Παλιά μου τέχνη κόσκινο, δηλαδή. Ως κόμματα καταγγέλλουν το νομοσχέδιο περί αυθαιρέτων και ως δήμαρχοι και κοινοτάρχες σπεύδουν να βάλουν πλάτη στην εφαρμογή της πολιτικής της κυβέρνησης. Οπως κάνουν χρόνια τώρα, ιδιαίτερα στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
ΥΓ: Παρεμπιπτόντως, να σας ενημερώσουμε και για το εξής: Στη συνάντηση συζητήθηκε και ποιος θα πληρώνει το κόστος επέκτασης των δικτύων κοινής ωφελείας (ύδρευσης, κλπ.), αλλά δεν υπήρξε κατάληξη. Πάντως, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει ότι το κόστος αυτό θα επιβαρύνει τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων...
Ξανάρχισε τις προάλλες η τηλεοπτική εκπομπή «Ανατροπή» του Ι. Κ. Πρετεντέρη στο «Μέγκα». Θέμα της - ποιο άλλο; - τα αποτελέσματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων. Και προσκεκλημένοι, εκπρόσωποι των κομμάτων. Οχι όλων των κομμάτων, όμως, αλλά μόνο τριών: Του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ. Ισως, γιατί ο παρουσιαστής ήθελε τη διατήρηση του «πολιτικού καυγά» - ο οποίος του έλειψε όλο το καλοκαίρι, όπως είπε - σε ...πολιτισμένα πλαίσια. Το γεγονός αυτό έγινε περισσότερο φανερό στην πορεία της συζήτησης, όταν ο κ. Κουλούρης έγινε Κίμων, ο κ. Μεϊμαράκης έγινε Βαγγέλης και η κ. Δαμανάκη έγινε Μαρία. Η μόνη αναφορά σε άλλο πολιτικό κόμμα έγινε, όταν ο ...Βαγγέλης εξασκούσε τη λαϊκίστικη, δήθεν αντιπολίτευση της ΝΔ κι ο παρουσιαστής τον αποστόμωνε, λέγοντάς του με συγκαταβατικό χαμόγελο: «Μα, αυτά τα λέει το ΚΚΕ»...
Κι έτσι, όλα κύλησαν όμορφα και ωραία. Ακόμη και πρόβες να 'χανε κάνει, δε θα τα πήγαιναν καλύτερα...
Επαληθεύονται, δυστυχώς, πολύ γρήγορα οι ενδοιασμοί που είχε εκφράσει το ΚΚΕ, σχετικά με το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν τα «μέτρα ασφαλείας» των Ολυμπιακών Αγώνων σε βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων. Οι 502(!) κάμερες που άρχισαν ήδη να εγκαθίστανται σε ολόκληρη την Αθήνα δε θα δίνουν «εικόνα» για την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, αλλά κυρίως για την παρακολούθηση των όποιων διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων γίνονται, οπουδήποτε σχεδόν στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κάμερες, από τις οποίες 210 ανήκουν στο ΥΠΕΧΩΔΕ και 292 στην ΕΛ.ΑΣ., δεν τοποθετούνται στους δρόμους που αποτελούν το λεγόμενο «ολυμπιακό δακτύλιο» (Λεωφ. Κηφισίας, Β. Σοφίας, Καλλιρρόης, Ποσειδώνος, Αττική Οδός κ.α.), αλλά και σε όλες σχεδόν τις πλατείες και τους δρόμους της Αθήνας. Επειδή μάλλον θα ήταν αφέλεια να περιμένει κανείς να απομακρυνθούν οι κάμερες μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων, το αποτέλεσμα θα είναι η Αθήνα να μετατραπεί σε μία από τις πλέον ασφυκτικά παρακολουθούμενες πόλεις στον κόσμο. Τίποτα δε μένει κρυφό, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του «μεγάλου αδελφού» των δυνάμεων καταστολής, εγχώριων και ξένων.
