Η ΔΕΗ διατηρεί πάνω από 30 κατηγορίες τιμολογίων. Κάποια είναι χαμηλότερα και άλλα υψηλότερα, με μοναδικό σκοπό να βγαίνει στο μέσο όρο το κέρδος που θεωρεί συμφέρον της.
Ηρθε η αυστριακή «Verbund» και «χτυπά» τα υψηλότερα τιμολόγια, προσφέροντας εκπτώσεις, αφού δεν έχει «χασούρα» από τα χαμηλότερα.
Εκεί έγινε ο «χαμός». Βγήκε η ΔΕΗ και κατηγόρησε την τακτική της ανταγωνίστριας εταιρείας. Τώρα, σύμφωνα με πληροφορίες, προτείνει τη σύσταση ειδικού ταμείου στο οποίο οι προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας θα καταβάλουν ένα αναλογικό ποσό για τις λεγόμενες Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ). Κάτι που θα ακύρωνε - λένε οι πληροφορίες - και τη δυνατότητα της αυστριακής εταιρείας για εκπτώσεις.
Ωστόσο, η «Verbund» έχει δηλώσει ότι χρεώνει και τις ΥΚΩ στα τιμολόγιά της. Αν και δεν είναι δεδομένο ότι τις ...καταβάλλει, καθώς έχει προσφύγει δικαστικά για το ζήτημα.
Τι μένει στο τέλος; Οι πληροφορίες που θέλουν τη ΔΕΗ να ζητά τη συρρίκνωση του αριθμού των τιμολογίων της από τη μία και την κάλυψη κάθε είδους υπηρεσίας που μπορεί να θεωρηθεί ως «κοινωνική» από το κράτος.
Ποιος θα πληρώσει τελικά τα κέρδη που αξιώνουν τόσο η ΔΕΗ όσο και οι ανταγωνιστές της; Μα τα λαϊκά νοικοκυριά. Μόνο που για να γίνει αυτό θα πρέπει τα τιμολόγια να εκτιναχθούν. Από το 2011 ο λογαριασμός του ηλεκτρικού θα αποτελέσει έναν ακόμη μεγάλο βραχνά για τις οικογένειες των εργαζομένων.
«Να φύγει το ταχύτερο δυνατό αυτή η κυβέρνηση. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η σημερινή Βουλή, ούτε το σημερινό σκηνικό μπορούν να ανταποκριθούν σε βαθιές ανάγκες της χώρας (...) Ζούμε μία από εκείνες τις εποχές όπου το πολιτικό σύστημα έχει τελειώσει. Φαντάσματα». Αυτά ανέφερε την Κυριακή στη «Real News» ο Αλ. Αλαβάνος, τα ίδια που έλεγε πριν δύο χρόνια όταν διαπίστωνε το τέλος του συστήματος, την κατάρρευσή του, κ.ο.κ. Συνεπώς δε θα είναι αυτή η πρώτη φορά που θα διαψευστεί. Οχι ότι αυτό έχει σημασία για τους οπορτουνιστές. Σημασία έχει πώς θα συνδράμουν, απ' όποια θέση και με την όποια δύναμη και απήχηση διαθέτουν, στον αποπροσανατολισμό του λαού. Και μάλιστα τη στιγμή που είναι τεράστια η ανάγκη να αντιληφθεί ο λαός ότι απέναντί του έχει το ισχυρό μέτωπο της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων, κι όχι ένα πολιτικό σύστημα που παραπαίει, στο οποίο πρέπει να αντιτάξει το δικό του ισχυρό μέτωπο. Το πολιτικό σύστημα δεν έχει τελειώσει φυσικά, ούτε είναι ανίκανο να ανταποκριθεί στις ανάγκες, όχι της χώρας, αλλά της τάξης που εξουσιάζει, της οποίας οι ανάγκες δεν ταυτίζονται πουθενά με τις ανάγκες του λαού. Και ποια καλύτερη απόδειξη απ' την επίθεση που εξαπολύει στο σύνολο των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων... Και η διέξοδος για το λαό δε θα βρεθεί αν φύγει αυτή η κυβέρνηση και έρθει μια άλλη. Θα ανοιχτεί όταν με την πάλη του θέσει στην ημερήσια διάταξη την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την οικοδόμηση της δικής του, λαϊκής εξουσίας.
Αυτή, όμως, είναι μια προοπτική που οι οπορτουνιστές δουλεύουν για να την απομακρύνουν. Ανεξάρτητα απ' το «στασίδι» που έχει πιάσει καθένας απ' αυτούς, «ψάλτες» του συστήματος ήταν και παραμένουν.
«Επρεπε να περάσουν τέσσερις μήνες για να κατανοήσουν στην κυβέρνηση ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι αγορές αντιμετωπίζουν τη χώρα μας ως πειραματόζωο. Ελπίζουμε να μη χρειαστούν άλλοι τόσοι μήνες για να κατανοήσουν ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος απ' αυτόν της εξόντωσης της ελληνικής κοινωνίας. Ο δρόμος αυτός (...) είναι της κοινής δράσης και της αλληλεγγύης των εργαζομένων της Ευρώπης, των λαών της Ευρώπης απέναντι στις άγριες κερδοσκοπικές διαθέσεις των αγορών», δήλωσε χτες ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, επιμένοντας σε μια «γραμμή» εξωραϊσμού της εικόνας και της πολιτικής της κυβέρνησης, που παλεύει επίσης ενάντια στις αγορές όπως διατείνονται ο πρωθυπουργός, τα στελέχη της, αλλά και ο ...πρόεδρος της ΓΣΕΕ!
Μια «γραμμή», σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση δε γνώριζε, ούτε, πολύ περισσότερο, έχει συνομολογήσει σε ευρωενωσιακό επίπεδο τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που επιτάσσουν οι «αγορές», αλλά μόλις τώρα αντιλήφθηκε ότι η χώρα γίνεται «πειραματόζωο». Μια «γραμμή», σύμφωνα με την οποία είναι θέμα χρόνου να αντιληφθεί η κυβέρνηση την ύπαρξη εναλλακτικού δρόμου. Το «ζήτημα», κατά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι να γίνει αυτό προ της συμπλήρωσης ...τετραμήνου! Εντός του επόμενου τετραμήνου, δηλαδή, να αποφασίσει η κυβέρνηση να ηγηθεί της «κοινής δράσης» των λαών της Ευρώπης απέναντι στις «άγριες κερδοσκοπικές διαθέσεις των αγορών».
Η κυβέρνηση, όμως, κανένα πρόβλημα αντίληψης δεν έχει. Ούτε ταλαντεύεται. Ούτε ψάχνει το «φως το αληθινόν». Συνειδητά εφαρμόζει μια προ πολλού αποφασισμένη πολιτική, προς όφελος της τάξης που συνειδητά εκπροσωπεί σε πολιτικό επίπεδο. Πρόβλημα αντίληψης έχει μάλλον η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αν θεωρεί ότι με κάτι τέτοια μπορεί να αποπροσανατολίζει το λαό.
Τέτοια γενναιοδωρία και τόσο αλτρουισμό καιρό είχαμε να δούμε στο παγκόσμιο στερέωμα. Μόνο ο Μεντβέντεφ ήταν κάπως διστακτικός, αλλά συνέστησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή την Παγκόσμια Τράπεζα.
Απαντες στο πλάι μας και με μόνο γνώμονα το καλό και την ευημερία μας. Δε σας φαίνεται κάπως ...ύποπτο αυτό;
Προφανώς, μας θυμίζουν τις ελληνικές τράπεζες που στις διαφημίσεις τους παρουσιάζονται σχεδόν ως φιλόπτωχα ιδρύματα, που σκοπό τους έχουν να φέρουν το χαμόγελο στα χείλη μας.
Εχετε δει στις διαφημίσεις αυτές κανέναν να πτωχεύει; Εχετε δει μήπως δικαστικούς επιμελητές και πλειστηριασμούς; Ποτέ! Ομως, υπάρχουν στο ...τέλος και όλοι το γνωρίζουμε.
Ε, κάπως έτσι είναι κι εδώ τα πράγματα. Μόνο που η κυβέρνηση φέρεται ως ο υποψήφιος δανειολήπτης, ενώ ο πραγματικός οφειλέτης θα είναι ο Ελληνας εργαζόμενος. Αυτός, που ...ούτως ή άλλως πληρώνει ήδη τα σπασμένα.
Πλειστηριασμοί χωρών (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) δεν υπάρχουν επισήμως. Υπάρχουν όμως (τα ...εναπομείναντα) εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, και αυτά θέλουν να «κατασχέσουν» οι υποψήφιοι δανειστές μας.
