Γρηγοριάδης Κώστας

Νομίζοντας πιθανόν ότι έτσι θα βρουν άλλη μια ευκαιρία να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ και να σπιλώσουν τη μνήμη του Χαρίλαου Φλωράκη, αφού το ΚΚΕ δεν μπορεί ούτε να επιβεβαιώσει ούτε να διαψεύσει την ύπαρξη του κειμένου, ούτε και - εάν όντως υπάρχει - το ακριβές περιεχόμενό του, όπως και αν αποδίδεται πιστά σε όλα τα σημεία του το κείμενο αυτό, αφού δε βρίσκεται στην κατοχή του, στο αρχείο του.

Μάλιστα επέλεξαν ως μέρα δημοσίευσής του, τον ένα χρόνο από το θάνατο και ανήμερα του πολιτικού μνημόσυνου του συντρόφου Χαρίλαου Φλωράκη, που οργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος στον Αϊ-Λιά στη Ραχούλα Καρδίτσας.

Εμείς το ξέρουμε, δε μας εκπλήσσει το γεγονός. Πολλοί από αυτούς - και δημοσιογράφοι του «Βήματος» - που παρίσταναν κατά διαστήματα τον «καλό» και το «φίλο» του σ. Χαρίλαου, τώρα που δεν μπορεί να απαντήσει από το μνήμα, βρίσκουν ευκαιρία να χύσουν τη χολή τους... Δείχνουν και έτσι το πραγματικό τους πρόσωπο.

Σε πρωταθλήτριες Ευρώπης στη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων αναδείχνονται οι εγχώριες τράπεζες. Τούτη τη φορά, όμως, η εκτίμηση δεν είναι δική μας, αλλά προκύπτει ευθέως από τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία αυτά, διευρύνεται η «ψαλίδα» μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων στην Ελλάδα, ενώ, την ίδια ώρα, στην Ευρωζώνη μειώνεται. Συγκεκριμένα, η διαφορά επιτοκίων μεταξύ νέων καταθέσεων και καταναλωτικών δανείων στην Ευρωζώνη μειώθηκε περίπου κατά 0,25 ποσοστιαίες μονάδες, όταν στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 0,24 της μονάδας. Η αντίστοιχη διαφορά στο σύνολο των δανείων (παλιά και νέα) παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητη στην Ελλάδα, όταν στην Ευρωζώνη μειώθηκε κατά 0,10 της μονάδας. Τέλος, αλλά κάθε άλλο παρά τελευταίο στη σημασία, η διαφορά των επιτοκίων εις βάρος των Ελλήνων καταθετών και δανειοληπτών παραμένει σχεδόν διπλάσια από εκείνη στην Ευρωζώνη.

Προφανώς, δεν αναγνωρίζεται τυχαία η χώρα μας, ως ευρω-πρωταθλήτρια στην ανάπτυξη (των κερδών και, ιδιαίτερα των τραπεζικών)...

Αμείωτη συνεχίζεται η σχετική με την κ. Γκιουλ Καραχασάν φιλολογία. Οπως και με τον βουλευτή της ΝΔ, κ. Ιλχάν. Και δε λέμε, έχει σημασία, εάν και κυρίως γιατί ένα μεγάλο ή μεγαλύτερο μέρος των μουσουλμάνων της Θράκης - ιδιαίτερα από τους έχοντες πομάκικη καταγωγή - αισθάνονται σήμερα Τούρκοι. Το πλέον βασικό, όμως, ζήτημα δεν είναι αυτό. Η ουσία του θέματος σήμερα δε βρίσκεται στο αν έχει τουρκική ή ελληνική συνείδηση η όποια Καραχασάν και ο όποιος Ιλχάν, αλλά σε ποια πολιτική οι συνειδήσεις τους στρατεύονται. Στην πολιτική υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων και δικαιωμάτων ή της εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων, είτε τα τελευταία βρίσκονται στην από δω μεριά των συνόρων, είτε στην από κει; Στην πολιτική της ταξικής ενότητας των εργαζομένων ή της καλλιέργειας διαιρέσεων και διχασμών του λαού στη βάση της εθνικής καταγωγής ή της θρησκευτικής πίστης; Στην πολιτική της συναδέλφωσης των δυο λαών ή του ανταγωνισμού των αρχουσών τάξεων από τις δυο μεριές του Αιγαίου, μαζί με την «επιδιαιτησία» των ευρω-ΝΑΤΟικών «συνεταίρων» και «εταίρων»;

Αυτά είναι ορισμένα από τα κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να σκεφθούν και να απαντήσουν οι εργαζόμενοι, είτε βρίσκονται στη Θράκη, είτε στην υπόλοιπη Ελλάδα και δέχονται τις μέρες αυτές τους απανωτούς περί συνειδήσεων βομβαρδισμούς, είτε της μιας, είτε της άλλης μεριάς.

