ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εγνοια για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων

Γρηγοριάδης Κώστας

«Μετά το πέρας της συνεδρίασης (σ.σ. της προχτεσινής Ολομέλειας της διοίκησης της ΓΣΕΕ) ο κ. Πολυζωγόπουλος επισήμανε στους παρευρισκόμενους προέδρους-μέλη της Ολομέλειας ότι "ο κ. Κυριακόπουλος (σ.σ. ο πρόεδρος του ΣΕΒ) έχει αδικηθεί. Γι' αυτόν τα πράγματα δεν ήταν εύκολα, μιας και είχε πίεση, καθώς υπάρχει ένα ποσοστό επιχειρήσεων, πάνω από 30%, που είναι στα όρια του κόκκινου και βρίσκονται μεταξύ κλεισίματος ή μετανάστευσης", επισήμανε σχετικά ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ». Το ρεπορτάζ από το χτεσινό «Κέρδος» έρχεται να επιβεβαιώσει πλήρως τα όσα κατήγγειλε το ΠΑΜΕ για τη στάση του προέδρου και της συμβιβασμένης πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στην υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας για τη συλλογική σύμβαση. Η κατ' ιδίαν εξομολόγηση, όμως, του προέδρου της ΓΣΕΕ ακουμπά τον πυρήνα της συμβιβαστικής πολιτικής που εφαρμόζει, αφού φτάνει στο σημείο, ούτε λίγο ούτε πολύ, να σκέφτεται με τη «λογική» (και άρα με το συμφέρον) των επιχειρηματιών και του κεφαλαίου. Το γεγονός ότι ο Χρ. Πολυζωγόπουλος φτάνει στο σημείο να συμμερίζεται αυτή τη λογική επιβεβαιώνει περίτρανα ότι περισσότερο υπολογίζει τα συμφέροντα των εργοδοτών και μέσα σε αυτά ...προσπαθεί να συμβιβάσει και τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Λογικό και αναπόφευκτο...

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε, σχετικά με την προχτεσινή ανακοίνωση της Εθνικής Τράπεζας, σύμφωνα με την οποία προχωρά στην εξαγορά της τουρκικής τράπεζας Finansbank. Αρκούμαστε να σημειώσουμε ότι η συνολική επένδυση θα κοστίσει - όπως ανακοινώθηκε - μεταξύ 2,5 και 4,6 δισ. ευρώ. Το ποσό είναι τόσο μεγάλο, που δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι τα επιχειρηματικά κέρδη πάνε καλύτερα κι από πρίμα, σε αντίθεση με τα εντεινόμενα συνεχώς προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων και τα όσα λέγονται για τις αντοχές της οικονομίας. Το γεγονός, βέβαια, είναι λογικό και αναπόφευκτο. Επιχειρηματικά κέρδη και λαϊκά εισοδήματα δεν μπορούν να πηγαίνουν καλά ταυτόχρονα. Μέχρι και ο Χρ. Πολυζωγόπουλος το γνωρίζει. Γι' αυτό και υπέγραψε τη γνωστή συμφωνία της ντροπής...

Τακτική υπονόμευσης των αγώνων

Δημοσκόπηση αποφάσισε να κάνει πριν λίγες μέρες η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ και το έπραξε. Στόχος της πλειοψηφίας ήταν να αναδείξει ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων - περίπου το 65% - πιστεύει πως οι εργασιακές διαφορές πρέπει να επιλύονται μέσ' από τον «κοινωνικό διάλογο». Αυτό που δε λέει, φυσικά, η πλειοψηφία είναι ότι εδώ και χρόνια η ίδια μαζί με τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και μια σειρά Ομοσπονδίες «πιπιλάνε το μυαλό» των εργαζομένων με τη δήθεν ανάγκη της ταξικής συναίνεσης και ότι μόνο μέσα από αυτήν είναι δυνατόν να βελτιωθεί η θέση τους. Ενας ισχυρισμός που διαψεύδεται καθημερινά, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της αντεργατικής συμφωνίας για μισθούς πείνας που υπέγραψε προχτές η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στο όνομα της «εργασιακής ειρήνης».

Αλλωστε, η δημοσκόπηση της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ έρχεται να προστεθεί στο πλούσιο «κοινωνικοεταιριστικό» οπλοστάσιό της, πλάι στα αποπροσανατολιστικά επιχειρήματα περί αντισυνταγματικότητας του νόμου της ΝΔ για το ασφαλιστικό των τραπεζών και στη συγκέντρωση υπογραφών (!), που θα κάνει το επόμενο διάστημα. «Οπλα» που στόχο έχουν όχι την οργάνωση του αγώνα, αλλά την αποδυνάμωση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων στον κλάδο, τη στιγμή μάλιστα που η επίθεση ενάντια στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και την κλαδική τους σύμβαση εντείνεται.

«Διαφημιστές» των πολυεθνικών

Να πού έφτασε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, σε σημείο να διαφημίζει τσιγαρο-πολυεθνικές. Ο υφυπουργός Αλ. Κοντός ανακοίνωσε τη συνεργασία της ΦΙΛΙΠ ΜΟΡΙΣ με τη ΣΕΚΕ (Συνεταιριστική Ενωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδας) για την προώθηση πιλοτικού προγράμματος καλλιέργειας βιολογικού μπασμά (ποικιλία καπνού) σε Ξάνθη και Ροδόπη.

Η υπόθεση βολεύει τη ΦΙΛΙΠ ΜΟΡΙΣ για να δημιουργήσει ντόρο και εντυπώσεις σε εποχές αντικαπνιστικής εκστρατείας, ότι τα τσιγάρα της αποτελούνται από βιολογικά καπνά και ήδη αναπτύσσεται πρόγραμμα καλλιέργειας βιολογικών καπνών σε 6 χώρες παγκοσμίως, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης! Ομως τα βιολογικά καπνά μπορεί να μην έχουν κατάλοιπα φυτοφαρμάκων και ανόργανα νιτρικά, αλλά θα έχουν - και ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό - νικοτίνη, πίσσα και μονοξείδιο του άνθρακα, που σε κάθε περίπτωση βλάπτουν την ανθρώπινη υγεία. Ταυτόχρονα είναι σαφές πως σε εποχές νέας ΚΑΠ, τέτοιες κινήσεις δε δίνουν διέξοδο στην καπνοκαλλιέργεια και σε επιχειρήσεις που ζουν από την εμπορία καπνού, όπως η ΣΕΚΕ. Φαίνεται επίσης πως ο Αλ. Κοντός θέλει να δημιουργήσει και εντυπώσεις άμεσου ενδιαφέροντος για τους καπνοπαραγωγούς της εκλογικής του περιφέρειας στην Ξάνθη... γιατί πλησιάζουν και εκλογές.

Φωνάζει ο κλέφτης...

Το κόλπο είναι γνωστό. Ο λαός μας το αποδίδει και με τη γνωστή φράση: «Φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!» Αυτό ακριβώς κάνει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Οταν τα στελέχη του ΠΑΜΕ αποκάλυψαν το αντεργατικό περιεχόμενο της Σύμβασης, όταν συγκεκριμένα με στοιχεία απέδειξαν ότι οι αυξήσεις που επικαλούνται όχι μόνο δεν είναι στο ύψος που τις παρουσιάζουν, αλλά δεν είναι ούτε ψίχουλα, τότε εξαπέλυσαν ανοίκεια επίθεση ενάντια στα ταξικά συνδικάτα. Ανέσυραν από τα ντουλάπια τις ίδιες γνωστές συκοφαντίες. Οτι, δήθεν, οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, υπογράφουν συμβάσεις χαμηλότερες απ' αυτές της πλειοψηφίας.

Κάθε φορά το ίδιο τροπάρι. Με την υπογραφή τους, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ περνάνε χειροπέδες στις Ομοσπονδίες και τα συνδικάτα και μετά, παριστάνοντας ότι δε γνωρίζουν τίποτα για το «φόνο», εγκαλούν τους άλλους, γιατί λέει δεν πετυχαίνουν μεγαλύτερες αυξήσεις. Μόλις προχτές ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, την ώρα που εκτόξευε τη λάσπη, ρωτούσε πού θα βρουν τα λεφτά οι βιομήχανοι να δώσουν 1.300 ευρώ που ζητάει το ΠΑΜΕ.

Τόσα χρόνια η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει μετατραπεί σε ντίλερ του ΣΕΒ και των κυβερνήσεων για το πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία. Τόσα χρόνια πρωτοστατεί στην προπαγάνδα της «εργασιακής ειρήνης». Δε φείδεται προσπαθειών, να πείσει τους εργαζόμενους ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα με τους εργοδότες. Και ενώ επιχειρεί να κάνει «αλοιφή» τα μυαλά των εργαζομένων, ζητάει από τους εργάτες και τα ταξικά συνδικάτα και τα ρέστα. Ενώ προσπαθεί να ποδηγετήσει κάθε αγωνιστικό σκίρτημα, να εμποδίσει την ανάπτυξη των αγώνων, να εκτονώσει αγωνιστικές διαθέσεις, ενώ στέκεται σταθερά εχθρική σε κάθε προσπάθεια του ΠΑΜΕ για την οργάνωση των αγώνων, την ίδια στιγμή κατηγορεί τις ταξικές δυνάμεις. Αυτοί που τα έχουν διπλώσει από καιρό. Αυτοί που στέκονται στην ίδια γραμμή με τον ταξικό αντίπαλο, που ευνουχίζουν την πάλη των εργαζομένων με τους «κοινωνικούς διαλόγους», δεν μπορούν να παριστάνουν τους τιμητές.

Πού ήταν άραγε όταν επιστράτευαν τους ναυτεργάτες; Πού ήταν, όταν 32 μέρες φέτος οι εργάτες της Ζώνης έδιναν αγώνα για την υπογραφή κλαδικής σύμβασης; Οι ταξικές δυνάμεις ήταν στο πόστο τους. Αυτοί απουσίαζαν. Οπως απουσιάζουν από κάθε ταξικό αγώνα. Αλλωστε, η «κοινωνική συναίνεση» είναι το δικό τους σλόγκαν. Αυτοί που περιφρονούν τη δύναμη της εργατικής τάξης, που στέκονται εμπόδιο στην αγωνιστική της ανάταση, δεν μπορούν να μιλάνε για αποτελεσματικότητα των αγώνων. Δεν κόπτονται ούτε για αγώνες, ούτε για τους εργαζόμενους.

Ενα είναι σίγουρο, οι αγώνες των εργαζομένων θα είχαν καλύτερα αποτελέσματα αν μέσα στα συνδικάτα ήταν άλλος ο συσχετισμός δύναμης. Οι κλαδικές συμβάσεις θα ήταν καλύτερες, αν οι ομοσπονδίες ένιωθαν στην πλάτη τους μια άλλη ΓΣΕΕ, τη «ΓΣΕΕ των εργατών και όχι των εργοδοτών». Η επαίσχυντη συμφωνία που συνομολόγησε και φέτος η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, επιβεβαιώνει την ανάγκη να γίνει ακόμα πιο ισχυρό το ΠΑΜΕ. Να δυναμώσει ο ταξικός πόλος. Να αδυνατίσει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Να αλλάξει συνολικά ο προσανατολισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα προς όφελος των συμφερόντων των εργαζομένων.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τα... στοιχειωμένα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΙΧΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ο υπουργός Οικονομίας έβγαλε όλους τους Ελληνες τρελούς! Παρέθεσε χτες στοιχεία σύμφωνα με τα οποία έχει αυξηθεί το κατά κεφαλήν εισόδημα, έχουν αυξηθεί σε ποσοστό διπλάσιο από τον πληθωρισμό οι μισθοί, η ανεργία μειώθηκε και οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν, ενώ ο πληθωρισμός και η ακρίβεια έχουν πάρει την κατιούσα.

Δυστυχώς, δεν έβγαλε τα στοιχεία αυτά σε μερικά εκατομμύρια φωτοτυπίες, ώστε να τα μοιράσει στους κατοίκους αυτής της χώρας. Ετσι, οι τελευταίοι στερήθηκαν τον μόνο τρόπο να δουν την Ελλάδα και τους εαυτούς τους να ευημερούν.

Οπως καταλαβαίνετε, μια τέτοια εικόνα μόνο στις λογιστικές αλχημείες του κ. Αλογοσκούφη μπορεί να δει κανείς. Αν κοιτάξει την πραγματικότητα και τη ζωή που ζει, άλλα πράγματα διαπιστώνει.

Τώρα, πώς ...τολμά η πραγματικότητα να είναι διαφορετική απ' όσα απεικονίζουν τα κιτάπια του υπουργείου Οικονομίας (που γίνονται δεκτά και από την Ευρωπαϊκή Ενωση ως αξιόπιστα) αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.

Είμαστε όμως βέβαιοι ότι και αυτή τη ...λεπτομέρεια την έχει σκεφθεί η κυβέρνηση Καραμανλή και θα την παρακάμψει.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ το βιολί του! Αποχώρησε χτες διαμαρτυρόμενο από την Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής. Γιατί; Μα για την περίφημη «απογραφή». Λες και σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε ακρίβεια και ένδεια, αλλά το πρόβλημα του κόσμου είναι ...η απογραφή.

Πάντως, υποψιαζόμαστε ότι η τόση εμμονή του ΠΑΣΟΚ στο παραμύθι της απογραφής δεν εξυπηρετεί μόνο τις αντιπολιτευτικές του σκοπιμότητες. Κάποιοι έχουν καταλάβει ότι τελικά δεν είναι τόσο κακή μεθόδευση αυτή η υπόθεση. Βλέπετε, με το άλλοθι μιας απογραφής αποδείχτηκε ότι μπορεί να εφαρμόσει κανείς μέτρα λιτότητας. Και κάτι τέτοιο είναι πάντα χρήσιμο για όσα κόμματα στηρίζουν τις πολιτικές επιλογές της ΕΕ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Πλήρης επιβεβαίωση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υπογραφή μονοετούς σύμβασης με αυξήσεις 8% στον κατώτερο μισθό και το κατώτερο μεροκάματο ήταν το πλαίσιο των διεκδικήσεων, που είχε καθορίσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, πριν ελάχιστους μήνες. Αυτό το πλαίσιο έθεσε στην τρίτη συνάντησή της με τον ΣΕΒ στις 16 Φλεβάρη. Στην τέταρτη συνάντηση (22 Μάρτη) «έριξε» το ποσοστό στο 5,8% και στην πέμπτη (30/3) στο 5,5%, ενώ παρέμενε στην υπογραφή μονοετούς σύμβαση. Τελικά, τρεις μέρες μετά, στην έκτη συνάντηση με τον ΣΕΒ, συμφώνησε σε διετή σύμβαση, με αυξήσεις-κοροϊδία 3,9% για το 2006 και 3,4% για το 2007. Ουσιαστικά, η διετής μεσοσταθμική αύξηση είναι μικρότερη κι από όσα είχε αποφασίσει αρχικά να διεκδικήσει μόνο για το 2006, ενώ δεν υπάρχει καν ρήτρα αναπροσαρμογής στην περίπτωση μεγαλύτερης αύξησης του πληθωρισμού και το κυριότερο «χαρίζει» στην κυβέρνηση, το δικομματισμό και τον ΣΕΒ δύο χρόνια «εργασιακής ειρήνης».

Η απόσταση, ακόμη και απ' τις δικές της αρχικές θέσεις, είναι τεράστια και έρχεται να επιβεβαιώσει πλήρως όλα όσα, καιρό τώρα, κατάγγελλε το ΠΑΜΕ. Η λογική του «κοινωνικού διαλόγου» και της «εργασιακής ειρήνης» σφραγίζει τους στόχους της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και όχι οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και το δίκιο τους για ουσιαστικές αυξήσεις. Οι «αγωνιστικές» κορόνες ήταν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και επιχειρούσαν να κρύψουν τη διακηρυγμένη προσήλωσή της στη λογική της ανταγωνιστικότητας και της ανεμπόδιστης ενίσχυσης των κερδών της πλουτοκρατίας.

Αδιόρθωτοι

Και όμως, όταν το ΠΑΜΕ ξεσκέπαζε τα παραπάνω, ο ΣΥΝ και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) έβαζαν «πλάτες» στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και κατάγγελλαν το πρώτο, για διάσπαση της ενότητας του συνδικαλιστικού κινήματος, για μαξιμαλιστικά αιτήματα, κλπ. Ακόμη και τώρα, μετά το ολοφάνερο ξεπούλημα των εργαζομένων, συνεχίζουν να λένε τα ίδια. Την ίδια στιγμή, διαφωνώντας «σεμνά και ταπεινά» με την επαίσχυντη συμφωνία, εκτιμούν ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «υπερτίμησε τις δυσκολίες και υποτίμησε τις δυνατότητες για ένα καλύτερο αποτέλεσμα, εναρμονίστηκε με τη θέληση του δικομματισμού να αποτρέψει πάση θυσία την κλιμάκωση των αγώνων».

Τι λέτε, ρε παιδιά; Ντρέπεστε να πείτε ότι δε συμβιβάζονται η αγωνιστική διεκδίκηση του δίκιου των εργαζομένων και ο «κοινωνικός διάλογος»; Δε γνωρίζετε ότι ουσιαστικές αυξήσεις στα μεροκάματα και μισθούς, απ' τη μια, κι, απ' την άλλη, η ενίσχυση των κερδών και της επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας είναι μεγέθη εντελώς ασύμβατα και αντίθετα; Δεν ξέρετε ότι δεν πάνε μαζί το ταξικό κίνημα - το οποίο, δήθεν, υπηρετείτε - και η «εργασιακή ειρήνη», δηλαδή, η «ταξική συνεργασία»; `Η, μήπως, περιμένατε από την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ - όλοι τους στελέχη πρώτης γραμμής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - να μην εναρμονιστούν «με τη θέληση του δικομματισμού να αποτρέψει πάση θυσία την κλιμάκωση των αγώνων»; Και τι κάνουν τόσα χρόνια τώρα, που απλόχερα τους προσφέρετε «αριστερό» άλλοθι;

Μεσαίωνας...

Μπορεί, οι ειδικοί επιστήμονες να βεβαιώνουν, ότι η περίπτωση του σκηνώματος του μοναχού Βησσαρίωνα είναι άλλο ένα φαινόμενο μουμιοποίησης - λόγω των συνθηκών ταφής - αλλά η Ιερά Σύνοδος έχει άλλη γνώμη. Στην προχτεσινή ανακοίνωσή της, αφού, στην αρχή αρνείται «να αποδεχτεί υπερβολικές, από κάθε πλευρά, εκδηλώσεις», κατόπιν υποστηρίζει, ότι η μουμιοποίηση συνιστά «σημείον του ουρανού, δηλαδή μήνυμα προς το λαό μας και την εποχή μας», ανοίγοντας το δρόμο για τη μελλοντική αγιοποίηση του μοναχού. Κάπως έτσι έκαναν και στην εποχή του Μεσαίωνα...

Κοίτα ποιος μιλάει!

Τη χουντική δράση και ιδεολογία του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου «ανακάλυψε» ο γνωστός από τη «δράση» του στο χώρο Τύπου Μ. Βασιλάκης. Το πόνημα του συγγραφέα διαφήμισε η εφημερίδα «Τα Νέα» διά της γραφίδος του «κριτικού» της Η. Κανέλη και, μάλιστα, χαλάλισαν μια ολόκληρη σελίδα-πραγματικό διθύραμβο. Και ως εδώ, έστω «όλα καλά». Με μια μεγάλη διαφορά. Τα «καλόπαιδα» έσβησαν από το βιογραφικό του Χριστόδουλου το γεγονός ότι - εκτός από αρθρογράφος του χουντικού «Ελεύθερου Κόσμου», θιασώτης του «Στόχου» κ.ά. - πριν από λίγα μόλις χρόνια υπήρξε και... φλογερός αρθρογράφος της εφημερίδας «Το Βήμα», του συγκροτήματος Λαμπράκη.

