Οταν η πραγματικότητα δε συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Κι αυτό ισχύει για όλα. Πρόσφατα, γράφαμε για την αλλοίωση φωτογραφιών από πρωτοβουλίες του ΚΚΕ με διεθνή απήχηση. Σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις εκδηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε χώρες του εξωτερικού, αυτές προπαγανδίστηκαν με αφίσες όπου δέσποζαν φωτογραφίες του πανό που είχε αναρτήσει το ΚΚΕ στην Ακρόπολη, έλειπε όμως η υπογραφή «ΚΚΕ» και το σφυροδρέπανο. Σωστή καπηλεία, δηλαδή. Αυτή τη φορά θύμα του ΣΥΡΙΖΑίικου «φώτοσοπ» έπεσε γνωστό χαρακτικό του Τάσσου Αλεβίζου, που απεικονίζει διαδηλωτές με υψωμένες ελληνικές και κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανο. Στην ιστοσελίδα του Π. Λαφαζάνη, αναρτήθηκε η εικόνα, μόνο που απ' τις σημαίες που κρατούν οι διαδηλωτές έχουν εξαφανιστεί τα σφυροδρέπανα (βλέπε σε αντιπαραβολή την πρωτότυπη και τη δημοσιευμένη εικόνα)! Τους το 'παμε κι άλλη φορά, δεν είναι ό,τι καλύτερο να σουλατσάρουν με κλεμμένες ταυτότητες και διαβατήρια. Πόσο μάλλον όταν αυτά φωνάζουν από μακριά ότι είναι κλοπιμαία.
Θέλει την εργατική τάξη υποταγμένη
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τουλάχιστον προκλητική είναι η δήλωση που επέλεξε να κάνει ο Αλ. Τσίπρας ανήμερα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, ημέρας σύμβολο της πάλης της εργατικής τάξης όπου Γης για το δικαίωμά της να ζει με αξιοπρέπεια, για χειραφέτησή της, για να σπάσει τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης.
Αυτή τη μέρα με το βαρύ φορτίο επέλεξε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ για να δηλώσει: «Την οικονομία δε θα την αναστήσει ούτε η χρεοκοπημένη τραπεζοκρατία, ούτε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Θα την αναστήσει ο κόσμος της εργασίας με τους αγώνες του. Τον θέλουν στο περιθώριο υποταγμένο γιατί τον φοβούνται. Τον θέλουμε στην πρώτη γραμμή για να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα».
Δηλαδή, θέλει την εργατική τάξη βαστάζο της αστικής πολιτικής, «χτίστη» όχι της δικής της κοινωνίας, της απαλλαγμένης από τα παράσιτα που της ρουφάνε το αίμα, αλλά των νέων κερδών των κεφαλαιοκρατών. Κι όσο κι αν παίζει με τις λέξεις δεν μπορεί να κρύψει ότι κι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τους εργάτες υποταγμένους γιατί τους φοβάται. Φοβάται την ώρα που αυτοί θα συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, θέτοντάς την στην υπηρεσία της αποστολής τους. Αλλωστε για την ικανότητά του να χειραγωγεί το λαό πασχίζει να δίνει εξετάσεις καθημερινά στους αστούς. Η θέση των εργατών είναι πράγματι στην πρώτη γραμμή, όχι όμως για να ενισχύσουν τα θεμέλια του καπιταλισμού αλλά για να τα υποσκάψουν και να τον συντρίψουν, και στα ερείπιά του να αναστήσουν τη δική τους εξουσία.
Δε λένε κουβέντα για την ουσία
Σε κοινό «μέτωπο» οι παρατάξεις «Αυτόνομη Παρέμβαση», ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά εξέδωσαν ένα κείμενο το οποίο χαρακτήρισαν διακήρυξη για την 1η Μάη για πουν ότι: «Η διοίκηση του Εργατικού ΚΠ θεωρεί ότι δημιουργεί τεράστια προβλήματα στο εργατικό κίνημα της πόλης μας η αντιενωτική στάση του ΠΑΜΕ το οποίο για άλλη μια φορά στο όνομα της διαφορετικότητας και της υπεράσπισης της κομματικής γραμμής επέλεξε τον ξεχωριστό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς»! Και αναφέρουν ότι «επιβάλλεται να οικοδομήσουμε μία νέα ενότητα».
Πέρα από την ξεκάθαρη λαθροχειρία των παρατάξεων, καθώς προσπαθούν να αποκρύψουν ότι η παράταξη που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι πρώτη δύναμη στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, σε ολόκληρο το 4σέλιδο κείμενο που εξέδωσαν περιγράφουν την κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη χωρίς να αναφέρουν ποια είναι η αιτία. Δε λένε κουβέντα για την καπιταλιστική κρίση και ποια είναι η διέξοδος για τους εργαζόμενους. Αλλά τι θα περίμενε κανείς από δυνάμεις που βάζουν πλάτες για Συλλογικές Συμβάσεις με δραστικές μειώσεις μισθών, ενώ συμφωνούν με το ΣΕΒ ότι νομιμοποιείται να μη θέλει Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση και κλαδικές Συμβάσεις γιατί κινδυνεύουν οι επιχειρήσεις με αφανισμό; Επομένως τίθεται ξανά το ερώτημα: Ενότητα σε ποια βάση και με ποιο πλαίσιο.
Και για να τελειώνουμε. Θέλει πολύ θράσος οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού να κάνουν λόγο για ενότητα με τις ταξικές δυνάμεις. Να αξιώνουν να συμπορευτούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με τις παρατάξεις ΑΠ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ που το τελευταίο τους κατόρθωμα καταγράφεται π.χ. στην ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων όπου πλειοψηφούν. Ως δράση για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας αναφέρουν: «Θα υπάρξουν συναντήσεις με την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ, προκειμένου να διερευνηθεί η δυνατότητα κοινών παρεμβάσεων». Δηλαδή με τις εργοδοτικές ενώσεις που είναι απαίτησή τους η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!
Επικίνδυνη η ιδιωτικοποίηση του νερού
Η διαχείριση του νερού, που είναι όρος ζωής για το λαό και τα παιδιά του, οδηγείται στα χέρια επιχειρηματιών. Ετσι η Υγεία των εργατικών λαϊκών νοικοκυριών θα είναι πλέον υπόθεση των πολυεθνικών που θα διαχειρίζονται αυτόν το φυσικό πόρο με γνώμονα την κερδοφορία τους. Οι σχεδιασμοί ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς. Για παράδειγμα, πολλοί δήμοι του Λεκανοπεδίου της Αττικής παραδίδουν τα δίκτυά τους στην ΕΥΔΑΠ. Την ίδια στιγμή ο διαγωνισμός για την απόκτηση του 51% της Εταιρείας Υδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης βρίσκεται στο τελικό στάδιο, με μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους να έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους.
Η συνεχής κερδοφορία της ΕΥΔΑΠ (το 2011 είχε καθαρά κέρδη 26 εκατ. ευρώ, ενώ για το 2012 τα κέρδη αναμένεται να φτάσουν τα 36,5 εκατ. ευρώ) έχει προσελκύσει πολλούς επιχειρηματικούς ομίλους. Η ΕΥΔΑΠ στην περίπτωση που πουληθεί στους επιχειρηματικούς ομίλους γύρω στα 250 με 300 εκατ. ευρώ, όπως υπολογίζεται, αυτοί δε θα χρειαστεί καν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να την αγοράσουν, γιατί με βάση σχετική κοινοτική οδηγία μέσα σε 90 μέρες θα μπορούν να διεκδικήσουν και δικαστικά τα 750 εκατ. ευρώ που χρωστούν οι Δήμοι και το ελληνικό Δημόσιο προς την εταιρεία. Δηλαδή, θα εισπράξουν αμέσως πολλαπλάσια χρήματα από όσα θα δώσουν. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ έχει μια σειρά αρνητικές επιπτώσεις. Ενα από τα πιο σημαντικά είναι ότι τίποτα δεν εξασφαλίζει καθαρό και ασφαλές για την υγεία νερό. Για παράδειγμα, τα δίκτυα είναι σε κακό χάλι και μια ιδιωτική εταιρεία ουδόλως θα ενδιαφερθεί για την ανακατασκευή τους με νέα και ασφαλή δίκτυα για τη Δημόσια Υγεία, τη ζωή του λαού. Οι λαϊκές οικογένειες θα πληρώνουν ακόμη πιο ακριβό το νερό. Οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις θα αντιμετωπίσουν μεγαλύτερο πετσόκομμα των μισθών τους και εντατικοποίηση της δουλειάς.
Εχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε ορισμένα στοιχεία από τη διεθνή εμπειρία σε μια σειρά χώρες όπου έχει ιδιωτικοποιηθεί η διαχείριση του νερού. Στη Βρετανία ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν κατά την περίοδο 1989-1993 είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής του νερού σε πρώτη φάση 50% και συνολικά κατά 245% μέχρι το 2006. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες ύδρευσης υποβαθμίστηκαν δραστικά, οι εταιρείες περιόρισαν στο ελάχιστο δυνατό τις επενδύσεις σε έργα υποδομής. Στην Αργεντινή το 1993 ιδιωτικοποιήθηκε το σύστημα ύδρευσης - αποχέτευσης του Μπουένος Αϊρες. Υστερα από 4 χρόνια διαπιστώθηκε ότι η πολυεθνική εταιρεία τηρούσε μόνο το 45% των υποχρεώσεών της όσον αφορά στις νέες συνδέσεις, τα τιμολόγια πήγαν στα ύψη. Δέκα χρόνια μετά την ανάληψη των δικτύων από ιδιωτική εταιρεία, διαπιστώθηκε ότι μόλις στο 12% των λυμάτων γινόταν επεξεργασία, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα διοχετευόταν χωρίς καμιά επεξεργασία στον ποταμό Ρίο Ντε Λα Πλάτα.
Στον αντίποδα της πολιτικής που θέτει σε κίνδυνο την Υγεία του λαού, που ιδιωτικοποιεί το νερό και αφήνει ανεκμετάλλευτες τεράστιες ποσότητες, το ΚΚΕ τονίζει ότι το νερό πρέπει να αποτελεί κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα. Ο αγώνας ενάντια στην πολιτική ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης του νερού έχει μόνο μία νικηφόρα προοπτική, του δρόμου ανάπτυξης της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, ώστε η αξιοποίηση του νερού να σχεδιάζεται, να υλοποιείται και να ελέγχεται με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.
Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ
Οι φασίστες ταΐζουν τους εκμεταλλευτές του λαού
Γρηγοριάδης Κώστας
«Διανομή παραδοσιακών τροφίμων της Λαμπρής» θα επιχειρήσουν σήμερα Πέμπτη στο Σύνταγμα οι νεοναζί (και νεοπαγανιστές, όπως καταγγέλλονται τελευταία όλο και πιο ανοιχτά από κύκλους της Εκκλησίας) της Χρυσής Αυγής, που βγήκαν να το παίξουν ελεήμονες, μέρες του ορθόδοξου Πάσχα. «(...) αρνί, αυγά, τσουρέκι, πατάτες, σε ποσότητα ικανή να σιτίσει χιλιάδες ελληνικές οικογένειες» διαλαλούν την... προσφορά τους. Υποκριτές ως το κόκκαλο, ίδιοι με ορισμένες μεγαλοκυρίες εφοπλιστάδων και τραπεζιτών, παίζουν με τον πόνο του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού, πετώντας του δυο ψίχουλα να ξεγελάσει την πείνα του. Χυδαίοι και αναξιοπρεπείς στήνονται να βγάλουν και φωτογραφίες δίπλα στον πόνο του άλλου, τις ουρές των πεινασμένων. Συστημικοί ως το μεδούλι, εκτονώνουν τη δίκαιη λαϊκή οργή ενάντια στον ευρωμονόδρομο και τα μονοπώλια που τσακίζουν την καθημερινότητα του λαού, τον εθίζουν στην ελεημοσύνη, ότι τάχα υπάρχει «λύση» και είναι αυτή: ένα συσσίτιο, μια σακούλα τρόφιμα, κι έξω από την πόρτα...
Τσιράκια των κεφαλαιοκρατών οι χρυσαυγίτες κάνουν ό,τι μπορούν να χτυπήσουν ακριβώς αυτό: την αφύπνιση του λαού, την οργάνωσή του, τη στοχευμένη πάλη του, την οργανωμένη πρωτοπορία του, όπως φαίνεται και από τις συνεχείς επιθέσεις τους στο ΚΚΕ, την ΚΝΕ, το ΠΑΜΕ, σε πρωτοπόρους εργάτες, αγρότες και νεολαίους. Ξέρουν τι πραγματικά φοβίζει τα αφεντικά τους και πασχίζουν να τους φανούν χρήσιμοι έστω ως μαντρόσκυλά τους. Ξέρει και το ταξικό κίνημα όμως, πώς να ξεσκεπάζει τα τέτοια απολειφάδια, φασισταριά και χουντοειδή, να τα στέλνει εκεί όπου πραγματικά ανήκουν, στον απόπατο της Ιστορίας.
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Ζούγκλα» προβοκάτσιας
Γρηγοριάδης Κώστας
Πανδαισία προκλητικής παραπληροφόρησης, για να μην πούμε τίποτα χειρότερο, σε βάρος του ΚΚΕ χτες στη web tv της «Ζούγκλας». Διαβάστε τι ανακάλυψαν τα «λαγωνικά» του συγκεκριμένου ΜΜΕ, κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα.
Λέγανε: «Για πρώτη φορά γίνεται συγκέντρωση στο Σύνταγμα». Και ανέλυαν ότι αυτό είναι κάτι νέο που έγινε, επειδή εξελέγη νέος ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ο Δ. Κουτσούμπας. Πέρα από το ότι σκόπιμα επιχειρούν να περάσουν τη λογική ότι για το πού, πότε και πώς θα γίνουν οι συγκεντρώσεις και οι κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, αποφασίζει το ΚΚΕ, τούς θυμίζουμε το εξής: Οι απεργιακές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς από το ΠΑΜΕ έχουν γίνει στο Σύνταγμα το 2007, το 2009, το 2010, το 2011, το 2012...
Δε σταμάτησαν όμως εκεί. Τι άλλο ανακάλυψαν; Οτι «για πρώτη φορά βλέπουμε πολλές μπλε σημαίες σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ», θέλοντας προφανώς να δημιουργήσουν παράξενους συνειρμούς. Τούς ενημερώνουμε για το εξής: Οι εργαζόμενοι με τις μπλε σημαίες και τα μπλε μπλουζάκια, ήταν απεργοί της ΜΕΒΓΑΛ (εργαζόμενος μίλησε και στη συγκέντρωση) που δίνουν τον αγώνα τους εδώ και 7 μέρες. Βρέθηκαν, λοιπόν, στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.
Δε συζητάμε για άλλα που ακούστηκαν όπως: «α,α,α. Το ΠΑΜΕ θα κάνει και εκδήλωση μετά τις ομιλίες, άρα θα συναντηθούν οι πορείες ΣΥΡΙΖΑ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ» ή «Ο κ. Κουτσούμπας μάς τα αλλάζει πολύ. Συνήθως έχει φύγει το ΚΚΕ όταν έρχονται οι άλλοι».
Το προβοκατόρικο παραλήρημα δεν άφησε ασχολίαστη ούτε την Αλέκα Παπαρήγα. Αφού αναρωτήθηκαν αν τάχα ήταν στη συγκέντρωση, είπαν στη συνέχεια: «...μόνη της η Αλέκα Παπαρήγα. Μία εικόνα χίλιες λέξεις. Τα λέει όλα». Χυδαία δημοσιογραφία. Οπως πάντα...
Πολλοί «τιμούν» την Πρωτομαγιά...
Με όλους τους τρόπους πασχίζουν να κρύψουν τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής που τσακίζει τους εργάτες και να εμφανίσουν τις συνέπειές της ως «καρπούς» ορισμένων αποτυχημένων διαχειριστών. «Το εργατικό δίκαιο στοχοποιείται, με όχημα μια ανάλγητη και αναποτελεσματική ιδεοληψία για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από τη συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους...», (όμως, η επίθεση στην απεργία δεν είναι «ιδεοληψία» αλλά αποφασιστικό βήμα της πλουτοκρατίας να χτυπήσει την οργανωμένη αντεπίθεση των εργατών).
Με όλους τους τρόπους, πασχίζουν να πείσουν τους εργάτες να παζαρεύουν και όχι να αντιπαλεύουν τους αντεργατικούς νόμους. «Το "οκτάωρο - πενθήμερο" καταστρατηγείται στην πράξη με την άναρχη εξάπλωση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας», (όμως, λύση για τους εργάτες δεν είναι η «ορθολογική» εξάπλωση της ελαστικής απασχόλησης, αλλά η πάλη για σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα που θα τους εξασφαλίσει αξιοπρεπή ζωή).
Με όλους τους τρόπους, προβληματίζονται για την εξασφάλιση ταξικής ειρήνης, για τη συμφιλίωση και τη συνδιαλλαγή, με εκείνους που ληστεύουν το αίμα και το μόχθο των εργατών. «Η δημοσιονομική εξυγίανση προϋποθέτει πρώτα και πάνω από όλα την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής... Ενάντια στον καλλιεργούμενο κοινωνικό αυτοματισμό επιβάλλεται να προτάξουμε την κοινωνική συνεννόηση και συμφωνία», (αλήθεια, τι «συνεννόηση» μπορούν να κάνουν οι εργάτες με όσους τους βουλιάζουν σε μισθούς 300 και 400 ευρώ, τους στερούν ακόμα και το δικαίωμα στην Υγεία;).
... με όρκους πίστης στους εχθρούς των εργατών
Τα παραπάνω αποσπάσματα από την ανακοίνωση της ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα (την οποία μάλιστα η παράταξη εξέδωσε τιμώντας την Πρωτομαγιά και καλώντας στη χτεσινή απεργία...) επιβεβαιώνουν την αποστολή που έχουν αναλάβει αυτές οι συνδικαλιστικές δυνάμεις (μαζί τους κι οι ΠΑΣΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση, «μνημονιακές» ή «αντιμνημονιακές», όλοι όσοι πίνουν νερό στο όνομα της ανάπτυξης υπέρ των μονοπωλίων): Θέλουν τους εργάτες να παράγουν πλούτη που δε θα καταλήγουν στα δικά τους σπιτικά, δε θα ταΐζουν τα δικά τους παιδιά, δε θα στεγάζουν τις δικές τους οικογένειες. Θέλουν τους εργάτες να παράγουν πλούτη αλλά να σκέφτονται, να αγωνιούν, να οργανώνονται, μόνο για το πώς αυτά θα καταλήγουν στους εκμεταλλευτές τους και μόνο σ' αυτούς. Γι' αυτό και ένα από τα πιο σημαντικά διδάγματα της Εργατικής Πρωτομαγιάς που πρέπει ατόφιο να κάνει οδηγό της η εργατική τάξη είναι το εξής: Πώς θα δυναμώσει την πάλη για να πετάξει απ' το σβέρκο της όσους «εκπροσώπους» της δουλεύουν μέσα στα συνδικάτα και το κίνημά της αλλά για λογαριασμό των εχθρών της. Για λογαριασμό όσων τη θέλουν αποπροσανατολισμένη, φοβισμένη, απογοητευμένη. Αλλά και για το πώς θα πετάξουν από το σβέρκο τους τα ίδια τ' αφεντικά. Απαντάμε με οργάνωση στα συνδικάτα, ενίσχυση του ΠΑΜΕ, ισχυροποίηση της σύγκρουσης με τα μονοπώλια, το κράτος και τους εκφραστές τους. Βάζοντας ρότα για την ταξική ενότητα των εργατών, τη λαϊκή συμμαχία για την εργατική, λαϊκή εξουσία.
Ούτε φόβος, ούτε αυταπάτες
Η συζήτηση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο ανέδειξε τις δύο στρατηγικές που αντικειμενικά συγκρούονται σήμερα: Από τη μια αυτή του ΚΚΕ, για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, κι απ' την άλλη των υπόλοιπων κομμάτων που - με παραλλαγές στο μείγμα της διαχείρισης - υποτάσσεται στην ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου για έξοδο από την κρίση με όσο το δυνατόν ευνοϊκότερους όρους για επανεκκίνηση της κερδοφορίας του. Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ αναλώθηκαν σε μια αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση για το ποια συνταγή θα δώσει διέξοδο στην καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας από την κρίση της, σε όφελος του κεφαλαίου βεβαίως, μεταφέροντας αυτολεξεί στη Βουλή συζητήσεις που ήδη γίνονται στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Η ΝΔ υπερασπίστηκε την κυρίαρχη συνταγή που απαιτεί σφικτούς δημοσιονομικούς δείκτες για να υπάρξουν ταμειακά πλεονάσματα και ανάπτυξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέδειξε τους πιο χαλαρούς δείκτες, ως συντομότερο δρόμο για την ανάπτυξη, αφού έτσι θα περισσέψουν κεφάλαια για την πλουτοκρατία, χωρίς απαραίτητα να προέρχονται από πλεονάσματα. Αμφότεροι αναφέρονται σε μια ανάπτυξη με επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, και με επενδύσεις από το κράτος για υποδομές που θα αξιοποιήσει το κεφάλαιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα ετοιμάζεται να στρώσει «κόκκινο χαλί» σ' αυτούς που θα σέβονται, όπως λέει, τη νομοθεσία, αυτή την αντεργατική που έχει διαμορφωθεί στα μέτρα τους! Ανάπτυξη όμως υπήρξε σ' αυτόν τον τόπο και συνοδεύτηκε από αφαίρεση δικαιωμάτων, καθίζηση του λαϊκού εισοδήματος, υπερχρέωση των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Γέννησε την οξύτατη σημερινή κρίση, το βάθος της οποίας προεξοφλεί ότι η επόμενη φάση ανάπτυξης, με τα μονοπώλια να έχουν το κουμάντο στην οικονομία, θα είναι κόλαφος για το λαό.
Παρά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κοροϊδέψει το λαό ότι αν κυβερνήσει θα φέρει καπιταλιστική ανάπτυξη και λαϊκή ευημερία ταυτόχρονα, οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς, η τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους, η συγκέντρωση κεφαλαίου, ο νόμος του κέρδους, δεν αναστέλλονται με πολιτικές αποφάσεις. Αυτοί οι νόμοι είναι σιδερένιοι και υπό το βάρος τους συντρίβονται τα δικαιώματα του λαού. Οι άνθρωποι της βιοπάλης έχουν απέναντί τους κόμματα που τους εκβιάζουν, τους εκφοβίζουν και τους εξαπατούν, κρύβοντάς τους την πραγματικότητα. Από δυο πάντες, και της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός έχει να αντιμετωπίσει «καρότο και μαστίγιο», που δεν αντιπαλεύονται παρά με απόφαση να πάρει τα πράγματα στα χέρια του.
Να συμπαραταχθεί στο πλάι του ΚΚΕ που και μέσα στη Βουλή και έξω απ' αυτήν μάχεται να παρεμποδιστεί, να ανασταλεί οτιδήποτε είναι δυνατόν από τα αντιλαϊκά μέτρα. Να πυκνώσει τις γραμμές του ταξικού εργατικού και λαϊκού κινήματος, απορρίπτοντας τα κελεύσματα της ταξικής συνεργασίας και της ταξικής υποταγής, της ελάσσονος αντίστασης. Να χαράξει μέχρι τέλους τη γραμμή του αγώνα του, μέχρι την ανατροπή όχι μόνο μιας κυβέρνησης, αλλά της αστικής εξουσίας. Ο λαός μπορεί, μαζί με το ΚΚΕ, με τις ταξικές δυνάμεις του κινήματος να αξιοποιήσει, να διευρύνει τις δυσκολίες του συστήματος. Καταδικάζοντας τις δύο συνταγές διαχείρισης που στοχεύουν να το βοηθήσουν να τις ξεπεράσει, σε μια φάση που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις κρίσεις του όπως παλιά. Οργανώνοντας τη λαϊκή συμμαχία που θα γίνει ο σκαπανέας ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας.
Feeds
