Μέχρι πρόσφατα, το αγαπημένο θέμα διαξιφισμού μεταξύ κυβερνώντων και στελεχών του ΠΑΣΟΚ ήταν ποια ακρίβεια είναι η χειρότερη, η «πράσινη» ή η «γαλάζια». Από προχτές και με αφορμή την ανακοίνωση της νέας κυβερνητικής φοροεπιδρομής σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων «τσακώνονται» για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος φορομπήχτης. Κι όλ' αυτά, χωρίς να διαφωνούν στο παραμικρό επί της ουσίας της οικονομικής πολιτικής. Αλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουν, και τα δύο κόμματα είναι απαρασάλευτα προσηλωμένα στη λογική του «ευρωμονόδρομου» και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει στον ίδιο ουσιαστικά δρόμο, με αυτόν της προκατόχου της. Οι νόμοι της αγοράς, οι «απελευθερώσεις», οι αποκρατικοποιήσεις, οι αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές, οι πολύμορφες παροχές και «δώρα» στο μεγάλο κεφάλαιο, από τη μια μεριά, η ακρίβεια, η ανεργία, οι απαράδεκτοι μισθοί, μεροκάματα και συντάξεις, από την άλλη, «σφράγιζαν» και «σφραγίζουν» τόσο την πολιτική και πρακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, όσο και αυτές της σημερινής κυβέρνησης.
Με δυο λόγια, η ίδια και χειρότερη πολιτική θα έχει τα ίδια και ακόμη χειρότερα αποτελέσματα, σε βάρος των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Και τη διέξοδο δεν την προσφέρουν οι άκρως υποκριτικές κραυγές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ...
Ο πραγματικός τους στόχος
Επί δέκα χρόνια παλεύαμε, στήσαμε το σωματείο στη «Σίσσερ Πάλκο», και αγωνιζόμασταν ενάντια στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία και το ΠΑΜΕ. Τάδε έφη ο Κ. Γκουτζαμάνης, στέλεχος της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας, στη διάρκεια χτεσινής συνέντευξης Τύπου.
Και σε ό,τι αφορά στο ΠΑΜΕ, τον πιστεύουμε. Σε ό,τι αφορά, όμως, στην κυβερνητική πολιτική, έχουμε διαφορετική γνώμη. Αγώνας και κοινωνική συναίνεση δεν πάνε μαζί...
Ζήλεψε τον Γκαίμπελς...
Στην ίδια συνέντευξη Τύπου, ο Αλ. Καλύβης, επικεφαλής της ΑΠ, δεν ξέχασε να ρίξει και τη δική του αντικομμουνιστική πινελιά. Σε ερώτηση για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στον ιδιωτικό τομέα, το πρώτο και το μόνο παράδειγμα που του ήρθε στο μυαλό ήταν η περίπτωση του σωματείου στην επιχείρηση «Λοτζίστικ» στην οποία, όπως είπε, εμπλέκεται και συνδικαλιστής που ήταν μέλος του ΚΚΕ. Οταν ο συντάκτης του «Ρ» του ζήτησε εξηγήσεις γιατί συνεχίζει να λέει κάτι που είναι ψέμα - αφού όπως είναι γνωστό και έχει γράψει ο «Ρ», ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής έφυγε από το ΚΚΕ το 1992 - απάντησε: «Δεν είπα είναι, αλλά, ήταν».
Βέβαια, η πραγματικότητα δεν τον εμποδίζει να το αναφέρει ξανά και ξανά, αφού, σύμφωνα με τον Γκαίμπελς, πες πες κάτι μένει. Με βάση αυτή τη λογική, απορούμε γιατί η εφημερίδα «Αυγή» δεν έχει κατηγορήσει ακόμα το ΚΚΕ, που το πρώην στέλεχός του, ο Αλ. Καλύβης, ακολουθεί σήμερα πιστά τη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής στο μεγάλο κεφάλαιο...
Κοίτα ποιος μιλάει...
