Παρασκευή 5 Σεπτέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα στοιχεία και η πραγματικότητα

Γρηγοριάδης Κώστας

Ραγδαία είναι η μείωση της ανεργίας, δηλώνει η κυβέρνηση μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων της ΕΣΥΕ, σύμφωνα με τα οποία το ποσοστό ανεργίας έπεσε από το 9,6% το β` τρίμηνο του 2002, στο 8,9% το αντίστοιχο φετινό τρίμηνο. Η κυβέρνηση προφανώς κλείνει τα μάτια στο γεγονός ότι ο μέσος όρος της ανεργίας για το 12μηνο ( Ιούλιος 2002 - Ιούνιος 2003) παραμένει ισχυρός και διαμορφώνεται στο 9,5%, ακόμη και μ' αυτά τα επίσημα και «μαγειρεμένα» στοιχεία της ΕΣΥΕ.

Και, βέβαια, πέρα από τις στατιστικές και πώς διαβάζει ο καθένας τα στοιχεία και τις εκτιμήσεις τους, αυτό που έχει αξία, είναι η πραγματική ζωή. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, και οι άλλοι τόσοι - ίσως και περισσότεροι - υποαπασχολούμενοι. Οι εκατοντάδες χιλιάδες, που περιφέρονται σε κλειστές πόρτες, εν μέσω μιας οικονομίας που «προοδεύει» και «αναπτύσσεται». Μόνο, που αυτή η «ανάπτυξη» δεν εξασφαλίζει δουλιά για όλους. Εχει πρώτιστο στόχο και επιδίωξή της το συνεχώς και μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων, ώστε να μεγαλώνουν συνεχώς τα ήδη τεράστια κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Αυτό επιβάλλει ο καπιταλιστικός και συνεχώς εντεινόμενος ανταγωνισμός.

Αποκαλυπτική σιωπή

Αλλαγή της εχθρικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση κατά των ΕΒΕ ζητά η ΓΣΕΒΕΕ, η οποία έθεσε το θέμα και στη ΝΔ χτες, κατά τη συνάντησή της με την ηγεσία της. Ωστόσο, από την πλευρά της ΝΔ δεν υπήρξε κανένα επίσημο σχόλιο μετά το τέλος της συνάντηση των δύο πλευρών. Αντίθετα, μια εκτεταμένη δήλωση ακολούθησε τη συνάντηση του Κ. Καραμανλή με τις καταναλωτικές οργανώσεις, καθώς το θέμα προσφέρεται για εύκολη και φτηνή δημαγωγία φιλανθρωπικού τύπου.

Περισσότερο δύσκολη ήταν η θέση της ΝΔ στο θέμα των μικρών Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων. Πώς να διαφοροποιηθεί απέναντι σε μια πολιτική που την εκφράζει απόλυτα; Πώς να εναντιωθεί στην υποστήριξη του μεγάλου κεφαλαίου που συνθλίβει τους μικρούς ΕΒΕ; Πρόκειται απλά για ένα ακόμη δείγμα της απόλυτης πολιτικής ταύτισης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους μικρούς ΕΒΕ, ανεξάρτητα από την πολιτική και κομματική τοποθέτησή τους.

Μέτρα «μπούγιου»

Νερό, ζάχαρη, καφές, κούνημα και έτοιμος ο... φραπές, με πλούσιο, λευκό αφρό. Κάπως έτσι μεθόδευσε το σχεδιασμό και την ανακοίνωση του «κοινωνικού πακέτου» της η κυβέρνηση. Ομως, το πρόβλημα με τον αφρό του φραπέ είναι ότι όσο περνάει η ώρα αφυδατώνεται και «μαυρίζει». Το ίδιο συμβαίνει και με τα κυβερνητικά μέτρα.

Για παράδειγμα, τα κυβερνητικά επιτελεία δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον πειρασμό της επανάληψης. Για να γεμίσουν το πακέτο συμπεριέλαβαν σ' αυτό και προηγούμενες εξαγγελίες τους, μικρής σημασίας αλλά χρήσιμες, για να κάνουν «μπούγιο», να συμπληρώσουν το θέαμα, να το «φουσκώσουν» και να το σερβίρουν.

