ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κοροϊδεύουν με την προκαταβολή της σύνταξης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενώ «ο κόσμος καίγεται» από τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα - λαιμητόμο κυβέρνησης και βιομηχάνων, ο υπουργός Απασχόλησης προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των ασφαλισμένων, παρουσιάζοντας λίγο ως πολύ το αυτονόητο σαν «παραχώρηση» της κυβέρνησης προς τους εργαζόμενους εκείνους που έχουν ήδη καταθέσει τα χαρτιά τους για συνταξιοδότηση. Σύμφωνα με νομοθετική ρύθμιση που κατέθεσε το υπουργείο Απασχόλησης, όλα τα Ταμεία αρμοδιότητάς του «υποχρεούνται να καταβάλλουν εντός 15 ημερών από την υποβολή της αίτησης και σχετικής υπεύθυνης δήλωσης του αιτούντος να συνταξιοδοτηθεί, προσωρινή σύνταξη η οποία θα ισούται με το 80% της υπολογιζομένης να καταβληθεί ως οριστικής». Δηλαδή, μετά την κατάθεση των σχετικών δικαιολογητικών, ο δικαιούχος θα παίρνει μέσα σε 15 μέρες μια προκαταβολή της σύνταξης, ακόμα και στην περίπτωση που συνταξιοδοτείται με όρους διαδοχικής ασφάλισης.

Ο τρόπος με τον οποίο πλασάρεται η συγκεκριμένη ρύθμιση από την κυβέρνηση, μόνο σαν πρόκληση μπορεί να ακουστεί στα αυτιά εκατοντάδων χιλιάδων ασφαλισμένων που περιμένουν μήνες, ακόμα και χρόνια για να τακτοποιηθούν τα χαρτιά και να εκδοθεί η σύνταξή τους. Στην πλειοψηφία μάλιστα των περιπτώσεων, αυτή αναλογεί σε ψίχουλα. Είναι ενδεικτικό ότι το ΙΚΑ κάνει πάνω από ένα χρόνο να εκδώσει μια σύνταξη! Τα τελευταία χρόνια, πάμπολλες φορές έχει ακουστεί η υπόσχεση ότι η τακτοποίηση της σύνταξης θα γίνεται μέσα το πολύ σ' ένα δίμηνο. Φαίνεται, όμως, ότι περίμεναν το σύνθημα της αντιασφαλιστικής επίθεσης για να προωθήσουν μια τέτοια ρύθμιση, φιλοδοξώντας προφανώς αυτή να παίξει το δικό της ρόλο στο παιχνίδι της εξαπάτησης και του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων.

Οι πετρελαιο... «φόροι»

Πολύς θόρυβος ξανάγινε το τελευταίο διάστημα, γύρω από το ζήτημα της φορολογίας στα υγρά καύσιμα, με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην εξομοίωση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης, που είχε δεσμευτεί να εφαρμόσει - αλλά δεν το τήρησε - στην πρώτη τετραετία. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε και προπαγανδίστηκε το συγκεκριμένο μέτρο - αμέσως μετά τις εκλογές και την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης της ΝΔ - έπειθε και τον πιο αδαή, πως όλα ήταν έτοιμα για την εφαρμογή του, που προσδιορίστηκε για τις 15 Οκτώβρη.

Υπεραμυνόμενος της ενοποίησης της φορολογίας στα υγρά καύσιμα (με την τσουχτερή αύξηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης), ο επί των Οικονομικών αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης, πρόβαλε δύο βασικά επιχειρήματα. Πρώτον, πως με τη ρύθμιση αυτή θα αντιμετωπιζόταν, αποφασιστικά, το λαθρεμπόριο υγρών καυσίμων και πως τα έσοδα του κράτους θα αυξάνονταν πάνω από 1 δισ. ευρώ το χρόνο από τον περιορισμό της δασμοφοροδιαφυγής στα πετρέλαια. Δεύτερον, ότι με την ενοποίηση των φόρων δε θα επιβαρυνθούν οι καταναλωτές, καθώς η κυβέρνηση είχε επιλέξει να επιστρέψει τη διαφορά από τον αυξημένο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, μέσω τραπεζών.