«Τώρα, που τέλειωσαν οι εκλογικές αναμετρήσεις στα κρατίδια - σημειώνουν Γερμανοί αναλυτές - οι χριστιανοδημοκράτες θα αλλάξουν στάση και θα δώσουν "πράσινο" φως στη διαβόητη "Ατζέντα 2010" του Σρέντερ, που αφορά στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις στους τομείς της Υγείας, των εργασιακών σχέσεων, της φορολογίας και των συντάξεων». Αυτά γράφαμε προχτές, σχολιάζοντας την πανωλεθρία του Γκ. Σρέντερ και του κόμματός του, όπως και της συμμαχικής κυβέρνησης σοσιαλδημοκρατών - «Πρασίνων» στις πρόσφατες εκλογές του κρατιδίου της Βαυαρίας.
Διαβάστε τώρα και τη δήλωση του επικεφαλής του συνδέσμου των Γερμανών βιομηχάνων, Μίχαελ Ρογκόβσκι: «Πολύ συχνά έχω διαφωνήσει με τον καγκελάριο, επειδή πίστευα ότι δε συντελείται πρόοδος στη Γερμανία, όπως αυτοί οι νόμοι βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση. Θέλουμε να δούμε τη Γερμανία να προχωρεί». Κι είπε κι άλλα ο κ. Ρογκόβσκι, όλα επαινετικά για την κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών - «Πρασίνων» και την «Ατζέντα 2010», καταλήγοντας σε κάλεσμα υποστήριξης των αντεργατικών αυτών σχεδίων και από τη χριστιανοδημοκρατική αντιπολίτευση.
Τα σχόλια περιττεύουν...
Μεγάλες επιχειρήσεις - χορηγοί, που έχουν μοιράσει μεταξύ τους τις ομάδες και τους αθλητές, βάζοντας ταρίφες για τις επιδόσεις και τα διάφορα μετάλλια, ενώ πέφτουν σαν βροχή τα σχετικά διαφημιστικά τηλεοπτικά σποτ και το συνολικό κόστος μετακυλιέται στους καταναλωτές, προς δόξαν της αγοράς και των νόμων της.
Κι αν δεν μπήκατε ακόμη στο ...αθάνατο αρχαίο πνεύμα, φροντίζουν γι' αυτό τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά μηνύματα, οι καταχωρίσεις σε εφημερίδες και περιοδικά, κλπ., του «Αθήνα 2004», τα οποία διαφημίζουν μπλουζάκια, καπέλα, σήματα, κλπ., κλπ.
Εναν περίπου χρόνο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και το κάθε λογής εμπόριο - πρωτίστως των αξιών και ιδανικών - δίνει και παίρνει. Το «πάρε δώσε» κυριαρχεί παντού και βάζει τη χυδαία σφραγίδα του στους υποτιθέμενους διαφορετικούς Αγώνες, που θα οργάνωνε η Ελλάδα, σύμφωνα με τις δηλώσεις των κυβερνώντων, όταν η Αθήνα έπαιρνε από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή τη σχετική εντολή.
Εναν περίπου χρόνο πριν το άνοιγμα της αυλαίας, κι ένα τεράστιο και πολύμορφο αλισβερίσι πολυεθνικών και εγχώριων υπεργολάβων τους, κυβερνώντων και κάθε λογής μεσαζόντων, έχουν ήδη μετατρέψει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 σε μοχλό αλλοτρίωσης και χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων, σε μια τεράστια επιχείρηση αποκόμισης κερδών από τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες», ρουσφετολογίας και ψηφοθηρίας - έρχονται και εκλογές... - χυδαίας εμπορευματοποίησης των πάντων.
Κι ο λαός; Η νεολαία; Τα μοναδικά τους ...δικαιώματα συμπυκνώνονται στην πληρωμή του ...μάρμαρου και, βέβαια, να γεμίσουν τις κερκίδες στη διάρκεια των Αγώνων, συμπεριφερόμενοι ως «καλοί θεατές», σύμφωνα και με τις πολυσέλιδες σχετικές οδηγίες του «Αθήνα 2004»...
Ο στόχος, πάντως, παραμένει ο ίδιος: Η παραμονή του λαού και της νεολαίας στη θέση του θεατή, να χειροκροτά και να εκστασιάζεται, για να ξεχνά όλα όσα τον βασανίζουν και τον ταλαιπωρούν...