Ετσι, στο τρισέλιδο κεφάλαιο με τίτλο «αγρότες και στήριξη υπαίθρου», μιάμιση σελίδα αναλώνεται στο ζήτημα των επιχειρήσεων στην Περιφέρεια. Εκεί, η κυβέρνηση ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους όχι για κάποιο νέο σχέδιο, αλλά για τη λειτουργία των Κέντρων Υποδοχής Επενδυτών και τα Περιφερειακά Κέντρα Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης, τα οποία εντάσσονται στα μέτρα που προωθεί η ΕΕ για τη λεγόμενη ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και απευθύνονται στους νέους επιχειρηματίες, ειδικά τους μικρούς. Αυτούς που το μεγάλο κεφάλαιο και η πολιτική της κυβέρνησης τους χτυπούν ανελέητα.

«... του ωραίου, του μεγάλου... » κέρδους

Ο ελληνικής καταγωγής χρυσός Ολυμπιονίκης της Αυστραλίας στη σκοποβολή, Μάικλ Ντάιμοντ (Μιχάλης Διαμαντάκης), δήλωσε ότι προτίθεται να αλλάξει το όνομά του και, μάλιστα, με επίσημη ληξιαρχική πράξη, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, να υιοθετήσει το όνομα ενός χορηγού, αν του προσφερθεί το «κατάλληλο ποσόν». Ο κ. Ντάιμοντ, που κέρδισε χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 και στο Σίδνεϊ το 2000, σύμφωνα με αποκλειστικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Σάντεϊ Τέλεγκραφ», μέσω της εταιρίας που τον εκπροσωπεί, έστειλε ειδικές επιστολές σε μεγάλες εταιρίες, με τις οποίες τούς κάνει γνωστή την πρόθεσή του να τον «βαπτίσουν» με το όνομά τους κατά τη διάρκεια των Αγώνων έναντι αμοιβής! Ο ίδιος ο Ντάιμοντ δηλώνει ότι «δεν είναι και κάτι το φοβερό! Αν οι μεγάλες εταιρίες θέλουν να διαθέσουν ένα αξιόλογο ποσόν, θα μπορούσα να αλλάξω, ακόμα και με ληξιαρχική πράξη, το όνομά μου, για όσο διάστημα διαρκούν οι Αγώνες. Αν με χορηγούσε η "Coca - Cola", για παράδειγμα, θα μπορούσα να λέγομαι Μάικολ Κόκα-Κόλα Ντάιμοντ»...

Μετά σου λέει ο ποιητής «...αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού». Οταν τα 'λεγε, βέβαια. Πριν καλοοργανωθεί ο καπιταλισμός και διακρίνει όλες τις δυνατότητες για κέρδη...

Τα ψηφοθηρικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΩΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ... Από την ...καλή διαχείριση του «κοινωνικού πακέτου» θα εξαρτηθεί, μεταξύ άλλων, το εκλογικό αποτέλεσμα, σύμφωνα με τα πρωθυπουργικά λεχθέντα στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο που μάλλον ήταν ...κομματικό συμβούλιο.

Ομως, ως καθηγητής, ο Κώστας Σημίτης πρέπει να είναι λίγο πιο συγκεκριμένος, ώστε να ξέρουν και οι υπουργοί του ποιο είναι το πλάνο: Πόσες δηλαδή ψήφους ανά ευρώ πρέπει να επιτύχει ο καθένας τους, ώστε να θεωρηθεί «αξιοποιημένο» το «πακέτο».

Τι να γίνει, φαίνεται ότι στο προεκλογικό «μάρκετινγκ» των καιρών μας θεωρούμαστε όλοι πια «πελάτες» πολιτικών προϊόντων και οι υπουργοί πωλητές, σε μια ομολογουμένως δύσκολη αγορά. Υπάρχουν και ανταγωνιστές με τα ίδια προϊόντα και μεθόδους, βλέπετε.