«Βράχος» ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ε. Μπασιάκος, στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, αφού... αντιστάθηκε «μέχρις εσχάτων» στο άνοιγμα των εισαγωγών ελαιολάδου στην ευρωπαϊκή αγορά, από Τρίτες Χώρες, γιατί όπως υποστήριξε μια τέτοια κίνηση υπονομεύει το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών. Και κατόπιν της... σκληρής στάσης που κράτησε, η Επιτροπή δε θα εγκρίνει εισαγωγές ελαιολάδου. Πολύ ωραία όλα αυτά. Μόνο που ξεχνάει να πει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ότι τον κανονισμό 865 του 2004 της ΕΕ, ο οποίος προβλέπει ότι αν οι τιμές του λαδιού ξεπεράσουν τα 2,846 ευρώ το κιλό (970 δρχ.) για το εξαιρετικά παρθένο, τα 2,736 ευρώ το κιλό (932 δρχ.) για το παρθένο και τα 2,438 ευρώ το κιλό (830 δρχ.) για το «λαμπαντέ», τότε μπορούν να επιτραπούν αθρόες αδασμολόγητες εισαγωγές από Τρίτες Χώρες, φέρει και τη δική του έγκριση. Αρα, όταν έβαζε την υπογραφή του, γνώριζε ότι υπονομεύει τα συμφέροντα των Ελλήνων ελαιοκαλλιεργητών, που φέτος μπορεί να αποφύγουν τις καταστροφικές συνέπειες αυτού του κανονισμού, όμως δε σημαίνει ότι θα τη «γλιτώνουν» για πάντα, μιας και ο 865/2004 παραμένει σε ισχύ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βέβαια, άλλα πράγματα είχε στο μυαλό του ο Δαρβίνος, όταν το είπε αυτό. Ετσι κι αλλιώς, όμως, δεν ήξερε τίποτε για τα νομοσχέδια του Αλογοσκούφη και του Τσιτουρίδη. Και, σίγουρα, δεν υποψιαζόταν ότι θα ...πήγαινε τόσο μακριά η θεωρία της εξέλιξης...

Πάντως, αν πάρουμε τοις μετρητοίς την πρωθυπουργική ατάκα, τότε ο Ελληνας μισθωτός πρέπει να «ανταποκριθεί» στη συνεχή αύξηση των φορολογικών βαρών, στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, κλπ., στην καθήλωση των μισθών, στην καταστροφή της Κοινωνικής Ασφάλισης, στις αντιδραστικές εργασιακές σχέσεις, κλπ.

Από την άλλη, ο εφοπλιστής ή ο βιομήχανος σαφώς έχει πιο εύκολο έργο. Δεν είναι δα και τίποτε ιδιαίτερο να προσαρμοστείς σε μια πραγματικότητα γεμάτη με ...φοροαπαλλαγές, προνόμια και αύξηση κερδών.

ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΛΟΓΟΥΝ ασυστόλως εκεί στο ΠΑΣΟΚ και είναι πασιφανές ότι τα στελέχη του διαγωνίζονται στο «γήπεδο» των Μέσων Ενημέρωσης, για το ποιος θα πει την «ατάκα» που θα τον αναδείξει στον πλέον ...νεοτεριστή.

Δικαίωμά τους, φυσικά, να ξοδεύουν το χρόνο τους και την πολιτική τους δραστηριότητα όπως αυτοί νομίζουν, πλην, όμως, μια και όλα αυτά τα κάνουν δημόσια, δικαιούμαστε να σχολιάσουμε το αστείον του πράγματος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κώστας Σκανδαλίδης, που έσπευσε να δηλώσει για τις ενδοκομματικές αντιπαραθέσεις ότι «δεν είμαστε ούτε στην Ελλάδα του '80, ούτε στην Ευρώπη του '90», επιχειρώντας να πείσει ότι το ΠΑΣΟΚ άλλαξε και βλέπει το μέλλον.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς. Την άποψη ότι η διατήρηση της συμμετοχής των Ταμείων αποτελεί θέμα στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία; Δηλαδή αν τα Ταμεία διατηρήσουν τα ποσοστά τους, θα πάψει η Εθνική, ως ιδιωτική τράπεζα, να ληστεύει τους εργαζόμενους, όπως κάνει μέχρι σήμερα; Και τι σχέση έχει με την Αριστερά η θέση για εμπλοκή των ασφαλιστικών Ταμείων στα χρηματιστηριακά παιγνίδια του τραπεζικού κεφαλαίου;