«Η Αττική Οδός ΑΕ ανακοινώνει ότι η τιμή των διοδίων θα διατηρηθεί σταθερή, παρά την αύξηση του ΦΠΑ που ανακοινώθηκε πρόσφατα»!
Τη λακωνική αυτή ανακοίνωση εξέδωσε χτες η κοινοπραξία των μεγαλοεργολάβων, οι οποίοι - ελέω της αποικιοκρατικού τύπου σύμβασης που υπέγραψαν με την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - χωρίς να βάλουν ούτε το 10% του κόστους του έργου από την τσέπη τους θα το εκμεταλλεύονται για 20 και πλέον χρόνια ακόμη, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.
Μπορεί οι μεγαλοεργολάβοι να θέλουν να «πουλήσουν» φιλολαϊκό προφίλ, για να πάρουν την όποια «εκδίκησή» τους από την κυβέρνηση, που ναι μεν με το «βασικό μέτοχο» τους βάζει στη «στενή», από την άλλη, όμως, σπεύδει να ικανοποιήσει τις ορέξεις τους, ανακοινώνοντας την παράδοση σ' αυτούς όλων των εθνικών οδών και με πανάκριβα διόδια μέσω των περιβόητων «συμβάσεων παραχώρησης». Στην προσπάθειά τους αυτή δείχνουν, μάλιστα, να «ξεχνούν» ότι εισέπρατταν διόδια για δύο ολόκληρα χρόνια πριν ολοκληρωθεί καν το έργο της Αττικής Οδού. Ο λαός, όμως, δεν το ξεχνά και φυσικά ας μην του ζητούν να τους ευχαριστήσει κιόλας, πληρώνοντας 2,5 ολόκληρα ευρώ για μια διαδρομή μέσα στην πόλη...
«Τυράκι» ... από βαμβάκι
Η κυβέρνηση της ΝΔ αφού πρώτα «έκοψε» στους βαμβακοπαραγωγούς κιλά και στρέμματα, μετά τους «έκοψε» και μια «ταμειακή διευκόλυνση» μπας και καθαρίσει... Δυστυχώς, όμως, και με την κυβέρνηση της ΝΔ οι μικρομεσαίοι βαμβακοπαραγωγοί έχουν να κάνουν με την ίδια θλιβερή αντιαγροτική πρακτική και παρά τις όποιες διαχειριστικές παραλλαγές αντιμετωπίζονται με τις ίδιες μεθόδους πρόσκαιρης κοροϊδίας και εξαπάτησης. Τέτοιο πράγμα αποτελούν και οι 38 δραχμές ανά κιλό που έταξε ο Μπασιάκος ως έγκαιρη καταβολή της εξόφλησης για την παραγωγή του 2004, πριν το Πάσχα, μέσω ταμειακής διευκόλυνσης της ΑΤΕ.
Μπορεί κάποιοι μικρομεσαίοι βαμβακοπαραγωγοί να το δούνε ως «δώρο» ή ως οικονομική ανάσα, όμως το πρόβλημά τους πάλι δε λύνεται. Ούτε καλύπτεται η χασούρα που έχουν εξαιτίας αυτού του ολέθριου κανονισμού τον οποίο ψήφισε το 2001 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει με ευλάβεια η κυβέρνηση της ΝΔ. Γιατί τι κέρδος υπάρχει αν προκύψει μια τελική μέση τιμή γύρω στις 260 δρχ. το κιλό για 1.103.000 τόνους; Γιατί δεν πληρώνει όλους τους βαμβακοπαραγωγούς για όλο το παραγόμενο βαμβάκι με την τιμή στόχου που είναι 362 δρχ. το κιλό, όπως διεκδικεί η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ); Επομένως, δεν μπορεί να αρκούνται οι βαμβακοπαραγωγοί στα ψίχουλα της κοροϊδίας.
