκρούεται ή δεν προωθείται επαρκώς με κάποια ηγεσία της οποιασδήποτε χώρας στον κόσμο, τότε θα εκβιαστεί, θα τρομοκρατηθεί, στην ανάγκη θα βομβαρδιστεί η χώρα και θα δολοφονηθεί ο λαός της. Μετά, οι ιμπεριαλιστές θα πετάξουν τα συνηθισμένα φούμαρα για «δημοκρατία» και θα στήσουν διοίκηση στα μέτρα τους. Είδαμε τη μέθοδο, τα τελευταία χρόνια, να εφαρμόζεται στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ... Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις πρώτες φάσεις των πιέσεων και της τρομοκρατίας να μπαίνουν σε εφαρμογή σε μια σειρά άλλες χώρες ή και περιοχές ολόκληρες. Για παράδειγμα στην Κούβα, στη ΛΔ Κορέας, στη Συρία, στη Νότια Αμερική...

Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η Παλαιστίνη. Με εκτελεστές τον ισραηλινό στρατό, οι ΗΠΑ, εδώ και πολλά χρόνια, επιχειρούν να στριμώξουν στα μέτρα τους τον παλαιστινιακό λαό. Παριστάνοντας τους αθώους, κάθε φορά που ετοιμάζουν ένα καινούριο έγκλημα, προτείνουν κι ένα σχέδιο «ειρήνευσης» για τους Παλαιστινίους. Ετσι έκαναν όταν βομβάρδιζαν το Αφγανιστάν, έτσι κάνουν τώρα, που στήνουν την κατοχή στο Ιράκ. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούν τον ισραηλινό στρατό, να σκορπίζει το θάνατο και τον τρόμο στο λαό της Παλαιστίνης, ώστε όχι διαπραγματευτική ικανότητα να μην έχει, αλλά, αν είναι δυνατόν, να έρχεται και σαν «ένοχος» στις διαπραγματεύσεις. Τότε είναι, που αρχίζουν και τις πιέσεις ακόμα και από ποιον θα αντιπροσωπεύεται ο λαός. Βιώνουμε όλοι, για παράδειγμα, τον τρόπο που απειλήθηκε η ζωή του και τώρα εντέχνως «περιθωριοποιείται» ο Γ. Αραφάτ. Βιώνουμε, επίσης, όλοι πώς επιβλήθηκε στην ουσία η σύνθεση της τωρινής κυβέρνησης των Παλαιστινίων, που ακόμα εκβιάζεται (καθημερινές εισβολές, δολοφονίες, συλλήψεις) πριν ακόμα αρχίσουν οι όποιες διαπραγματεύσεις...

Ολοι οι άλλοι ιμπεριαλιστές παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και στην ουσία, παρά τις όποιες εσωτερικές αντιθέσεις με τις ΗΠΑ, νομιμοποιούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτές τις άμεσες επεμβάσεις. Για παράδειγμα, βιάστηκαν όλοι να καταχειροκροτήσουν τον τρόπο, με τον οποίο πάνε οι ΗΠΑ να προωθήσουν το λεγόμενο «οδικό χάρτη», στέλνοντας μήνυμα πως δε θα είναι «μάρτυρες κατηγορίας» ούτε σ' αυτό το έγκλημα. Μάλιστα, από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενωσης παρέδωσε το «χάρτη» ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών ως προεδρεύων...

Οι ιμπεριαλιστές κάθε λογιών, αποχρώσεων και δυνατοτήτων, θα είχαν κάθε συμφέρον, να καθιερωθεί - νομιμοποιηθεί η πρακτική των επεμβάσεων. Δηλαδή, σε πιο απλά λόγια, να υποταχτούν οι λαοί και «για το καλό τους» να παραδώσουν τη μοίρα τους στους «φύλακες» λύκους με την ελπίδα «να τους φάνε τελευταίους...». Ελα, όμως, που στην Παλαιστίνη είναι ολοζώντανη η Ιντιφάντα και με ό,τι έχουν στη διάθεσή τους χαλάνε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ελα, που στον κόσμο ολόκληρο οι λαοί θέλουν το αυτονόητο. Να χαράζουν μόνοι την πορεία τους και να διαλέγουν αυτοί τους αντιπροσώπους τους. Ακόμα και αυτό το αυτονόητο πλέον χρειάζεται αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ενάντια σε ολόκληρο το σύστημα της εκμετάλλευσης...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Τα... ισοφαρισμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ είναι το γερό χαρτί της κυβέρνησης, ισχυρίστηκε χτες ο Ν. Χριστοδουλάκης. Και μπορεί εσείς να χαμογελάτε ειρωνικά και με το δίκιο σας, αλλά κι αυτός έχει τους δικούς του λόγους, που το λέει.