Και ενώ όλα ήταν έτοιμα, χτες ανακοινώθηκε ξαφνικά, η αναβολή εφαρμογής του συγκεκριμένου μέτρου, για το Γενάρη του... 2008! Προς τι άραγε η νέα αναβολή; Να δοθεί χρόνος και για άλλους χειρισμούς που θα αφήνουν ανέγγιχτα τελικά τα μεγάλα συμφέροντα εκείνων - των λίγων και εκλεκτών - που θησαυρίζουν από το λαθρεμπόριο και τη δασμοφοροδιαφυγή στα υγρά καύσιμα; Λέμε μήπως;

Οι συνεργάτες...

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν ανακοίνωσε μιλώντας ενώπιον του Κοινοβουλίου ότι δίνεται η ευκαιρία σε όσους Ιρακινούς έχουν εργαστεί για τα βρετανικά στρατεύματα στο Ιράκ να ζητήσουν άσυλο στη Βρετανία. «Το ιρακινό προσωπικό που χρησιμοποιούμε ως υπαλλήλους για πάνω από 12 μήνες και έχουν ολοκληρώσει την εργασία τους, μπορούν να υποβάλουν υποψηφιότητα για ένα σύνολο οικονομικών χρηματοδοτήσεων που θα τους βοηθήσει να επανεγκατασταθούν είτε στο Ιράκ, είτε να εγκατασταθούν όπου αλλού, ακόμα και στη Βρετανία». Δηλαδή για όποιον δεν κατάλαβε ο Βρετανός πρωθυπουργός ξέρει πολύ καλά πως οι συνεργάτες των κατοχικών δε θα έχουν και τόσο άνετο μέλλον πλέον στη Βασόρα και ή τους διαθέτει χρήματα να ξεφύγουν μυστικά σε άλλη περιοχή του Ιράκ ή ανοίγει τις πόρτες της Βρετανίας για να τους φυγαδεύσει. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι ανάλογο από τις κατοχικές δυνάμεις στο Ιράκ. Στέλνουν έτσι και με αυτόν τον τρόπο μήνυμα υποταγής στους λαούς, πως όποιος είναι προδότης αμείβεται ανάλογα...

Ασφαλιστική κινδυνολογία...

Αναμενόμενα τα συμπεράσματα της έκθεσης Αναλυτή για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Οπως αναμενόμενη ήταν και η προσφυγή συμπερασμάτων, που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν τους εργαζομένους. Δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα που επικαλείται η έκθεση, για να δικαιολογήσει την άμεση λήψη μέτρων. Την αυξητική πορεία των δημόσιων δαπανών που θα απαιτηθούν για συντάξεις, με ορίζοντα το 2050 και το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Ως προς το πρώτο ισχυρίζεται - με την παράθεση αμφισβητούμενων στοιχείων - ότι, στην περίπτωση που δε ληφθούν μέτρα, οι δημόσιες δαπάνες θα εκτιναχτούν από το 12,5% του ΑΕΠ το 2007, στο 24,8% του ΑΕΠ το 2050. Ως προς το δεύτερο, ισχυρίζεται ότι λόγω του δημογραφικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα, η σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων, θα επιδεινωθεί από 3,74 το 2005 σε 1,65 το 2050. Οπότε; Αν δε ληφθούν μέτρα επέρχεται με μαθηματική ακρίβεια δημοσιονομική κατάρρευση και κατά συνέπεια κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, επειδή δε θα είναι πλέον δυνατή η χρηματοδότησή του.

