Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι σημαίνουν, πρακτικά, τα παραπάνω; Οτι, καταρχάς, δεν κατασκευάζονται πλέον έργα - στο ρυθμό που κατασκευάζονταν παλιότερα. Λογικό, θα πει κανείς, αφού η περίοδος «άνθησης» του κλάδου συνδέθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνας και τα «μεγάλα έργα». Κι όμως, δεν είναι καθόλου λογικό! Διότι ακόμη κι αν έπαψαν τα έργα δεν έπαψαν οι ανάγκες των εργαζόμενων.

Υπάρχει ανάγκη - και μάλιστα άμεση - για κατασκευή σύγχρονων και ασφαλών σπιτιών, όταν χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι μένουν στο νοίκι, σε ακατάλληλα σπίτια ή, ακόμη, είναι άστεγοι; Υπάρχει ανάγκη για αντιπλημμυρικά - αντισεισμικά έργα, όταν σε κάθε πλημμύρα χάνονται ανθρώπινες ζωές, όταν εκλύεται το 50% της σεισμικής ενέργειας της Ευρώπης και όταν η συντριπτική πλειοψηφία των κτιρίων (80% του οικοδομικού πλούτου) είναι χτισμένα με τον παμπάλαιο αντισεισμικό κανονισμό του 1959; Υπάρχει ανάγκη για κατασκευή σχολείων και νοσοκομείων;

Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι ασφαλώς και ναι. Τότε, γιατί δε γίνονται έργα; Γιατί εργάζονται όλο και λιγότεροι οικοδόμοι - με αποτέλεσμα η ανεργία στον κλάδο να τσακίζει κόκαλα; Διότι τα έργα, σήμερα, γίνονται με γνώμονα το μεγαλύτερο κέρδος των κατασκευαστικών ομίλων. Και όσο τα κέρδη δεν είναι αυτά που θέλουν, «παγώνουν» τις κατασκευές. Τα κέρδη τους, όμως, δε συμβαδίζουν με τις ανάγκες των εργαζομένων. Αυτή τη μεγάλη αντίφαση του καπιταλιστικού συστήματος «πληρώνουν» και οι οικοδόμοι, αλλά και ο λαός, που δεν απολαμβάνει έργα απαραίτητα για τις σύγχρονες ανάγκες του.

Ο καπιταλισμός, δεν μπορεί να δώσει λύσεις σε αυτήν την αντίφαση. Είναι αναγκαίος ο άλλος δρόμος ανάπτυξης...

«Ερχόμαστε και δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ λέγοντας πως τα μέτρα που θα μας επιβάλει θα είναι ιδιαιτέρως σκληρά. Γιατί δεν λέμε όμως την αλήθεια στον ελληνικό λαό; Nα του πούμε ότι αν δεν πάρουμε δηλαδή αυτή την κρίσιμη στιγμή μέτρα, τότε θα οδηγηθούμε σίγουρα στην καταστροφή. Το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Είναι όμως ο πιο σύντομος δρόμος, γεμάτος βέβαια λακκούβες και γκρεμούς», αυτή κατά τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρη είναι η λύση σ' ένα πρόβλημα για το οποίο σύμφωνα με τον ίδιο ευθύνεται το ότι: «Κρατικοποιήσαμε τα πάντα στο παρελθόν, μετά διπλασιάσαμε τους μισθούς και τινάξαμε τα ασφαλιστικά ταμεία στον αέρα. Κλείσαμε τις ελληνικές βιομηχανίες και τώρα διαλύουμε και τις βιοτεχνίες, ενώ παράλληλα το 80% του ελληνικού εμπορίου ανήκει στις πολυεθνικές». Αυτά δήλωσε χτες στο ραδιόφωνο του «ΑΝΤ1». Προθυμότερος των προθύμων κινδυνολογεί ασύστολα, σιγοντάροντας την προσπάθεια εκφοβισμού του λαού. Και για να είναι η προσπάθεια αυτή όσο πιο αποτελεσματική γίνεται, καλλιεργεί συγχρόνως και αίσθημα συνυπευθυνότητας και συνενοχής των εργαζομένων. Οι οποίοι, σύμφωνα με την άποψη που εξέφρασε, αφού αποδέχτηκαν την «κρατικοποίηση των πάντων», αφού καλωσόρισαν το «διαπλασιασμό των μισθών», τώρα πρέπει να πληρώσουν το λογαριασμό. Το γεγονός βέβαια πως και οι κρατικοποιήσεις κάποτε, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις σήμερα, και η επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων που διαχρονικά υφίστανται λεηλασία και ο θάνατος του «εμποράκου» απ' τα πολυεθνικά μεγαθήρια, ήταν επιλογές ενταγμένες στην ευρωενωσιακή φιλομονοπωλιακή στρατηγική, που ευχαρίστως συνομολόγησαν και προώθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, επιλογές που μπούκωσαν το κεφάλαιο με αμύθητα κέρδη, περνά απαρατήρητο απ' τον κατά τα άλλα οξύνους κ. Καρατζαφέρη.

Μοιραίος ο πρωθυπουργός, μοιραία η κυβέρνηση, αναφωνεί ο Π. Λαφαζάνης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας τον τόπο στο χειρουργείο του ΔΝΤ. Ετσι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αθωώνει την ΕΕ, η οποία όπως προέκυψε και από την επιστολή της Κομισιόν στην κυβέρνηση απαιτεί τα ίδια ακριβώς άγρια αντιλαϊκά μέτρα όπως το ΔΝΤ, καλώντας το λαό να ταχτεί με την «καλή» τάχα ΕΕ, κόντρα στο «κακό» ΔΝΤ. Να επιλέξει ο λαός ως σφαγέα του την ΕΕ, προτείνει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, υποτάσσοντάς τον στις συμπληγάδες του κεφαλαίου. Είναι επικίνδυνοι. Τη συμβιβασμένη με την πλουτοκρατία πολιτική τους πάνε να κρύψουν, με την αντίθεσή τους μόνο στο ΔΝΤ, αλλά ματαίως...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο που έχουμε αντιληφθεί πολύ καλά τι εστί «συμφέρον της χώρας» γι' αυτήν την κυβέρνηση. Το ξεκαθάρισε, δίνοντας 28 δισεκατομμύρια ευρώ στους τραπεζίτες, την ίδια ώρα που πολλαπλασίασε τους φόρους για μισθωτούς και συνταξιούχους.

Ως γνωστόν, δεν υπάρχει σαφέστερος λόγος ...από την πράξη.

ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ στο υπουργείο Μεταφορών. Χρηματίζονταν - είπαν - 4 υπάλληλοι από κατασκευαστικές εταιρείες, για να τους δίνουν εγκρίσεις μηχανημάτων και για άλλες διευκολύνσεις!

Δε λέμε, τεράστιο το σκάνδαλο. Ομως, αν αυτό είναι μεγάλο, οι αποφάσεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου τα τελευταία 15 χρόνια, που παραδίδουν όλα τα δημόσια έργα σε ιδιωτικές εταιρείες, τι είναι;

Τα πανάκριβα διόδια που πληρώνει ο κοσμάκης για να μετακινηθεί μέσα στη ίδια του τη χώρα δεν είναι σκάνδαλο; Τα πανωπροίκια στους κατασκευαστές; Οι εταιρείες, που φτιάχνουν τους δρόμους όπως θέλουν και μετά ούτε καν τους διορθώνουν;

Ομως είπαμε, σκάνδαλο είναι οποιαδήποτε κλοπή των χρημάτων του φορολογούμενου μισθωτού ...εκτός νόμου. Οι κλοπές «εντός νομοθετικού πλαισίου» δεν είναι σκάνδαλα, είναι εκσυγχρονισμός.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ αυτή της Αννας Διαμαντοπούλου: Οποιος εκπαιδευτικός απεργήσει - ιδίως στις πανελλήνιες - απειλεί τους μαθητές!

Ομως, προκύπτει αυτόματα και η εξής ερώτηση: Ενας («μία» στην προκειμένη περίπτωση) υπουργός που φέρνει ένα νομοσχέδιο, το οποίο οδηγεί ό,τι έχει απομείνει από την Παιδεία στους ιδιώτες, δεν είναι απειλή;

Τι θα έλεγαν να αφήσουν την δυνατότητα στους μαθητές και τους γονείς να αποφασίσουν ποιος τους απειλεί και ποιος όχι; (Κι όταν μιλάμε για μαθητές και γονείς, δεν εννοούμε τους γνωστούς «κοινωνικούς αυτοματισμούς», που ξέρει να χρησιμοποιεί πολύ καλά το ΠΑΣΟΚ).

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Ομως, στα όποια ΠΡΑΚΤΙΚΑ δημοσίευσε, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δεν είχε την ευαισθησία να παραθέσει και τις απαντήσεις που έδωσαν οι βασανισμένοι από τους ασφαλίτες κομμουνιστές στις προβοκάτσιες που πετούσαν στο δικαστήριο της Χαλκίδας οι Μάλλιος, Μπάμπαλης και άλλοι. Αναφερόμαστε σ' εκείνη την περιβόητη δίκη του 1975, όπου όλα αυτά τα κτήνη αθωώθηκαν.

Σε εκείνη τη δίκη, λοιπόν, που κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τις καταθέσεις των οποίων οι ασφαλίτες πήραν τις απαντήσεις που τους έπρεπε, η πονηρούτσικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ τις αποσιώπησε. Προφανώς, όχι τυχαία. Ισως γιατί συνηθίζει να είναι ...αντικειμενική...

Τον ανήξερο για τα αντιασφαλιστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση παρίστανε προχτές βράδυ σε τηλεοπτική εκπομπή ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Ο Γ. Παναγόπουλος δε γνωρίζει τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, «δε γνωρίζει τίποτα για το φόνο». Κρίμα τις τόσες εργατοώρες που έχασαν οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ - πάντα κατ' εντολή της - όταν τους έστειλε να συμμετέχουν στο διάλογο της απάτης για το ασφαλιστικό. Και αφού ο πρόεδρος «δε γνωρίζει», ποιος ο λόγος να προκηρύξει απεργία η ΓΣΕΕ; Με τέτοια φτηνά κόλπα νομίζουν ότι θα ξεφύγουν από την οργή του κόσμου;

Αλλά αν δε γνωρίζει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, γνωρίζουν πολύ καλά οι εργάτες. Και αυτοί σήμερα και αύριο θα είναι στην 48ωρη απεργία με το ΠΑΜΕ, με τα ταξικά συνδικάτα που δίνουν τη μάχη να σταματήσουν την αντεργατική λαίλαπα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ας μείνει μόνη της και ας πάει από μεθαύριο στη συνάντηση «αλληλοενημέρωσης» στην οποία την έχει προσκαλέσει ο υπουργός Εργασίας!

«Η κόκκινη γραμμή του Γιώργου στο ΔΝΤ». Και μόνο αυτός ο πρωτοσέλιδος τίτλος των χτεσινών «Νέων» αρκεί για να δικαιολογήσει τις πλέον μαύρες σκέψεις για το τι συζητά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός με το διεθνή ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Ούτε για αστείο βέβαια οι εργαζόμενοι δεν πιστεύουν την ειδυλλιακή εικόνα που επιχειρεί να φιλοτεχνήσει η φιλοκυβερνητική εφημερίδα, ότι τάχα ο Γ. Παπανδρέου «μάχεται» για να μη γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο, να μη γίνουν νέες μειώσεις σε μισθούς στο Δημόσιο, να μην επεκταθούν οι μειώσεις αυτές και στον ιδιωτικό τομέα και να μην υπάρξουν μειώσεις συντάξεων. Στην πραγματικότητα, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Ολα αυτά η κυβέρνηση όχι μόνο τα έχει «αποδεχτεί», αλλά τα έχει ήδη ξεκινήσει και τα υλοποιεί και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς. Ακριβώς γι' αυτό θέλει να δημιουργήσει την εικόνα ότι τάχα δίνει μάχες και διαπραγματεύεται με κόκκινες γραμμές στο ΔΝΤ, προκειμένου στη συνέχεια να παραδεχθεί ότι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς προκειμένου να σωθεί η πατρίδα από τη χρεοκοπία και άλλες τέτοιες γελοίες δικαιολογίες. Αλλωστε, είναι βεβαρημένο το παρελθόν της κυβέρνησης με τέτοιες τακτικές παραπλάνησης του λαού, παρόλο που βρίσκεται μόλις έξι μήνες στο τιμόνι. Νωπές είναι ακόμα στη μνήμη οι μάχες που έδινε ο Γ. Παπανδρέου με τους διεθνείς κερδοσκόπους και τις αγορές, προκειμένου να διασφαλίσει η χώρα φτηνό δανεισμό, με εξάσφαιρα πάνω στο τραπέζι... Με λίγα λόγια, κόκκινες γραμμές και μέτωπα μόνο απέναντι στον εργαζόμενο λαό έχει η κυβέρνηση.

Ακόμα και έξω από την «αυλή» της Ελληνογερμανικής Σχολής στην Παλλήνη, θέλησε να κρατήσει η διεύθυνση του ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου τους συνδικαλιστές της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών Μεσογείων - Λαυρεωτικής, που ζήτησαν χτες το πρωί να περιοδεύσουν στο χώρο και να μιλήσουν στους περίπου 300 εκπαιδευτικούς και ακόμα 300 υπαλλήλους για τη 48ωρη απεργία. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η εργοδοσία θεωρώντας τους εργαζόμενους κτήμα της, «απαγορεύει» με διάφορες δικαιολογίες, όπως χτες ο διευθυντής της συγκεκριμένης σχολής, κάθε επαφή με συνδικαλιστές και ειδικά αν αυτοί προέρχονται από τον ταξικό πόλο, το ΠΑΜΕ. Το ίδιο καλά όμως γνωρίζουν ότι όσο καλά «μαντρωμένους» και να προσπαθήσουν να κρατήσουν τους εργαζόμενους, δεν θα καταφέρουν να εμποδίσουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να έρθει σε επαφή μαζί τους και να διαδώσει το αγωνιστικό μήνυμα του ξεσηκωμού!