Φυσικά οι βαμβακοπαραγωγοί δεν μπορεί να ξέχασαν ότι η ΝΔ της αντιπολίτευσης έκανε βαρύγδουπες καταγγελίες για την ακολουθούμενη πρακτική της προηγούμενης κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ. Αλλά μόλις έγινε κυβέρνηση, άρχισε τα ίδια και χειρότερα. Κι αφού η πλειοψηφία των βαμβακοπαραγωγών άρχισε να οργίζεται και να αγανακτεί και με τα «γαλάζια» καμώματα, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις δίνοντας 38 «αργύρια»... Ταυτόχρονα, επιχειρεί να κοροϊδέψει όλους τους βαμβακοπαραγωγούς και να αποφύγει τις όποιες αγωνιστικές αντιδράσεις. Επιχειρεί να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός που προκάλεσε και να σταματήσουν οι θιγόμενοι βαμβακοπαραγωγοί να διεκδικούν το δίκιο τους. Τόσο για τις ποσότητες που τους έκοψαν αυθαίρετα και παράνομα εκ των υστέρων από την περσινή σοδειά, όσο και για τα καλλιεργούμενα στρέμματα που τους έκοψαν επιπλέον φέτος, εκ των προτέρων.
Βέβαια, η γαλάζια κοροϊδία έχει και συνέχεια. Αρχικώς ο Μπασιάκος, με τις συμβουλές του Κοκκινούλη, αποφάσισε νέες περικοπές κατά 20% από το 1 στρέμμα για τους λεγόμενους μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Αλλά μετά την κατακραυγή, εκδηλώθηκε μια κυβερνητική ευαισθησία... και ανακοινώθηκε ότι δε θα κοπούν όσοι έχουν κάτω από 20 στρέμματα. Επίσης, για τους συνταξιούχους του ΟΓΑ, ανακοινώθηκε ότι δε θα υπάρξουν περικοπές... Ομως, από τα όσα γίνονται πρωτίστως την πληρώνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες και όσοι εξαναγκάζονται να έχουν και μια συμπληρωματική απασχόληση προκειμένου να επιβιώσουν.
Μπροστά σ' αυτήν την υποκριτική και προκλητική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας και εντείνοντας την αντιαγροτική πολιτική και πρακτική του ΠΑΣΟΚ, οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν έχουν άλλη επιλογή, πέρα από το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων τους, συνδέοντας την πάλη τους με την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Που απαιτεί να βάλουν κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ
Τα κερδοσκοπικά...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Α, ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΗ η εξέλιξη! Η κυβέρνηση, μέσω των συναντήσεων, που κάνει με επιχειρηματίες διαφόρων κλάδων, τους ζητά να μην ...κερδοσκοπήσουν με αφορμή τις αυξήσεις των συντελεστών του ΦΠΑ.
Και τούτο, την ώρα που η κυβέρνηση δίνει πρώτη το παράδειγμα της κερδοσκοπικής ασυδοσίας, βάζοντας και νέα φορολογικά βάρη στις πλάτες αυτών που σηκώνουν όλο το βάρος των κρατικών εσόδων και, μάλιστα, χωρίς καμιά ανταπόκριση σε παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, κλπ.
Εσείς τι λέτε; Είναι δυνατόν από τέτοιες συνεννοήσεις κερδοσκόπων να προκύψει κάτι καλό για τον Ελληνα εργαζόμενο; Προφανώς όχι. Το πιθανότερο είναι ότι η ασύδοτη λειτουργία της αγοράς θα οξύνει περισσότερο τα ήδη σκληρά μέτρα.
Εκτός αν βασίζεται κανείς στους περίφημους ελεγκτικούς μηχανισμούς των συναρμόδιων υπουργείων και στις «ανεξάρτητες αρχές», που μάλλον ως τροχονόμοι της κλοπής του λαϊκού εισοδήματος λειτουργούν στην πράξη.
«ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΦΙΛΙΑ» διέπει τις σχέσεις ΗΠΑ και Ελλάδας, είπε ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ρόμπερτ Ζέλικ, ο οποίος συναντήθηκε με τον Π. Μολυβιάτη. Το ...στρατηγικό χαρακτήρα της σχέσης τον καταλαβαίνουμε πολύ καλά (τόσες βάσεις έχουν εδώ). Τώρα για τη ...φιλία μάλλον δουλευόμαστε...