Είναι προφανές ότι με τέτοιου είδους τρομοκρατικά και κινδυνολογικά σενάρια, επιχειρούν να κάμψουν την αντίσταση των εργαζομένων και να προωθήσουν τις αντιασφαλιστικές ανατροπές. Αυτού του είδους όμως τα επιχειρήματα εμφανίζουν σοβαρά κενά, για να τα αποδεχτούμε σαν προτάσεις που υποστηρίζονται από στοιχειώδη λογική. Κατά πρώτον, αν αποδεχτούμε τις λογικές αυτές, είναι σαν να αποδεχόμαστε ότι η Ελλάδα ως έθνος στα επόμενα 100 χρόνια απειλείται με συρρίκνωση και εξαφάνιση. Γιατί, αν το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι μια κοινωνία υπερηλίκων, τότε κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει ότι η όποια επίλυση του Ασφαλιστικού ή του δημοσιονομικού προβλήματος έρχεται σε δεύτερη και τρίτη θέση.

Κατά δεύτερο, επικαλούνται πρόβλημα χρηματοδότησης του συστήματος. Διερωτούνται πού θα βρεθούν τα χρήματα, για να πληρωθούν οι συντάξεις. Αντί απάντησης, παραθέτουμε στοιχεία από μια ομιλία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας τον προηγούμενο Ιούλη. Σύμφωνα με τον κ. Γκαργκάνα «η αξία των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων ήταν 12 τρισεκατομμύρια δολάρια ή περίπου 100% του παγκόσμιου ΑΕΠ το 1980, 64 τρισεκατομμύρια δολάρια ή περίπου 200% του παγκόσμιου ΑΕΠ στο τέλος του 1995 και 140 τρισεκατομμύρια δολάρια ή πάνω από 300% του παγκόσμιου ΑΕΠ στο τέλος του 2005». Σε 25 δηλαδή χρόνια, τα περιουσιακά στοιχεία που με τη μορφή μετοχών, ομολόγων κ.λπ., κατέχουν στα χέρια τους ιδιώτες και επιχειρήσεις, αυξήθηκαν κατά 1.166,7%.

Πρόκειται για μια συσσώρευση πλούτου, πρωτοφανή και ασύλληπτη. Συσσώρευση, η οποία καταρρίπτει το επιχείρημα ότι αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα για το Ασφαλιστικό, τότε κινδυνεύει η χώρα με δημοσιονομική κατάρρευση, η οποία θα πυροδοτήσει και οικονομική χρεοκοπία. Πιο σωστά οι συντάκτες της έκθεσης, θα έπρεπε να επισημάνουν ότι το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας θα αντιμετωπίσει μελλοντικά πρόβλημα χρηματοδότησης, επειδή, ο τεραστίων διαστάσεων πλούτος που παράγεται και στην Ελλάδα, καταλήγει στα ταμεία των επιχειρήσεων και σε μια ολιγαρχία ιδιωτών εκατομμυριούχων. Φυσικά, δε θα περιμέναμε από ανθρώπους σαν τον κ. Αναλυτή, να καταλήξουν σε τέτοια συμπεράσματα. Θα ήταν υπερβολικό να ζητήσουμε από ένα στέλεχος του ΣΕΒ να κάνει δημόσια χαρακίρι...

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Συνυπεύθυνοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ από τις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Πώς κατάφεραν να θέσουν το δίλημμα του ποιοι από τους 3 υποψήφιους διαφοροποιούνται από το κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη και ποιοι όχι;

Από όσο θυμόμαστε ήταν και οι τρεις τους κορυφαία στελέχη αυτών των κυβερνήσεων. Και τις αποφάσεις τους συναποφάσισαν και ψήφισαν και το κυβερνητικό έργο υπερασπίστηκαν και τις πλέον αντιλαϊκές αποφάσεις στήριξαν με το παραπάνω.

Πώς ξαφνικά μας προέκυψαν φορείς «κοσμογονικών» αλλαγών; Πώς γίνεται και τώρα δεν ...ξέρουν τίποτε για το φόνο;

Πολλά ίσως αλλάξουν εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό που δε βλέπουμε να αλλάζει είναι η πεποίθησή τους ότι ο ελληνικός λαός είναι ένα συνονθύλευμα ανόητων που μπορούν να τους εμπαίζουν με επικοινωνιακά τρικ και υποσχέσεις για «νέες αρχές» και «νέες πορείες».

