Η ρίζα του προβλήματος δε βρίσκεται, βέβαια, στη δήθεν λειψή, μέχρι σήμερα, διαμόρφωση του κατάλληλου και ελκυστικού για τις κεφαλαιοκρατικές επενδύσεις κλίματος, όπως λένε, με τον έναν ή άλλον τρόπο, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Οπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, ακόμη κι αν η Ελλάδα μετατραπεί σε «τριτοκοσμική» χώρα -όπου το μεροκάματο είναι ένα (1) δολάριο και η ημερήσια εργασία φτάνει τις 10 με 12 ώρες -πάλι θα υπάρχουν φτηνότερα για τους κεφαλαιοκράτες χέρια σε κάποια άλλη χώρα. Αλλωστε, μια μόνιμη και βασική επιδίωξη των τελευταίων είναι η επέκταση του επιχειρηματικού ανταγωνισμού στους εργαζόμενους και τους λαούς. Επιδιώκουν την πλήρη παράδοση και αλλοτρίωση της εργατικής τάξης και την επικράτηση ενός κλίματος ανταγωνισμού προσφορών (μεγαλύτερη «ελευθερία» - ασυδοσία, περισσότερα κίνητρα και επιδοτήσεις, χαμηλότερα μεροκάματα, περισσότερη δουλιά, μεγαλύτερο ξεζούμισμα, κλπ., κλπ.).

Κι όλ' αυτά, μαζί με όλα όσα ακόμη συνθέτουν το σύγχρονο καπιταλισμό, δεν εξανθρωπίζονται, όπως λένε ορισμένοι. Το κυνηγητό του επιχειρηματικού κέρδους, ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, οι νόμοι της αγοράς, κλπ, κλπ., θα γεννούν καθημερινά ανέργους, φτώχεια κι εξαθλίωση. Θα εντείνουν τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες.