Εκδήλωση με θέμα το Ασφαλιστικό διοργανώνει το ΙΟΒΕ, το γνωστό ίδρυμα των βιομηχάνων. Και όπως αναγράφεται στην ανακοίνωση, ένας από τους ομιλητές θα είναι ο Αναστάσιος Γιαννίτσης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως σχετικά αναφέρεται. Δε γνωρίζουμε γιατί ο κύριος καθηγητής ξεχνά και την άλλη του ιδιότητα, αυτήν του πρώην υπουργού Εργασίας στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Εμείς, πάντως, δεν την ξεχνάμε. Και προπαντός δεν ξεχνάμε το περίφημο πακέτο του, που με την ομόθυμη στήριξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 2001, επιχείρησε να ισοπεδώσει τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Οπως δεν ξεχνούν τα εκατομμύρια των εργαζομένων...
Επιστροφή στον «τόπο του εγκλήματος»; Οπως και να έχει, το γεγονός ότι το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Εργασίας «επιστρατεύεται» από το ίδρυμα των βιομηχάνων, τίποτα καλό δεν προμηνύει για τους εργαζόμενους και την Κοινωνική Ασφάλιση.
Είναι γνωστή εδώ και χρόνια η «επιχείρηση» χειραγώγησης του αναπηρικού κινήματος και σύμπλευσης, με την αντιαναπηρική πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού, που έχει στήσει η λεγόμενη Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑΕΑ).
Τώρα, όμως, η ηγεσία της ΕΣΑΕΑ αποφάσισε να μετατρέψει τη Συνοσμοσπονδία κυριολεκτικά σε επιχείρηση, που θα κερδίζει απ' τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους, ακόμα και τους φίλους των αναπήρων! Σε συνέντευξη Τύπου, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, η ΕΣΑΕΑ ανακοίνωσε χτες τη σύναψη συμφωνίας με εταιρία κινητής τηλεφωνίας που θα προσφέρει «προνομιακό πρόγραμμα» στα μέλη της ΕΣΑΕΑ, τους συγγενείς και φίλους τους, με εκπτώσεις 2% στις αστικές κλήσεις και 6% στις διεθνείς και υπεραστικές κλήσεις και τις κλήσεις προς κινητά τηλέφωνα. Το σημείο - κλειδί, βέβαια, στη συμφωνία βρίσκεται στο ότι απ' το συνολικό τζίρο, ένα ποσοστό 6 - 9% θα εκχωρείται από τους χρήστες των υπηρεσιών στην ΕΣΑΕΑ. `Η, όπως είπε στη συνέντευξη ο πρόεδρος της εταιρίας κινητής τηλεφωνίας: «Η ΕΣΑΕΑ θα λαμβάνει την "προμήθεια" του κάθε πελάτη»!
Με άλλα λόγια, όπως ειπώθηκε στη συνέντευξη, αν ο συνολικός τζίρος είναι μηνιαίως 500.000 ευρώ η ΕΣΑΕΑ θα καρπώνεται προμήθεια 45.000 ευρώ! Και αυτά, στην περίπτωση που υπάρξουν 20.000 πελάτες. Διότι οι εκτιμήσεις της εταιρίας - με δεδομένο ότι η ΕΣΑΕΑ αριθμεί 150.000 μέλη - είναι πολύ μεγαλύτερες. Τα χρήματα βέβαια θα ...πάνε σε καλά χέρια. Το πιστοποιεί αυτό και ο διαχειριστικός έλεγχος του υπουργείου Οικονομικών στα οικονομικά της ΕΣΑΕΑ για την περίοδο 1989 - 1999, όπου αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι κάποιοι απ' την ηγεσία της ΕΣΑΕΑ «διαβιούν και συμπεριφέρονται ως Σαουδάραβες πρίγκιπες»!
Παράς με ουρά, δηλαδή, για τους χρυσοπληρωμένους συνδικαλιστές της ΕΣΑΕΑ, για να συνεχίσουν να υποκλίνονται στην πολιτική που οδηγεί τη συντριπτική πλειοψηφία των αναπήρων στην ανέχεια και την εξαθλίωση.
Οχι, βέβαια, ότι μπορούν να απαντήσουν στο πιο πάνω ερώτημα, μια και καμιά σχέση δεν είχε με τον προβληματισμό τους. Το κρίσιμο και στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα της ενημέρωσης (όπως και τα δικαιώματα των εργαζομένων στα ΜΜΕ) ούτε για μια στιγμή δε βρέθηκαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Δεν έχετε πάντως παράπονο. Βγήκαν στο προσκήνιο ...τεράστιες ευαισθησίες που κρύβονταν τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη Νέα Δημοκρατία. Τεράστια άγχη για το μέλλον της αγοράς, ιδιαίτερα αυτής των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Φοβερή αγωνία για το ποιοι θα είναι οι αποδέκτες των δημόσιων έργων και, βέβαια, πώς θα «τσεπώνουν» τα έργα και όσα αυτά συνεπάγονται...
Αν γινόταν το ένα δέκατο της προαναφερόμενης συζήτησης για προβλήματα, όπως το ύψος των μισθών και των συντάξεων, η ανεργία, η ακρίβεια, η Υγεία και τόσα άλλα, θα υπήρχε άλλη κατάσταση σήμερα. Φαίνεται αυτά ...δεν ενδιαφέρουν...
Προφανώς εμείς επί τόσα χρόνια ζούσαμε σε άλλη χώρα και ούτε πρωτοσέλιδα διαβάζαμε, ούτε τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων βλέπαμε και, πολύ περισσότερο, δε μαθαίναμε για συμβάσεις ανάθεσης έργων και για κάθε λογής «εξυπηρετήσεις» που γίνονταν.
Ετσι όπως μας τα λέει τώρα το ΠΑΣΟΚ είναι να ...απορεί κανείς πώς άντεξε τα τελευταία 8 χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, με τέτοιες φοβερές πιέσεις και τόση έλλειψη στήριξης στο λεγόμενο επίπεδο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.
Αντίθετα, η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας αποθρασύνθηκε από τη στάση των «Ευρωπαίων» ηγετών, οι οποίοι αδιαφόρησαν επιδεικτικά για τις τουρκικές «βλέψεις» στο Αιγαίο. Αποτέλεσμα; Μέσα σε ένα μήνα οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου ήταν καθημερινές, ενώ υποδαυλίζεται τακτικά η θεωρία των «γκρίζων ζωνών», κυρίως με τις παραβιάσεις στα Ιμια και σ' άλλες βραχονησίδες.
Η ευθύνη όμως βαραίνει πλέον την κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία προσχωρώντας στη «γραμμή του Ελσίνκι» της κυβέρνησης Σημίτη, στην πραγματικότητα αναγνωρίζει «διμερείς διαφορές» και «ζωτικά συμφέροντα» στο Αιγαίο. Η τακτική που έχει διαμορφώσει είναι αυτή της στρουθοκαμήλου, που μόνο εμπλοκή της χώρας σε ανεπιθύμητες περιπέτειες εγγυάται...
Στις πλάτες των εργαζομένων και του δημόσιου χρήματος φτιάχνουν περιουσίες οι διάφοροι εργολάβοι. Εχουν στήσει την κομπίνα καλά. Π.χ., απασχολούν σε διάφορες δουλιές τους εργαζόμενους που έχουν προσλάβει για μια συγκεκριμένη εργολαβία. Και, φυσικά, ενώ οι εργάτες πληρώνονται για μια δουλιά, αυτοί τα «παίρνουν» από πολλές μεριές.
Μια τέτοια περίπτωση αποκαλύπτουν οι εργαζόμενοι του ΑΠΘ, οι οποίοι κατηγορούν τον εργολάβο Κ. Σαμουηλίδη για παραβίαση της Σύμβασης που έχει υπογράψει με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Οπως προκύπτει από τη συζήτηση της σχετικής εργατικής διαφοράς που έγινε στις 13 του Γενάρη, ο εργολάβος παραβιάζει τη σύμβαση ως προς τους όρους απασχόλησης αλλά και ως προς τους χώρους εργασίας. Συγκεκριμένα, ενώ από τη σύμβαση με το ΑΠΘ προβλέπεται 8ωρη απασχόληση, πολλοί εργαζόμενοι υπογράφουν συμβάσεις 5ωρης απασχόλησης. Επίσης, εργαζόμενοι που απασχολούνται στο ΑΠΘ, εν ώρα εργασίας μετακινούνται για δουλιά σε άλλους χώρους εκτός ΑΠΘ, π.χ., λιμάνι και αλλού.
Και γεννάται το ερώτημα: Η Πρυτανεία του ΑΠΘ γνωρίζει τις καταγγελίες; Αν ναι τι πράττει για να σταματήσει να κάνει «τζάμπα μάγκα» στις πλάτες του δημοσίου και των εργαζομένων τον όποιο εργολάβο; Αν όχι, τι προτίθεται να κάνει τώρα που το έμαθε; Θα καταγγείλει τη σύμβαση;
Το νέο σύστημα εφημεριών στα νοσοκομεία της Αττικής όχι μόνο δεν εξάλειψε τα ράντζα αλλά έβαλε σε μπελάδες και άλλα νοσοκομεία εκτός από εκείνα που είχαν τις μεγάλες σειρές και τα προβλήματα. Ετσι, για πρώτη φορά εμφανίστηκαν ράντζα στο «Σισμανόγλειο», ενώ μεγάλο βάρος μετακυλήθηκε σε μικρά νοσοκομεία, όπως το «Αγία Ολγα», που στην κυριολεξία αναστέναξε.
Και αντί η κυβέρνηση να πάρει ουσιαστικά μέτρα, όπως η ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), ανακατεύει και πάλι τα νοσοκομεία που θα συνεφημερεύουν. Ετσι, για παράδειγμα, θα βάλει το «Ιπποκράτειο» να συνεφημερεύσει με τον «Ευαγγελισμό», αντί για τον «Ερυθρό Σταυρό», όπως ήταν μέχρι τώρα.
Ετσι, λοιπόν, μετά την ανακύκλωση της αθλιότητας των ράντζων τώρα φαίνεται ότι επιχειρείται και αναδιάταξη της αθλιότητας της μέχρι σήμερα αθλιότητας των ράντζων...
Μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις, λέει μια παλιά λαϊκή παροιμία. Τη θυμηθήκαμε, καθώς διαβάζαμε ότι στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που πραγματοποίησε το κόμμα του κατοχικού πρωθυπουργού του Ιράκ, Ιγιάντ Αλάουι, μπροστά στις εκλογές, εκπρόσωποι του κομματικού του συνδυασμού μοίρασαν στους Αραβες δημοσιογράφους από ένα μικρό φάκελο στον καθένα. Οταν οι τελευταίοι άνοιξαν τους φακέλους, αντίκρισαν με έκπληξη ότι περιείχαν από ένα χαρτονόμισμα των 100 δολαρίων...
Το μαζικό θανατικό που έφερε μαζί του, έρχεται με ιδιαίτερα τραγικό τρόπο να υπενθυμίσει και πάλι, ότι το μεγάλο κεφάλαιο στο κυνήγι του κέρδους δε δίνει δεκάρα τσακιστή για την προστασία των εργαζομένων, για την ανθρώπινη ζωή.
Πλήρωσαν την ασύδοτη δράση του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Πλήρωσαν το γεγονός ότι οι εφοπλιστές έχουν το ελεύθερο από την πολιτεία να στέλνουν τα σαπάκια τους φορτωμένα με παλιοσίδερα στο Αιγαίο με 11 μποφόρ, αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες ζωές που κουβαλάνε μπροστά στα χρήματα που θα καρπωθούν από τις ασφάλειες. Κι αυτή την ανεξέλεγκτη δράση τους αξιώνουν και ζητούν θρασύτατα να έχουν το δικαίωμα να συνεχίσουν ελεύθεροι και ανενόχλητοι. Δε θέλουν ούτε καν την προσχηματική νομολογία που υπάρχει, για να συνεχίσουν να βουλιάζουν πλοία και να δολοφονούν ανθρώπους.
Ολα τούτα είναι εγκλήματα του μεγάλου κεφαλαίου και δεν αφήνουν στην εργατική τάξη περιθώρια για να τα αντιμετωπίσει με κλάματα και μνημόσυνα.