Παπαγεωργίου Βασίλης

Και το θέμα δεν είναι μόνο τι κάνει η προαναφερόμενη κοινοπραξία. Πέρα απ' αυτή, υπάρχουν και οι αρμόδιοι. Απ' όσα γνωρίζουμε, δεν έχουν ακόμη θεσμοθετηθεί μέτρα «απελευθέρωσης» στο καθεστώς της μισθοδοσίας των εργαζομένων. Οι εργοδότες έχουν την υποχρέωση να τους πληρώνουν κανονικά και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, μια ή δυο φορές το μήνα. Γιατί, λοιπόν, οι αρμόδιοι «κλείνουν» τα μάτια και δεν παρεμβαίνουν; ΄Η, μήπως, δε θα σπεύσουν να μιλήσουν για την προστασία της υγείας των κατοίκων της Θεσσαλονίκης και του περιβάλλοντος, στο ενδεχόμενο απεργιακής κινητοποίησης - όπως έχουν κάθε δικαίωμα - των εργαζομένων της μονάδας;

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει στον ίδιο δρόμο με αυτόν της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του τελευταίου συνεχίζει το ...αντιπολιτευτικό έργο που άφησε η πρώτη. Με την κατηγορία ότι ο Κ. Σημίτης βρίσκεται σε γυάλινο πύργο και ζει στον ...κόσμο του έκανε αντιπολίτευση η ηγεσία της ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια, αντιπαραθέτοντας στις μεγαλοστομίες της τότε κυβέρνησης και στην «ευημερία των αριθμών» τα πολλά και συνεχώς εντεινόμενα κοινωνικά προβλήματα. Ο Κ. Καραμανλής «ζει σε εικονική πραγματικότητα, που καμιά σχέση δεν έχει με την Ελλάδα», είπε ο Γ. Παπανδρέου, προχτές, με αφορμή τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, και συμπλήρωσε ότι «θέλει να δημιουργήσει εκ νέου φρούδες προσδοκίες, παρουσιάζοντας ανύπαρκτο έργο ως μεγάλη επιτυχία».

Κατά τ' άλλα, ο πρωθυπουργός εκτίμησε ότι η κυβέρνηση «πήγε καλά στους δέκα μήνες» και ο Γ. Παπανδρέου ότι το ΠΑΣΟΚ «έκανε αρκετά καλή αντιπολίτευση»...

Ικανοποίηση για τα αποτελέσματα της πιλοτικής εφαρμογής του νέου συστήματος εφημεριών εξέφρασε ο υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης, μιλώντας στο ρ/σ «ΣΚΑΪ». Και ανέφερε ότι το μόνο νοσοκομείο το οποίο «αντιστέκεται» και κλείνει την εφημερία με πολύ μικρό αριθμό ράντζων σε σχέση με το παρελθόν είναι ο Ευαγγελισμός.

Πρόκειται βέβαια για συνειδητή παραποίηση της πραγματικότητας, αφού η πενταμελής Επιτροπή της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) του Ευαγγελισμού, κατέγραψε στις πρώτες έξι εφημερίες με το νέο σύστημα αύξηση των προσερχομένων στα επείγοντα. Και αυτό, παρότι ο Ευαγγελισμός είναι επικεφαλής της αντίστοιχης ομάδας νοσοκομείων και «προστατευόμενο».

Στην πράξη, οι εργαζόμενοι και οι γιατροί - με δεδομένο ότι παραμένουν κενές 1.100 οργανικές θέσεις - εξαναγκάζονται σε δουλιά μέχρι εξόντωσης προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες που δημιουργεί η εφημερία. Ο συνολικός αριθμός των προσερχόμενων στα επείγοντα αυξήθηκε, αφού προστέθηκαν οι δεκάδες βαριά ασθενείς, που μέσω ΕΚΑΒ ή μόνοι τους πηγαίνουν καθημερινά στο νοσοκομείο, ενώ δεν υπάρχει γενική εφημερία. Οσο για τον αριθμό των ράντζων μειώθηκε κατά μέσο όρο από τα 90 στα 30, όχι από μειωμένη προσέλευση, αλλά με την εσωτερική ανακατανομή κλινών σε ομοειδείς κλινικές.

Μπορεί δηλαδή οι αριθμοί να «ευημερούν», αλλά το νοσοκομείο απορυθμίζεται και το ελλιπές προσωπικό και οι ασθενείς ζουν την ίδια ταλαιπωρία, αλλά και τους κινδύνους του νέου συστήματος.

Μια και ο υπουργός Ανάπτυξης, Δ. Σιούφας, δήλωσε τις προάλλες ότι δεν υπάρχουν ανατιμήσεις σε προϊόντα, αλλά δημιουργείται θόρυβος από ανακοινώσεις πως «θα αυξηθούν», τον πληροφορούμε ότι τα στοιχεία του δικού του υπουργείου λένε τα εξής: Μόνο μέσα στο τελευταίο ενάμιση μήνα έχουν αυξηθεί κατά 3-3,5% οι τιμές 339 προϊόντων, κατά 3,5-4% 369, κατά 4-5% 121, κατά 5-6% 94 και πάνω από 6% οι τιμές ακόμη 73 προϊόντων, ενώ οι τιμές εκατοντάδων άλλων έχουν ανατιμηθεί σε ποσοστά κάτω του 3%.

Και, βέβαια, δεν αμφισβητούμε την ...πρόβλεψη του υπουργού. Σίγουρα, θα υπάρξουν κι άλλες ανατιμήσεις και, ίσως, ακόμη μεγαλύτερες στο άμεσο μέλλον. Αλλωστε, οι τιμές παραγωγού στη βιομηχανία, τον περασμένο Νοέμβρη, σημείωσαν αύξηση 3,5% έναντι 2,3% τον αντίστοιχο μήνα του 2003. Και οι ανατιμήσεις αυτές θα μετακυλιστούν στην κατανάλωση. Οχι, όμως, ότι δεν έχουν ήδη γίνει πάμπολλες και, μάλιστα, σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων μάλλον ...πάρτι πρέπει να κάνει με τον πρόσφατο «αναπτυξιακό» νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση και τη θεσμοθέτηση του ακόμη περισσότερο απλόχερου μοιράσματος των επιδοτήσεων στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Οσο για τον υπουργό Οικονομίας, πάντα ...χαίρεται όταν είναι ευχαριστημένοι οι βιομήχανοι.

Πάντως, όπως δήλωσαν μετά τη συνάντηση, το θέμα που τους απασχόλησε ήταν η ...πορεία της «εθνικής οικονομίας». Μόνο που αυτός ο όρος ποικίλλει, ανάλογα με το πώς τον αντιλαμβάνεται ο καθένας.

Η συνάντηση, πάντως, θα επαναληφθεί και σίγουρα θα έχουν πολλά να συζητήσουν. Οπως όλοι γνωρίζουν, ο ΣΕΒ ποτέ δεν παύει να ζητά και να απαιτεί, και σπανίως οι απαιτήσεις του δεν εισακούονται.

ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ ότι δεν έχουμε καταλάβει επαρκώς το ...γιατί δεν ταιριάζει η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο με τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως επαναλαμβάνουν μονότονα οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι.

Να υποθέσουμε ότι τόσο η ΕΕ, ως οργανισμός, όπως και αρκετά κράτη-μέλη της ουδέποτε έχουν προκαλέσει άλλο κυρίαρχο κράτος και υπερασπίζονται με συνέπεια τις αρχές της διεθνούς ειρήνης και της μη επέμβασης σε άλλες χώρες; (Απ' όσα θυμούμαστε, έχουν βομβαρδίσει στο πρόσφατο παρελθόν και τη Γιουγκοσλαβία, και το Αφγανιστάν, και το Ιράκ...).

Ας μην ταλαιπωρούμε όμως περισσότερο τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης που προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα με ρητορείες περί «ευρωπαϊκών αρχών» και «ευρω-προστασίας» της εθνικής κυριαρχίας.

