Μπόλικα ήταν τα επικριτικά, για το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη», σχόλια στο χτεσινό «Βήμα». Κι όλα, για γεγονότα ή δημοσιεύματα της εφημερίδας μας της περασμένης Παρασκευής. Πώς κι έτσι; Μήπως έγινε κριτική για έλλειψη επαγρύπνησης και μπήκαν όλα μαζεμένα;
Πάντως, μια και το μόνο άξιο λόγου ζήτημα, με το οποίο καταπιάνονται τα προαναφερόμενα σχόλια, είναι το δήθεν κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης, θέλουμε να σημειώσουμε ότι καλά έκαναν οι αρμόδιοι του «Βήματος». Πρόσφεραν άλλη μια απόδειξη, και μάλιστα στην πράξη, ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να δημοσιευτεί κάτι για το ΚΚΕ από τις σελίδες του. Δεν είναι το μοναδικό, βέβαια. Την ίδια, πάνω κάτω, τακτική έχουν όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Ετσι, για να μη μένει και η παραμικρή αμφιβολία, για το ποιων τα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα...
Φιλοξενούμενος στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικού σταθμού ήταν προχτές ο υπουργός Ανάπτυξης, Δ. Σιούφας, και κλήθηκε να απαντήσει στα αιτήματα, που έθεσαν απλοί άνθρωποι, μπροστά στον τηλεοπτικό φακό. Κι ενώ όλα τα αιτήματα είχαν σχέση με τους απαράδεκτα χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, την ακρίβεια, την ανεργία, την αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κλπ., ο υπουργός, με περισσή αφέλεια, έδωσε την εξής απάντηση: Μα, για να αντιμετωπίσουμε όλ' αυτά, προωθούμε τις διαρθρωτικές αλλαγές.
Με απλά λόγια, δηλαδή, το σχέδιο των κυβερνώντων υποτίθεται πως είναι το εξής: Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ήδη δύσκολης - τουλάχιστον - ζωής των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, θα την κάνουν ακόμη δυσκολότερη, έως και αφόρητη, ώστε να ενισχυθεί αποφασιστικά η ανταγωνιστικότητα (διάβαζε: τα επιχειρηματικά κέρδη και ο βαθμός εκμετάλλευσης) και να αυξηθεί ο παραγόμενος πλούτος. Κι όταν γίνουν τα τελευταία, τότε - λένε - θα μπορέσουν και οι εργαζόμενοι να ανταμειφθούν για τις θυσίες τους...
Δε λένε, όμως, ότι η διαβόητη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας (διάβαζε: των επιχειρήσεων) είναι ένας κατήφορος χωρίς τέλος. Και, βέβαια, αποφεύγουν συστηματικά να αναφερθούν στη μέχρι σήμερα τεράστια ανάπτυξη του παραγόμενου πλούτου και, ιδιαίτερα, να εξηγήσουν ποιοι και γιατί τον καρπώθηκαν.
Αναμφίβολα, θα ήταν μια θετική εξέλιξη, εάν η ΕΝΑΕ, η ΚΕΔΚΕ και η ΤΕΔΚΝΑ έλεγαν «Οχι στην εκποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων», όπως έλεγε ο τίτλος του ρεπορτάζ της χτεσινής «Αυγής», σχετικά με την προχτεσινή συνέντευξη Τύπου των προαναφερομένων. Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Οι ηγεσίες της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Αυτοδιοίκησης διατύπωσαν αρκετές διαφωνίες σε επιμέρους σημεία του σχετικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης, όχι, όμως, στην κεντρική του κατεύθυνση και λογική. Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, Π. Κουκουλόπουλος, σημείωσε πως «δεν είναι ότι δεν πρέπει να γίνουν αυτά που δρομολογεί η κυβέρνηση», αλλά προηγούμενα «πρέπει να υπάρξει κοινωνική διαβούλευση». Και ο πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ και στηριζόμενος από το ΣΥΝ, Π. Φιλίππου, συμπλήρωσε ότι «δεν είμαστε κατά του ιδιωτικού τομέα και ιδιωτικών φορέων αξιοποίησης», γιατί θα πρέπει «να υπάρξουν και κάποιοι πόροι να συντηρηθούν αυτά τα έργα»!
