Γρηγοριάδης Κώστας

Επειδή, άγνοια δε δικαιολογείται, για τα προαναφερόμενα ζητήματα, ας διαλέξει τι προτιμά, όποιος έγραψε, αλλά και όποιος επέτρεψε τη δημοσίευση του απαράδεκτου αυτού κειμένου: Ανόητοι ή προβοκάτορες;

Φαίνεται ότι τα στελέχη της ΔΑΠ στο ΤΕΙ Λάρισας δεν μπορούν να ανεχτούν το ότι οι σπουδαστές δείχνουν διάθεση να συμμετάσχουν μαζικά στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 10ης του Δεκέμβρη στην Αθήνα. Γι' αυτό και προβαίνουν σε ενέργειες με στόχο να μειώσουν κατά το δυνατό αυτή τη συμμετοχή ώστε να μη φανεί η συνολική αντίθεση του σπουδαστικού κόσμου στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Για να τον πετύχουν αυτό το στόχο επιστράτευσαν ακόμη και τραμπουκισμούς, χτυπώντας, αφού μάζεψαν καμιά πενηνταριά άτομα, τέσσερις σπουδαστές της Πανσπουδαστικής, το μεσημέρι της Πέμπτης στο χώρο του ΤΕΙ!

Πρέπει να ξέρουν, όμως, τα «γαλάζια καλόπαιδα» ότι τα τσαμπουκαλίκια τους όχι μόνο δεν «πιάνουν τόπο», αλλά θα μετατραπούν σε μπούμερανγκ. Κι αυτό θα το δουν στις 10 του Δεκέμβρη, με τη μαζική συμμετοχή των σπουδαστών της Λάρισας και όλης της χώρας στο συλλαλητήριο της Αθήνας.

«Είκοσι χιλιάδες νεκροί. Πεντακόσιες χιλιάδες τραυματίες. Διακόσιες πενήντα χιλιάδες χρονίως ασθενείς. Δεκάδες χιλιάδες τερατογενέσεις. Θραύση του καρκίνου. Ανεπανόρθωτη, συνεχιζόμενη περιβαλλοντική καταστροφή... Οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι και κάνουν συλλογή κολακειών από τα οικονομικά φύλλα για τις ετήσιες πωλήσεις τους... και την "επιχειρηματική ευθύνη" από την οποία εμφορούνται». Ετσι ξεκινούσαμε μια επετειακή μας αναφορά στη λεγόμενη Χιροσίμα της Χημικής Βιομηχανίας, την καταστροφή στο εργοστάσιο της «Γιούνιον Καρμπάιντ» στο Μποπάλ της Ινδίας, το 1984 («Ρ», 14 του Δεκέμβρη 2003, σελ. 23). Στις 2 του Δεκέμβρη συμπληρώθηκαν 20, «στρογγυλά», χρόνια από την καταστροφή και τη φρικτή κληρονομιά της δολοφονικής ανευθυνότητας και αδιαφορίας μιας αμερικανικής πολυεθνικής - και αυτή είναι κάθε άλλο παρά η μόνη περίπτωση τέτοιας καταστροφικής επίπτωσης της αναζήτησης του μέγιστου κέρδους σε βάρος της ανθρώπινης ζωής, ειδικά στον τρίτο κόσμο. Ο αγώνας των θυμάτων συνεχίζεται είκοσι ολόκληρα χρόνια, όπως και η με άνεση στάση αποφυγής της ευθύνης των υπευθύνων και των συνενόχων της στην κυβέρνηση της Ουάσιγκτον, που πρόσφεραν αστείες αποζημιώσεις στους ανθρώπους των οποίων κατέστρεψε τη ζωή η απληστία τους.

Χτες, το θέμα του Μποπάλ αποτέλεσε το αντικείμενο μιας «φάρσας». Το βρετανικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο BBC μετέδωσε δύο φορές τηλεφωνική συνέντευξη «εκπροσώπου» της «Γιούνιον Καρμπάιντ», που όχι απλώς αναλάμβανε την πλήρη ευθύνη, αλλά υποσχόταν αποζημιώσεις και ιατρική φροντίδα εφ' όρου ζωής για τους επιζώντες και τους απογόνους των θυμάτων που τη χρειάζονται. Μετά από λίγη ώρα, όμως, το BBC αναγκάστηκε να μεταδώσει διάψευση των δηλώσεων αυτών από την «Ντάου Κέμικαλς», την εταιρία που εξαγόρασε τη «Γιούνιον Καρμπάιντ», η οποία μάλλον δε δέχτηκε και πολύ καλά τη «φάρσα» αυτή - υπάρχουν και μετοχικά μερίσματα και τιμές μετοχών που πρέπει να διασωθούν. «Οι πληροφορίες αυτές είναι ανακριβείς και αποτελούν μέρος παραπλάνησης. Το πρόσωπο δεν εκπροσωπεί την εταιρία. Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι οι πληροφορίες που έδωσε είναι απολύτως ανακριβείς», ανέφερε το BBC. Φαίνεται πως ήταν πολύ καλή η είδηση για να είναι αληθινή...