«ΜΕΣΑ» ΣΤΙΣ νέες τεχνολογίες δηλώνει η κυβέρνηση αφού ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Μεταφορών αποφάσισαν ότι η ανάπτυξη του κλάδου των επικοινωνιών θα επιφέρει αύξηση των θέσεων εργασίας.

Δε λέμε... εντυπωσιακό και «σύγχρονο» ακούγεται. Μόνο που εταιρείες του κλάδου υπάρχουν χρόνια τώρα στην Ελλάδα και έχουμε διαπιστώσει τι είδους «θέσεις εργασίας» δημιουργούν.

Μερική απασχόληση, μισθοί των 300 και 400 ευρώ, ελαστικά ή ανύπαρκτα ωράρια και φυσικά ούτε λόγος για εφαρμογή συλλογικών συμβάσεων και εργασιακά ή ασφαλιστικά δικαιώματα.

Για τον ΟΤΕ καλύτερα να μη μιλήσουμε αφού τα δικαιώματα των νεοπροσλαμβανόμενων (με το ...αβαντάρισμα των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ) έχουν υπονομευτεί για τα επόμενα 100 χρόνια.

Αυτά κρύβονται πίσω από τις ψευδεπίγραφες υποσχέσεις του Καραμανλή και του Χατζηγάκη κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά τα νέα παιδιά που «βγαίνουν» στην αγορά εργασίας. Γιατί σ' αυτούς απευθύνονται...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με «όλους» δηλαδή με το κεφάλαιο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ΠΑΣΟΚ από το 1995 μέχρι το 2004 ξεπούλησε τον ΟΤΕ, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τις 7 από τις 10 τράπεζες που ήταν σε δημόσιο έλεγχο, τα ΕΛ.ΠΕ., τη Διώρυγα της Κορίνθου, τμήμα της ΔΕΗ κ.ά. και το έργο του σήμερα με συνέπεια συνεχίζει η ΝΔ, αλλά ο Γ. Παπανδρέου βγήκε το προηγούμενο Σάββατο στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και υποστήριξε: «Τέρμα στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου»!! Αφού, οι εκπρόσωποι του δικομματισμού τα έδωσαν όλα στο μεγάλο κεφάλαιο, ο πρόεδρος του έτερου πυλώνα... υποσχέθηκε μέσα στα πλαίσια της...«κεντροαριστερής στροφής» του, ότι θα θέσει τέρμα. Βέβαια λίγο νωρίτερα, είχε φροντίσει να σημειώσει ότι του «δημόσιου τομέα» το ΠΑΣΟΚ «δε θα του επιτρέψει να υποκαταστήσει την αγορά»... Μια ξεκάθαρη θέση που ασπάστηκαν τόσο ο Ευαγ. Βενιζέλος όσο και ο Κ. Σκανδαλίδης, αφού φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν στις ομιλίες τους ότι θα στηρίξουν την «επιχειρηματικότητα» και την «ελεύθερη λειτουργία της αγοράς»!

Πώς γίνεται βέβαια να υπερασπίζεσαι και το «δημόσιο» και την ανταγωνιστικότητα και τους επιχειρηματίες και τους νόμους της αγοράς; Αυτή την απάντηση μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να τη δώσει χρησιμοποιώντας το γνωστό ρητό των στελεχών του: «Αλλα λέμε, άλλα πιστεύουμε και άλλα κάνουμε»...

«Το όλον...

Πολλή κουβέντα γίνεται τις τελευταίες μέρες στο ΠΑΣΟΚ για τα «αίτια της ήττας» και είναι εμφανής η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι το κόμμα είχε όχι μία αλλά δύο, ακόμα και περισσότερες πολιτικές... Οτι δήθεν κάποιοι πρέσβευαν και μάλιστα ότι και σήμερα πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό... Το δήθεν «αριστερό», το «πατριωτικό», κλπ.

Ο κόσμος, όμως, οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν πολλά και διαφορετικά ΠΑΣΟΚ, όπως καμώνονται τελευταία. Το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα και αδιαίρετο, με τη γνωστή αντιλαϊκή του πολιτική όταν ήταν στην κυβέρνηση και με το εξίσου αντιλαϊκό του πρόγραμμα από τότε που είναι στην αντιπολίτευση.

... αντιασφαλιστικό ΠΑΣΟΚ»

Για ένα κορυφαίο μάλιστα ζήτημα της πολιτικής του, όπως είναι το Ασφαλιστικό, το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει ενιαίες θέσεις παρά τις κατά καιρούς φραστικές μόνο «διαφοροποιήσεις» ορισμένων. Το γεγονός αυτό αναλαμβάνει να τους το θυμίσει ένας πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο Τ. Γιαννίτσης, με άρθρο του στο «Βήμα». Τους θυμίζει, λοιπόν, ο πρώην υπουργός κάτι που σήμερα στο ΠΑΣΟΚ θέλουν να ξεχάσουν και είναι πέρα για πέρα αυτονόητο. Οτι - όπως γράφει και ο Τ. Γιαννίτσης - «το Ασφαλιστικό όμως του 2001 δεν ήταν "Ασφαλιστικό Γιαννίτση". Βέβαια, για τις προτάσεις εκείνες είχα προσωπική ευθύνη. Υπήρξε όμως κοινή συμφωνία... Ολοι τότε συμφώνησαν στην ανακοίνωση του πρωθυπουργού».

Και όχι μόνο αυτό. Μιλώντας για τις σημερινές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, ο Τ. Γιαννίτσης σημειώνει: «Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, με 10 θέσεις που προτείνουν - χωρίς ίσως να το έχει κατανοήσει - το άκρως νεοφιλελεύθερο σύστημα των τριών πυλώνων της Διεθνούς Τράπεζας».

Εμείς τι να προσθέσουμε; Θα πούμε μόνο ότι αυτό είναι το «όλον ΠΑΣΟΚ»!

Εξομοίωση δικαιωμάτων προς τα κάτω

Από δω το πάει από κει το πάει πάλι στο ίδιο σημείο καταλήγει: «μοντέλο ΙΚΑ για όλους τους μισθωτούς». Ο λόγος για τον Γ. Αλογοσκούφη, ο οποίος έχοντας αναλάβει το ρόλο του «κακού», δε διστάζει να δηλώνει ότι η «λύση» του Ασφαλιστικού, σε αυτή τη φάση, θα αναζητηθεί στην εξομοίωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων προς τα κάτω, δηλαδή στις συντάξεις πείνας, στην κατάργηση των πρόωρων συντάξεων ιδιαίτερα των γυναικών, την «εξυγίανση» των βαρέων και ανθυγιεινών κοκ. Στη συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής» το είπε με πιο κομψό τρόπο: «Πολίτες(!) με τις ίδιες προϋποθέσεις, ηλικιακές, εργασιακές κλπ., θα πρέπει να έχουν περίπου τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα, δεν μπορεί να έχουν τις πολύ μεγάλες διαφορές που υπάρχουν σήμερα στο σύστημα». Ο υπουργός λέει με άλλα λόγια αυτό που αναφέρει η εισήγηση της «επιτροπής σοφών» υπό τον Ν. Αναλυτή, την οποία άλλωστε ο ίδιος έχει διορίσει. Τι λέει η επιτροπή; Οτι «οι γυναίκες παλαιές ασφαλισμένες (προ του '93) συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από τους άντρες», ότι «οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους αυτοαπασχολούμενους»...