Κι ας έχουμε πάντα υπόψη μας ότι η ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» συνήθως έχει πολλούς και διάφορους στόχους. Ανάμεσα στους τελευταίους και πέρα από την προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων των «μεγάλων δυνάμεων» συμπεριλαμβάνεται συνήθως και η πώληση οπλικών συστημάτων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλήθεια, μπορεί να μας απαντήσει κάποιος εκ των αρμοδίων και των κάθε λογής αγροτοπατέρων και αγροτοσυνεταιριστών, που «φιλολογούν» τις μέρες αυτές, περί... νόμιμων και παράνομων βαμβακιών, κοινοτικών κανόνων και κανονισμών κλπ., τα παρακάτω ερωτήματα;

Ερώτημα πρώτο: Γιατί στην αγροτική παραγωγή μπαίνουν περιορισμοί, ποσοστώσεις και πρόστιμα, όταν η κυρίαρχη πολιτική και λογική στην ΕΕ είναι αυτή των κάθε λογής «απελευθερώσεων»;

Ερώτημα δεύτερο: Γιατί η τιμή των αγροτικών προϊόντων να μην καθορίζεται με βάση το κόστος και ένα λογικό κέρδος, όπως λένε ότι κάνουν οι βιομήχανοι (γράφουμε και τονίζουμε το «λένε», γιατί, στην πράξη, βάζουν παράλογο και όχι λογικό κέρδος...).

Ερώτημα τρίτο: Πώς γίνεται, τόσο οι αγρότες (αν εξαιρεθεί μια μικρή μειοψηφία μεγαλοαγροτών), όσο και η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων των πόλεων, που καταναλώνουν τα προϊόντα των πρώτων, να ζουν στον αστερισμό του κάθε φέτος και χειρότερα, ενώ μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες και εφοπλιστές συσσωρεύουν αμέτρητα πλούτη; Η μαύρη μοίρα και το ριζικό τους φταίει ή το γεγονός, πως η πλουτοκρατία, έχοντας στα χέρια της τα μέσα παραγωγής και τις πλάτες της πολιτικής εξουσίας, καταληστεύει τόσο τους μεν όσο και τους δε, είτε νόμιμα είτε παράνομα;

Πάντως, επειδή απαντήσεις και, μάλιστα, ουσιαστικές δεν περιμένουμε από τη μια και από την άλλη λέγονται τόσα πολλά για τα δισεκατομμύρια ευρώ των ευρωενωσιακών επιδοτήσεων, θέλουμε να σημειώσουμε τα εξής:

Καμιά αντίφαση ή σύγχυση δεν υπάρχει στην πολιτική της ΕΕ και των εγχώριων κυβερνώντων. Τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου εξυπηρετούν τόσο οι κάθε λογής «απελευθερώσεις», όσο και οι περιορισμοί και τα πρόστιμα στους αγρότες. Συγκεκριμένα, η αγροτική τους πολιτική θέλει, πρώτα και κύρια, να εξασφαλίζει όλο και φτηνότερη πρώτη ύλη στους βιομήχανους, τους μεγαλομεσάζοντες και μεγαλέμπορους και, ταυτόχρονα, την παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας. Τους στόχους αυτούς υπηρετούν και οι ευρωενωσιακές επιδοτήσεις. Ακόμη και το όποιο μέρος τους δίνεται στους αγρότες. Από τη μια ρίχνουν στάχτη στα μάτια των τελευταίων, σκορπίζοντας σύγχυση και αμβλύνοντας τις αντιδράσεις τους κι από την άλλη καταλήγουν τελικά στα θησαυροφυλάκια της πλουτοκρατίας. Ποιος δεν ξέρει, άλλωστε, ότι η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών εισπράττει με το ένα χέρι τις όποιες επιδοτήσεις και με το άλλο πληρώνει ακόμη περισσότερα στις τράπεζες, στις πολυεθνικές των σπόρων, εφοδίων και λιπασμάτων, στο αυξανόμενο συνεχώς κόστος ζωής και την ακρίβεια, κλπ., κλπ.; Κι ενώ, κάθε χρόνο δουλεύει και μοχθεί περισσότερο, ενώ μπορεί και η παραγωγή του να είναι ακόμη μεγαλύτερη και ποιοτικά καλύτερη, άσπρη μέρα δε βλέπει. Αντίθετα, βρίσκεται συνεχώς και σε χειρότερη κατάσταση.