Παπαγεωργίου Βασίλης

Ιδού μερικά μόνο παραδείγματα κυβερνητικών ενεργειών προεκλογικού χαρακτήρα:

• Καθημερινά διοχετεύονται και προβάλλονται στον Τύπο «ειδήσεις» περί χιλιάδων προσλήψεων στο δημόσιο κι αλλαχού.
• Με πρωτοβουλίες των Περιφερειών αυξάνονται τα προγράμματα επιδότησης των εργοδοτών για προσωρινή πρόσληψη ανέργων, καθώς και τα προγράμματα για σεμινάρια κατάρτισης.
• Στην επαρχία πραγματοποιούνται περιοδείες κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ και σε συσκέψεις που διοργανώνονται, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Αυτοδιοίκησης κι άλλων φορέων, δίνονται πάμπολλες, ανέξοδες υποσχέσεις για δήθεν επίλυση προβλημάτων και χρηματοδότηση έργων.

Και φυσικά όλα τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από όσα συμβαίνουν γύρω μας...

Πράγματι, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Αλλωστε, η περίπτωση της «ΣΙΣΣΕΡ - ΠΑΛΚΟ» δεν είναι η μόνη. Πάμπολλες επιχειρήσεις έχουν ήδη «μετακομίσει» σε άλλες χώρες, όπου τα μεροκάματα είναι πολύ χαμηλότερα και οι προοπτικές κερδών πολύ καλύτερες. Πολλές απ' αυτές, μάλιστα, έχουν πάρει και τη σχετική επιδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, την οποία καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ από το 1996. Μόνο στη Βουλγαρία και μόνο στον κλάδο της παραγωγής ετοίμων ενδυμάτων δραστηριοποιούνται σήμερα πάνω από 1.200 ελληνικές επιχειρήσεις. Και τα πράγματα θα χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια, καθώς θα δυναμώνει συνεχώς, τόσο ο εγχώριος όσο και ο διεθνής ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων, θα διευρύνονται προς κάθε κατεύθυνση οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» της κίνησης και δράσης του μεγάλου κεφαλαίου (δηλαδή της ασυδοσίας του) και θα οξύνονται παραπέρα τα πολύμορφα κρισιακά προβλήματα του σύγχρονου καπιταλισμού. Ακόμη περισσότερο, γιατί δε θα υπάρχουν πλέον στη χώρα μας, μετά το 2004 και τα αμέσως επόμενα χρόνια, οι «επιχειρηματικές ευκαιρίες» των Ολυμπιακών έργων, των «κοινοτικών πλαισίων στήριξης» και των «μεγάλων έργων».

Η ρίζα του προβλήματος δε βρίσκεται, βέβαια, στη δήθεν λειψή, μέχρι σήμερα, διαμόρφωση του κατάλληλου και ελκυστικού για τις κεφαλαιοκρατικές επενδύσεις κλίματος, όπως λένε, με τον έναν ή άλλον τρόπο, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Οπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, ακόμη κι αν η Ελλάδα μετατραπεί σε «τριτοκοσμική» χώρα -όπου το μεροκάματο είναι ένα (1) δολάριο και η ημερήσια εργασία φτάνει τις 10 με 12 ώρες -πάλι θα υπάρχουν φτηνότερα για τους κεφαλαιοκράτες χέρια σε κάποια άλλη χώρα. Αλλωστε, μια μόνιμη και βασική επιδίωξη των τελευταίων είναι η επέκταση του επιχειρηματικού ανταγωνισμού στους εργαζόμενους και τους λαούς. Επιδιώκουν την πλήρη παράδοση και αλλοτρίωση της εργατικής τάξης και την επικράτηση ενός κλίματος ανταγωνισμού προσφορών (μεγαλύτερη «ελευθερία» - ασυδοσία, περισσότερα κίνητρα και επιδοτήσεις, χαμηλότερα μεροκάματα, περισσότερη δουλιά, μεγαλύτερο ξεζούμισμα, κλπ., κλπ.).