ΔΕ ΛΕΜΕ πως είναι κι εύκολη η δουλιά των κυβερνητικών στελεχών να πείσουν τους συνταξιούχους του ΙΚΑ και του ΟΓΑ ότι η αύξηση του ενός ευρώ τη μέρα θα φέρει τα πάνω - κάτω στη μίζερη ζωή τους. Τέλος πάντων, όμως, «ρίχνουν» ένα «τόσα δισεκατομμύρια ευρώ» και... κάτι κάνουν.

Αυτή που είναι για κλάματα είναι η ηγεσία της ΝΔ, η οποία και... αντιπολίτευση πρέπει να κάνει, και ψήφους να μαζεύει, και - κυρίως - να στείλει μηνύματα στους «έχοντες και κατέχοντες» ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ...

ΛΙΓΟΤΕΡΟ από δυο ώρες διήρκεσε τελικά η συζήτηση για την τροπολογία της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» χτες στη Βουλή. Αν αναλογιστούμε πως έλυσε, σύμφωνα με τους κυβερνώντες, ένα πρόβλημα τουλάχιστον 15 ετών, μάλλον ...ταχύτατη ήταν η διαδικασία.

Ετσι ακριβώς είναι. Μια δημόσια επιχείρηση, που επί δεκαετίες την έκαναν «ρουσφετολογικό αμπέλι», δε δίστασαν να την ξεπουλήσουν με το χειρότερο δυνατό τρόπο σε λιγότερο από 120 λεπτά.


Γρηγοριάδης Κώστας

Και το ξεπούλημα έχει παρόν, παρελθόν και μέλλον. Το παρελθόν των «συμβούλων», που ακόμα ξεκοκαλίζουν τα δισεκατομμύρια που πήραν για το ...τίποτε ή για την υπερχρέωση της εταιρίας, το παρόν της νοσηρής αυτής τροπολογίας και το μέλλον της πώλησης «όσο όσο». Είναι πολλά τα λεφτά...

Κατάπτυστος αντικομμουνισμός Σημίτη

Η ομιλία του Κ. Σημίτη στην προεκλογική φιέστα που στήθηκε για την επέτειο των 29 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσε μιας πρώτης τάξεως αφορμή να θυμηθούν οι παλιοί και να διδαχτούν οι νεότεροι, κυρίως οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, πως το μόνο που απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη του 1974 είναι η έφεσή του στη δημαγωγία και την υποκρισία και το «εκ γενετής» ταλέντο του να καπηλεύεται αξίες και οράματα της αριστεράς και να τα μετατρέπει σε εύπεπτα συνθήματα μιας χρήσεως. Είπε πολλά ο πρωθυπουργός. Για «τους ακατάλυτους δεσμούς του ΠΑΣΟΚ με τα πιο ζωντανά και αγωνιστικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας», για το κατόρθωμά του να «συνθέσει τα οράματα και το αγωνιστικό πνεύμα αντιστασιακών της Κατοχής και των Λαμπράκηδων, εκφράζοντας τις αναζητήσεις των πολιτών που δε συγκινούνταν από τον αυταρχισμό της φιλοσοβιετικής Αριστεράς»...

Ωμός βιασμός της πραγματικότητας. Δε δικαιούται να μιλάει ο κ. Σημίτης στο όνομα των πιο ζωντανών και αγωνιστικών τμημάτων της κοινωνίας, γιατί αυτά σήμερα βρίσκονται στους δρόμους αντιπαλεύοντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Δε δικαιούται να μιλάει για τα αδικαίωτα οράματα της Αντίστασης και των Λαμπράκηδων, γιατί το κόμμα του δεν τα είδε παρά μόνο σαν μέσο χειραγώγησης συνειδήσεων και αναρρίχησής του στην κυβερνητική εξουσία. Δεν ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ. Ηταν και παραμένουν οράματα αυτής της «αυταρχικής φιλοσοβιετικής αριστεράς» και των ανθρώπων της, που λίγες μέρες πριν στελέχη του ΠΑΣΟΚ από τη Μακρόνησο υμνούσαν ως «αγωνιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας» και λίγες μέρες μετά ο αρχηγός τους φρόντισε να επανορθώσει, αποδεικνύοντας πού στοχεύουν οι υποκριτικές εκδηλώσεις σεβασμού στους κομμουνιστές και αγωνιστές της Αντίστασης. Αποδεικνύοντας ακόμη πως το ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν αρκείται στο να εφαρμόζει την πολιτική της «Δεξιάς», αλλά καταφεύγει λόγω ένδειας επιχειρημάτων ακόμα και στην καταδικασμένη πλέον προδικτατορική ορολογία της.