Πρώτον, τα κέρδη των τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών και λοιπών μεγαλοεπιχειρηματιών, δηλαδή, των... θεμελίων της οικονομίας, πάνε θαυμάσια. Δεύτερον, αν αναλογιστείτε πόσο ακόμη χειρότερα θα είναι τα επόμενα χρόνια για τους εργαζόμενους, τότε ο κ. Χριστοδουλάκης έχει... όλο το δίκιο με το μέρος του...

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΛΛΟΙ είναι αυτοί που επιχαίρουν για την παραπέρα... διείσδυση της πολυεθνικής «Φίλιπ Μόρις» στην ελληνική οικονομία μετά την εξαγορά του «Παπαστράτου». Προφανώς, το παράδειγμα της ΠΑΛΚΟ των 500 απολυμένων, για το πώς συμπεριφέρονται οι επιχειρήσεις και, μάλιστα, οι πολυεθνικές, δεν υπήρξε αρκετά πειστικό.

Οσο για το υπουργείο Οικονομίας, και στις δύο περιπτώσεις το 'χει ρίξει στα ευχολόγια για τις θέσεις εργασίας, διατηρώντας περήφανα το ρόλο του «τοποτηρητή» της ελεύθερης αγοράς.

Εδώ, που τα λέμε, τόσα και τόσα έχει κάνει η ΕΕ, αλλά και η κυβέρνηση Σημίτη, για να εξασφαλίσουν τους καλύτερους όρους ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Θ' αρνηθούν τους εαυτούς τους, τώρα...

Ε ΚΑΛΑ ΠΙΑ, δε χρειαζόμασταν τον Γιώργο Κύρτσο για να συμπεράνουμε ότι υπάρχει διαπλοκή στελεχών της Νέας Δημοκρατίας με οικονομικά συμφέροντα... Φαίνεται όμως ότι κάποιοι άλλοι τον χρειάζονταν, για να... ισορροπήσουν κάπως το δικομματικό παιγνίδι και σ' αυτόν τον τομέα.

Ετσι λοιπόν η διαπλοκή αναδεικνύεται σε... ισότιμο θέσφατο και δεδομένο για τα δυο κόμματα και η αντιπαράθεση μπορεί πλέον να συνεχιστεί σε άλλα πεδία, αφού εδώ πατσίσανε.


Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΕΛΙΚΑ ΟΧΙ μόνο στο Ιράκ, αλλά και στο Αφγανιστάν, αποδεικνύεται «δύσπεπτη» η αμερικανική «απελευθέρωση». Η αντιαμερικανική διαδήλωση χτες στην Καμπούλ το αποδεικνύει περίτρανα.

Οσο κι αν οι Αμερικανοί (και διάφοροι εγχώριοι υποστηρικτές) προσπαθούν να μας τα παρουσιάσουν αλλιώς, μιλάμε για καταστάσεις κατοχής είτε τους αρέσει είτε όχι. Και βέβαια τέτοιες καταστάσεις δεν μπορεί να επιβιώνουν για πάντα. Η ιστορία είναι ιδιαίτερα διδακτική γι' αυτό.

Το τετράωρο της αθλιότητας...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τετράωρο και στο δημόσιο»! Ο τίτλος βγάζει μάτι. Σε μια πρώτη εντύπωση προδιαθέτει για κάτι καλό. Ποιος δε θέλει να δουλεύει λιγότερο και να πληρώνεται κανονικά; Ακριβώς παρακάτω αρχίζει η προσγείωση: Ο τίτλος αφορά νομοσχέδιο για την καθιέρωση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο. Που σημαίνει μερικός μισθός, μερική ασφάλιση, μερική ζωή! Ακόμα πιο κάτω, στα ψιλά, τα πράγματα δείχνονται ακόμα χειρότερα: Δε θα προσλαμβάνονται από το δημόσιο, αλλά από ιδιωτική εταιρία που θα παίρνει εργολαβία από το δημόσιο τη φύλαξη για παράδειγμα ενός σχολείου στο Γαλάτσι. Στα ακόμα πιο ψιλά αναφέρει πως ο κάθε ένας που θα πιάνει δουλιά με όρους μερικής απασχόλησης, δεν επιτρέπεται να δουλεύει σ' αυτή τη δουλιά περισσότερο από 24 μήνες. Επίσης απαγορεύεται να δουλεύει πάνω από 4 ώρες τη μέρα. Δηλαδή, μισή κι απόμιση ζωή και, μάλιστα, διά ροπάλου...

