ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παραινέσεις για εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οτι η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων είναι κρίσιμη για το κεφάλαιο φαίνεται και από την εμμονή με την οποία οι πάντα πρόθυμοι υποστηρικτές της αντιδραστικής πολιτικής αναλαμβάνουν να πασπαλίσουν με «λαϊκή βούληση» τις παραινέσεις προς την κυβέρνηση για εφαρμογή στο «φουλ» της αντιλαϊκής πολιτικής.

Σε αυτό το πνεύμα, παραινέσεις προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να αγνοήσει κινητοποιήσεις και αντιδράσεις και να προχωρήσει θαρραλέα στην προώθηση των απαιτούμενων (για το κεφάλαιο) μεταρρυθμίσεων, ασκεί από το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» ο Α. Παπαχελάς. Ετσι, στοχεύοντας ουσιαστικά στο ΚΚΕ - όπως έκανε και άλλος αρθρογράφος τις προηγούμενες μέρες από τις σελίδες της ίδιας εφημερίδας - προειδοποιεί ότι «τα δύο κόμματα της αριστεράς προσπαθούν να υψώσουν τον μπαμπούλα του πολιτικού κόστους με βίαιες και μη κινητοποιήσεις. Σκοπός τους κατά βάθος είναι να απομυθοποιήσουν γρήγορα το ΠΑΣΟΚ και να αρχίσουν να εισπράττουν τη δυσαρέσκεια όσων περίμεναν θαύματα από την κυβέρνηση Παπανδρέου ή όσων θα υποφέρουν από τις συνέπειες μιας κρίσης που θα βαθύνει το 2010». Αναδεικνύοντας ακριβώς ότι ενιαίος στόχος της πλουτοκρατίας - τον οποίο ενιαία υπηρετούν από κάθε πόστο οι λογής υπηρέτες της - είναι η άμεση και αποτελεσματική εφαρμογή του σχεδίου ανάκαμψης από την κρίση, που προϋποθέτει νέο σφοδρό χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζομένων, ο Α. Παπαχελάς ισχυρίζεται ότι «η κοινωνία θέλει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και γι' αυτό τους έδωσε (σ.σ. σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) το 77,4% των ψήφων της».

Ετσι, προτείνει στην κυβέρνηση αντί για το δρόμο της μη εφαρμογής των «μεταρρυθμίσεων» να επιλέξει «να πάρει μια ανάσα, να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, να φροντίσει τα ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού, να αφήσει τον κ. Πάγκαλο να χειρισθεί τα "αριστερά μέτωπα" και να ελπίσει σε μια "πράσινη ανάπτυξη" στο τέλος»... Για να μην υπάρχει καμία αυταπάτη για το τι μέλλει γενέσθαι...

Φταίει η στατιστική...

«Πλάτες» στους ευρωενωσιακούς αρμόδιους και στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που με πρόσχημα το έλλειμμα μεθοδεύουν το τσάκισμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, έσπευσαν να βάλουν οι «Οικολόγοι - Πράσινοι». Με χτεσινή τους ανακοίνωση, στην οποία δεν γίνεται βεβαίως καμία μα καμία αναφορά στο πώς, το γιατί και από ποιους προκλήθηκε το έλλειμμα, σε ποιους επιχειρείται να φορτωθούν νέα βάρη στο όνομά του, αποπροσανατολίζουν εστιάζοντας το πρόβλημα στην «κακή ποιότητα των στατιστικών δεδομένων της χώρας» και στην «αδυναμία της χώρας να παράγει πλήρη και αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία που είναι απαραίτητη υποδομή για την αποτελεσματική διακυβέρνηση»! Κι επειδή κάθε παραμύθι χρειάζεται κι ένα δράκο, οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» εξαντλούν τα βέλη τους στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία η οποία «αδυνατεί να ανταποκριθεί στα αυτονόητα, δηλαδή την ακριβή αποτύπωση των πιο βασικών οικονομικών μεγεθών (ΑΕΠ, έλλειμμα, ποσοστό ανεργίας)»... Και δεν παραλείπουν συγχρόνως να επικροτήσουν την πρόθεση της κυβέρνησης για «ανεξάρτητη στατιστική υπηρεσία», συμβουλεύοντάς την η επιλογή του επικεφαλής της να είναι «αξιόπιστη και αξιοκρατική» και «να προβεί σε δημόσια διαβούλευση με κόμματα, φορείς, ΜΚΟ κλπ. για τον καθορισμό των προδιαγραφών των στατιστικών δεδομένων που έχουμε ανάγκη»!!! Κάπως έτσι φαίνεται οι «Οικολόγοι Πράσινοι» πασχίζουν να καταχωρηθούν ως η πιο χρήσιμη απ' τις χρήσιμες εφεδρείες.