Επομένως, ας μη βαφτίζει το κρέας ψάρι η «Αυγή», υποτάσσοντας την αλήθεια στις μικροκομματικές της σκοπιμότητες...
Οποτε ας μην επιμένουν οι κυβερνώντες να μας πείσουν ότι το ...ψαλίδισμα στις δαπάνες είναι μια απλή τακτοποίηση των εξόδων. Αλλωστε έχουμε ήδη διαπιστώσει τις προθέσεις τους και από πού θέλουν να «κόβουν».
ΙΣΩΣ, ΥΠΟ ΤΟ πρίσμα αυτό, μπορούμε να ερμηνεύσουμε και αυτό που είπε χτες ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής μιλώντας σε εκδήλωση στο Μετρό του Συντάγματος: Πρέπει λέει να «τρέξουμε με τους ρυθμούς της νέας εποχής»!
Εάν η «νέα εποχή» συνεχίσει να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτά που βλέπουμε (και θα συνεχίσει) έχουμε μάλλον δύο επιλογές: 'Η να τρέξουμε καταπάνω της με επιθετικές διαθέσεις ή να τρέξουμε για να φύγουμε. Προτιμήστε την πρώτη εκδοχή. Ετσι κι αλλιώς, να ξεφύγετε δε γίνεται.
ΠΑΝΤΩΣ στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι καθόλου φειδωλοί στους χαρακτηρισμούς, πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε. Σχολιάζοντας οι τομεάρχες του την κυβερνητική οικονομική πολιτική τη χαρακτήρισαν «οικονομική τρομοκρατία».
Με δεδομένο, όμως, ότι όσα ισχύουν σήμερα, ίσχυαν και χτες μάλλον το καθεστώς τρομοκρατίας υφίσταται στη χώρα επί πολλά χρόνια, όσο κι αν κάποιοι - πρώην κυβερνώντες - θέλουν να εμφανιστούν ως μη γνωρίζοντες τι σημαίνει σκληρή λιτότητα, φτώχεια, ανεργία, κλπ.
ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ενάντια στους μεγαλοοφειλέτες δηλώνει ότι θα λάβει η Εφορία, κι εμείς βέβαια αμα θέλουμε το πιστεύουμε. Και μάλλον δυσκολευόμαστε, όταν νομοθετούνται συνεχώς μειώσεις φόρου και φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Με άλλα λόγια, η ουσία του ζητήματος βρίσκεται στο γεγονός, πως αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός. Και η διέξοδος, για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, δε βρίσκεται στα ψέματα, περί «αρμονικού συνδυασμού της ισχυρής αγοράς και του κοινωνικού κράτους» και τις όποιες, ανάλογες ψευτοθεωρίες, περί «ανθρώπινου καπιταλισμού», αλλά στην οργάνωση και την πάλη, για την ανατροπή του σημερινού συστήματος και την οικοδόμηση μιας άλλης, ριζικά διαφορετικής κοινωνίας, της σοσιαλιστικής.
Κάποτε η λέξη «Παιδεία» ήταν περίπου συνώνυμη με τις λέξεις «μόρφωση» και «γνώση». Σήμερα, έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε συνώνυμη των λέξεων «κατάρτιση» και «επιδεξιότητα». Διαδικασία, που έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια, καθώς αυτό απαιτεί η «αγορά» και οι κυρίαρχες σ' αυτή μεγάλες επιχειρήσεις. Προσθέστε σ' αυτό την εντεινόμενη συνεχώς υποχρηματοδότηση της λεγόμενης δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, την πολύμορφη και αυξανόμενη συνεχώς εμπορευματοποίηση, όπως και τις αρνητικές επιδράσεις-συνέπειες των γενικότερων κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων (διάβαζε: καπιταλιστικής ανάπτυξης), και έχετε μπροστά σας τις βασικές αιτίες του κατήφορου της Παιδείας. Ενός κατήφορου, για τον οποίο ευθύνεται, πρώτα και κύρια, η πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει και επεκτείνει παραπέρα την ίδια ακριβώς πολιτική. Κι, όμως, ισχυρίζεται σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι αγωνίζεται για τη βελτίωση της ποιότητας της Παιδείας. Ας μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Η ίδια πολιτική και τα ίδια μέτρα, όπως η προωθούμενη από την κυβέρνηση «αξιολόγηση», θα κάνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Και τις συνέπειες θα κληθούν να τις πληρώσουν, πρώτα και κύρια, τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια και ο καθένας έχει χρέος να τοποθετηθεί και να πάρει τις ευθύνες του.
