Πολύς θόρυβος ξανάγινε το τελευταίο διάστημα, γύρω από το ζήτημα της φορολογίας στα υγρά καύσιμα, με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην εξομοίωση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης, που είχε δεσμευτεί να εφαρμόσει - αλλά δεν το τήρησε - στην πρώτη τετραετία. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε και προπαγανδίστηκε το συγκεκριμένο μέτρο - αμέσως μετά τις εκλογές και την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης της ΝΔ - έπειθε και τον πιο αδαή, πως όλα ήταν έτοιμα για την εφαρμογή του, που προσδιορίστηκε για τις 15 Οκτώβρη.

Υπεραμυνόμενος της ενοποίησης της φορολογίας στα υγρά καύσιμα (με την τσουχτερή αύξηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης), ο επί των Οικονομικών αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης, πρόβαλε δύο βασικά επιχειρήματα. Πρώτον, πως με τη ρύθμιση αυτή θα αντιμετωπιζόταν, αποφασιστικά, το λαθρεμπόριο υγρών καυσίμων και πως τα έσοδα του κράτους θα αυξάνονταν πάνω από 1 δισ. ευρώ το χρόνο από τον περιορισμό της δασμοφοροδιαφυγής στα πετρέλαια. Δεύτερον, ότι με την ενοποίηση των φόρων δε θα επιβαρυνθούν οι καταναλωτές, καθώς η κυβέρνηση είχε επιλέξει να επιστρέψει τη διαφορά από τον αυξημένο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, μέσω τραπεζών.

Και ενώ όλα ήταν έτοιμα, χτες ανακοινώθηκε ξαφνικά, η αναβολή εφαρμογής του συγκεκριμένου μέτρου, για το Γενάρη του... 2008! Προς τι άραγε η νέα αναβολή; Να δοθεί χρόνος και για άλλους χειρισμούς που θα αφήνουν ανέγγιχτα τελικά τα μεγάλα συμφέροντα εκείνων - των λίγων και εκλεκτών - που θησαυρίζουν από το λαθρεμπόριο και τη δασμοφοροδιαφυγή στα υγρά καύσιμα; Λέμε μήπως;