Αλλωστε, έχουν δώσει σαφέστατα δείγματα της ...φιλίας τους οι Αμερικανοί και με το Κυπριακό και με την επεμβατική λογική τους στα Βαλκάνια εκμεταλλευόμενοι κάθε αφορμή. Για να μην πούμε για κάνα-δυο δεκαετίες παλιότερα...
Τώρα, γιατί η ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι ...δεν τα βλέπει όλα αυτά είναι μια άλλη ιστορία, που σίγουρα δεν έχει να κάνει με την ικανότητά της να καταλαβαίνει τι γίνεται. Με τις πολιτικές επιλογές της έχει να κάνει.
ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΚΕΡΑΥΝΟΣ - ένα πρωτοφανές φυσικό φαινόμενο - λένε οι ειδικοί ότι χτύπησε τελικά τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου, αν και θα γίνουν περαιτέρω έρευνες για το τι συνέβη και το καλώδιο πήρε φωτιά. Εμείς τι να πούμε ...μυστήρια πράγματα!
Γρηγοριάδης Κώστας
Η «διάδοση της δημοκρατίας»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το είπε κατά τη διάρκεια του πρόσφατου ταξιδιού του στην Ουάσιγκτον και έκτοτε το επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία. Ο λόγος για τον υπουργό Εξωτερικών, Π. Μολυβιάτη, ο οποίος θεωρεί καθήκον του να διατυμπανίζει σε κάθε δήλωσή του την πρόθυμη συμμετοχή της κυβέρνησης στην εκστρατεία των ΗΠΑ «για την προώθηση της δημοκρατίας» σε όλο τον κόσμο. Αυτό έκανε και χτες, μετά τη συνάντησή του με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρ. Ζέλικ, επιβεβαιώνοντας έτσι σε ποια βάση οικοδομείται «η στρατηγική συνεργασία στην ευρύτερη περιοχή». Ο Ελληνας ΥΠΕΞ εξέφρασε την ικανοποίησή του για «την πρόοδο που επιτελείται εις την διάδοσιν της ιδέας της δημοκρατίας σε πολλά σημεία της περιοχής μας» και υπογράμμισε τη βούληση της κυβέρνησης να υποστηρίξει την εκστρατεία Μπους. Δε διευκρίνισε σε ποιες περιοχές «διαδόθηκε η δημοκρατία», αλλά είναι ολοφάνερο ότι εννοεί τις «βελούδινες» ανατροπές που έφεραν τη «δημοκρατία» σε μια σειρά από κράτη της Ανατολικής Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας (Ουκρανία, Γεωργία, Κιργιστάν). Εννοεί επίσης και τη «δημοκρατία» που ...άνθισε μέσα από τις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ και την πρώην Γιουγκοσλαβία. Δεν έχει, λοιπόν, νόημα και κανένα δεν πείθουν οι φραστικές επιφυλάξεις ότι τάχα δεν υποστηρίζει τη διάδοση της δημοκρατίας, όταν αυτή «παίρνει τη μορφή επεμβάσεως εις τα εσωτερικά μιας άλλης χώρας και ακόμα λιγότερο προσπάθειας επιβολής απ' έξω της δημοκρατίας». Γιατί, απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος «διάδοσης της δημοκρατίας» του Μπους...
Οι ανύπαρκτες...
Σε άρθρο του στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία» για το «κράτος και την εκκλησία...», ο πανεπιστημιακός Κ. Ζώρας, με επίκεντρο την αντιπαράθεση για τις ταυτότητες, λέει για το ΚΚΕ: «Δύσκολα κρύβεται η εκλεκτική και πάντως αντικειμενική συγγένεια με τις πτυχές του ιδεολογικού λόγου του Αρχιεπισκόπου».