... και οι επιδιώξεις των εμπνευστών του

Αυτό, λοιπόν, είναι το «τετράωρο στο Δημόσιο», που διαφημίζει ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ. Από έναν πρόχειρο συσχετισμό των αναγκών που πραγματικά πρέπει να καλυφθούν στο Δημόσιο και των τετράωρων «απασχόλησης» που εξαγγέλλει η κυβέρνηση, προκύπτει πως το σύνολο του πληθυσμού θα μπορεί να βρίσκεται σε διαρκή εργασιακή κινητικότητα για να καλύπτει αυτά τα τετράωρα. Είναι μία από τις μεθόδους του ΠΑΣΟΚ για να υφαρπάξει και πάλι την ψήφο των θυμάτων του.

Ομως, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα: Η όλη μεθόδευση αξιοποιείται μεν προεκλογικά από το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι, όμως, τίποτα άλλο από την ικανοποίηση μιας κεντρικής αξίωσης του μεγάλου κεφαλαίου. Που θέλει όσο το δυνατόν περισσότερους εργάτες, με όσο το δυνατόν πιο άθλιες σχέσεις εργασίας κι ακόμη αθλιότερες αμοιβές. Και το Δημόσιο, το καπιταλιστικό κράτος δηλαδή, αναλαμβάνει την προώθηση και καθιέρωση στην πράξη της αξίωσης αυτής των κεφαλαιοκρατών.

Η επιθυμία του Πάπα...

Δημοψήφισμα για την ένταξη της Πολωνίας στην ΕΕ θα διενεργηθεί στην προαναφερόμενη χώρα, στις 7 - 8 Ιούνη και, καθώς πληθαίνουν τα ανησυχητικά για τις Βρυξέλλες μαντάτα, οι δυνάμεις του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» - όπως θα 'λεγε και η ηγεσία του ΣΥΝ - παίρνουν τα μέτρα τους. Βλέπετε, τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του πολωνικού λαού οξύνονται μέρα με τη μέρα, η ανεργία έχει φτάσει στο 20%, οι αγρότες, που αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αντιμετωπίζουν με έντονο προβληματισμό την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και τα φιλοκοινοτικά συνθήματα δεν καταφέρνουν να αντιστρέψουν το γενικότερο κλίμα δυσπιστίας.

Είδαν και απόειδαν, λοιπόν, οι δυνάμεις του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» κι έβαλαν μπροστά τα «μεγάλα μέσα». Στις 2 Μάη οι επίσκοποι της πολωνικής καθολικής εκκλησίας συνέταξαν μια επιστολή - στη διάρκεια τριήμερου συνεδρίου τους - που θα διαβαστεί σε όλες τις εκκλησίες της χώρας την 1η Ιούνη και θα καλεί το λαό να ψηφίσει υπέρ της ένταξης της χώρας στην ΕΕ, με κύριο επιχείρημα, ότι αυτή είναι η επιθυμία του Πάπα, Ιωάννη Παύλου ΙΙ, ο οποίος συμβαίνει να έχει και πολωνική καταγωγή. Είναι ο ίδιος, που πριν από 15 και πλέον χρόνια, στήριζε πολύμορφα την «Αλληλεγγύη», το Λεχ Βαλέσα και τις αντισοσιαλιστικές τους δραστηριότητες...

Η συνταγή

«Δουλεύουμε περισσότερο, έχουμε λιγότερες διακοπές και εισπράττουμε ελάχιστα. Ισαμε κάτω από το μισό του μέσου Ευρωπαίου. Περίπου είμαστε ο ...Χασάν των ΗΠΕ. Το τριτοκοσμικό αμοιβολόγιο και η γυμναστική ...θεραπεία των Ελλήνων για να αποδώσουν κάποιους καρπούς, πρέπει η Διοίκηση να κόψει τον ομφάλιο λώρο από το οθωμανικό σουλτανάτο. Απλό. Μπα, σου λένε οι εκσυγχρονιστές του δικομματισμού. Τρελοί είμαστε να χάσουμε την εργολαβία και να εγκαταλείψουμε την πελατεία; Χωρίς αυτά τα ...αγαθά τι θα απογίνει η κομματική νομενκλατούρα; Θα κοπανάει μύγες; Ως εκ τούτου, μία λύση μένει. Ο Γκαργκάνας. Ετσι, το αφεντικό της Τραπέζης της Ελλάδος, με το κύρος της αυθεντίας διατάσσει περισσότερη εργασιοθεραπεία και σταθερές - δηλαδή χαμηλότερες - αμοιβές. Περίπου σκάσε και κολύμπα. Μα προεκλογικά; Ναι, προεκλογικά. Διότι ο Γκαργκάνας είναι το μαστίγιο και ο Σημίτης το καρότο. Δοκιμασμένη η συνταγή. Ο πρώτος βαράει, ο δεύτερος απλώνει τη χούφτα με το στάρι και ο τρίτος τρέχει. Λαό τον ανεβάζουνε, μουλάρι τον καβαλάνε!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Επικίνδυνες «λύσεις»