Για ποιους αντέχει η οικονομία

Εχει καταντήσει πληκτικό. Κάθε φορά που η συζήτηση πάει στο θέμα των μισθών των εργαζομένων, αυτοί που τις άλλες περιόδους θριαμβολογούν για την ισχυρή οικονομία, την οποία τάχα δημιουργεί η πολιτική τους, θυμούνται το άλλο τροπάρι. Τις αντοχές της οικονομίας. Είτε η ΝΔ είναι στην κυβέρνηση, είτε το ΠΑΣΟΚ, η επίκληση των αντοχών της οικονομίας γίνεται με τρόπο πανομοιότυπο, χωρίς καν επί μέρους αποχρώσεις. Τις αντοχές επικαλούνται ακόμα και τα παλικάρια της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, για να δικαιολογήσουν την κατ' εξακολούθηση προδοσία τους, όταν υπογράφουν τις συμβάσεις του αίσχους και της ντροπής. Από την οικονομία, που όταν τους συμφέρει καλπάζει και διαπρέπει, όποτε ανακύπτει θέμα μεροκάματου, ξεπηδά ο μπαμπούλας των ελλειμμάτων. Και σ' αυτόν οφείλουν να υποταχθούν οι εργαζόμενοι, ώστε να μη διεκδικήσουν αυξήσεις που θα είναι πάνω από μισό κουλούρι τη μέρα.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η οικονομία αντέχει και παρααντέχει. Το δείχνουν τα μέτρα και οι νόμοι που ψηφίζει σήμερα η ΝΔ και ψήφιζε το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα. Κι αυτά μεταφράζονται σε αλλεπάλληλες ρυθμίσεις ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ιδού μερικές: Συνεχής μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων. Επιδοτήσεις των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών. Παροχή οικονομικών κινήτρων στο όνομα των επενδύσεων. Φοροαπαλλαγές και οικονομικά κίνητρα για τις επιχειρηματικές συγχωνεύσεις. Κίνητρα για μεγέθυνση των επιχειρήσεων. Οικονομικά και ασφαλιστικά κίνητρα για ειδικές προσλήψεις. Παροχή διευρυμένων χρηματοδοτήσεων για συμμετοχή στα κοινοτικά προγράμματα. Κίνητρα και τζάμπα κεφάλαιο προς τις επιχειρήσεις είναι και οι ιδιωτικοποιήσεις, οι «συμπράξεις», η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας.

Πού οδηγεί αυτή η πολιτική; Στην πολύ καλή ...αντοχή των επιχειρήσεων. Αλλωστε, μόλις την προηγούμενη βδομάδα δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία για τα επίσημα καθαρά κέρδη των εισηγμένων στο χρηματιστήριο επιχειρήσεων. Τι λένε; Οτι το 2005, μια χρονιά που θεωρήθηκε «κακή» για τις επιχειρήσεις, τα κέρδη έφτασαν σχεδόν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ και σημείωσαν αύξηση κατά 43,6%!!! Κι αν παρατηρήσουμε και τα αντίστοιχα ποσοστά των προηγούμενων ετών, τότε θα καταλάβουμε ότι όταν πρόκειται για την εξασφάλιση κερδών, η οικονομία και εύρωστη είναι και αντέχει.

Οι «αυξήσεις» των 77 λεπτών τη μέρα δεν είναι μια εξέλιξη που αφορά στην όποια αντοχή της οικονομίας. Είναι μια ρύθμιση που τη χρειάζονταν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, αφού μόνο η εκμετάλλευση της εργασίας μπορεί να εξασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερα υπερκέρδη για φέτος και ακόμα περισσότερα το 2007. Και δεν πρέπει να έχουμε καμιά αμφιβολία ότι το ίδιο ακριβώς σκηνικό θα επιχειρήσουν να στήσουν και την επόμενη φορά που θα τεθεί θέμα αυξήσεων στους μισθούς. Η πρόκληση, όμως, πρέπει κάποτε να σταματήσει. Υπάρχει δυνατότητα να σταματήσει. Την έχουν οι εργαζόμενοι. Ολοι αυτοί που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, τον οποίο μέχρι στιγμής τον κατακλέβουν τα αφεντικά. Αρκεί να καταλάβουν τη δύναμη που έχουν. Ραντεβού στις απεργίες των ταξικών Ομοσπονδιών και Συνδικάτων στις 13 του Απρίλη.