Αλήθεια, κύριε καθηγητά; Επιτρέπεται τέτοια άγνοια, τέτοια σύγχυση; Πού τον είδατε εσείς τον «αντιευρωπαϊκό», δηλαδή κατά της ΕΕ, λόγο του Αρχιεπισκόπου; Η ηγεσία της Εκκλησίας ήταν και είναι με τη δική σας πλευρά, με την ΕΕ, με το ΝΑΤΟ, με το κεφάλαιο και την εκμετάλλευση, αποδεδειγμένα. Βεβαίως, μέσα σ' αυτό το πλαίσιο την ενδιαφέρει να μη θιγούν και - γιατί όχι; - να προωθηθούν τα δικά της συμφέροντα και προνόμια.
Τι σχέση έχουν, λοιπόν, τα παζάρια και οι «κόντρες», που γίνονται εντός της «συμμαχίας», την οποία εσείς υπερασπίζεστε, με την αντιιμπεριαλιστική πάλη του ΚΚΕ;
... και οι υπαρκτές συγγένειες
Και ορισμένα ακόμα: Για την αναθεώρηση του Συντάγματος και τις θέσεις των κομμάτων δε γνωρίζετε τίποτα; Μόνο μια ορκωμοσία έχει γίνει στη Βουλή, στα 31 χρόνια της μεταπολίτευσης; Η τελευταία; Στις προηγούμενες δεν υπήρχε το ζήτημα του διαχωρισμού; Και, τέλος πάντων, δε γνωρίζετε, ούτε καν το αγεφύρωτο ιδεολογικό χάσμα, που χωρίζει την υλιστική από τη μεταφυσική φιλοσοφία και αντίληψη των πραγμάτων;
Πολλά «αγνοείτε», κύριε καθηγητά... Και μαζί τους τη θέση που έχει το ΚΚΕ από το 1918. Τις σταθερές αρχές και τον ολοκληρωμένο τρόπο που αντιμετωπίζει το ζήτημα του διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας. Δεν επιτρέπεται να αγνοείτε, όμως, πως όσοι υπερασπίζονται το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα έχουν πάντα και αντικειμενικά «συγγένεια αίματος» με την ηγεσία της Εκκλησίας, είτε είναι, είτε δεν είναι η τελευταία διαχωρισμένη από το κράτος!
Μούχλα και σαπίλα
Μόνο ...μουχλιαμένα γιαούρτια της ΦΑΓΕ δεν έφαγε μπροστά στις κάμερες ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος, προκειμένου να πείσει ότι «δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τους καταναλωτές». Αν και ήταν ολοφάνερη η αδυναμία του να απαντήσει στο ερώτημα πώς οι, σκόπιμα υποτυπώδεις, ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν κατάφεραν να εντοπίσουν έγκαιρα το πρόβλημα και να πάρουν μέτρα προφύλαξης της δημόσιας υγείας, ωστόσο δεν παραδέχτηκε καμία πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης. Προπάντων, όμως, φρόντισε να μη θέσει υπεράνω πάσης υποψίας και ευθύνης την ίδια την εταιρία, για την οποία διακατεχόμενος από ένα ιερό δέος απέφυγε να πει το παραμικρό. Γενικότερα, η προσπάθεια της κυβέρνησης είναι να κλείσει όπως όπως το θέμα, να πάψει ο ενοχλητικός «θόρυβος» και ούτε γάτα ούτε ζημιά... Να συνεχίσει, δηλαδή, το σημερινό καθεστώς ασυδοσίας του κεφαλαίου, με τις πολυεθνικές να δηλητηριάζουν ανενόχλητες τις λαϊκές μάζες με τις σκουπιδοτροφές τους και τις εκάστοτε κυβερνήσεις να φτιάχνουν «αρχές» και «επιτροπές» εικονικών ελέγχων, ίσα ίσα για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Με λίγα λόγια, το πρόβλημα με τα μουχλιασμένα γιαούρτια έφερε στην επιφάνεια τη σαπίλα των νόμων της αγοράς, των μηχανισμών ελέγχου και των πολιτικών προϊσταμένων τους.
