Στη Ραφήνα. Λίγο πριν φτάσει η υπόλοιπη πορεία, προχωράμε μπροστά. Δίπλα μας ένας παππούς, ο οποίος, αφού μας κοιτάει επίμονα, μας ρωτά αν κουραστήκαμε. «Οχι, φυσικά!», απαντάμε με νεανική βεβαιότητα. «Εσείς;», συμπληρώνουμε. «Θα σας πω μια ιστορία», μας λέει. «Ημουν στην πρώτη Μαραθώνια πορεία. Τότε υπήρχε μαύρη τρομοκρατία και όλους τους φίλους μου τους συνέλαβαν. Εγώ για να γλιτώσω, πήγα σε ένα χωράφι, βρήκα μια τσάπα και άρχισα να σκάβω. Ετσι όπως ήμουν ιδρωμένος από την πορεία, οι ασφαλίτες με πέρασαν για αγρότη και έτσι τη γλίτωσα. Σήμερα, όμως, είμαι 79 χρονών και κάθε Σάββατο πριν τη Μαραθώνια, αναρωτιέμαι: Θα τη βγάλω την πορεία; Και κάθε Σάββατο, τα τελευταία χρόνια, δεν κοιμάμαι. Αλλά την Κυριακή, στον Τύμβο, είναι σα να αναγεννιέμαι. Είναι σα να γίνομαι 30 χρόνια νεότερος»...