Για ποιον ο «Καποδίστριας 2»

Με γοργούς ρυθμούς προωθείται η διαμόρφωση της νέας Διοικητικής Δομής της χώρας από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ο «Καποδίστριας 2» - όπως ονομάζεται το σχετικό σχέδιο - αναμένεται να ψηφιστεί μέχρι το τέλος του 2007, ενώ, ήδη τα πρώτα δημοσιεύματα προϊδεάζουν. Την περασμένη Κυριακή, δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα ρεπορτάζ με θέμα τη μείωση των περιφερειών σε 6 από 13, των νομαρχιών σε 16 από 52 και των δήμων σε 400 από 1.030 που είναι σήμερα. Με το σχέδιο του Καποδίστρια 2 συμφωνούν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εκπρόσωποι του ΣΥΝ στα συλλογικά όργανα της Αυτοδιοίκησης επίσης έχουν συμφωνήσει.

Το κρίσιμο ερώτημα, ωστόσο, δεν είναι το τυπικό ζήτημα αυτής της αλλαγής ούτε με ποιο τρόπο θα γίνει η νέα Διοικητική Δομή, η μορφή δηλαδή που θα πάρει ο νέος διοικητικός χάρτης της χώρας. Η ουσία βρίσκεται στο γιατί γίνεται. Στο περιεχόμενο δηλαδή αυτής της μεταρρύθμισης και στις συνέπειές της στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα. Αυτό που επιδιώκουν είναι η δημιουργία ενός ακόμα πιο αποτελεσματικού ταξικού μηχανισμού, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Σε αυτή την κατεύθυνση, παίζει ιδιαίτερο ρόλο η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως ένας μηχανισμός του αστικού κράτους, που υλοποιεί αντιλαϊκή πολιτική.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: πίσω από τις διακηρύξεις τους περί «αποκέντρωσης του κράτους» και «αυξημένης επιχειρησιακής ικανότητας και λειτουργικής και οικονομικής αυτοδυναμίας», βρίσκεται η επιδίωξη για ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης αφού δημιουργούνται καλύτερες συνθήκες επενδύσεων των επιχειρηματικών ομίλων. Βρίσκεται επίσης η πρόθεσή τους να διασπάσουν τον ενιαίο χαρακτήρα κοινωνικών τομέων όπως η Υγεία, η Πρόνοια και η Παιδεία και να διευκολύνουν έτσι την εμπορευματοποίησή τους και το πέρασμά τους στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ορισμένα παραδείγματα από τη διεθνή εμπειρία: στη Βρετανία η αποκέντρωση της εκπαίδευσης είχε σαν αποτέλεσμα το συχνό κλείσιμο σχολείων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση λόγω έλλειψης πόρων. Στην Ιρλανδία η αποκέντρωση των σχολείων σε επίπεδο δήμου και περιφέρειας οδήγησε τα σχολεία σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και 4ωρη εργασία γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών μετά το μεσημέρι για εξεύρεση πόρων.

Τις προϋποθέσεις για μια τέτοια «αποκέντρωση», η άρχουσα τάξη τις έχει ήδη διαμορφώσει στη χώρα μας. Με τον πρώτο «Καποδίστρια», υπονόμευσαν και υποβάθμισαν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια και τώρα έρχονται να δώσουν τη χαριστική βολή. Το κρίσιμο, τελικά, ερώτημα είναι «ανάπτυξη από ποιον, για ποιον». Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ξεκάθαρο ότι η ανάπτυξη προς όφελος του λαού, δε γίνεται με διοικητικές αλλαγές. Το θέμα είναι ποιος ελέγχει την αναπτυξιακή διαδικασία, ποιο είναι το αποτέλεσμά της και ποιος ωφελείται.

Με αυτό το κριτήριο πρέπει να παλέψουν ενιαία, ενάντια στα σχέδια για τον Καποδίστρια 2. Χωρίς να ξεγελαστούν από τα... τοπικιστικά αποπροσανατολιστικά διλήμματα όπως π.χ. πού θα είναι η έδρα του δήμου ή της νομαρχίας. Αλλά με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Που μόνο ένα ενιαίο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας μπορεί να καλύπτει πλήρως. Ο σχεδιασμός μιας ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, με τα μέσα παραγωγής να είναι κοινωνική ιδιοκτησία και σύμφωνα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, τις αναπτυξιακές δυνατότητες και προοπτικές προς όφελος των εργαζομένων, μπορεί να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία.