Παπαγεωργίου Βασίλης

...Σύμφωνα με αυτό (σ.σ. το σχέδιο που συζήτησαν) το Κοσσυφοπέδιο πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί έως το 2005 και η ΠΓΔΜ να ομοσπονδιοποιηθεί έως το 2007. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων πρέπει να προκληθούν ταραχές στο βορειοδυτικό τμήμα της ελληνικής επικράτειας, με στόχο την προσάρτησή του στην "Ενωση". Το όλο σχέδιο θα πρέπει να υλοποιηθεί έως το 2010».

Θα θυμάστε, μάλλον, ότι η αφορμή για τα όσα γίνονται σήμερα στο ΠΑΣΟΚ δόθηκε με την κόντρα Κουρή - Αθανασούλη, σχετικά με το τηλεοπτικό κανάλι «ΑΛΤΕΡ» και τις κατοπινές, αλλεπάλληλες αποκαλύψεις από τις στήλες της «Αυριανής». Ε, λοιπόν, το τηλεοπτικό «μέτωπο» φαίνεται πως έκλεισε, τουλάχιστον για την ώρα. Σύμφωνα με τις προχθεσινές αποφάσεις των μετόχων του καναλιού και κατόπιν πολυήμερων διαπραγματεύσεων, το 53% του σταθμού ανήκει πλέον στον Γ. Κουρή. Απομένει τώρα, η πώληση του «EXTRA» -ιδιοκτησίας Κουρή κι αυτό- μια και τυπικά δεν επιτρέπεται η κατοχή δυο τηλεοπτικών σταθμών. Πώληση, η οποία αναμένεται εντός των ημερών.

Οπως βλέπετε, η πορεία ανασχηματισμού της κυβέρνησης και των καθοδηγητικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ συμπορεύεται με την «αναμόρφωση» και του τηλεοπτικού τοπίου.

Η διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων είναι το θέμα σημερινών συσκέψεων των υπουργών Οικονομίας και Εργασίας με εκπροσώπους της ΓΣΕΕ και των εμπόρων. Οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι η διεύρυνση αυτή θα ενισχύσει την αγοραστική κίνηση και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Προφανώς, είναι οι μόνοι σ' αυτό τον τόπο που πιστεύουν ότι περισσεύουν τα χρήματα στους εργαζόμενους, αλλά δε βρίσκουν τον απαραίτητο χρόνο για να ψωνίσουν και να τα ξοδέψουν. Πάντως, για να επιμένει η κυβέρνηση, κάτι θα ξέρει... Και δεν εννοούμε, για το αν έχουν περίσσεια χρημάτων οι εργαζόμενοι, αλλά για τη στάση της ηγεσίας των εμπόρων και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που μέχρι σήμερα αντιμετωπίζουν με επιφυλάξεις την κυβερνητική επιχειρηματολογία.

Πάντως, σε ό,τι αφορά στις πραγματικές επιδιώξεις της διεύρυνσης του ωραρίου αυτές βρίσκονται στην ακόμη μεγαλύτερη κυριαρχία της αγοράς από τα μεγάλα πολυκαταστήματα και τις «αλυσίδες», όπως και στην παραπέρα προώθηση της μερικής απασχόλησης στο χώρο του εμπορίου.

«Οταν η σύζυγος μιας ευπρεπούς αστικής οικογενείας αναγκάζεται να πωλήσει τα ασημικά του σπιτιού, αυτό σημαίνει ότι ο σύζυγος και η επιχείρησή του πάνε από το κακό στο χειρότερο». Ετσι σχολιάζουν οι τραπεζίτες το πρόγραμμα «Μια αποκρατικοποίηση κάθε μήνα» του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, παρατηρώντας με αρκετή ειρωνεία ότι πρώτον δεν πρόκειται για αποκρατικοποιήσεις, αλλά για μετοχοποιήσεις και δεύτερον ότι έχει βγει στο σφυρί η κρατική περιουσία για να αποπληρωθούν δημόσια χρέη». Αυτά γράφει χτες ο Ν. Νικολάου στο «Βήμα». Και δε λέμε πως δεν έχουν βάση τα όσα σημειώνει.

Συμπληρώνουμε, όμως, ότι και πάλι χτες, σε άλλες εφημερίδες, υπήρχαν ρεπορτάζ, για το προετοιμαζόμενο νέο ...αναπτυξιακό νομοσχέδιο. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά, επεκτείνονται ακόμη παραπέρα οι πολύμορφες επιχορηγήσεις, φοροαπαλλαγές, προνόμια, κίνητρα κλπ., κλπ., προς το μεγάλο κεφάλαιο. Αρα, τα όποια έσοδα από το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας δε θα πάνε μόνο στα χρέη του δημοσίου, αλλά και στη «χρηματοδότηση επενδυτικών πρωτοβουλιών», δηλαδή στο αυγάτεμα των κερδών του κεφαλαίου. Χώρια, που και τα μέχρι σήμερα χρέη, την ίδια αιτία έχουν, σε τελική ανάλυση...

Ομως, πέρα από το ζήτημα του πολιτικού όπως λένε ορισμένοι «ήθους», υπάρχει ένα ευρύτερο θέμα, που - ανεξάρτητα από το α` ή το β` πρόσωπο - αφορά στην ίδια την ουσία του πολιτικού συστήματος. Κατ' επέκταση, στην ίδια την ουσία του κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, που ορισμένοι νομίζουν ότι μπορούν να το «καλλωπίσουν» κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις λέξεις, όπως «νομιμότητα», «διαφάνεια», «θεσμοί» και «ρυθμίσεις».

Συνεπώς, το θέμα δεν είναι η νομιμότητα ή όχι του συστήματος, δεν είναι, τελικά, αν ο Νεονάκης έπαιζε νόμιμα τα 22 δισ. στη Σοφοκλέους, αλλά ότι αυτή η «νομιμότητα» βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και σε απόλυτη διάρρηξη σχέσεων με το λαό, με τα προβλήματά του, με τις ανάγκες του, με τα δικαιώματά του.

Ποιος «θεσμός», αλήθεια, θα το λύσει αυτό το πρόβλημα; Πρόβλημα, που δεν έχει να κάνει με τη «νομιμότητα» του συστήματος, αλλά με την ίδια την ύπαρξη του συστήματος. Ποιος «θεσμός» θα καταργήσει την ανακατανομή του πλούτου από τους πολλούς στους λίγους, που γίνεται με χιλιάδες τρόπους, και πολύ πριν εφευρεθούν οι μετοχές - «φούσκες»;

Με άλλα λόγια, η υπόθεση Νεονάκη, και τα συμπαρομαρτούντα για το «νόμιμον» της δράσης του, είναι μια αφορμή για να σκεφτεί ο λαός ότι αν δεν ανατραπεί εκ βάθρων το σύστημα που τον καταληστεύει και τον καταδυναστεύει, τότε, θα συνεχίσει να τον ληστεύει και να τον δυναστεύει, «με το νόμο»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάντα, φυσικά, στα πλαίσια της «αμοιβαίας και ισότιμης συνεργασίας με στόχο την πάταξη της τρομοκρατίας». Το ερώτημα είναι, βέβαια, ποιος είναι χειρότερος. Οι Αμερικανοί που ζητάνε ή η Ευρωπαϊκή Ενωση που συμφωνεί και προσυπογράφει;

Γιατί, βέβαια, παρά τις προθέσεις τους και τις προσπάθειες να το παρουσιάσουν αλλιώς το πράγμα, τόσο οι «δικοί μας» προεδρεύοντες, όσο και οι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η πραγματικότητα δεν κρύβεται: Οι πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών παραδίδονται, προκειμένου να γεφυρωθεί το υποτιθέμενο ρήγμα του πολέμου στο Ιράκ.

ΟΧΙ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ θέμα δεν είναι η ανενόχλητη κυκλοφορία στη Μεσόγειο ενός πλοίου με 680 τόνους εκρηκτικών, ούτε το πού πήγαινε, ούτε ποιος το ναύλωσε, ούτε ποιος θα ήταν ο παραλήπτης του φορτίου...

Το θέμα είναι ποιο νομικό πλαίσιο υφίσταται, ώστε οποιοσδήποτε να μπορεί να μεταφέρει ό,τι θέλει, όπου θέλει και χωρίς να ελέγχεται στις θάλασσες. Γιατί, βέβαια, τους κανόνες ασυδοσίας που αξιοποιούν και οι Ελληνες εφοπλιστές χρησιμοποίησε και το «Μπάλτικ Σκάι».

ΤΙΣ ΠΡΟΑΛΛΕΣ, τα «Νέα» έκαναν πρωτοσέλιδο θέμα τους τη δημιουργία «αντι-συσπείρωσης» με πρωτοβουλία του Κ. Λαλιώτη και τη συμμετοχή των ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Την άλλη μέρα, ο Κ. Λαλιώτης διέψευσε το δημοσίευμα. Χτες, όμως, τα «Νέα» δεν παίρνουν πίσω τίποτε απ' όσα έγραψαν. Αντίθετα, το σχετικό ρεπορτάζ μιλά για πολύωρη τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ Κ. Σημίτη και Κ. Λαλιώτη, ανταλλαγή κάποιων εξηγήσεων, κλπ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Θαύματα... κάνει η κουτάλα της εξουσίας...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ισχυρίζεται στη χθεσινή «Αυγή», λοιπόν, ότι στη Θεσσαλονίκη το Φόρουμ των ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ - γκρουπούσκουλων ήταν «ηγεμονικό πλειοψηφικό ρεύμα σε διάκριση από τα άλλα κινήματα και κυρίως από τη στάση του ΚΚΕ, που απλώς μετέφερε μέλη και φίλους του από όλη την Ελλάδα για την ώρα της διαδήλωσης».