Οι αφορισμοί βολεύουν το ΠΑΣΟΚ. Καλύπτεται πίσω απ' αυτούς για να μην απαντήσει και απολογηθεί για τους πολέμους, την αλλαγή συνόρων, τη συμμετοχή του ως κυβερνών κόμμα στη σφαγή του λαού της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, το καθεστώς κάτεργου στους τόπους δουλιάς, τους τρομονόμους, την καρατόμηση των λαϊκών δικαιωμάτων στη δουλιά, στη μόρφωση, στην Παιδεία, στην Υγεία, στον ελεύθερο χρόνο, για τις νέες δυνάμεις καταστολής που θωρακίζει η κυβέρνηση, για την ιδεολογική τρομοκρατία. Για όλα εκείνα που συνθέτουν το περιεχόμενο της «δημοκρατίας», για την οποία τόσο πολύ επαίρεται ο κ. Σημίτης. Αφορίζει ο πρωθυπουργός, γιατί μόνο σ' αυτό το επίπεδο μπορεί να αντιπαρατεθεί με την ιστορία, τις θέσεις και την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Σ' αυτό τον τόπο, όμως, είμαστε λίγοι και γνωριζόμαστε καλά. Ο καθένας κρίνεται απ' όσα πράττει και όχι όσα λέει. Το ΚΚΕ δε χρειάζεται φυσικά διαπιστευτήρια ή εύσημα από τον Σημίτη. Αντίθετα, η αντικομμουνιστική επίθεση Σημίτη το τιμά. Την ταυτότητά του το ΚΚΕ την κουβαλά 85 χρόνια τώρα και είναι γραμμένη με αίμα, θυσίες, ανείπωτο ηρωισμό και αγώνες για τα λαϊκά δίκια και την Ελλάδα. Ας μην ιδρώνει ο κ. Σημίτης να τη «μουντζουρώσει». Δε θα τα καταφέρει. Οπως δε θα καταφέρει να κρύψει τη γύμνια και την προδοσία του ίδιου και του κόμματός του απέναντι σε αγώνες και οράματα ηρώων...


Β. ΝΙΕΡΡΗ

Σημαντική αύξηση της φτώχειας στις ΗΠΑ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί οι ΗΠΑ να θεωρούνται η ισχυρότερη και πλουσιότερη χώρα του πλανήτη. Μπορεί να την εμφανίζουν ως τη μόνη υπερδύναμη και αρκετοί να χαρακτηρίζουν τον εκάστοτε πρόεδρό της πλανητάρχη, αλλά όλ' αυτά αποτελούν (με τον έναν ή άλλο τρόπο και στον έναν ή άλλο βαθμό) ορισμένες μόνον πλευρές της σύγχρονης αμερικανικής πραγματικότητας. Υπάρχουν κι άλλες. Για παράδειγμα, δίπλα στον απροσμέτρητο πλούτο της αμερικανικής ολιγαρχίας, υπάρχει τεράστια και συνεχώς αυξανόμενη φτώχεια κι εξαθλίωση. Το γεγονός ομολογεί ακόμη και η επίσημη αμερικανική στατιστική υπηρεσία, στην τελευταία έκθεση της οποίας αναφέρεται πως οι Αμερικανοί που ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας έφθασαν τα 35 εκατομμύρια, ανάμεσά τους και 12,2 εκατομμύρια παιδιά. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, μάλιστα, στη διάρκεια του περασμένου χρόνου, ο αριθμός των επίσημα φτωχών σημείωσε σημαντική αύξηση, κατά 12,1% ή κατά 1,5 εκατομμύρια άτομα. Αύξηση, την οποία βρίσκει αναμενόμενη η αμερικανική στατιστική υπηρεσία, αφού αναφέρεται σε περίοδο οικονομικής επιβράδυνσης.