Και, βέβαια, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές δικαιούνται ικανοποιητικές αμοιβές και συντάξεις, αρκετά υψηλότερες από το σημερινό, απαράδεκτο επίπεδο. Ποιος πιστεύει, όμως, ότι αυτό μπορεί να γίνει μέσα σ' ένα Πανεπιστήμιο, που συνεχώς υποβαθμίζεται και υποτάσσεται στην αγορά και τις επιχειρήσεις; Ποιος πιστεύει ότι οι πανεπιστημιακοί μπορούν να διεκδικήσουν τις όποιες μισθολογικές αυξήσεις, χωρίς την ουσιαστική συμπαράσταση - τουλάχιστον - των άμεσα ενδιαφερομένων φοιτητών, των γονιών τους, των άλλων εργαζομένων στα ΑΕΙ;
Ας ξαναδεί, λοιπόν, η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, όλ' αυτά τα ζητήματα. Σίγουρα, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες και εγκληματικές. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Εχει, όμως, και η ΠΟΣΔΕΠ την ευθύνη ενός αγώνα και κρίνεται γι' αυτόν.
«Για μια ακόμα φορά, υπογραμμίζω, ότι είναι χρέος όλων να δώσουμε σήμερα χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση τη μάχη για τα μεσογειακά προϊόντα που αποτελούν το 73% της παραγωγής μας». Αυτό δήλωνε πριν από λίγες μέρες στη ΔΕΘ ο πρόεδρος της ΝΔ. Δε γνωρίζουμε αν ο Κ. Καραμανλής έκανε κάτι «παρασκηνιακά» για να αποτρέψει τη γνωστή από την περασμένη άνοιξη θέση της Κομισιόν, αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν έκανε τίποτα υπό το φως του ήλιου. Ούτε καν μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας για τα μάτια του κόσμου δεν έβγαλε, ούτε καν μια δήλωση, μόλις ανακοινώθηκαν και επίσημα προχτές οι ολέθριες αποφάσεις πλέον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Την ίδια στιγμή όμως ψηφοθηρώντας ξεδιάντροπα, δηλώνει προστάτης των αγροτικών συμφερόντων που μάχεται, για να μην ερημώσει η ύπαιθρος και ξεκληριστούν οι αγρότες. Η στάση πλήρους συμμόρφωσης και υποταγής απέναντι στην προχτεσινή απόφαση των Βρυξελλών, σκίζει τις φιλοαγροτικές μάσκες του, αποκαλύπτοντας ότι η θέση του είναι απέναντι από τους αγρότες, δίπλα στην κυβέρνηση και στο διευθυντήριο των Βρυξελλών. Οι αγρότες θα φροντίσουν για την πληρωμή που τους αξίζει: φούμο στις κάλπες, γιατί βαρέθηκαν τα «φούμαρά» τους.
Μετά τα 1.700 εκατομμύρια ευρώ του «κοινωνικού πακέτου» για τα 2,2 εκατομμύρια χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, ανέργους, κλπ., ήρθαν οι εξαγγελίες περί αυθαιρέτων, σύμφωνα με τις οποίες θα ενταχθούν στα Σχέδια Πόλης 25 εκατομμύρια στρέμματα και, σήμερα, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφασίζει το νέο νομοσχέδιο για τα δάση, το οποίο - όπως λένε οι σχετικές πληροφορίες - θα αποχαρακτηρίζει γύρω στα 50 εκατομμύρια στρέμματα, «παραδίδοντάς» τα για κάθε λογής εκμετάλλευση.
Οπως καταλαβαίνετε, η κυβέρνηση παίζει εκλογικά παιγνίδια με τα εκατομμύρια. Και μπορεί, οι εργαζόμενοι να έχουν καταλάβει ότι το λεγόμενο «κοινωνικό πακέτο» αποτελούνταν από ψίχουλα και ήταν στάχτη στα μάτια, αλλά το παιγνίδι με τα εκατομμύρια των στρεμμάτων είναι πολύ σοβαρότερο. Αρκεί να σκεφτείτε, ότι το άθροισμα των προαναφερομένων εκατομμυρίων στρεμμάτων είναι περίπου ίσο με τη μισή έκταση όλης της χώρας. Προφανώς, οι κυβερνώντες έχουν δει ότι τελειώνουν οι προς εκποίηση δημόσιες επιχειρήσεις και φροντίζουν για το μέλλον. Οσο για το ποιοι, πώς, πού και πόσο θα αγοράζουν και τι συνθήκες ζωής θα διαμορφωθούν για τους υπόλοιπους, μπορείτε να εξασκήσετε τη φαντασία σας. Η σημερινή οικιστική και πολεοδομική πραγματικότητα σας δίνει μπόλικα στοιχεία...