Η διάσπαση του ... ατόμου

Στις 11 συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (περιλαμβανομένης της ΡΟΖΑΣ) προστέθηκε μία ακόμα, η ...διάσπαση του «Κόκκινου», που βαφτίστηκε «Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα» (ΑΠΟ). Ισως εύλογα αναρωτηθεί κανείς, τι είναι το «Κόκκινο»; Μια «γκρούπα», που στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ αναβαθμίστηκε σε «συνιστώσα». Ιδρύθηκε το 2006 και τρία χρόνια μετά κατάφερε να διασπαστεί, όπως μας πληροφορεί η χτεσινή «Αυγή». Η ΑΠΟ που προέκυψε αποτελείται από 29 άτομα. Αγνωστο παραμένει πόσοι απέμειναν στο τροτσκιστικών αναφορών «Κόκκινο» που στο ιδρυτικό του συνέδριο το 2006 αυτοπροσδιορίστηκε σαν «οργάνωση επαναστατική, ταξική - εργατική, διεθνιστική, αντιρατσιστική, κινηματική, ανασυνθετική, δημοκρατική, φεμινιστική, οικολογική». Πάντως, οι 29 εξήλθαν του «Κόκκινου», όχι όμως του ΣΥΡΙΖΑ όπου παραμένουν και δηλώνουν «αποφασισμένοι να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις» στην ...αποστολή του!!!

Διδάγματα από τα «stage»

Ο προκλητικός εμπαιγμός όσων κάνουν τους οργισμένους για καταστάσεις τύπου «stage» αλλά στην πράξη βάζουν πλάτη για να περάσουν είναι ένα το κρατούμενο. Το κυριότερο όμως - που και οι εργαζόμενοι πρέπει να κρατήσουν ως βασικό συμπέρασμα - είναι η αποφασιστικότητα με την οποία οι δυνάμεις, που προωθούν οτιδήποτε χρειάζονται τα μονοπώλια, υπερασπίζονται τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αποφασιστικότητα και προσήλωση που δε σταματούν ακόμα κι αν ξεμπροστιάζονται οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της πολιτικής τους.

Για να καμωθεί το ...«αμείλικτο» στην αντιμετώπιση δήθεν των προβλημάτων των εργαζομένων, προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ μίλησε για κατάργηση των «stage» στο δημόσιο. Μετεκλογικά, η υλοποίηση όσων έλεγε το φέρνουν αντιμέτωπο με την αγανάκτηση χιλιάδων ανθρώπων που «γαλάζιες» και «πράσινες» κυβερνήσεις, κρατώντας τους ομήρους, στην πραγματικότητα τους εκβίαζαν για να «κάνουν υπομονή», να σκύψουν το κεφάλι, να μην οργανωθούν και αντιδράσουν ενάντια στην ανασφάλεια και τη δουλειά με πετσοκομμένα δικαιώματα. Τώρα, το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά «βγάζει στη σέντρα» τους χιλιάδες ομήρους των «stage» στο δημόσιο και τους λέει ότι πετιούνται στο δρόμο στο όνομα της διαφάνειας και της καταπολέμησης της ρουσφετολογίας.

Στην ίδια, άθλια απέναντι στην ανάγκη των εργαζομένων να 'χουν μεροκάματο, κατεύθυνση, δουλειά έχει πιάσει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Πρώτος και καλύτερος ο πρόεδρός της έτρεξε να παινέψει την απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει τα «stage» στο δημόσιο γιατί είναι ρουσφέτια της ΝΔ. «Παραλείποντας» βέβαια να πει ότι τα «stage» διαιωνίζονται στον ιδιωτικό τομέα, συμβάλλοντας στην εξασφάλιση φτηνής εργασίας στους επιχειρηματίες, εντείνοντας την εργοδοτική ασυδοσία, μεταφέροντας πακτωλούς σχετικών προγραμμάτων σε πολυεθνικές, κτλ. Από κοντά βέβαια και η ΝΔ. Το μόνο για το οποίο βρήκαν να κατηγορήσουν την κυβέρνηση τα στελέχη της είναι ότι δεν ανανεώνονται τόσες πολλές συμβάσεις εργασίας.

Ολοι τους αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να μιλήσουν για μονιμοποίηση όλων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μιλούν για «γαλάζια» και «πράσινα» παιδιά. Συντονισμένα και καθόλου τυχαία, κανείς τους δε λέει ποιος και γιατί χρειάζεται και συντηρεί τα ρουσφέτια. Καμία έκπληξη. Τα ρουσφέτια τα χρειάζονται πρώτα απ' όλα οι ίδιοι. Οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί υπηρέτες του κεφαλαίου. Ποντάρουν σ' αυτά ώστε, παίζοντας με την ανάγκη του εργάτη να 'χει μεροκάματο, να τον εμποδίσουν να δει ότι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ενός εργαζόμενου μόνο με πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλης της τάξης του θα έρθει. Οτι μόνο με πάλη πολιτική θα έχει σταθερή εργασία, με πλήρη δικαιώματα.

Ο χαρακτήρας της σχέσης εργασίας δεν πλήττει μόνο όποιον δουλεύει, αλλά και όποιον δέχεται το αποτέλεσμα της εκάστοτε εργασίας. Π.χ., στην ανάγκη των ηλικιωμένων για φροντίδα η απάντηση δεν είναι προγράμματα τύπου «Βοήθεια στο Σπίτι» με ημερομηνία λήξης, ανεπαρκές και ανακυκλώσιμο προσωπικό, που λειτουργεί όταν, όπου και όποτε βρίσκονται χρήματα να πληρωθούν οι εργαζόμενοι. Απαιτούνται υπηρεσίες Πρόνοιας, στελεχωμένες με επαρκές, μόνιμο προσωπικό, με την κατάλληλη εκπαίδευση, υπηρεσίες ενταγμένες σε ενιαίο σύστημα Πρόνοιας, κάτω από την αποκλειστική ευθύνη του κράτους, με εργαζόμενους που δε θα αγωνιούν μήπως βρεθούν άνεργοι αλλά θα αφοσιώνονται στη δουλειά τους, για την υπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Το ΚΚΕ μιλά χωρίς μισόλογα: Μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα για όλους. Πάλη που οι εργατοϋπάλληλοι πρέπει να οργανώσουν άμεσα, χωρίς καθυστέρηση, χωρίς αυταπάτες.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Βλέπει με το 'να μάτι

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΜΕ «μεγάλη ένταση» κι αυτό «λόγω της παρουσίας μεταναστών», διαπίστωσε πως υπάρχουν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (υπουργός ...Προστασίας του Πολίτη, για όσους το ξεχάσατε).

Το ότι - όλως τυχαίως - στις περιοχές αυτές υπάρχει και η παρουσία μεγάλης φτώχειας και ένδειας, διέφυγε, όμως, της προσοχής του. Μόνο τους οικονομικούς μετανάστες είδε! Το ότι χρησιμοποιούν τους μετανάστες για να σπέρνουν διχόνοια στους απλούς ανθρώπους με βάση την εθνικότητα, τη φυλή, το χώμα και το θρήσκευμα, μάλλον είναι ψιλά γράμματα για τον κύριο υπουργό της «προστασίας»...

Βλέπετε, την φτώχεια δεν μπορείς να την συλλάβεις, να την ξυλοκοπήσεις, να της φορτώσεις τον μισό Ποινικό Κώδικα και μετά να την απελάσεις.

Για άλλους προβληματισμούς (π.χ. γιατί υπάρχουν οικονομικοί μετανάστες; Γιατί υπάρχει φτώχεια; Ποιος βομβαρδίζει χώρες ολόκληρες, δημιουργεί εμφυλίους και εκμεταλλεύεται τον πλούτο τους;), φυσικά, ούτε λόγος.

