Την αιματηρή φορομπηξία σε βάρος του λαού έρχονται να επιβεβαιώσουν και οι Λογαριασμοί της Γενικής Κυβέρνησης τους οποίους έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το α' τρίμηνο του 2024 οι φόροι που πλήρωσε ο λαός ανήλθαν σε 3,825 δισ. ευρώ, αυξημένοι κατά μισό δισ. σε σχέση με πέρυσι. Μέσα σε τρεις μήνες, λοιπόν, τα λαϊκά νοικοκυριά - γιατί αυτά κατά βάση πληρώνουν τον φόρο εισοδήματος και περιουσίας - επιβαρύνθηκαν επιπλέον με 502 εκατ. ευρώ! Παράλληλα αυξήθηκαν και οι ασφαλιστικές εισφορές, κατά 701 εκατ. ευρώ, φτάνοντας τα 7,462 δισ. ευρώ. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι από τους παραπάνω φόρους και εισφορές το κράτος άντλησε το 50% των εσόδων του το α' τρίμηνο του έτους! Στο ίδιο χρονικό διάστημα οι κοινωνικές παροχές μειώθηκαν από 11,421 δισ. ευρώ πέρυσι σε 11,390 δισ. φέτος, δηλαδή κατά 31 εκατ. ευρώ, χωρίς να συνυπολογίσουμε τον πληθωρισμό. Μιλάμε δηλαδή για ακόμα πιο επιθετική κλιμάκωση στο στράγγισμα του λαϊκού εισοδήματος, με το κράτος να ρουφάει ό,τι απομένει από την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις. Και, βέβαια, τα δίνει «πεσκέσι» στους επιχειρηματικούς ομίλους, αφού την ίδια στιγμή «τρέχουν» τα ποικίλα προγράμματα στήριξης και χρηματοδότησης επενδύσεων. Με κάτι τέτοια διασφαλίζεται η «ευημερία των αριθμών», ρουφώντας τελικά όχι απλά το εισόδημα αλλά την ίδια τη ζωή των εργαζομένων, για να θωρακίζονται τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η ιδέα - παρότρυνση του «staycation» (του να κάνεις διακοπές στο σπίτι σου αφού δεν μπορείς να πας πουθενά) δεν είναι καινούργια. Εμφανίστηκε μέσα στο 2010, στην καρδιά της καπιταλιστικής κρίσης, και τώρα που τα ζωνάρια έχουν ξανασφίξει, η προτροπή στην «προσαρμογή» επανήλθε. Και αυτό επειδή στον καπιταλισμό οι διακοπές θεωρούνται κάποιου είδους προνόμιο για πλούσιους, όπως σημείωσε και ο Μάκης Βορίδης, υπουργός Επικρατείας, όταν ρωτήθηκε για τα ευρήματα της έρευνας που κατέδειξαν ότι 1 στους 2 Ελληνες δεν το σηκώνει η τσέπη τους να πάνε διακοπές: «Δεν μπορούμε να πατάμε ένα κουμπί και να κάνουμε όλους τους Ελληνες πλούσιους», είπε με περίσσια κυνικότητα. Στο ίδιο μήκος κύματος, ήρθε να συμπληρώσει τις νουθεσίες διαχείρισης της φτώχειας και ο βουλευτής Καβάλας της ΝΔ, Μακάριος Λαζαρίδης, που είπε πως «στο εξωτερικό, όπως ξέρετε πολύ καλά, δεν αγοράζουν ένα καρπούζι, αγοράζουν μία φέτα καρπούζι» (!). Καθίστε σπίτι, φάτε μια φέτα καρπούζι και μην το παρακάνετε με τη φέτα και φανταστείτε πως βρίσκεστε σε διακοπές. Αυτή είναι η «προσαρμογή» και η «κανονικότητα» που επιτάσσει η κερδοφορία των ομίλων. Στο κάτω - κάτω, είναι και πράξη ...ευθύνης απέναντι στη «βαριά βιομηχανία της χώρας». Γι' αυτό και από τη μία οι παπαγάλοι της κυβέρνησης στον «ΣΚΑΪ» και από την άλλη κάτι τοπικοί παράγοντες π.χ. στη Σαντορίνη καλούν τον λαό σε «περιορισμό μετακινήσεων και μπάνιων» τον Αύγουστο.

