ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ουσία

Μπόλικη η φιλολογία των ημερών, σχετικά με την κατηφόρα του χρηματιστηριακού δείκτη και τους εκατοντάδες χιλιάδες «εγκλωβισμένους» και στον ένα ή άλλο βαθμό «χαμένους μικροεπενδυτές». Ολως περιέργως, όμως, η ουσία ξεφεύγει από τους φιλολογούντες - τουλάχιστον, από τη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία τους - είτε είναι δημοσιογράφοι, είτε πολιτικοί, είτε οικονομικοί αναλυτές, κλπ., κλπ. Γεγονός, βέβαια, το οποίο δεν είναι τυχαίο. Αν παραδεχτούν, ότι το χρηματιστήριο είναι, πρώτα και κύρια, ένας μηχανισμός που βρίσκεται στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και αξιοποιείται για τη συγκέντρωση των λαϊκών αποταμιεύσεων στα δικά τους χέρια, τότε πάνε στράφι όλες οι... αναλύσεις, οι προβλέψεις, κλπ., κλπ.. Ουσιαστικά,... χάνουν τη δουλιά τους οι άνθρωποι, χώρια που πρέπει να παραδεχτούν ότι αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η ουσία, όμως, αυτή είναι και δε θα σταματήσουμε στιγμή να τη φωνάζουμε. Σε πείσμα όσων συμβουλεύουν, με... ύφος δέκα καρδιναλίων και... περίσκεψη εκατό οικονομολόγων, ότι το χρηματιστήριο θέλει ψυχραιμία, προσεκτική μελέτη των εταιριών και των μετοχών τους και ανάλογη τοποθέτηση. Λες και τα χρηματιστηριακά «παιγνίδια» και οι κανόνες τους υπακούουν σε μαθηματικές λογικές του ένα κι ένα ίσον δύο και όχι στην ακόρεστη δίψα των κεφαλαιοκρατών για όλο και μεγαλύτερα κέρδη.

Προετοιμάζεται για έπαρχος;

Βασιλικότερος του βασιλέως αναδείχνεται ο Κ. Σημίτης. Αναφερόμαστε στη χτεσινή ομιλία του στο Ζάππειο (σχετικό ρεπορτάζ σε άλλη σελίδα), σχετικά με τις προοπτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου ξεπέρασε και τους πλέον ακραιφνείς οπαδούς της λογικής της ομοσπονδιοποίησης. Ακόμη και τη μετατροπή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε κυβέρνηση θέλει, ενώ προτείνει την εκχώρηση ουσιαστικά όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων στις Βρυξέλλες και τάσσεται υπέρ όλων των «ενιαίων πολιτικών», ακόμη και των αστυνομικών. Ζήλεψε φαίνεται τα όσα έγιναν στο Γκέτεμποργκ...

Και να σκεφθείτε, πως όλοι αυτοί έσκιζαν τα ρούχα τους, όταν το ΚΚΕ κατήγγειλε, πριν μερικά χρόνια, ότι θα μετατρέψουν τη χώρα σε μια φτωχή, καταληστευόμενη και περιθωριοποιημένη επαρχία της ΕΕ. Τώρα, ετοιμάζονται και βάζουν υποθήκες για το αξίωμα του επάρχου...

Τι λέει η ηγεσία της ΓΣΕΕ;

Σε πέντε σημεία - παραδοχές θα στηριχτεί ο «κοινωνικός διάλογος» για το Ασφαλιστικό ανακοίνωσε τις προάλλες ο υφυπουργός Εργασίας, Χρ. Πρωτόπαππας, μιλώντας στο Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο Ιονίων Νήσων, που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ στη Λευκάδα. Διαβάστε, λοιπόν, τα πέντε σημεία, για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας:

1. Ενοποίηση των ταμείων και αλλαγή δομής του ασφαλιστικού συστήματος γενικότερα.

2. Υπαρξη κρατικής χρηματοδότησης (χωρίς, όμως, να διευκρινίσει το παραμικρό για το ύψος της, ενώ απέκλεισε τυχόν αύξηση των εργοδοτικών εισφορών).

3. Ορθολογιστικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος με την αντιμετώπιση των ανισοτήτων, που υπάρχουν μεταξύ των ασφαλισμένων.

4. Αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, του δημογραφικού προβλήματος και της ανεξέλεγκτης κατάστασης που υπάρχει στην αγορά.

5. Το σύστημα θα είναι αναδιανεμητικό και θα κατοχυρώνονται οι κατώτερες συντάξεις.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, η κυβέρνηση επιμένει σε όσα από την αρχή έχει πει. Μόνο που τώρα τα συνοδεύει και με τα γνωστά σε όλους... ΠΑΣΟΚικά ευχολόγια, περί αντιμετώπισης της εισφοροδιαφυγής και της ανεξέλεγκτης κατάστασης στην αγορά - για τα οποία, βέβαια, πρώτα και κύρια, ευθύνεται η πολιτική της.

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ τι λέει για τις προαναφερόμενες υπουργικές ανακοινώσεις; Το νόημά τους, πάντως, συνεπαγόταν τη σύμφωνη γνώμη της. Ετσι είναι κι αν όχι, γιατί δε διαψεύδει τον Χρ. Πρωτόπαππα;

Οι λαμαρίνες φταίνε...

«... Αυτό, βεβαίως, που μου έκανε εντύπωση, γράφει στη χτεσινή "Καθημερινή" ο "Εκηβόλος", είναι ότι ο Περισσός ζήτησε ένα αρματαγωγό του..."νατοϊκού" μας Ναυτικού... Αυτών που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ... Και στους... "δολοφόνους" Αμερικανούς... Οπου μας συμφέρει καλό το Ναυτικό, όπου δε μας συμφέρει παίζει τα παιγνίδια των Αμερικανών...».

Ναι, πολύ... σωστά το σκέφθηκε... Οι ναύτες του Πολεμικού Ναυτικού... φταίνε για το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Κι ακόμη περισσότερο, τα σίδερα και οι λαμαρίνες...

Δεν τον πιστεύει κανένας...

Κατηγορηματική η Αλίκη Μαραγκοπούλου, πρόεδρος του Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σημειώνει στο «Εθνος», σχετικά με το δικαστήριο της Χάγης: «Δεν εγγυάται δίκαιη λύση, όλα δείχνουν ότι πρόκειται για δικαστήριο που ιδρύθηκε για να εξυπηρετεί το ΝΑΤΟ. Το δικαστήριο αυτό είναι παιδί της Μαντλίν Ολμπράιτ».

Μα κανένας δεν πιστεύει τον Γ. Πρετεντέρη και μερικούς ακόμη, που έχουν «διαρρήξει τα ιμάτιά τους», να μας πείσουν ότι το διαβόητο δικαστήριο είναι όργανο δικαιοσύνης και όπλο των λαών όλου του κόσμου, στον αγώνα τους για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων..;

Ούτε μια σπιθαμή...

Η Αθήνα - όλοι το ομολογούν - έχει γίνει μια ανυπόφορη τσιμεντούπολη, που τα εκατομμύρια των κατοίκων της ασφυκτιούν από το νέφος, ταλαιπωρούνται καθημερινά από το κυκλοφοριακό πρόβλημα και την ηχορύπανση, υποφέρουν από την αισθητική υποβάθμιση, ζουν διαρκώς με τον εφιάλτη ενός επερχόμενου καύσωνα ή χωρίς να ξέρουν πού να τρυπώσουν - όπως αποδείχτηκε πρόσφατα - σε περίπτωση ενός σεισμού. Η υδροκέφαλη πρωτεύουσα, με το 2,5% μόλις πράσινο και το 5% μόνο δημόσιους ελεύθερους χώρους, βρίσκεται πια στα όρια της ασφυξίας...

Θα περίμενε κανείς ότι μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα προσπαθούσε να της δώσει το «φιλί της ζωής», απαγορεύοντας - και «διά ροπάλου», ακόμη - την καταστροφή των ελεύθερων χώρων που έχουν απομείνει. Κι όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της χώρας, οι οποίες αρχίζουν να υποφέρουν από τη... «νόσο της τερατούπολης». Κι όμως, εδώ και αρκετά χρόνια, οι κυβερνώντες πράττουν εντελώς το αντίθετο. Προωθούν την οικοπεδοποίηση και τσιμεντοποίηση των τελευταίων ελεύθερων χώρων, οι οποίοι παραδίδονται ως βορά στα νύχια του μεγάλου κεφαλαίου ή αφανίζονται στο όνομα της νέας «Μεγάλης Ιδέας» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004!

Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα οι ελεύθεροι χώροι της πρωτεύουσας, και μαζί τους η ποιότητα ζωής των Αθηναίων, βιώνουν μια άγρια, λυσσαλέα και ληστρική επίθεση από την κυβέρνηση και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο κατάλογος είναι μακρύς, αλλά ας σταθούμε στις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: Στο Γουδί μια έκταση 200 στρεμμάτων η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ορέγεται για να φτιάξει ιδιόκτητο γήπεδο ποδοσφαίρου! Η έκταση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, αντί για μητροπολιτικό πάρκο σχεδιάζεται να μετατραπεί σε ένα απέραντο «μπίζνες παρκ», με συνεδριακά κέντρα, μεγάλες αθλητικές εγκαταστάσεις και... «ήπια οικιστική ανάπτυξη»! Για το άλσος Συγγρού ο τοπικός δήμαρχος Αμαρουσίου και οι συν αυτώ ονειρεύονται «αξιοποίηση». Στο κτήμα Ομορφοκκλησιάς στο Γαλάτσι χωροθετείται το γήπεδο πινγκ πονγκ για την Ολυμπιάδα 2004. Ο ιστορικός χώρος και βιότοπος του Σχοινιά Μαραθώνα «προστατεύεται»... οικολογικά με την κατασκευή του κωπηλατοδρομίου. Το κτήμα Θων σε αγαστή συμπαιγνία υπουργού ΠΕΧΩΔΕ και Δήμου Αθηναίων παραδίδεται στις ορέξεις του μεγαλοκατασκευαστή Βωβού. Το Πεδίον του Αρεως «επιχορηγείται» στον καναλάρχη Κυριακού του «Αντέννα». Στο πάρκο Ριζάρη «φυτεύεται» το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης των «ευεργετών» Γουλανδρήδων. Η έκταση πίσω από την αμερικανική πρεσβεία χαρίζεται «αντί πινακίου φακής» στους Αμερικανούς επικυρίαρχους. Από κοντά και η Εκκλησία της Ελλάδος προσπαθεί να «ευλογήσει τα γένια της και το παγκάρι της», με την κατασκευή μεγάλου ξενοδοχείου στους πρόποδες του Λυκαβηττού...

Οι ελεύθεροι χώροι διαρκώς συρρικνώνονται, ενώ ανθίζει πάνω τους μόνο η ασύδοτη κερδοσκοπία. Ακόμη και αυτό το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, που πριν από 15 χρόνια είχε θέσει κάποια ελάχιστα όρια προστασίας τους, απειλείται πλέον με ολοκληρωτική ανατροπή.

Παρ' όλα αυτά υπάρχει ακόμη ελπίδα. Προέρχεται από τους μόνους που μπορούν να αντιστρέψουν αυτό το νοσηρό κλίμα και να ανατρέψουν αυτήν την εγκληματική πολιτική, που είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι της πρωτεύουσας. Είναι οι αγωνιστικοί δημοτικοί συνδυασμοί, οι συντονιστικές επιτροπές και τα τοπικά κινήματα που ξεσηκώνονται, που συμπηγνύουν μέτωπα πάλης τα οποία απαιτούν: Ούτε μία σπιθαμή ελεύθερου χώρου να μην παραδοθεί στην τσιμεντοποίηση - κάθε τετραγωνικό τους μέτρο να μετατραπεί σε ανάσα ζωής για το Λεκανοπέδιο!

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Αθώα η «Μπουμπού» κατόπιν εορτής

ΑΘΩΑ, τελικά, η συμπαθής «Μπουμπού», που δεν είχε η δύστυχη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια και πήγε τσάμπα! Πλην όμως, η εν λόγω υπόθεση, αν και δε συνέβαλε στην ανίχνευση της ασθένειας, αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία εφαρμογής του αντιτρομοκρατικού νόμου.

Στην ίδια λογική δεν είναι, άλλωστε; Πρώτα εντοπίζεται ο ύποπτος, μετά εκτελείται και στη συνέχεια εξετάζουμε τις λεπτομέρειες.