Αυτά δεν εμπίπτουν στην ...προστασία του πολίτη, ούτε βέβαια τον αφορούν. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι μετανάστες και η τρομοκρατία. Και η τελευταία ως έννοια χωράει - ως γνωστόν - πολύ κόσμο...

ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟ - λένε κάποιοι - στη Νέα Δημοκρατία να στηρίξουν με υπογραφή εκλεγμένοι βουλευτές την υποψηφιότητα κάποιου...

Σωστά, δείχνει τόσο ...ενωμένο αυτήν την περίοδο το συγκεκριμένο κόμμα, που κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό.

Το γεγονός - ας πούμε - ότι ο όποιος εσωτερικός διάλογος γίνεται μέσω ...δελτίων ειδήσεων και τηλεοπτικών παραθύρων, όπου, φυσικά, δεν μπορεί να βρεθεί ο καθένας, δεν τους απασχολεί.

Ούτε, επίσης, το ότι όλες αυτές τις μέρες δεν έχει ακουστεί καμία πολιτική άποψη ή διαφοροποίηση, παρά μόνον ίντριγκες και παρασκηνιακές συμφωνίες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλά τι να συζητάμε, αφού η πολιτική κατεύθυνση είναι δεδομένη (και καθόλα συναινετική με το ΠΑΣΟΚ), μόνο αυτά τους μένουν πλέον.

Οσο για την αντιπολίτευση που θα ασκήσουν, την γνωρίζουμε απο τώρα, ανεξάρτητα του ποιος θα βγει. Σκάνδαλα, σκάνδαλα και πάλι σκάνδαλα. Ο,τι ακριβώς έκαναν οι προκάτοχοί τους.

Η «διαφορά» των 2,5 δισ. ευρώ

Γρηγοριάδης Κώστας

Σκέτα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 1% του ετήσιου Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), είναι όλη η διαφορά της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από αυτή της ΝΔ. Η διαφορά ανάμεσα στο «σοσιαλισμό» του ΠΑΣΟΚ και τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό» της ΝΔ. Ηταν ταυτόχρονα η διαφορά που επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να κάνει λαθρεμπόριο ελπίδων προεκλογικά. Κι όμως, ούτε αυτή η αστεία διαφορά γίνεται αποδεκτή από τις Βρυξέλλες. «Δεν είναι συμβατό με το στόχο της δημοσιονομικής προσαρμογής», το ξέκοψε ο, σοσιαλιστής και αυτός, Χ. Αλμούνια στον ομοϊδεάτη του Γ. Παπακωνσταντίνου στο περιθώριο του ΕΚΟΦΙΝ, όταν αναφέρθηκε στο «πακέτο» των 2,5 δισ. ευρώ για την αναθέρμανση της οικονομίας. Ποια ήταν η απάντηση του Ελληνα υπουργού Οικονομικών προς την Κομισιόν; Μην ανησυχείτε. Θα πετύχουμε το στόχο της δημοσιονομικής προσαρμογής» (διάβαζε άγριας λιτότητας και γενικευμένων ιδιωτικοποιήσεων) και αυτό θα φανεί τόσο στον προϋπολογισμό του 2010 όσο και στο νέο πρόγραμμα σταθερότητας που θα καταθέσει το Γενάρη η κυβέρνηση. «Θα πείσουμε την Κομισιόν με τον προϋπολογισμό και το επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας», ήταν τα ακριβή λόγια του Γ. Παπακωνστανίνου. Οι πάντες βέβαια γνωρίζουν ότι ο μόνος τρόπος για να πειστεί η Κομισιόν είναι ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις τόσο για μέτρα μόνιμου χαρακτήρα όσο και για γρήγορες «διαρθρωτικές αλλαγές», πράγμα που απλά σημαίνει νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό και διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Και αυτο θα γίνει...

Ποιος δίνει άλλοθι;

«Πολλές φορές, η θεωρία του "ευρωμονόδρομου", την οποία αναπτύσσει κατά κόρον η κ. Παπαρήγα, είναι άλλοθι των κυβερνήσεων προκειμένου να ευθυγραμμιστούν με νεοφιλελεύθερες λύσεις και να τις προβάλλουν ως τη μοναδική λύση». Ποιος τα λέει αυτά; Ενας απ' τους θιασώτες του «ευρωμονόδρομου», ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης. Και τα είπε έχοντας προηγουμένως συνδράμει την προσπάθεια δημιουργίας «άλλοθι» για τις σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές που έρχονται, δηλώνοντας: «Η μετοχή "Ελλάδα" στην Κομισιόν και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς γενικά, είναι πολύ χαμηλά, όχι μόνο λόγω των κακών δημόσιων οικονομικών, αλλά και λόγω της πολυετούς "δημιουργικής λογιστικής" (...) Οι πιέσεις για δεξιόστροφες επιλογές και στο ασφαλιστικό και στα δημοσιονομικά θα είναι πολύ έντονες». Βολική η λαθροχειρία για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που αποκρύπτει ότι σε αντίθεση με τις δικές του «θεωρίες», το ΚΚΕ δεν αποδέχτηκε ποτέ τη λογική του «ευρωμονόδρομου». Απεναντίας, δείχνει στο λαό ότι έχει κι άλλη επιλογή, άλλο δρόμο ανάπτυξης να ακολουθήσει. Ο λαός. Οχι όμως τα κόμματα, κυβερνητικά και μη, που εκπροσωπούν την άρχουσα τάξη, που υμνούν την ΕΕ των μονοπωλίων. Γι' αυτά ο «ευρωμονόδρομος» είναι πράγματι μονόδρομος. Κι αυτό το αποκρύπτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόμενος ότι και στην ΕΕ μπορεί και πρέπει να συμμετέχει η χώρα, και οι εκάστοτε κυβερνήσεις να συνομολογούν εκεί σκληρές αντιλαϊκές αποφάσεις και την ίδια στιγμή να μην τις εφαρμόζουν αν έτσι κρίνουν. Σκόπιμα ψεύδη για αποπροσανατολισμό του λαού.

Να μην περάσει η ιδεολογική τρομοκρατία

«Περάσαμε τις τελευταίες δεκαετίες δίνοντας χρήματα στους πλουσίους, σαν να μην υπήρχε αύριο. Εγκαταλείψαμε τους φτωχούς, θέσαμε σε ασφυκτικό οικονομικό κλοιό τη μεσαία τάξη και σχεδόν προκαλέσαμε πτώχευση στο κράτος - παρέχοντας σε τράπεζες, μεγα-οργανισμούς και όσους βρίσκονται στην κορυφή της οικονομικής πυραμίδας σχεδόν ό,τι ζητούσαν. Και, απ' ό,τι φαίνεται, το πάθημα δεν μας έγινε μάθημα». Το παραπάνω απόσπασμα από άρθρο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» (αναδημοσίευση χτες στην «Οικονομική Καθημερινή») αφορά βέβαια στην οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ, αλλά αποτυπώνει με ενάργεια και την ουσία της πολιτικής που εφαρμόστηκε στην ΕΕ και στη χώρα μας, αφού την ίδια διαχείριση του καπιταλισμού εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το βασικό συμπέρασμα με μεγάλη πολιτική σημασία είναι ότι η καπιταλιστική κρίση είναι πρώτα και κύρια κρίση υπερκερδών. Σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Δεν ευθύνονται στο ελάχιστο για τα περιβόητα ελλείμματα και τα κρατικά χρέη. Με απλά λόγια, οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών ποτέ δε δανείστηκαν για να στηρίξουν τους εργαζόμενους και το λαό, αλλά για να ενισχύσουν με κάθε τρόπο τους μεγάλους επιχειρηματικούς κολοσσούς και το κεφάλαιο. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι βλέπουν τους μισθούς τους να μειώνονται, στερούνται διαρκώς τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους, χάνουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία, κ.ο.κ. Δεν μπορεί, λοιπόν, να περάσει η ιδεολογική τρομοκρατία που ασκείται ότι τάχα «όλοι είναι συνυπεύθυνοι για τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος και άρα όλοι πρέπει να πληρώσουμε».

