ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η καταλήστευση

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Για να πάρετε μια γεύση της καταλήστευσης, σας δίνουμε ορισμένα στοιχεία: Η χρηματιστηριακή αξία της εταιρίας σήμερα είναι κατώτερη τους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, ενώ τον Ιούνη του 1999 είχε φτάσει στα 116 δισ. Η τιμή της μετοχής της, τότε, είχε εκτιναχτεί στα 62 δολάρια, ενώ προχτές έφθανε μόλις στα 10 σεντς. Φανταστείτε, επομένως, την τεράστια ζημιά όσων "επενδυτών" (απλοί εργαζόμενοι ή ασφαλιστικά ταμεία) αγόρασαν μετοχές, πληρώνοντας δεκάδες δολάρια για την κάθε μία και τώρα, μάλλον, δεν μπορούν να βρουν αγοραστές...». Αυτά γράφαμε προχτές, με αφορμή τα ...κατορθώματα της δεύτερης σε μέγεθος αμερικανικής εταιρίας τηλεπικοινωνιών, της «Γουόρλντ Κομ» («World Com»).

Διαβάστε τώρα και όσα σχετικά ήρθαν, χτες, στο φως της δημοσιότητας. Το Μάη του 2001, η προαναφερόμενη εταιρία είχε εκδώσει ομόλογα, αξίας 11,9 δισ. δολαρίων, τα οποία έσπευσαν να αγοράσουν αμερικανικά ασφαλιστικά ταμεία, παρακινούμενα και από μεγάλες τράπεζες, οι οποίες χαρακτήριζαν τα ομόλογα της «Γουόρλντ Κομ», ως επενδυτική ευκαιρία. Και, βέβαια, η «Γουόρλντ Κομ» έβαλε στα θησαυροφυλάκιά της τα προαναφερόμενα δισεκατομμύρια, αλλά τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα, ψάχνουν να τα βρουν...

Πάντως, σε πείσμα των εξελίξεων αυτών, οι εγχώριοι κυβερνώντες επιμένουν και προωθούν τον εγκλωβισμό των εδώ ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστηριακό τζόγο.

Ψάχνουν κι εδώ...

Μια και μιλάμε, όμως, για τη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στο «ναό της Σοφοκλέους», σας πληροφορούμε, ότι από τις αρχές του χρόνου ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών κατέγραψε απώλειες της τάξης του 13,65% και περίπου 5 τρισ. δραχμές της συνολικής κεφαλαιοποίησης «εξαϋλώθηκαν». Με άλλα λόγια, δηλαδή, κι εδώ κάποιοι ψάχνουν να βρουν τα λεφτά που έχασαν. Μπορεί, ανάμεσά τους, να συμπεριλαμβάνονται και ασφαλιστικά ταμεία...

Βουτηγμένα στο αίμα...

Η είδηση δημοσιεύτηκε στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας «Λος Αντζελες Τάιμς» και έχει ως εξής: Μια αμερικανική φαρμακευτική εταιρία απέκρυψε από τις αρμόδιες ομοσπονδιακές υπηρεσίες ελέγχου φαρμάκων των ΗΠΑ και από τους γιατρούς τις ενδείξεις, που υπήρχαν σχεδόν εξ αρχής, ότι ένα φάρμακο, κατά του διαβήτη, δημιουργεί παρενέργειες, οι οποίες μπορεί να αποβούν ακόμη και μοιραίες για όσους το χρησιμοποιούν. Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, το φάρμακο αποσύρθηκε από την αμερικανική αγορά πριν από δύο χρόνια, αφού προηγουμένως απέφερε στην παραγωγό εταιρία κέρδη 2,1 δισ. δολαρίων. Ταυτόχρονα, όμως, σύμφωνα με τη δημοσιογραφική έρευνα, γιατροί και άλλοι παράγοντες θεωρούν το φάρμακο αυτό ως υπεύθυνο για 556 θανάτους από ηπατικές βλάβες.

Δημοσιεύουμε την είδηση αυτή όχι τόσο γιατί αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση μεγάλης εταιρίας, που δεν υπολογίζει τίποτε - ούτε καν την ανθρώπινη ζωή - μπροστά στην αύξηση των κερδών της. Αλλωστε, με τον ένα ή άλλο τρόπο, αυτό κάνουν όλες οι μεγάλες εταιρίες και οι πολυεθνικές. Η τεράστια δύναμη και ισχύ τους είναι χτισμένα πάνω στη σκληρή και απάνθρωπη εκμετάλλευση χιλιάδων και εκατομμυρίων εργατών, στην πείνα και την εξαθλίωση πολλών άλλων. Τα αμύθητα κέρδη τους είναι, έτσι κι αλλιώς, είναι βουτηγμένα στο αίμα.

... τα κέρδη των πολυεθνικών

Κυρίως, δημοσιεύουμε την είδηση αυτή, γιατί -όπως καταλάβατε ίσως- η καταλληλότητα ή όχι, τόσο του συγκεκριμένου φαρμάκου, όσο και όλων των υπολοίπων, που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ, δεν πιστοποιούνται από κάποιες αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες ελέγχου, αλλά από τις εταιρίες παραγωγής τους. Οι σχετικές έρευνες γίνονται στα εργαστήρια των εταιριών και, με βάση τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών, οι ομοσπονδιακές αρχές δίνουν ή όχι την άδεια κυκλοφορίας. Εάν η εταιρία αποκρύψει τα επιβαρυντικά στοιχεία ή, γενικότερα, πλαστογραφήσει τις έρευνες -όπως έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση- το φάρμακο κυκλοφορεί και η ακαταλληλότητά του αποδείχνεται στην πράξη, όταν προκαλέσει βλάβες ή σκοτώσει όσους άτυχους το πάρουν..!

Αυτή είναι η πολιτική και λογική του «κράτους στρατηγείου», την οποία εφαρμόζουν χρόνια τώρα στις ΗΠΑ -όπως και στην ΕΕ- και υλοποιεί και η κυβέρνηση Σημίτη στη χώρα μας. Με άλλα λόγια, είναι η πολιτική σταδιακής παράδοσης των πάντων στα «θεμέλια» και τις «παραγωγικές δυνάμεις» της καπιταλιστικής μας κοινωνίας, δηλαδή, στις πολυεθνικές και τα μονοπώλια και, ταυτόχρονα, δραστικής συρρίκνωσης, έως εκμηδενισμού, των όποιων κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα.

Τα ... τρομοκρατικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΟΣΒΛΗΘΗΚΕ, στην τηλεοπτική του συνέντευξη, στη ΝΕΤ, ο Αμερικανός πρεσβευτής Τόμας Μίλερ, όταν ειπώθηκε ότι τα τουρκικά αεροπλάνα που πετούν πάνω από το Αιγαίο δεν υποβάλλουν σχέδια πτήσης, ενώ τα αμερικανικά υποβάλλουν!

Φυσικά και ΔΕΝ υποβάλουν τα αμερικανικά αεροπλάνα σχέδια πτήσης, έσπευσε να δηλώσει και ούτε το αυτί δεν ίδρωσε των κάθε λογής εκσυγχρονιστών, κυβερνώντων και μη. Σιγά τώρα μη δεχτεί ο πρέσβης τέτοια πράγματα για το ...στρατιωτικό τους παράρτημα, που λέγεται Ελλάδα.

Βέβαια, μπορεί οι κυβερνώντες να τους απολαμβάνουν τέτοιου είδους εξευτελισμούς. Δε ρωτάνε, όμως, και τον Ελληνα πολίτη να μάθουν τη γνώμη του; Γιατί μόνο θετική δεν είναι.

Οσο γι' αυτά που είπε ο Μίλερ, περί ειρηνευτικών παρεμβάσεων στο Μεσανατολικό, μας τα εξήγησε χτες καλύτερα το αφεντικό του, ο Κόλιν Πάουελ. Με εντελώς «ουδέτερο» τρόπο, ζήτησε την αποπομπή του Αραφάτ και χαρακτήρισε την κυβέρνησή του αναποτελεσματική.

Για τις ΗΠΑ, άλλωστε, μιλάμε και για τον «αντιτρομοκρατικό» τους αγώνα υπέρ της ...ελεύθερης έκφρασης των λαών.

ΟΛΟ ΣΤΟ ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΟ περί εξάρθρωσης τρομοκρατικών δικτύων και άλλων τέτοιων «ανδραγαθημάτων», μας έχει η κυβέρνηση μετά τα γεγονότα στον Πειραιά. Γενικώς πολλά λέγονται, πλην, όμως, «μασημένα».

Αυτό, πάντως, που ξέρουμε πολύ, μα πάρα πολύ καλά, εδώ στην Ελλάδα, είναι πως μόλις καταλαγιάσει η σκόνη των περί τρομοκρατίας δηλώσεων, αυτό που βλέπουμε να προβάλλει είναι νέα μέτρα αστυνομοκρατίας και συναφών εξελίξεων εναντίον του κοσμάκη.

ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ με την κρατική τρομοκρατία, η οποία στην περίπτωση των ναυτεργατών φέρει το όνομα «επιστράτευση», τι θα γίνει; Αυτό το δίκτυο πότε θα εξαρθρωθεί;

Γιατί, εκτός πολλών άλλων, να μην ξεχνάμε πως η μόνη βόμβα που θα εκραγεί σίγουρα, αν συνεχίσουμε έτσι, είναι αυτή που έχει μπει στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας με τις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το σκάνδαλο

Η ιστορία που ξέσπασε πριν λίγους μήνες με την Enron και η τωρινή περίπτωση της Worldcom συνοδεύεται από μια απίστευτη παραφιλολογία περί της «λογιστικής» και των «λογιστικών σκανδάλων». Ορισμένοι προσπαθούν να πείσουν πως το όποιο πρόβλημα συνδέεται με τη δράση κάποιων νοσηρών επιτελείων ή ορισμένων κομπιναδόρων που το μόνο που έκαναν ήταν να «μαγειρέψουν» τα λογιστικά βιβλία, με στόχο την προς τα έξω αλλοίωση της εικόνας που παρουσιάζει η μία ή η άλλη εταιρία. Σιγά τα λάχανα. Μήπως αυτό ακριβώς δεν κάνουν οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων, από καταβολής του καπιταλισμού; Μήπως αυτή ακριβώς την κατάσταση δεν υποτίθεται πως έπρεπε να αποτρέψει η παντοδύναμη οικονομική αστυνομία των ΗΠΑ, το περιβόητο IRS, όταν φτιάχτηκε πριν αρκετές δεκαετίες; Μήπως δεν είναι δεκάδες και εκατοντάδες οι αποδεδειγμένες περιπτώσεις ...δημιουργικών(!) παρεμβάσεων σε ισολογισμούς εταιριών ακόμα και στα όρια της δικής μας χώρας; Αρα, από αυτή την άποψη, η φοβερή και τρομερή έκπληξη που επιδεικνύεται μάλλον δεν έχει βάση και ενδεχόμενα να είναι ακόμα και υποκριτική.

Αυτό που σίγουρα δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε είναι η δυνατότητα που έχει το κεφάλαιο συνολικά, και ο κάθε καπιταλιστής από μόνος του, να ελίσσεται. Ιδιαίτερα όταν στο επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας υπάρχουν εμφανή τα σημάδια της κρίσης. Για παράδειγμα, μέχρι και πριν από μερικά χρόνια ήταν πασίγνωστο ευρέως ότι οι επιχειρηματίες έκρυβαν τα κέρδη τους για να μην πληρώνουν φόρους. Από την προηγούμενη δεκαετία, όταν άρχισε να προβάλλεται το νέο φρούτο για τη δήθεν δυνατότητα των πολλών να πλουτίσουν μέσα από τις χρηματιστηριακές συναλλαγές, «επενδύοντας» κεφάλαια σε διάφορες εισηγμένες εταιρίες, άλλαξε το μοτίβο. Τα χρηματιστήρια θέλουν «δυνατές εταιρίες», που εύκολα θα ...προσελκύουν τις αποταμιεύσεις των λαϊκών στρωμάτων, ή - κι αυτό είναι το κύριο - τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Ενας επιχειρηματικός όμιλος που υποτίθεται πάει από το καλό στο καλύτερο, μπορεί να προσφέρει συμφέρουσες αποδόσεις. Ετσι η εικόνα αντιστράφηκε και ο καθένας επιδιώκει να παρουσιάζει κέρδη.

Η άλλη πλευρά του ίδιου ζητήματος είναι ότι, ανεξάρτητα από την προς τα έξω εικόνα που μπορεί να λανσάρει η όποια επιχείρηση, κάθε μια από αυτές υπόκειται αυστηρά, όχι στους νόμους της λογιστικής, αλλά στους νόμους «κίνησης» του συστήματος. Στο νόμο των κυκλικών οικονομικών κρίσεων, που δεν κάνουν διακρίσεις. Ο αδυσώπητος ανταγωνισμός ανάμεσα στις διάφορες επιχειρηματικές ομάδες και η επερχόμενη ή η εν εξελίξει οικονομική κρίση οδηγούν κολοσσούς, όπως η Enron, η Worldcom, και όχι μόνο, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αλλά τότε κάποιους τους συμφέρει να επικαλούνται τα ...λογιστικά σκάνδαλα.

Βέβαια, σκάνδαλο υπάρχει και είναι τεράστιο. Είναι αφ' ενός η πλήρως συνυφασμένη με το κεφάλαιο τάση αισχροκέρδειας των καπιταλιστών σε βάρος ολόκληρων κοινωνιών. Είναι, παράλληλα, η εξαΰλωση τεράστιων ποσών, πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που ανήκουν στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων και τα οποία παραχωρούνται μέσω του ...«τρίτου πυλώνα» της Κοινωνικής Ασφάλισης σε διάφορες Enron και Worldcom, προς δόξαν του ίδιου του καπιταλισμού. Από εκεί και πέρα, τα περί λογιστικής και λογιστικών ελέγχων στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά προσπάθειες για τον καθαγιασμό του συστήματος...

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Επιχείρηση φορολογικού αποπροσανατολισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολλά και διάφορα λέγονται για την κυοφορούμενη, την περίοδο αυτή, φορολογική μεταρρύθμιση από την κυβέρνηση, αλλά τα σίγουρα είναι τα παρακάτω:

Πρώτον, θα μειωθεί η φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, πάντα, χάριν της... ανάπτυξης και του ανταγωνισμού.

Δεύτερον, θα παραμείνει - αν δεν ενισχυθεί παραπέρα - η σημερινή, πολύ άσχημη αναλογία άμεσων και έμμεσων φόρων.

Τρίτον, θα αυξηθούν τα συνολικά φορολογικά έσοδα του κράτους, καθ' ότι τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και οι ανάγκες πολλές, πολύ περισσότερο μπροστά στην Ολυμπιάδα του 2004.

Κι ενώ, τα προαναφερόμενα και μόνον προεξοφλούν με σιγουριά τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της προετοιμαζόμενης φορολογικής μεταρρύθμισης, διάφοροι υπουργοί και κυβερνητικοί παράγοντες -μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους - έχουν βαλθεί να μας πείσουν, σώνει και καλά, ότι τούτη τη φορά, το νέο φορολογικό σύστημα θα είναι κοινωνικά δίκαιο. Προφανώς, δεν καταλαβαίνουν, ότι όσο περισσότερο επιχειρούν να κάνουν το μαύρο άσπρο, τόσο περισσότερο αποκαλύπτονται οι πραγματικές τους επιδιώξεις και σχέδια.

Η έμπνευση του κ. Ευθυμίου

«Δε διαπραγματευόμαστε τη γλωσσική κληρονομιά μας. Οση ποίηση έχει η ελληνική γλώσσα, άλλη τόση ποίηση έχει το πέταγμα ενός F-16 πάνω από τα νησιά του Αιγαίου». Τάδε έφη ο υπουργός Παιδείας Πέτρος Ευθυμίου, σε μια πρόσφατη ημερίδα για την Παιδεία - όπως τα κατέγραψε η τοπική εφημερίδα «Χτύπος» των Βορείων Προαστίων (29.6.2002).

Απαύγασμα αγωγής της ψυχής αποτελεί η έμπνευση του κ. Ευθυμίου από ένα μεγαθήριο του θανάτου, όπως είναι τα σύγχρονα μαχητικά αεροπλάνα. Οσο για το αδιαπραγμάτευτο της γλωσσικής κληρονομιάς, αλίμονο αν παραδειγματιστούμε απ' τον τρόπο που υπερασπίζεται η κυβέρνηση τα αδιαπραγμάτευτα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και, ιδιαίτερα, όσα εξ αυτών αφορούν στο Αιγαίο...

Με ... ζάρια προγραμματίζουν;

Αλλο ένα παράδειγμα ...σωστού και ...αποτελεσματικού προγραμματισμού έδωσε χτες το ΥΠΕΧΩΔΕ. «Εκλεισε» από τα ξημερώματα δύο λωρίδες της εθνικής οδού Αθηνών - Λαμίας, στο ύψος περίπου της Μεταμόρφωσης και στην κατεύθυνση της εξόδου από την πρωτεύουσα, προκειμένου να γίνουν έργα ασφαλτόστρωσης. Και, βέβαια - όπως ήταν αναμενόμενο - από τις πρωινές ώρες, η κυκλοφορία στη συγκεκριμένη οδό μετατράπηκε σε πραγματική κόλαση και πολύ γρήγορα τα αυτοκίνητα σχημάτισαν ουρά χιλιομέτρων. Τελικά, γύρω στο μεσημέρι και αφού χιλιάδες οδηγοί κόντεψαν να πάθουν αποπληξία, το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέστειλε την εκτέλεση των έργων επιδιόρθωσης και ξανάδωσε ολόκληρο το δρόμο στην κυκλοφορία.

Αλήθεια, ρίχνοντας ...ζάρια βρήκαν ποια μέρα και ώρα θα εκτελέσουν τα συγκεκριμένα έργα;

Ποιος τη χάρη μας... Από χτες, η χώρα μας έχει την προεδρία της ΕΕ, για τα ζητήματα της οικονομίας και της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας (ΚΕΠΠΑ), επειδή η Δανία, η χώρα που ανέλαβε την προεδρία μετά την Ισπανία, δε μετέχει ούτε στην ευρωζώνη, ούτε στην ΚΕΠΠΑ. Επομένως, ξέρετε πού πρέπει να απευθύνετε τις διαμαρτυρίες και τις καταγγελίες σας, για οποιεσδήποτε, από δω και πέρα, σχετικές και, έτσι ή αλλιώς, αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ...

Ανθρακες ο «θησαυρός» της Σεβίλλης

Η συζήτηση που γίνεται εδώ και καιρό, γύρω από το θέμα του λεγόμενου ευρωστρατού, κάθε άλλο παρά ξεκαθαρίζει το τοπίο. Αντίθετα, περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Αναδεικνύονται, παρά την κυβερνητική προσπάθεια απόκρυψης, και άλλες πτυχές. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Στην υπόθεση συναντιούνται πολλές πλευρές: Το όλο πλέγμα της συμμετοχής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς σε βάρος πάντοτε των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, η εμπλοκή της στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς και η διεκδίκηση ρόλου στα πλαίσια του νεοταξικού καταμερισμού, οι τουρκικές επιδιώξεις, οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και, εν γένει, η νέα στρατηγική του ιμπεριαλισμού για την επιβολή της παγκόσμιας κυριαρχίας του.

Προσπερνούν, λοιπόν, ότι ο ευρωστρατός θα είναι μοχλός για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και καμία σχέση δεν πρόκειται να έχει με την άμυνα και την προστασία των εδαφών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και επικεντρώνουν στο καταμερισμό ρόλων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εξάλλου, και τα επίμαχα κείμενα αυτό αφορούν. Τώρα, μάλιστα, και υπό το φως των σχετικών κειμένων - το τροποποιημένο κείμενο της Αγκυρας υπό τη μορφή επιστολής του Σολάνα προς τον ΓΓ του ΝΑΤΟ και η διακήρυξη αρχών της Σεβίλλης - που βγήκαν από τον Τύπο στη δημοσιότητα, το τοπίο ξεκαθαρίζει και αποκαλύπτεται η γύμνια της ελληνικής κυβέρνησης.

Πανηγύριζαν, λοιπόν, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, ότι η Ελλάδα «νίκησε» στη Σεβίλλη και το κείμενο της Αγκυρας «ενταφιάστηκε». Αυτό που αποκαλύπτεται, όμως, είναι ότι το κείμενο της Αγκυρας ισχύει ανέπαφο, με την προσθήκη μόνο μιας φράσης στην παράγραφο 2, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα αυτονόητα. Οτι, δηλαδή, «η διαχείριση στρατιωτικών κρίσεων από το ΝΑΤΟ θα εγγυάται ότι καμία ενέργεια δε θα στρέφεται εναντίον της Ενωσης ή των κρατών - μελών της». Αυτό είναι όλο κι όλο.

Η ουσία του κειμένου, όμως, είναι στην παράγραφο 12, όπου προβλέπεται ότι οποιοσδήποτε Ευρωπαίος σύμμαχος (βλέπε Τουρκία) που δεν ανήκει στην ΕΕ έχει λόγο και για μια σχεδιαζόμενη αυτόνομη επιχείρηση της ΕΕ, που θα διεξαχθεί σε περιοχή «γεωγραφικής εγγύτητας προς αυτόν ή μπορεί να επηρεάσει τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειάς του». Πρόκειται για μια επανέκδοση της Συμφωνίας της Μαδρίτης του 1997, όπου η Ελλάδα αναγνωρίζει τα «ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Αυτή είναι η νίκη της κυβέρνησης Σημίτη στη Σεβίλλη. Η οποία, ωστόσο, τελεί και υπό την αίρεση, τα κείμενα αυτά να γίνουν αποδεκτά και από την Τουρκία.

Τα παραπάνω αποκαλύπτουν ότι η κυβέρνηση έκανε μια «τρύπα» στα θολά, μάλιστα, νερά της υποτέλειας. Τα κείμενα αυτά, ως περιεχόμενο και ως κίνηση, αποτελούν μια επανάληψη των σεναρίων που ισχύουν στα πλαίσια της νέας δομής του ΝΑΤΟ, όπου το Αιγαίο υπάγεται κατευθείαν στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Νάπολης, ενώ στη διάρκεια ασκήσεων αντιμετωπίζεται ως «γκρίζα ζώνη». Ολα αυτά αποκαλύπτουν και μια μεγάλη αλήθεια: Οι χειρισμοί της κυβέρνησης βάζουν ακόμα πιο βαθιά τη χώρα στο φαύλο κύκλο της μεγαλύτερης εξάρτησης και των πολεμικών εμπλοκών.

Τον «ακουμπούν»!

Εξήντα είναι

πλέον και κάτι

(τον... εντοπίσαν

τον τρομοκράτη)

διανοούμενου

έχει φιγούρα,

(πάει την έχει

ο μάγκας... σκούρα)!

* * *

Γυαλιά φοράει

κι έχει μουστάκι