Η πόλη Κούσκο του Περού έχει ιδιαίτερη ιστορική σημασία και αξία, αφού ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Ινκα. Επίσης, βρίσκεται πολύ κοντά στο Μάτσου Πίτσου, όπου έχουν βρεθεί και διασωθεί τα ερείπια μιας ολόκληρης αρχαίας πόλης.
Στην πόλη Κούσκο, λοιπόν, αποφάσισε να φτιάξει ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα ένας Γάλλος επιχειρηματίας. Και επειδή, ένα παλιό πλίνθινο τείχος, από την εποχή των Ινκα, που δέσποζε στην περιοχή, εμπόδιζε την ανέγερση του ξενοδοχείου, το γκρέμισε. Οι περουβιανές αρχές - έστω και καθυστερημένα - επέμβηκαν και σταμάτησαν τις εργασίες, εμποδίζοντας έτσι τον επιχειρηματία να ολοκληρώσει τα σχέδιά του και να υψώσει ένα τσιμεντένιο τείχος στη θέση του πλίνθινου, αλλά το κακό είχε ήδη γίνει.
Πάντως, μη νομίζετε πως ο Γάλλος επιχειρηματίας στερείται αρχαιολογικών... ευαισθησιών. Σύμφωνα, με όσα δήλωσε, σκοπεύει να ονομάσει το ξενοδοχειακό συγκρότημα «Ο Αρχαιολόγος»...
Αμέσως μετά την πτώση της χούντας μπαίνει στην κυκλοφορία νόμιμα εφημερίδα υπό τον τίτλο «Νέα Ελλάδα», καθώς το ΚΚΕ είναι ακόμα παράνομο. Στις 24 Σεπτέμβρη του 1974 η «Νέα Ελλάδα» κυκλοφορεί με τίτλο: «Νόμιμο το ΚΚΕ» και αναγγέλλει στην πρώτη της σελίδα: «Ενα μεγάλο γεγονός για το λαό, για τη δημοκρατία. Αύριο Τετάρτη, 25 Σεπτέμβρη, ξανακυκλοφορεί ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»!
Η νομιμότητα δεν απάλλαξε την εφημερίδα μας από δυσκολίες και εμπόδια. Σήμερα όμως, περισσότερο από ποτέ, την οπλίζει με την αισιοδοξία ότι μπορεί να τις υπερνικήσει. Στηριζόμενη στα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, στους ριζοσπάστες αγωνιστές, στους απλούς ανθρώπους του μόχθου, που στις σελίδες της δε συναντούν μόνο τα προβλήματα και τις ανάγκες τους, αλλά «ανιχνεύουν» το δρόμο προς τη διέξοδο.
Η προσπάθεια για την άνοδο της κυκλοφορίας της, για τη διάδοσή της, είναι προσπάθεια για την ενίσχυση του ΚΚΕ. Μπροστά και στις εκλογές αυτό το καθήκον αναδεικνύεται σε πρώτιστο, αφού χωρίς το «Ριζοσπάστη» αποδυναμώνεται η ίδια η δράση μας. Με το «Ριζοσπάστη» στο χέρι κάνουμε αποτελεσματικότερη τη μάχη για την ενίσχυση του ΚΚΕ και την αποδυνάμωση του δικομματισμού. Κι αυτή η μάχη πρέπει να δίνεται κάθε μέρα, σε κάθε χώρο. Ως το ανεξόφλητο χρέος μας στο ένδοξο παρελθόν της εφημερίδας και του Κόμματός μας, ως μετουσίωση σε πράξη της γνώσης πως χωρίς το «Ριζοσπάστη» δεν μπορούμε να «γράψουμε» το μέλλον για το οποίο παλεύουμε.