Κι όλ' αυτά, μαζί με όλα όσα ακόμη συνθέτουν το σύγχρονο καπιταλισμό, δεν εξανθρωπίζονται, όπως λένε ορισμένοι. Το κυνηγητό του επιχειρηματικού κέρδους, ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, οι νόμοι της αγοράς, κλπ, κλπ., θα γεννούν καθημερινά ανέργους, φτώχεια κι εξαθλίωση. Θα εντείνουν τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες.

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο ίδιο το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα. Και δεν αντιμετωπίζεται ουσιαστικά και ριζικά, χωρίς να αντιμετωπιστούν οι βασικές και κρίσιμες πλευρές του: Ποιοι κατέχουν τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις. Ποιοι έχουν την πολιτική και οικονομική εξουσία της χώρας. Ποιοι και πώς μοιράζουν και απολαμβάνουν τον συνεχώς μεγεθυνόμενο και παραγόμενο από τους εργαζόμενους κοινωνικό πλούτο.

Η περίπτωση της «ΣΙΣΣΕΡ - ΠΑΛΚΟ» φέρνει έντονα στο προσκήνιο και δικαιώνει τις θέσεις και προτάσεις του ΚΚΕ, για την οικοδόμηση του Λαϊκού Μετώπου. Δικαιώνει τη θέση ότι μόνον η λαϊκή εξουσία και η λαϊκή οικονομία μπορούν να αποτελέσουν την εναλλακτική και προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα. Μόνον οι εργαζόμενοι και η δική τους εξουσία μπορούν να οικοδομήσουν μια κοινωνία, η οποία θα υπηρετεί τις ανάγκες της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων και όχι της μικρής μειοψηφίας των «εχόντων και κατεχόντων».

Κι όμως, ένα θέμα που προκαλεί πλήξη και ανία, εξαιτίας της απουσίας κάθε ουσιαστικής διαφοράς μεταξύ των «μονομάχων», πήρε τις διαστάσεις μείζονος πολιτικής αντιπαράθεσης. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τη «συμβολή» των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ετσι, αναδείχτηκε ως αντικείμενο της «σύγκρουσης» όχι το περιεχόμενο της «κοινής και αδιαίρετης» πολιτικής, αλλά το ποιος είναι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος διαχειριστής της.

Το γνώριμο σκηνικό της προεκλογικής περιόδου ολοκληρώνεται με κυβερνητικές ανακοινώσεις για προσλήψεις, δάνεια, νομιμοποιήσεις αυθαίρετων και καταπατημένων δημόσιων εκτάσεων και υποσχέσεις από τη Νέα Δημοκρατία για την «αποκατάσταση» των αδικημένων από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Ενα παζάρι όπου πωλούνται και αγοράζονται ελπίδες, αξιοπρέπεια, συνειδήσεις...

Και χωρίς τα βάρη των ψευδαισθήσεων και των αυταπατών, να περάσουν το κατώφλι της μοιρολατρίας για να βγουν στο φως και στον καθαρό αέρα του αγώνα, της διεκδίκησης, της ανυπακοής, της ρήξης, για μια λαϊκή εξουσία με επίκεντρο τους ίδιους και τα συμφέροντά τους. Με εγγυητή και πρωταγωνιστή ένα ισχυρό ΚΚΕ στη Βουλή και στο λαό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οπως είπε, αυτό θα συμβεί για να μη θιγούν ...οι αποδοχές των μισθωτών. Οπως καταλαβαίνετε, με τέτοιους ...φύλακες των μισθών, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Οσο για τις επιπτώσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, αυτές, προφανώς, είναι ...αμελητέο θέμα.