Δε θα αναφέρουμε τι έκαναν οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, που συσπειρώθηκαν γύρω από τη «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» και το ΠΑΜΕ, γιατί μπορεί να μην τα «είδε» ο Στρατούλης, τα έζησαν όμως η Θεσσαλονίκη και η Σιθωνία για τέσσερις μέρες. Δε μας ενδιαφέρει, επίσης, τι έγιναν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους για το σπάσιμο της «κόκκινης ζώνης». Ούτε τι απάντησε την Παρασκευή σε όσους «συντρόφους» του τον γιουχάιζαν στο Ν. Μαρμαρά, επειδή με τις επιλογές τους κατάντησαν «θεσμικοί». Αλλά δε ρώτησε και ένα Σαλονικιό, να του πει πώς είδε τα πράγματα; Δε διάβασε τις κυριακάτικες εφημερίδες της Θεσσαλονίκης; Ετσι, για να μην εκτίθεται, δηλαδή...

Εντάξει, ας παραδεχτούμε ότι οι κομμουνιστές αντιμάχονται τις «τρομο-συμφωνίες» αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής και έκδοσης, μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, την οποία υπογράφουν σήμερα στην Ουάσιγκτον τα δύο μέρη, ορμώμενοι εκ του ...δογματικού αντιαμερικανισμού τους και των ...αβάσιμων φόβων τους. Ας παραδεχτούμε, ακόμη, ότι η εξίσου απορριπτική και καταδικαστική γνώμη για τη συμφωνία, μια σειράς κοινωνικών οργανώσεων, συνδικάτων, κλπ., οφείλεται στην ...άγνοια και τη ...λειψή πληροφόρηση ή τη ...λαθεμένη κατανόησή της. Ολ' αυτά, όμως, δεν μπορούν να ισχύουν για το ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας (ΔΣΑ), το οποίο, αφού μελέτησε τη συμφωνία και συζήτησε το περιεχόμενό της, «αντιτίθεται στην υπογραφή των συμφωνιών και καλεί σε κάθε περίπτωση τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Δικαιοσύνης να φέρουν σε συζήτηση τις συμφωνίες αυτές στο ελληνικό Κοινοβούλιο», όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση. Και δεν αντιτίθεται απλώς το ΔΣ του ΔΣΑ. Σημειώνει και στοιχειοθετεί και τους λόγους, που υπαγορεύουν τη στάση αυτή, τονίζοντας, ανάμεσα σε άλλα, ότι οι συμφωνίες έρχονται σε αντίθεση με το νομικό μας πολιτισμό, διότι δε διασφαλίζουν συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές και δικαιώματα.

Τελικά, απ' ό,τι φαίνεται, μόνον ο Κ. Σημίτης, ο Φ. Πετσάλνικος και οι συνάδελφοί του στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχουν αντίθετη γνώμη...

Απ' όσα γνωρίζουμε, στις διάφορες χώρες, που επισκέπτεται ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους, είτε για διακοπές, είτε για άλλους λόγους, αποφεύγει να επισκέπτεται και να έχει συναντήσεις με τους αντίστοιχους εν ενεργεία Προέδρους ή πρωθυπουργούς. Προχτές, όμως, έκανε μια εξαίρεση, αποδεχόμενος την πρόσκληση σε γεύμα του Κ. Σημίτη. Ισως η εξήγηση να βρίσκεται στο ταξίδι του Ελληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Ισως στο σημειούμενο από τα σχετικά ρεπορτάζ, ότι στη διάρκεια του γεύματος κυριάρχησαν οι ελληνοαμερικανικές επιχειρηματικές σχέσεις και η δυνατότητα αμερικανικών επενδύσεων στην Ελλάδα, ενόψει μάλιστα και των Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλωστε, είναι σε όλους γνωστές οι ιδιαίτερες σχέσεις και το μεγάλο ενδιαφέρον όλων των Αμερικανών Προέδρων, πρώην και νυν, για τους κεφαλαιοκράτες της χώρας τους.

Εκεί που βρίσκεσαι, Κωστή,

σκύψε και λίγο αν χρειαστεί,

ξέρω δεν τό 'χεις συνηθίσει,

μα δεν πειράζει λίγη κλήση,

μην κάνεις πάντα τον καμπόσο,

ε, μια φορά ας σκύψεις τόσο!

***

Εκεί που είσαι στον τρανό,

Κωστή, μη λες αράδα «νο»,

πες κι ένα «γιες» για ποικιλία

να μη χαλάσει κι η φιλία,

στα «όχι» βάστα, κάνε κράτει,

και μια φορά, άι, δόστου κάτι!

***

Εκεί που είσαι και μιλάς,

Κωστή, του Μπους μην του κολλάς,

τα νταηλίκια κατά μέρος,

φίλος μας είναι, δα, κι εταίρος

κάνε και λίγο το δικό του,

δείξε πως είσ' ο μπιστικός του!