Γιατί η επίθεση στο ΚΚΕ

Η πολύμορφη και πολυμέτωπη επίθεση της πλουτοκρατίας και των μηχανισμών της ενάντια στο ΚΚΕ, με ταξικούς όρους, είναι αναμενόμενη: Η πλουτοκρατία, η κυβέρνησή της και τα κόμματά της, έχοντας σκοπό την επιβολή θύελλας αντιλαϊκών μέτρων που θα χειροτερεύσουν περαιτέρω τη ζωή των εργαζομένων, θέλει να εμποδίσει και αν μπορεί να ακυρώσει την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης. Πολύ περισσότερο, θέλει να δημιουργήσει ψυχολογία ανοχής ή και ευφορίας ότι κάτι καλό γεννιέται για το λαό με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, που η πολιτική της είναι αντίθετη με αυτήν της ΝΔ. Χωρίς την παρεμπόδιση της αποκάλυψης της ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της αντιμετώπισης κάθε εστίας αντίστασης, θα δυσκολεύεται το έργο της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό και ενοχλεί το ΚΚΕ, που ξεκαθαρίζει ότι δεν πρέπει να χαθεί χρόνος στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης, για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που προβάλλει τον άλλο δρόμο ανάπτυξης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι κριτήριο της ανάπτυξης είναι οι ανάγκες των εργαζομένων, οι ανάγκες του λαού και όχι η κερδοφορία του κεφαλαίου. Αλλωστε, σήμερα υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες, αλλά και οι αναγκαίες πλουτοπαραγωγικές πηγές για να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες και να αναπτύσσεται απρόσκοπτα η παραγωγή, χωρίς κρίσεις. Οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο. Οι ανάγκες του λαού συγκρούονται με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και τη στρατηγική τους. Αυτό είναι το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα. Ανάπτυξη για το λαό ή ανάπτυξη για τα μονοπώλια, για το μεγάλο κεφάλαιο. Ενσωμάτωση και υποταγή στο μεγάλο κεφάλαιο, στα αστικά πολιτικά κόμματα ή αντίσταση, ρήξη, ανατροπή για τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Στη λύση αυτών των στρατηγικών ζητημάτων πρέπει να στραφούν και να δυναμώσουν οι αγώνες.

Αυτή είναι η πολιτική του ΚΚΕ και μ' αυτήν την πολιτική δρούσε και δρα για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, του ενιαίου μετώπου εργατών, φτωχών αγροτών, αυτοαπασχολούμενων. Οσοι επιτίθενται στο ΚΚΕ, καταλαβαίνουν πολύ καλά τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, για το σύστημα, οι ιδέες και προτάσεις μας. Αν οι θέσεις του ΚΚΕ ήταν ξεπερασμένες, έξω από την πραγματικότητα, όπως λένε, δε θα ανησυχούσαν και δε θα ξόδευαν τόσες δυνάμεις για να πολεμήσουν το ΚΚΕ και τη γραμμή του. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για τα σχέδια της πλουτοκρατίας και των ιμπεριαλιστών απέναντι στο ΚΚΕ, ούτε για τον ειδικό ρόλο της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ απέναντί του. Ανησυχούν και φοβούνται, γιατί καλύτερα από όλους γνωρίζουν ότι δεν μπορούν, δεν έχουν τα δώσουν τίποτα για το λαό που να βελτιώνει και να ανακουφίζει τη θέση του, γνωρίζουν ότι τα περιθώρια αυτά θα στενεύουν όλο και περισσότερο. Και στο ΚΚΕ βλέπουν τη δύναμη, που με συνέπεια, σταθερότητα παλεύει με τη στρατηγική του με αδιαλλαξία απέναντί τους.

Τους το 'χουμε ξαναπεί. Δήλωση μετανοίας στους εκμεταλλευτές του λαού ποτέ δεν κάναμε και δεν πρόκειται να κάνουμε. Το Κόμμα μας είναι έτοιμο, αποφασισμένο και προετοιμασμένο να συμβάλει στη γρήγορη ανασύνταξη του κινήματος και στην ετοιμότητά του να αντιμετωπίσει τη νέα επίθεση που έρχεται. Θα γινόμαστε όλο και πιο επίμονοι να ανταποκρινόμαστε όλο και καλύτερα στον αγώνα για τα ζωτικά προβλήματα των εργαζομένων, του λαού, για το σοσιαλισμό.