ΔΗΛΑΔΗ, τώρα στη Νέα Δημοκρατία, αν φωνάξεις τους τομεάρχες και τους αναπληρωτές «κύριε υπουργέ» και «κύριε υφυπουργέ», γυρνάνε; Γιατί κάτι τέτοια ακούγονται...

Και δε θα μας έκανε και καμιά εντύπωση, αν αληθεύουν, μια και ο «εξομοιωτής κυβέρνησης» τούς έχει συνεπάρει για τα καλά τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πόσο δε μάλλον τώρα, που ήρθαν και τα νέα γκάλοπ και τους θέλουν να έχουν μαζί τους την «παράσταση νίκης», την «πρόθεση ψήφου» και όλους τους σχετικούς στατιστικούς όρους. Αποκτά περισσότερη αληθοφάνεια η ιστορία με κάτι τέτοια.

Οσο για τους χαμένους της υπόθεσης «σκιώδεις υπουργοί»: Κουράγιο μεν, αλλά μέχρι τις επόμενες εκλογές θα το ξαναπαίξετε το παιγνίδι και μπορεί να είστε πιο τυχεροί.

Οσο για τον άμοιρο Ελληνα ψηφοφόρο, προφανώς δεν τον χρειάζονται σ' αυτήν την υπόθεση και θα τον καλέσουν, όποτε τούς είναι απαραίτητος.

Ε, ΔΕ ΜΑΣ παραξενεύει και πολύ η επαναφορά στην επικαιρότητα του «κόλπου» της οικοπεδοποίησης, μέσω της οικοδόμησης εκκλησιών. Ενα ακόμα προνόμιο της Εκκλησίας στην Ελλάδα είναι.

Ως γνωστόν, οι σχέσεις της Εκκλησίας με τη γη είναι εδώ και πολλά - πολλά χρόνια ισχυρές (μοναστηριακή περιουσία κλπ.)... Μάλλον, ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας που είχαμε ποτέ είναι, οπότε έχει τους τρόπους να μοιράζει οικόπεδα.

Εμείς δε λυπούμαστε

«Είναι κρίμα και άδικο να υπονομεύεται το "Μετρό" από λεπτομέρειες»!!! Και οι «λεπτομέρειες», κατά τη γνώμη συντάκτη των χτεσινών «Νέων», είναι οι εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων στο Μετρό. Σχέσεις που παραπέμπουν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Λυπάται ο αρθρογράφος, γιατί ένα τόσο μεγάλο έργο πλήττεται από τον «ιό» των απεργιών. Και κάνει πως δεν καταλαβαίνει πως άλλο πράγμα είναι το όποιο «μεγάλο έργο» για τις πολυεθνικές, που εισπράττουν μόνο κέρδη κι άλλο για τους επιβάτες που χρυσοπληρώνουν και τους εργαζόμενους που δουλεύουν σ' ένα σύγχρονο γκέτο.

Ενα «μεγάλο έργο», πρώτα και κύρια, στυγνής εκμετάλλευσης επιβατών και εργαζομένων ήταν το Μετρό, από την πρώτη στιγμή -όταν τα «πανωπροίκια» διαδέχονταν το ένα τ' άλλο - και εξακολουθεί να είναι και σήμερα. Και οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δε λυπούμαστε που ο απεργιακός «ιός» χτύπησε κι εκεί. Μάλλον άργησε. Κάθε βιτρίνα αργά ή γρήγορα αποκαλύπτει και τι κρύβει από πίσω της. Προς λύπη του κάθε Λαλιώτη...

Αμνηστεύεται ο Πινοτσέτ

Associated Press

Τις έντονες αντιδράσεις του λαού της Χιλής προκάλεσε η πρόσφατη απόφαση του Εφετείου του Σαντιάγκο, σύμφωνα με την οποία ο διαβόητος δικτάτορας, Αουγκούστο Πινοτσέτ, απαλλάσσεται από τις εναντίον του κατηγορίες, με το αιτιολογικό της «ανεπανόρθωτης εγκεφαλικής βλάβης», η οποία -κατά τους Χιλιανούς δικαστές - δεν του επιτρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του από το εδώλιο του κατηγορουμένου. Στο Σαντιάγκο και άλλες μεγάλες πόλεις διοργανώθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις (φωτό), ορισμένες εκ των οποίων, μάλιστα, κατέληξαν σε συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις.