ΠΑΝΤΩΣ, ΟΙ «προσπάθειες» του Γιώργου Παπανδρέου φαίνεται πως «συγκίνησαν» πολύ τον Αντώνη Σαμαρά, που θέλει πάλι να συναντηθούν για να δουν το θέμα της οικονομίας στη βάση της «εθνικής συνεννόησης» και της «εθνικής υπευθυνότητας».
Είμαστε απολύτως βέβαιοι πως δε θα δυσκολευτούν καθόλου να συνεννοηθούν. Οταν συμφωνείς στους πολιτικούς στόχους, όλα τα άλλα ...βρίσκονται.
Και κυρίως ...πλασάρονται καλύτερα στον κοσμάκη, γιατί αυτός ακριβώς είναι ο κύριος στόχος τους.
Το λέμε και το γράφουμε συνέχεια αλλά, πραγματικά, κάθε φορά, επιβεβαιώνουν ότι η ταξική υποταγή είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο. Ο λόγος για τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που υπονομεύουν με κάθε τρόπο τους αγώνες των εργαζομένων, χωρίς κανένα πρόσχημα.
Ετσι, με χτεσινή της ανακοίνωση, η διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες (ΠΟΕ - ΔΟΥ) ανακοινώνει την αναστολή της (προγραμματισμένης για σήμερα) απεργιακής κινητοποίησης επειδή - όπως εκτιμά - «κάτω από τη σημερινή δραματική οικονομική κατάσταση της χώρας, δεν υπάρχουν περιθώρια για απεργιακές κινητοποιήσεις». Ετσι «απλά» καλούν τους εργαζόμενους να ... συστρατευτούν με τις εντολές και την κινδυνολογία του κεφαλαίου και των κομμάτων του, να σκύψουν το κεφάλι και να κάνουν όσες και όποιες θυσίες χρειάζεται η πλουτοκρατία. Θέλουν να δώσουν την ίδια γραμμή και κατεύθυνση και σε άλλα τμήματα εργαζομένων. Είναι επικίνδυνοι και αυτοί και η γραμμή τους στο εργατικό κίνημα.
Οι εργάτες δεν πρέπει να αφήσουν κανένα περιθώριο στους «εταίρους» του κεφαλαίου να χύνουν το δηλητήριο της κοινωνικής συναίνεσης. Το σύνθημα καμιά θυσία για την πλουτοκρατία πρέπει να στεριώσει σε ακόμα περισσότερες συνειδήσεις εργατών, να ηττηθεί η λογική της «κοινωνικής συνεργασίας», να πτωχεύσει ο «πατριωτισμός» που θέλει τους εργάτες να σέρνονται πίσω από τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και να ζουν όλο και χειρότερα όταν μπορούν να ζουν όλο και καλύτερα.
«Απόκληρους» έκανε 168.500 μικρούς παραγωγούς η κυβέρνηση με την απόφασή της να κόψει τις επιδοτήσεις σε όσους παίρνουν επιδότηση κάτω από 200 ευρώ το χρόνο. Η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις αντιαγροτικές εντολές της νέας ΚΑΠ και των μονοπωλίων, δείχνει ότι έχει ξεγραμμένους τους μικρούς και φτωχούς αγρότες και τους εξωθεί μια ώρα αρχύτερα στην εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής και στο ξεκλήρισμα. Δείχνει, επίσης, ότι επιδιώκει με βίαιο τρόπο την εκδίωξη των μικρών παραγωγών και τη συγκέντρωση της γης και των επιδοτήσεων στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών. Η φτωχή και μικρή αγροτιά όχι μόνο δε βλέπει καμία αύξηση στις πενιχρές επιδοτήσεις, αλλά της αφαιρούν με το έτσι θέλω και τα ελάχιστα ψίχουλα που δίνουν. Και όπως φαίνεται, το κακό θα συνεχιστεί με ακόμα χειρότερα μέτρα σε βάρος της φτωχής και μικρής αγροτιάς, που θα γίνουν πράξη με την αναθεώρηση της ΚΑΠ του 2013. Οι φτωχοί και μικροί αγρότες καλούνται να εντείνουν τον αγώνα τους ενάντια στην ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική και να παλέψουν σε κοινό μέτωπο μαζί με την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης φιλολαϊκής - φιλοαγροτικής πολιτικής. Γιατί αλλιώς το μέλλον τους είναι μετά βεβαιότητας η φτώχεια και το ξεκλήρισμα.