Προκλητική λεηλασία
Οταν το Σεπτέμβρη του 1997 η Αθήνα αναλάμβανε τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με μια απόλυτη ομοθυμία, δε δίσταζαν να πλειοδοτούν σε φιλοπεριβαλλοντικές κορόνες, κάνοντας λόγο για «τεράστια ευκαιρία να αναβαθμιστεί η πόλη». Οπως διαφάνηκε τα επόμενα χρόνια, όλα αυτά τα έλεγαν ώστε να «χρυσωθεί το χάπι» των υπέρογκων δαπανών και υπερβάσεων, τις οποίες πλήρωσε τελικά ο ελληνικός λαός για την κατασκευή των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, το τίμημα που πλήρωσαν οι εργαζόμενοι, σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις της κυβέρνησης, έφτασε τα 3,5 τρισ. δρχ., δηλαδή 7-8 φορές παραπάνω από όσα προέβλεπε ο Φάκελος Διεκδίκησης! Ωφελημένοι από την υπόθεση αυτή βγήκαν μόνο μερικοί πολυεθνικοί «χορηγοί» και, φυσικά, οι μεγαλοκατασκευαστές, οι οποίοι αύξαναν τα κέρδη τους, ενώ την ίδια στιγμή στο λαό γίνονταν εκκλήσεις να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι...
Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας κατά γράμμα τους σχεδιασμούς και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μπαίνει στη δεύτερη φάση λεηλασίας. Με πρόσχημα την «αξιοποίηση» των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων παραχωρεί την εκμετάλλευσή τους στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα για δεκάδες χρόνια, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο συγκέντρωσης του πλούτου. Αντί να παραδώσει αυτήν την κρατική περιουσία, που χτίστηκε με τα χρήματα, τον ιδρώτα και πολλές φορές ακόμη και με την ίδια τη ζωή των εργαζομένων, στην ελεύθερη για το λαό χρήση, τη δίνει βορά στην επιχειρηματική κερδοσκοπία, υποχρεώνοντας το λαό να πληρώνει αιωνίως. Αντί να προστατεύσει τους τελευταίους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους και να τους διαμορφώσει σε πνεύμονες πρασίνου και αναψυχής, τους μετατρέπει σε ένα ακόμη πεδίο τσιμεντοποίησης και ασύδοτης επιχειρηματικής δράσης. Δε διστάζει, μάλιστα, προκλητικά να διαφημίζει με φιέστες το όλο ξεπούλημα, καθιστώντας ομήρους αυτής προπαγάνδας μαθητές και παιδιά με ειδικές ανάγκες, που δε βρίσκουν πια χώρο να αθληθούν.
«
Τρώγοντας όμως έρχεται η όρεξη». Ετσι, το νομοσχέδιο για τη «μετα-Ολυμπιακή χρήση των αθλητικών εγκαταστάσεων», που ανακοινώθηκε προχτές, αποκαλύπτεται ότι δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη όπλο για τη συνολική επίθεση της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις του ελληνικού λαού. Ούτε λίγο ούτε πολύ, με τη διαμόρφωση ειδικού καθεστώτος ωραρίου που προβλέπει για τις ζώνες των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων σε Αττική, Θεσσαλονίκη, Βόλο, Πάτρα και Ηράκλειο, επιχειρείται να ανοίξει ο δρόμος για την ολοκληρωτική απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων, να καταργηθούν οι αργίες, να υποχρεωθούν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν σε καθεστώς γαλέρας...
Ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση αυτής της αντιλαϊκής επίθεσης είναι η σύγκρουση του λαού με αυτήν την πολιτική. Είναι ο μαζικός αγώνας αυτός που μπορεί να κατορθώσει να παραμείνουν οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις κρατική περιουσία, να αναλάβει το κράτος τη συντήρηση και λειτουργία τους, να αξιοποιηθούν σε όφελος του λαού και της νεολαίας με δωρεάν χρήση και για την ανάπτυξη ενός γνήσιου μαζικού αθλητισμού. Είναι η λαϊκή αντεπίθεση η μόνη που μπορεί να ανατρέψει αυτήν την πολιτική και τους φορείς της.
Feeds