Ο τεχνολογικός κολοσσός της «Microsoft» πραγματοποίησε τον προηγούμενο μήνα ένα ακόμα κύμα ομαδικών απολύσεων για το 2024, που περιλάμβανε περίπου 1.900 εργαζόμενους. Μόλις 5 μέρες μετά τις απολύσεις, στις 30 Ιούνη, η «Microsoft» έκλεισε το οικονομικό της έτος ανακοινώνοντας αύξηση εσόδων 17,6%, στα 62 δισ. δολάρια. Στον δυναμικό τομέα της τεχνολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο, από την αρχή της χρονιάς έχουν γίνει μαζικές απολύσεις συνολικά 34.300 εργαζομένων σε 141 εταιρείες. Πολλές από αυτές τις εταιρείες προχώρησαν στις απολύσεις πριν ανακοινώσουν κέρδη. Πρόκειται για ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. Η «Google» απέλυσε περισσότερους από χίλιους εργαζόμενους λίγες μέρες πριν ανακοινώσει κι αυτή αύξηση 13% των εσόδων, στα 86 δισ. δολάρια. Παρά την αύξηση κατά 14% των εσόδων της η «Amazon» απέλυσε επίσης χίλους 1.000 εργαζόμενους, ενώ εκατοντάδες απολύσεις πραγματοποίησε και η «Meta» παρά την αύξηση των εσόδων της κατά 25%. Ενας από τους λόγους που «συγχρονίζουν» τις απολύσεις είναι η εικόνα του χαμηλού αριθμού προσωπικού, που κάνει τις εταιρείες πιο ελκυστικές για τους επενδυτές, καθώς δίνει την αίσθηση υψηλότερης παραγωγικότητας και κερδοφορίας σε σχέση με τα κόστη. Ετσι, η «Meta», μετά τις 11.000 απολύσεις που είχε πραγματοποιήσει τον περασμένο Νοέμβρη, είδε την τιμή της μετοχής της να εκτοξεύεται κατά 19%. Οι «επενδυτικές ευκαιρίες» στα καλύτερά τους, λοιπόν, με τα δισεκατομμύρια να σφυρίζουν από κολοσσό σε κολοσσό. Το τίμημα; Μια γιγάντια ανακύκλωση εργαζομένων σε διεθνές επίπεδο, με τη διαρκή περιπλάνηση να αποτελεί καθεστώς στους ηγετικούς κύκλους της «ψηφιακής εποχής». Η πίτα των κερδών αυξάνεται, η σταθερότητα για τους εργαζόμενους όλο και περιορίζεται.

1822 Τα ξημερώματα της 25ης Ιούλη η πρώτη τουρκική φάλαγγα, καθώς έφτανε στα Δερβενάκια, αιφνιδιάζεται και διαλύεται από τους Ελληνες επαναστάτες.

1919 Με μήνυμά της προς τον κινεζικό λαό η σοβιετική κυβέρνηση δηλώνει ότι παραιτείται από όλες τις κατακτήσεις και τα προνόμια που είχε η τσαρική Ρωσία στην Κίνα.

1922 Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιαπωνίας.

1929 Με τη θετική ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας των βουλευτών και των δύο αστικών κομμάτων, του Λαϊκού και του Κόμματος των Φιλελευθέρων, το βενιζελικό «Ιδιώνυμο» γίνεται νόμος του κράτους (Ν. 4229/1929).

1934 Φασιστικό πραξικόπημα επικρατεί στην Αυστρία. Δολοφονείται ο καγκελάριος Ντόλφους.

1935 Συνέρχεται στη Μόσχα το 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών από Κομμουνιστικά Κόμματα 65 χωρών. Το 7ο Συνέδριο έθεσε ως κεντρικό καθήκον όλων των ΚΚ την πάλη ενάντια στην απειλή του φασισμού και του πολέμου, και την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ. Στο επίπεδο της στρατηγικής, το Συνέδριο επανέφερε τη λογική των σταδίων, προσαρμόζοντας ανάλογα και την πολιτική των συμμαχιών των ΚΚ (με την πρόταξη των Λαϊκών Μετώπων και τη συμμαχία με τους σοσιαλδημοκράτες).

1943 Ολοκαύτωμα στη Μουσιωτίτσα Ηπείρου. Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής δολοφονούν και τους 154 κατοίκους του χωριού.

1946 Με υπουργικό διάταγμα καθαιρείται η διοίκηση της ΓΣΕΕ.

1946 Εξι μόλις μέρες πριν τη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού οι ΗΠΑ πραγματοποιούν πυρηνική δοκιμή στην ατόλη Μπικίνι, σε μια επίδειξη δύναμης.

1947 Αγρια σφαγή 30 γυναικών στη Νιγρίτα από χωροφύλακες. Σφάζουν ακόμα και βρέφη 6 μηνών.

1947 Δύο τάγματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπαίνουν στα Γρεβενά.

1952 Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο - σε μεγάλο βαθμό - σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει απόφαση «για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς, άδικους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς (προδότης, χαφιές κ.λπ.).

Ο Πλουμπίδης, απομονωμένος και χαρακτηρισμένος από την ηγεσία του Κόμματος ως πράκτορας, όχι μόνο δεν το αποκήρυξε αλλά και το υπεράσπισε μέχρι την τελευταία του πνοή. Και ο ίδιος θεωρούσε πως υπήρξε θύμα συγκυριών και λανθασμένων - ενδεχομένως και προβοκατόρικα διοχετευμένων - παραπλανητικών πληροφοριών: «Δεν με χωρίζει καμιά διαφορά με την ηγεσία του Κόμματός μου», τόνιζε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» της 25/7/1954.

1967 Πεθαίνει ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Παρθένης.

1974 Επιστρέφουν οι πολιτικοί κρατούμενοι από τη Γυάρο. Στο Πόρτο Ράφτη, όπου αποβιβάζονται, γίνονται δεκτοί με θερμές εκδηλώσεις από χιλιάδες συγκεντρωμένου λαού.