Η ιδέα - παρότρυνση του «staycation» (του να κάνεις διακοπές στο σπίτι σου αφού δεν μπορείς να πας πουθενά) δεν είναι καινούργια. Εμφανίστηκε μέσα στο 2010, στην καρδιά της καπιταλιστικής κρίσης, και τώρα που τα ζωνάρια έχουν ξανασφίξει, η προτροπή στην «προσαρμογή» επανήλθε. Και αυτό επειδή στον καπιταλισμό οι διακοπές θεωρούνται κάποιου είδους προνόμιο για πλούσιους, όπως σημείωσε και ο Μάκης Βορίδης, υπουργός Επικρατείας, όταν ρωτήθηκε για τα ευρήματα της έρευνας που κατέδειξαν ότι 1 στους 2 Ελληνες δεν το σηκώνει η τσέπη τους να πάνε διακοπές: «Δεν μπορούμε να πατάμε ένα κουμπί και να κάνουμε όλους τους Ελληνες πλούσιους», είπε με περίσσια κυνικότητα. Στο ίδιο μήκος κύματος, ήρθε να συμπληρώσει τις νουθεσίες διαχείρισης της φτώχειας και ο βουλευτής Καβάλας της ΝΔ, Μακάριος Λαζαρίδης, που είπε πως «στο εξωτερικό, όπως ξέρετε πολύ καλά, δεν αγοράζουν ένα καρπούζι, αγοράζουν μία φέτα καρπούζι» (!). Καθίστε σπίτι, φάτε μια φέτα καρπούζι και μην το παρακάνετε με τη φέτα και φανταστείτε πως βρίσκεστε σε διακοπές. Αυτή είναι η «προσαρμογή» και η «κανονικότητα» που επιτάσσει η κερδοφορία των ομίλων. Στο κάτω - κάτω, είναι και πράξη ...ευθύνης απέναντι στη «βαριά βιομηχανία της χώρας». Γι' αυτό και από τη μία οι παπαγάλοι της κυβέρνησης στον «ΣΚΑΪ» και από την άλλη κάτι τοπικοί παράγοντες π.χ. στη Σαντορίνη καλούν τον λαό σε «περιορισμό μετακινήσεων και μπάνιων» τον Αύγουστο.