Ετσι λοιπόν, ενώ οι άνεργοι συσσωρεύονται και πληθαίνουν, ενώ οι επιχειρήσεις ανοιγο-κλείνουν κατά πώς τις συμφέρει και με γνώμονα το κέρδος τους, η απάντηση των κυβερνώντων είναι η περαιτέρω ενίσχυσή τους.

Γιατί, βέβαια, σημαία τους είναι η «μείωση του κόστους εργασίας» και, το χειρότερο, θέλουν να μας πείσουν πως αυτό θα συμβεί χωρίς να θιγεί κανένα δικαίωμα των εργαζομένων.

Προφανώς, η Ευρώπη του 21ου αιώνα, που οραματίζεται ο πρωθυπουργός, μάλλον περνάει λίγο από ...Μεσαίωνα, γιατί μόνο κάτι τέτοιο θυμίζει η κατάσταση που ολοένα διαμορφώνουν στις εργασιακές σχέσεις.

ΤΑΧΥΤΑΤΑ ΑΠΟΡΡΟΦΑΤΑΙ το τρίτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης, δήλωσε εκ νέου θριαμβολογώντας σήμερα ο Νίκος Χριστοδουλάκης, μετά τη συνάντηση που είχαν οι συναρμόδιοι υπουργοί με τον πρωθυπουργό. Οχι, δηλαδή, πως είχαμε την παραμικρή αμφιβολία...

Μόνο που ουδείς έχει μπει στον κόπο μέχρι τώρα να μας κάνει μια πραγματική αποτίμηση, να μάθουμε κι εμείς πού, τελικά, κατέληξαν τα περίφημα «πακέτα», ποιοι και πώς τα ...«αξιοποίησαν» και γιατί, παρά το ότι μπορούσαν, δεν έλυσαν σημαντικά προβλήματα υποδομών της χώρας.

Μήπως γιατί ο οργανισμός, που λέγεται ΕΕ, δεν παρέχει τίποτε χωρίς να προκαταβάλει το προς ποια κατεύθυνση και για ποιους σκοπούς θα λειτουργήσει; `Η, ακόμα χειρότερα, μπορεί ακόμα και να επιδοτήσει την καταστροφή ολόκληρων κοινωνικών στρωμάτων;

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Τι πράγμα αποκλείουν κατηγορηματικά και ο ένας και ο άλλος; Την καθιέρωση της απλής και ανόθευτης αναλογικής, του μόνου δημοκρατικού εκλογικού συστήματος, που εξασφαλίζει την ισότητα της ψήφου και αποκλείει τις καλπονοθευτικές μεθοδεύσεις, όπως και όλα όσα αυτές συνεπάγονται. Κατά τα άλλα, περισσεύουν τα μεγάλα λόγια για εκσυγχρονισμό και εξυγίανση...

Στα τέλη Μάη στη Ρωσία αναμένεται να γιορταστούν τα 300 χρόνια από τη δημιουργία της Αγίας Πετρούπολης (του Λένινγκραντ, για να μην ξεχνιόμαστε). Στην πόλη αναμένεται να φτάσουν όλοι οι αρχηγοί κρατών της ΕΕ, των χωρών υπό διεύρυνση, των χωρών της ΚΑΚ και άλλων χωρών. Οι ρωσικές αρχές ετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν μεγάλες και πολύ φανταχτερές εκδηλώσεις σε κάθε ιστορική γωνιά της πόλης.

Οπως μεταδίδει το πρακτορείο «Ροσμπάλτ» υπάρχει, παρ' όλα αυτά, ένα αξιοθέατο της πόλης που επίσημα δεν προβλέπεται να συμμετάσχει σε αυτές τις εκδηλώσεις. Κι αυτό είναι το πολεμικό πλοίο «ΑΒΡΟΡΑ», το γνωστό πολεμικό που με τον ιστορικό κανονιοβολισμό του τον Οχτώβρη του 1917 έδωσε το σήμα της έναρξης για την Οχτωβριανή Επανάσταση.