Εμείς, απλώς να θυμίσουμε, ότι ο Πινοτσέτ ήταν ο αρχηγός της στρατιωτικής χούντας, που επέβαλε το αμερικανόπνευστο πραξικόπημα στη Χιλή, το Σεπτέμβρη του 1973, ανατρέποντας τον εκλεγμένο Πρόεδρο της χώρας, Σαλβαντόρ Αλιέντε και την αριστερή κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας. Τόσο στις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος, όσο και στη διάρκεια της υπερδεκαετούς παραμονής της στην εξουσία, δεκάδες χιλιάδες Χιλιανοί δημοκράτες και αγωνιστές, αλλά και πολίτες άλλων χωρών, δολοφονήθηκαν και βασανίστηκαν, ενώ αρκετοί αγνοούνται, ακόμη και σήμερα.

Οπως βλέπετε, οι διαφορές με την περίπτωση Σλ. Μιλόσεβιτς είναι περισσότερο κι από εξόφθαλμες...

Οπως τους συμφέρει

Και για να καταλάβετε ακόμη περισσότερο, πώς κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις το διεθνές και όποιο άλλο δίκαιο, σας θυμίζουμε τι έχει συμβεί με τον αιμοσταγή δικτάτορα της Χιλής τα τελευταία χρόνια.

Ο Πινοτσέτ κρατήθηκε για αρκετό χρονικό διάστημα στη Μ. Βρετανία - όπου είχε πάει για λόγους υγείας - μέχρι να αποφασίσουν τα βρετανικά δικαστήρια αν θα τον εκδώσουν ή όχι στην ισπανική Δικαιοσύνη, προκειμένου να δικαστεί για απαγωγές και δολοφονίες Ισπανών πολιτών στον καιρό της παντοκρατορίας του. Τελικά, ο Τζακ Στρο, τότε Βρετανός υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης του Τ. Μπλερ, αρνήθηκε την έκδοση του Πινοτσέτ στην Ισπανία, επικαλούμενος την εθνική κυριαρχία της Χιλής και, επομένως, το δικαίωμα της ίδιας της χώρας, να δικάσει τον δικτάτορα.

Στην περίπτωση του Σλ. Μιλόσεβιτς, βέβαια, μόνο την εθνική κυριαρχία της Γιουγκοσλαβίας δε σκέφθηκαν οι Μπους, Μπλερ και οι υπόλοιποι της παρέας τους. Είπαμε, ο ένας ήταν «παιδί» των Αμερικανών, ο άλλος τόλμησε να τους σηκώσει κεφάλι...

Ομορφότερος έγινε από προχτές τα μεσάνυχτα ο «Ριζοσπάστης», καθώς δύο πανέμορφα κοριτσάκια ήρθαν στον κοσμο και προστέθηκαν στον θηλυκό «πληθυσμό» της εφημερίδας. Ευτυχισμένος πατέρας ο σύντροφος Γιώργος Πετρόπουλος, ο οποίος - σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ - βγαίνοντας απο την αίθουσα των θερμοκοιτίδων πρόλαβε μόνο να πεί «τις είδα, τις είδα..!» κι ...έτρεξε προς τις τουαλέτες.

Με τις καλύτερες ευχές όλων μας.

Φτάνει πια

Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτης, νόμισε ότι ξεμπέρδεψε με το απεργιακό μέτωπο των εργαζομένων, που άρχισε να αναπτύσσεται και να φουντώνει ανοιξιάτικα, όταν έγινε γνωστή η νέα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων που περιλάμβανε το «μάξι Aσφαλιστικό». Πίστεψε ότι με τον ελιγμό της απόσυρσης των αντιλαϊκών μέτρων του, που εξαναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση μετά τη μαζική λαϊκή αντίδραση την οποία προκάλεσαν τα μέτρα για τo Aσφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό, την προσωπική του δήλωση για «λάθος» χειρισμό και την υπόσχεσή του για «ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο» από... μηδενική βάση, θα αφαιρέσει από τους εργαζόμενους κάθε επιχείρημα για συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων. Τη δημόσια με αυτή τη μορφή υπαναχώρηση της κυβέρνησης στο θέμα του κοινωνικοασφαλιστικού συνόδευε η υπόδειξη του πρωθυπουργού στις «πρασινογάλαζες» ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, «και τώρα, τα κεφάλια μέσα», ήτοι σταματήστε τις απεργίες και... «θα τα βρούμε». Μήνυμα στο οποίο έσπευσαν να ανταποκριθούν οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, προαναγγέλλοντας υποστολή της σημαίας του αγώνα μέχρι το Σεπτέμβρη οπότε θα αρχίσει ο «κοινωνικός διάλογος».

Τις ελπίδες του πρωθυπουργού για ύφεση των απεργιακών κινητοποιήσεων - που ενισχύθηκαν και από την εκτίμηση των καρεκλοκένταυρων της εξουσίας ότι οι καλοκαιρινοί μήνες είναι για τα μπάνια του λαού και όχι για απεργίες - διέψευσαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Με τη στάση τους, οι εργαζόμενοι φρόντισαν να στείλουν στην κυβέρνηση (αλλά και σε όλους εκείνους που βάζουν πλάτες στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική) το δικό τους μήνυμα, που συνοψίζεται σε δυο λέξεις. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Ετσι, αντί για ύφεση των απεργιακών και άλλων λαϊκών κινητοποιήσεων, που προσδοκούσε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, το απεργιακό θερμόμετρο ανεβαίνει. Με αποφάσεις των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων σε διάφορους χώρους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, το απεργιακό κίνημα φουντώνει. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Τις κινητοποιήσεις στο χώρο της δημόσιας Υγείας- Πρόνοιας (πολυήμερες απεργίες γιατρών, διοικητικού προσωπικού ασφαλιστικών ταμείων κλπ.), που βρίσκονται σε εξέλιξη. Το αγωνιστικό κλίμα που επικρατεί στον κλάδο των Μεταφορών-Επικοινωνιών με τις απεργιακές κινητοποιήσεις ή στάσεις εργασίας των εργαζομένων στο μετρό, στους ΗΣΑΠ, στην «Ολυμπιακή Αεροπορία» (απαγορεύτηκε), στα Ελληνικά Ταχυδρομεία κλπ. Τις αποφάσεις της ΠΟΕ-ΔΟΥ για 10ήμερη απεργία των εργαζομένων στο υπουργείο Οικονομικών (εφοριακοί, κλπ.). Την εξαγγελία απεργιακής κινητοποίησης των εργαζομένων στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Τις στάσεις εργασίας ή και απεργιακές κινητοποιήσεις που καταγράφονται καθημερινά στον ιδιωτικό τομέα, όπως οι οικοδόμοι, κλπ.

Αν ο πρωθυπουργός νόμισε πως θα αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, με τη δήλωσή του για «λάθος» στο χειρισμό του κοινωνικοασφαλιστικού, έκανε λάθος γιατί υπολόγισε χωρίς τον ξενοδόχο. Η πολύχρονη και πολύμορφη λιτότητα, που εφαρμόζεται από τις αρχές της δεκαετίες του '90, οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δίδαξαν και συνεχίζουν να διδάσκουν τους εργαζόμενους ότι δεν πρόκειται για «λάθος» πολιτική αλλά για συνειδητή επιλογή των κυβερνώντων (είτε είναι το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ με τα κάθε είδους δεκανίκια τους) να εφαρμόσουν τα συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές που υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Κάθε μέρα που περνά, όλο και πιο πολλοί εργαζόμενοι συνειδητοποιούν πως η ανατροπή αυτής της πολιτικής των μονοπωλίων θα έρθει μέσα από τους λαϊκούς αγώνες και την ενίσχυση του λαϊκού μετώπου, που θα αντιπαρατεθεί αποφασιστικά και δυναμικά απέναντι στην «ιερά συμμαχία» κυβέρνησης και κεφαλαιοκρατών. Το βεβαιώνει και η πρώτη νίκη των εργαζομένων στο μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης, διαψεύδοντας όλους εκείνους που πιπιλούσαν την καραμέλα περί «αναποτελεσματικότητας» των αγώνων.

Τρέλα...

Αλλος έχει

το όνομα,

κι άλλος έχει

τη χάρη

και κινδυνεύεις

πιο πολύ

όχι σαν τρως

μοσχάρι,

μα σαν «μασάς»

τα χίλια «θα»

του κάθε