Η Τέχνη αντανακλά, αναπαράγει την πραγματικότητα, με τη μορφή καλλιτεχνικών εικόνων, προσιτών στις αισθήσεις. Ομως, όπως κάθε ιδεολογία, έτσι και η τέχνη, καθορίζεται, τελικά, από την οικονομική βάση της κοινωνίας! Στην ταξική κοινωνία που ζούμε, η τέχνη εκφράζει τα ενδιαφέροντα των διάφορων τάξεων και αποτελεί ένα ιδεολογικό όπλο πάλης για τις αντιμαχόμενες ιδεολογίες.

Είναι θλιβερό να διαπιστώνεις πως μια τόσο μεγάλη σύναξη δημιουργών, κριτικών, ηθοποιών, παραγωγών, ...μια εκ των πραγμάτων ανατρεπτική δύναμη σπατάλησε μιας εβδομάδας ζωής μέσα σε νεκρική σιωπή! Αρνήθηκε να πιάσει την εξουσία από το μανίκι και να την αναγκάσει να της αποδώσει αυτά που υποχρεούται να δώσει. Αντίθετα, παρουσιάστηκαν φαινόμενα εκφυλισμού. Ατομα και συνειδήσεις έτρεχαν πίσω από την εξουσία, ικετεύοντας κάποια προσοχή. Και η εξουσία, πονηρή, αυταρχική και χυδαία, άφησε να πλανάται ότι θα λάβει υπόψη τις ικεσίες!

Ετσι, ούτε οι ταινίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κατόρθωσαν να απαντήσουν στις απαιτήσεις. Με αποτέλεσμα σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ να κυριαρχεί αμηχανία. Δεν υπήρχαν στηρίγματα να ακουμπήσει κάποιος απάνω τους, να διεγείρει την υποβόσκουσα έκρηξη. Γιατί μόνον οι στραβοί αρνήθηκαν να δούνε πως το έδαφος έβραζε. Είναι, μάλιστα, φανερό πως κανένας δε γύρισε από τη Θεσσαλονίκη ίδιος όπως έφτασε! Ολοι μας δεχτήκαμε τόνους ηλεκτρισμού στο νευρικό μας σύστημα.

Ομως, κανένας δεν πρέπει να ξεχνάει πως οι νομοτέλειες, για να προκύψουν και για να λειτουργήσουν, χρειάζεται να δουλέψει ολόκληρο το εσωτερικό σύστημα που τις συνθέτει. Οι διεργασίες που γίνονται στα υπόγεια της κοινωνίας, και στα υπόγεια της κινηματογραφικής κοινωνίας, πρέπει να βρουν διόδους για να βγουν στην επιφάνεια. Η παρέμβαση του ανθρώπου, του καλλιτέχνη, δεν πρέπει να γίνεται παρεμπιπτόντως. Πρέπει να είναι συνειδητή και οργανωμένη.

Γρηγοριάδης Κώστας

Φήμες θέλουν τον πρωθυπουργό να μην επιθυμεί επ' ουδενί πρόωρες εκλογές, ενώ ο Νικήτας Κακλαμάνης «ανακάτεψε» πάλι τα πράγματα, λέγοντας ότι ο υποψήφιος πρόεδρος δε θα είναι ούτε «ανενεργός» πολιτικός, ούτε «αριστερός», ούτε «κοινής αποδοχής», αλλά ...γυναίκα.

Εν ολίγοις, το παιγνίδι θα μπορούσε να λέγεται «Βρες τον Πρόεδρο» και ευτυχώς που μέχρι τη στιγμή αυτή το όλο θέμα δεν έχει «μπει» στα γραφεία στοιχημάτων του Λονδίνου (αν και ποτέ δεν ξέρεις...).

Κατά τα άλλα, πάντως, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ δηλώνουν τον απεριόριστο σεβασμό τους στο θεσμό του προέδρου, στο πολίτευμα και την κοινοβουλευτική δημοκρατία και την ανάγκη συναίνεσης...

ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ των νέων στο προσκήνιο, αναμενόταν να εξαγγείλει χτες ο Γ. Παπανδρέου στο Συνέδριο της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, στη γνωστή λογική των συνολικών αλλαγών που θα επιχειρήσει στο κόμμα. Ετσι, τουλάχιστον, έγραφαν τα σχετικά ρεπορτάζ.

Αραγε, πώς δεν του είχαν περάσει όλα αυτά από το μυαλό στην προεκλογική περίοδο; Πριν από μερικούς μήνες δηλαδή, όταν το ΠΑΣΟΚ μοίραζε ρουσφετολογικές υποσχέσεις για δουλιά «μερικής απασχόλησης» στο Δημόσιο σε χιλιάδες νέους ανθρώπους, επιχειρώντας εκφυλισμό συνειδήσεων και μάλιστα για ...το τίποτε;

Τότε δεν είχε ανακαλύψει, φαίνεται, την αξία της νεολαίας. Του ...προέκυψε τώρα, που έχει ανάγκη τους εσωκομματικούς συσχετισμούς.

ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους, ρυθμίζει η κυβέρνηση, όπως διαβάζουμε. Αραγε, τα ...χρέη των νοσοκομείων προς τη ...δημόσια υγεία και τον Ελληνα ασθενή πότε προτίθεται να τα ρυθμίσει;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εάν είστε ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους ή ένας από τους ακόμη περισσότερους υποαπασχολούμενους, σας πληροφορούμε ότι ...επίκειται λύση στο πρόβλημα. Ναι, βέβαια. Την περασμένη Δευτέρα, σε τηλεοπτική εκπομπή του ΑΝΤΕΝΝΑ, ο υφυπουργός Απασχόλησης, Γ. Γιακουμάτος, υποσχέθηκε ότι την ερχόμενη Πέμπτη - μέρα συλλαλητηρίων και κινητοποιήσεων του ΠΑΜΕ και της ΠΑΣΥ σε όλη την Ελλάδα - θα παραδώσει στο ΠΑΜΕ κατάλογο με 67.000 νέες και σταθερές θέσεις εργασίας! Ναι, έτσι ακριβώς και, μάλιστα, με περίσσιο θράσος, χωρίς καθόλου να κοκκινίσει...

Και σε ό,τι αφορά στους διαδηλωτές, θα είναι παρόντες την επόμενη Πέμπτη, τόσο στην Αθήνα, όσο και στις υπόλοιπες πόλεις. Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι, όμως, ότι ο κ. υφυπουργός θα βρίσκεται στο υπουργείο του...

Σύγχρονο «γιοφύρι της Αρτας» έχει γίνει το Αττικόν Νοσοκομείο στο Χαϊδάρι, που δυο χρόνια μετά την επίσημη έναρξή του εξακολουθεί να λειτουργεί με μόλις 300 απ' τα 745 κρεβάτια του και να είναι εκτός του συστήματος εφημερίας του Λεκανοπεδίου. Η διοίκησή του μάλιστα εκτιμά ότι η πλήρης ανάπτυξή του θα καθυστερήσει πολύ ακόμα.

Το νοσοκομείο επισκέφτηκε χτες αντιπροσωπεία της διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) και αφού μίλησε με τη διοίκηση και τους εργαζόμενους που είχαν Γενική Συνέλευση κυκλοφόρησε ανακοίνωση, επικεντρώνοντας το πρόβλημα στα συμφέροντα των πανεπιστημιακών.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι ένα μεγάλο νοσοκομείο, απαραίτητο για το λαό της υγειονομικά υποβαθμισμένης Δυτικής Αθήνας δεν έχει λειτουργήσει, εξαιτίας, πρώτα και κύρια, της πολιτικής των περικοπών, της υποχρηματοδότησης και των ιδιωτικοποιήσεων, που εφαρμόζουν οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις. Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής «παίζουν» και τα συμφέροντα ορισμένων πανεπιστημιακών μεγαλογιατρών.

Γι' αυτό και οι κάτοικοι και μαζικοί φορείς της περιοχής πρέπει να απαιτήσουν την ολοκληρωμένη λειτουργία του Αττικού, για την εξυπηρέτηση των αναγκών των κατοίκων της Δυτικής Αθήνας, στο πλαίσιο ενός ενιαίου και αποκλειστικά δημόσιου, δωρεάν συστήματος Υγείας.

«Ολοι το φοβούνται, όλοι το απεύχονται, αλλά ουδείς δημοσίως έχει την τόλμη να το κουβεντιάσει. Θέλετε απόδειξη; Το είπε τις προάλλες με σύντομο, κοφτό ύφος η φιλτάτη M. Βρετανία: Οι διαφορές Ελλάδας - Τουρκίας είναι αποκλειστικά υπόθεση των δύο μερών. Πώς δηλαδή λέμε από εδώ η κυρά Κατίνα και παραδίπλα η κυρά Μαρία; Δηλαδή, με τη μεζούρα πληθυσμών και στρατών, από τη μια ο λύκος και από την άλλη το πρόβατο. Δηλαδή, βγάλτε πρώτα τα μάτια σας και μετά, όταν τα βγάλετε, θα λύσουμε τις διαφορές σας χωρίς πανικό. Δηλαδή, εμείς του Λονδίνου, μιλώντας ως κυβερνητικοί εκπρόσωποι του Λευκού Οίκου (όπως περίπου ο Ρουσόπουλος του Καραμανλή) ανάβουμε το πράσινο φως. Και το βρετανοαμερικανικό μήνυμα προς τον λύκο είναι κρυστάλλινο και απλό: Ορμα, άρπαξε, και ύστερα στις Βρυξέλλες, ως ισότιμος και δημοκράτης Ευρωπαίος, άραξε! Μη βαυκαλίζεστε. Από την απειλή της οθωμανικής αυτοκρατορικής νεκρολαγνείας, ουδεμία ομπρέλα ευρωπαϊκής προστασίας!». Του Δημήτρη Δανίκα, από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων»