Υπογραφή μονοετούς σύμβασης με αυξήσεις 8% στον κατώτερο μισθό και το κατώτερο μεροκάματο ήταν το πλαίσιο των διεκδικήσεων, που είχε καθορίσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, πριν ελάχιστους μήνες. Αυτό το πλαίσιο έθεσε στην τρίτη συνάντησή της με τον ΣΕΒ στις 16 Φλεβάρη. Στην τέταρτη συνάντηση (22 Μάρτη) «έριξε» το ποσοστό στο 5,8% και στην πέμπτη (30/3) στο 5,5%, ενώ παρέμενε στην υπογραφή μονοετούς σύμβαση. Τελικά, τρεις μέρες μετά, στην έκτη συνάντηση με τον ΣΕΒ, συμφώνησε σε διετή σύμβαση, με αυξήσεις-κοροϊδία 3,9% για το 2006 και 3,4% για το 2007. Ουσιαστικά, η διετής μεσοσταθμική αύξηση είναι μικρότερη κι από όσα είχε αποφασίσει αρχικά να διεκδικήσει μόνο για το 2006, ενώ δεν υπάρχει καν ρήτρα αναπροσαρμογής στην περίπτωση μεγαλύτερης αύξησης του πληθωρισμού και το κυριότερο «χαρίζει» στην κυβέρνηση, το δικομματισμό και τον ΣΕΒ δύο χρόνια «εργασιακής ειρήνης».

Η απόσταση, ακόμη και απ' τις δικές της αρχικές θέσεις, είναι τεράστια και έρχεται να επιβεβαιώσει πλήρως όλα όσα, καιρό τώρα, κατάγγελλε το ΠΑΜΕ. Η λογική του «κοινωνικού διαλόγου» και της «εργασιακής ειρήνης» σφραγίζει τους στόχους της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και όχι οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και το δίκιο τους για ουσιαστικές αυξήσεις. Οι «αγωνιστικές» κορόνες ήταν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και επιχειρούσαν να κρύψουν τη διακηρυγμένη προσήλωσή της στη λογική της ανταγωνιστικότητας και της ανεμπόδιστης ενίσχυσης των κερδών της πλουτοκρατίας.