Η «ΑΒΡΟΡΑ», που πολλές δεκαετίες τώρα είναι ένα πλωτό μουσείο κι έχει δεχτεί εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες στο κατάστρωμά της και στους εσωτερικούς μουσειακούς χώρους της, είναι ένα αναμφισβήτητο κομμάτι της ιστορίας της πόλης. Το πλοίο κλείνει φέτος τον Ιούλη τα 100 του χρόνια.

Φαίνεται, όμως, ότι το γεγονός της επαναστατικής συνεισφοράς της «ΑΒΡΟΡΑ» δε συγχωρείται από τους σημερινούς ιδεολογικο - πολιτικούς εγκεφάλους του καπιταλιστικού Κρεμλίνου! Ετσι, δεν προβλέπεται να γίνει τίποτα το ιδιαίτερο στις εκδηλώσεις, που να αφορά και την «ΑΒΡΟΡΑ».

Ευτυχώς, μπορεί να πει κάποιος! Το μεγαλείο της δε θα αμαυρωθεί από την κουστωδία των ξένων ηγετών των διαφόρων καπιταλιστικών χωρών κι οργανισμών, ούτε από τους προδότες Σεβαρντνάτζε, Ναζαρμπάεφ, Αλίεφ και πολλούς άλλους, που αναμένεται να συρρεύσουν στην πόλη.

Ευτυχώς! Για να κρατήσουμε την «ΑΒΡΟΡΑ» στην καρδιά μας ως έχει, όπως ήταν για μας, για όλους τους κομμουνιστές, για όλους τους συνειδητοποιημένους εργαζόμενους σ' όλον τον κόσμο ως τα σήμερα! Σύμβολο της Επανάστασης!

Οπως μεταδίδει το ειδησεογραφικό ρωσικό πρακτορείο «Region», στις 7 Μάη, στην πόλη Εκατερινομπούργκ, εγκαινιάστηκε έκθεση παιδικής ζωγραφικής με θέμα «Πούτιν, ο Πρόεδρός μας». Οργανωτής της έκθεσης είναι η πανρωσική κοινωνική οργάνωση «Βαδίζοντας μαζί», που στηρίζεται από τις ρωσικές αρχές. Οπως ισχυρίζονται οι αρμόδιοι της παραπάνω οργάνωσης, ο βασικός στόχος τους είναι «η διαπαιδαγώγηση της νεολαίας».

Στο διαγωνισμό ζωγραφικής, πήραν μέρος 50 παιδιά ηλικίας από 5 έως 10 χρόνων. Στην έκθεση παρουσιάζονται, όμως, μόνον οι 30 καλύτερες ζωγραφιές, που στη συνέχεια θα σταλούν στο Κρεμλίνο. Ο νικητής του διαγωνισμού θα πάρει ένα μπλουζάκι με τη φωτογραφία του Πούτιν. Να σημειωθεί ότι πρόσφατα η οργάνωση «Βαδίζοντας μαζί» έστειλε στο Κρεμλίνο μέχρι και ποιήματα παιδιών που συμμετείχαν στο διαγωνισμό «Πούτιν, ο Πρόεδρός μας»!

Ανοιξιάτικη επίθεση βλακείας ή δηλητηρίαση της παιδικής συνείδησης στη «σύγχρονη, δημοκρατική» Ρωσία;

Απ' τα δεινά του ο λαός

έχει πια αποκάμει

και η οργή του σύντομα

θα σπάσει σαν ποτάμι,

τώρα οι αφέντες τον κρατούν,

αλλά για πόσο ακόμη;

Σε λίγο θα γεμίσουνε

από τα πλήθη οι δρόμοι!

*

Απ' τα δεινά του ο λαός

στο «αμήν» πια έχει φτάσει,

καζάνι η αγανάκτηση

που βράζει και θα σκάσει,

για πόσο ακόμη άπραγη

θα μένει η βιοπάλη;

Σε λίγο φτάνει η έκρηξη

των σκλάβων η μεγάλη!