Δεκαετίες τώρα, με ευθύνη κυρίως των εκάστοτε κυβερνήσεων - είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ, αλλά και παραγόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που ελέγχονται από τα δύο αυτά κόμματα και το ΣΥΝ, η χώρα μας ταλανίζεται από το οξυμένο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Με αποτέλεσμα να εγκυμονούνται τεράστιοι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία και για το περιβάλλον. Πρόκειται για ένα πρόβλημα, που ακόμη καρκινοβατεί, όπως αποδεικνύει η ύπαρξη χιλιάδων ανεξέλεγκτων και παράνομων χωματερών, που αποτελούν ντροπή για μια χώρα που θέλει να ονομάζεται πολιτισμένη.

Οι τελευταίες, ωστόσο, εξελίξεις αποδεικνύουν κάτι ακόμη πιο σοβαρότερο: Οτι η όλη αυτή κωλυσιεργία για την επίλυση του προβλήματος επιβλήθηκε απολύτως εσκεμμένα. Αποδεικνύουν, δηλαδή, ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας πια δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις, εφαρμόστηκε για να στρώσει το δρόμο για ακόμη πιο επικίνδυνες «λύσεις», όπως τονίζει χαρακτηριστικά σε Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή. «Λύσεις», που για το Λεκανοπέδιο Αττικής μεταφράζονται:

  • Στη διαιώνιση μιας κατάστασης, που θέλει τη Δυτική Αττική και κυρίως την υπερκορεσμένη περιοχή μεταξύ Ανω Λιοσίων - Ασπροπύργου - Ελευσίνας και Φυλής να παραμένει ο βασικός αποδέκτης της μερίδας του λέοντος των απορριμμάτων όλης της Αττικής.
  • Στο άνοιγμα του δρόμου για να περάσει η διαχείριση των σκουπιδιών και μέσα από την καρκινογόνα καύση, επειδή έτσι θέλουν κάποια ισχυρά οικονομικά συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας.
  • Στην απόσπαση της ενιαίας διαχείρισης από τον ΕΣΔΚΝΑ, ώστε σιγά - σιγά να περάσει ολόκληρος ο τομέας της καθαριότητας στους ιδιώτες, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τα ήδη υπέρογκα αντισταθμιστικά τέλη που πληρώνει ο λαός.

Μια τέτοια απαράδεκτη πολιτική εκβιαστικών διλημμάτων και τεχνητών κρίσεων έχει φτάσει τα 4,5 εκατομμύρια των κατοίκων της Αττικής να μην ξέρουν πού να αποθέσουν τα σκουπίδια τους μετά το 2004, όταν η χωματερή των Ανω Λιοσίων θα έχει υπερκορεστεί. Κι ας μην κάνουν τους αφελείς οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, προσπαθώντας να ρίξουν σε άλλους τις δικές τους αποκλειστικές ευθύνες.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, τόνιζε ότι πρέπει να χωροθετηθούν άμεσα οι απαιτούμενες εγκαταστάσεις επεξεργασίας και διάθεσης των απορριμμάτων με βάση τις επιστημονικοτεχνικά τεκμηριωμένες μελέτες, δίχως γεωγραφικούς περιορισμούς. Από την αρχή, επίσης, τόνιζε την ανάγκη διασφάλισης του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα του τομέα της καθαριότητας, του αποκλεισμού της επικίνδυνης καύσης ως μεθόδου διαχείρισης, της προώθησης προγράμματος άμεσης αποκατάστασης των ανεξέλεγκτων χωματερών, της εκλογίκευσης των υψηλών αντισταθμιστικών τελών, της αποτελεσματικής διαχείρισης των μολυσματικών και τοξικών αποβλήτων. Αν αυτές οι θέσεις είχαν εφαρμοστεί, τώρα δε θα υπήρχαν τεχνητά ή μη αδιέξοδα. Τώρα, το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων θα ήταν απλώς μια μακρινή ανάμνηση...

Στα δύο!

Μισή θέση εργασίας

ο καθείς πια θα λαμβάνει

η μισή δική σου, Κώστα,

κι η μισή δική σου, Γιάννη,

κι ο μισθός κι αυτός στη μέση

κι όποιος ζήσει και πεθάνει!

* * *

Λίγες ώρες ο καθένας

στο εξής πια θα δουλεύει,

απασχόληση κανείς σας

παραπάνω μη γυρεύει,

ο καθένας από λίγο

και ζωή σαν τον κολίγο!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