Μετά διαμαρτύρονται ότι τους κατηγορούμε άδικα, πως είναι δεμένοι με χίλια νήματα με το αστικό σύστημα της χώρας και ότι ο ορίζοντάς τους φτάνει ως τις επουσιώδεις μεταρρυθμίσεις - μέσω... εποικοδομητικών προτάσεων - του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Μια ακόμη απαράδεκτη ενέργεια του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ Στ. Κουτσιουμπέλη κόντρα στη θέληση και τη διάθεση των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία ν' αγωνιστούν, ήρθε να επιβεβαιώσει τη συναινετική στάση της πλειοψηφίας. Ο λόγος για τη χτεσινή απόφαση του συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ ν' αναστείλει την προγραμματισμένη για σήμερα 5ωρη στάση εργασίας των εργαζομένων στο νοσοκομεία της Θεσσαλίας, με πρόσχημα τις εκλογές που γίνονται στους Συλλόγους στα Νομαρχιακά Νοσοκομεία Λάρισας και Τρικάλων και να τη μεταφέρει για την επόμενη Παρασκευή. Πρόκειται σαφώς για μια αυθαίρετη απόφαση, αφού, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, δεν πέρασε καν, έστω και για το τυπικό της υπόθεσης, από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΟΕΔΗΝ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Σύλλογο Εργαζομένων στο Νομαρχιακό Νοσοκομείο Τρικάλων, όπου χτες το πρωί οι εργαζόμενοι είχαν ακούσει φήμες περί αναστολής της στάσης εργασίας, η απόφαση στάλθηκε μέσω φαξ περίπου στη μία το μεσημέρι, αποδεικνύοντας τα ψεύδη του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ. Σε επικοινωνία που είχε μαζί του νωρίτερα η Βάσω Μπακάση, μέλος της διοίκησης και στέλεχος του ΠΑΜΕ, ρωτώντας τον αν επιβεβαιώνει τις φήμες, ο ίδιος τις διέψευσε κατηγορηματικά.

Η χτεσινή, αυθαίρετη απόφαση του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ, προσφέρεται, βεβαίως, για να βγάλουν τ' αναγκαία συμπεράσματα οι εργαζόμενοι και αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη αποδυνάμωσης του κυβερνητικού συνδικαλισμού, της συσπείρωσής τους στο ΠΑΜΕ και έντασης της ταξικής πάλης για την ανατροπή της πολιτικής που εμπορευματοποιεί την υγεία και ανατρέπει τα δικαιώματά τους.

Ενεργειακός «οργασμός» παρατηρείται στις... Κυκλάδες και τα νησιά του νοτιοδυτικού Αιγαίου, με πρωταγωνιστές ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους. Ετσι, στην αρχική ανακοίνωση του ομίλου Κοπελούζος για σχέδιο δημιουργίας αιολικών πάρκων ηλεκτροδότησης των Κυκλάδων (σε συνδυασμό με τη διασύνδεση των νησιών μεταξύ τους αλλά και με το χερσαίο σύστημα μεταφοράς) χτες προστέθηκε ο όμιλος Μυτιληναίος που προανήγγειλε την πρόθεσή του να δημιουργήσει στα νησιά του «νοτιοδυτικού Αιγαίου» το «μεγαλύτερο φυσικό πάρκο παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας στην Ευρώπη, συνολικής ισχύος περίπου 800 MW».

Στο σχεδιασμό των παραπάνω δύο επιχειρηματικών ομίλων, περιλαμβάνεται και η υποβρύχια διασύνδεση των νησιών μεταξύ τους, αλλά και με το χερσαίο σύστημα μέσω Λαυρίου με δύο καλώδια. Το πόσο θα προχωρήσουν τα σχέδια αυτά και κατά πόσο θα δημιουργήσουν τριβές ανάμεσα στους δυο ομίλους, είναι το ένα ζήτημα. Αυτό που προκύπτει ξεκάθαρα, όμως, είναι ότι η ενέργεια γενικότερα και η ηλεκτρική ενέργεια στην προκειμένη περίπτωση, είναι μια εξαιρετικά κερδοφόρα υπόθεση.

Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (παρόλες τις διευκολύνσεις και τα προνόμια που ισχύουν για το κεφάλαιο) δε γίνονται «για πλάκα». Και η κυβερνητική πολιτική «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας δίνει στο κεφάλαιο τον έλεγχο, το «μαχαίρι» και το «πεπόνι».