Οπως καταλαβαίνετε, οι συνέπειες της αμερικανικής ύφεσης δεν πλήττουν μόνον την παγκόσμια ειρήνη, και ακόμη περισσότερο όσους λαούς δέχονται τα φονικά πλήγματα της αμερικανικής πολεμικής μηχανής, αλλά και μεγάλα - τουλάχιστον - τμήματα των Αμερικανών εργαζομένων.

Με ποια «όπλα» αντίστασης;

Κι αν νομίζετε ότι όλ' αυτά αφορούν τις ΗΠΑ και βρίσκονται, επομένως, πολύ μακριά από την Ευρώπη και τη χώρα μας, έχετε πέσει έξω. Οχι μόνον ή κυρίως, γιατί μόνο μικρά δεν είναι τα επίσημα ποσοστά των φτωχών και των ανέργων και στην καπιταλιστική Ευρώπη ή τη χώρα μας. Ούτε μόνον, γιατί η ύφεση έχει στρογγυλοκαθίσει στις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) και οι αντίστοιχες κυβερνήσεις παίρνουν ήδη αντεργατικά μέτρα, το 'να μετά το άλλο. Κυρίως, γιατί η αντιγραφή του «αμερικανικού μοντέλου» στην οικονομία αποτελεί έναν βασικό και διακηρυγμένο στόχο - όραμα των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ, ώστε να αντεπεξέλθουν στον σκληρό ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.

Η «στρατηγική της Λισαβόνας», που υλοποιούν από κοινού οι κυβερνήσεις της ΕΕ, μεταξύ των βασικών στόχων περιλαμβάνει το γκρέμισμα του λεγόμενου κράτους πρόνοιας και την αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Σ' αυτή ακριβώς την πορεία θα κινηθεί και θα εντείνει τους ρυθμούς της όποια κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ. Το ερώτημα είναι ποια «όπλα» αντίστασης και αγώνα έχουν στη διάθεσή τους οι λαϊκές μάζες, για να μην επιτρέψουν αυτό το εφιαλτικό πισωγύρισμα. Αυτό χρειάζεται να θυμηθούν και την ώρα της κάλπης. Με απλά λόγια: Δαγκωτό ΚΚΕ!

Η ειρωνεία των συσχετισμών

Δεν πρόκειται για ανέκδοτο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν, με κάθε σοβαρότητα, ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο χρονικό περιθώριο που έχει οριστεί διεθνώς, μέχρι τον επόμενο Απρίλη, για την καταστροφή τουλάχιστον του 45% του χημικού οπλοστασίου τους και ζητούν να παραταθεί μέχρι το 2007 η προθεσμία για την καταστροφή των χημικών όπλων. Είναι αυτοί οι ίδιοι, που με άλλοθι τα χημικά όπλα εξαπέλυσαν τον όλεθρο σε μια ανεξάρτητη χώρα - μέλους του ΟΗΕ, καταλύοντας με τη βία των όπλων το δικαίωμα του λαού της να καθορίζει αυτός την πορεία του και επιβάλλοντας μια σκληρή στρατιωτική κατοχή. Είναι αυτοί οι ίδιοι, που εκβιάζουν χώρες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη για τα όποια ...οπλοστάσια κατέχουν. Είναι, βέβαια, οι ίδιοι, που μαζί με τους άλλους ιμπεριαλιστές μοιράζουν το δίκαιο για «άδικο» και το άδικο για «δίκαιο».

Συγχαρητήρια..!

Η Πολωνία πήρε επισήμως προχτες τη σκυτάλη από τους Αμερικανούς πεζοναύτες στην κατοχή και τον έλεγχο μιας ζώνης πέντε επαρχιών, η οποία εκτείνεται από το κεντρικό έως το νότιο Ιράκ, στη διάρκεια μιας τελετής στη Χίλα, στην τοποθεσία της αρχαίας Βαβυλώνας, 100 χλμ. νότια της Βαγδάτης.

Πράγματι, τους αξίζουν συγχαρητήρια για την εμπιστοσύνη που τους δείχνουν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ στη διαφύλαξη των συμφερόντων των αμερικανικών εταιριών πετρελαίου και για την τιμή, που τους κάνουν, να σκοτωθούν αυτοί στη θέση των Αμερικανών πεζοναυτών...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η ανακατανομή...

Δεν επιτυγχάνεται μια αναδιανομή εισοδήματος. Αυτή ήταν η βασική ένσταση που προβλήθηκε από την πλευρά του ΣΥΝ κατά το σχολιασμό των μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Η λογική της άποψης είναι σχετικά απλή. Μόνο που δεν είναι σωστή. Και δεν είναι, επειδή παρά το γεγονός ότι φαινομενικά θεωρεί δεδομένο πως υπάρχουν κοινωνικές ομάδες με διαφορετική θέση στο μοίρασμα των εισοδημάτων, μάλλον παρανοεί το χαρακτήρα των αντιθέσεων που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες. Το γεγονός ότι δεν πρόκειται για απλές ομάδες που σήμερα εμφανίζονται με τη μία μορφή και αύριο με την άλλη, αλλά για διαμορφωμένες, κοινωνικές τάξεις και στρώματα με ριζικά διαφορετικά και αντιτιθέμενα συμφέροντα. Για τάξεις και στρώματα, δηλαδή, που κάποια βρίσκονται στην εξουσία και καθορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού και άλλες που παραμένουν στην πλευρά των εξουσιαζομένων. Και σε ό,τι βέβαια αφορά στο χώρο των οικονομικών σχέσεων που αναπτύσσονται ανάμεσα στις τάξεις, οι εκπρόσωποι αυτής που βρίσκονται στην εξουσία ζουν και εδραιώνονται πάντα χάρη στην εκμετάλλευση των άλλων, των εκμεταλλευομένων.

Κάτι ακόμα που παρανοούν και παριστάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται, όσοι κατά καιρούς προβάλλουν σχεδόν αποκλειστικά αιτήματα της «αναδιανομής», είναι ότι το κύριο εργαλείο για τη διαμόρφωση των οικονομικών σχέσεων ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις είναι το σύστημα της διανομής των εισοδημάτων και όχι της αναδιανομής. Κύριο, δηλαδή, είναι αυτό που εισπράττει κάποιος από την εργασία του στους διάφορους κλάδους της παραγωγής και όχι αυτό που μπορεί να του δίνεται ως συμπλήρωμα από τα δημόσια έσοδα και τον κρατικό προϋπολογισμό. Κι αυτό επειδή εκεί, στην παραγωγή, διαμορφώνονται οι οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις της κοινωνίας. Με αυτή την έννοια τα συστήματα αναδιανομής που έπονται - και σε χρόνο και σε περιεχόμενο - απλά συμπληρώνουν και επιβεβαιώνουν την ουσία και το χαρακτήρα της κύριας κατανομής των εισοδημάτων που παράγονται στην κοινωνία. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί: Οι αλλαγές που μπορεί να επέλθουν στον τρόπο αναδιανομής των εισοδημάτων δεν αλλάζουν ούτε την ουσία, ούτε τις προοπτικές που έχει μια κοινωνική ομάδα και μια τάξη στα πλαίσια της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας.

Η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι ποτέ δεν υποτιμούσαν, ούτε και σήμερα υποτιμούν, τη σημασία που έχει για την καθημερινότητά τους ο τρόπος της διανομής και της ανακατανομής των εισοδημάτων. Ισα ίσα. Η ιστορική πείρα διδάσκει ότι χάρη στην ταξική πάλη και ανάλογα με τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς δύναμης οι εργαζόμενοι μπορούν να διεκδικούν και να κερδίζουν και καλύτερες αμοιβές και ουσιαστικές απολαβές από μια πραγματική κοινωνική πολιτική. Γι' αυτό και εξακολουθούν να αγωνίζονται και να παλεύουν, σήμερα για την απόκρουση της ολομέτωπης επίθεσης που δέχονται. Μόνο που πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά, ότι όσα ψίχουλα κι αν μπορεί να μοιράζονται κατά καιρούς, όσες αυξήσεις κι αν καταφέρουν να αποσπάσουν, όσο υπάρχει ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, εκμετάλλευση της εργασίας και απόσπαση υπεραξίας, τόσο οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