Η στήλη το είχε επισημάνει σε ανύποπτο χρόνο και, μάλιστα, παραπάνω από μία φορά. Η κυβέρνηση της ΝΔ - σημειώναμε πέρυσι - όχι μόνο δε θα λύσει το πρόβλημα των υπαρχόντων, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, συμβασιούχων του δημοσίου, αλλά θα δημιουργήσει και νέο, ανάλογο πρόβλημα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα τελευταία στοιχεία, το υπουργείο Εσωτερικών έχει εγκρίνει μέσα στο 2005 και μέχρι τα τέλη Απρίλη, για τις ανάγκες διαφόρων κυβερνητικών φορέων, 19.354 προσλήψεις, η πλειονότητα των οποίων (το 86%) αφορά σε έκτακτο προσωπικό. Κι ακόμη, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, βρισκόμαστε στην αρχή...
Ορισμένες φορές, η ζωή δημιουργεί αξιοπερίεργες συμπτώσεις. Οπως έγινε, προχτές, στα εγκαίνια της 28ης Γιορτής Βιβλίου. Οπως έγραφε και το σχετικό δελτίο Τύπου, χαιρετισμό απηύθυναν η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ (και πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ) Μαρία Δαμανάκη, ο εκπρόσωπος του Συνασπισμού Πάνος Τριγάζης και η πρόεδρος του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων (εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο της Ντ. Μπακογιάννη και πρώην βουλευτής του ΣΥΝ) Νίτσα Λουλέ. Πώς να μην προχωρήσει η «συναίνεση» μετά...
«... Ωστόσο η υπόθεση, που βρέθηκε για λίγες μέρες στα πρωτοσέλιδα, κρύβει μια απίστευτη υποκρισία, την οποία συγκαλύπτουν όχι μόνον οι "ολίγοι" αλλά και μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Γιατί όλοι ξέρουν ότι το πρόβλημα για τη δημοκρατία δεν είναι τα 3.000 ευρώ μηνιαίως που θα έπαιρναν για δύο χρόνια και θα δήλωναν αναγκαστικά στην Εφορία, οι πρώην βουλευτές για "να επανενταχθούν στην κοινωνία" όπως έλεγαν. Το μεγάλο ζήτημα είναι οι υπέρογκες - και αδιαφανείς - προεκλογικές δαπάνες, ακόμη και εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών που καταβάλλονται από διάφορα "κέντρα" για να εκλεγούν ορισμένοι.
Ακόμη και για την υπόθεση του Χρηματιστηρίου, που κάποιοι πολιτικοί επωφελήθηκαν, τίποτα δεν ήρθε στο φως, αφού όλα "και με το νόμο" εγκαίρως συγκαλύφθηκαν...»
Του Γ. Ε. Διακογιάννη από τα χτεσινά «Νέα».
Παράλληλα, οι εξελίξεις αυτές αποκαλύπτουν το μέγεθος του εμπαιγμού των συμβασιούχων και από τη μεριά του ΣΥΝ και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που καλλιέργησαν την αυταπάτη ότι η οδηγία της ΕΕ ή η προσφυγή σε νομικίστικες διαδικασίες μπορεί να «λύσουν» το πρόβλημα των συμβασιούχων. Στόχος είναι να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, να τους τραβήξουν μακριά από την αγωνιστική διεκδίκηση του δικαιώματος στη δουλιά.