ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αποκαλυπτική ομολογία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την προσαρμογή της αγοράς εργασίας στις ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας ζήτησε από το βήμα του 10ου Συνεδρίου της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), ο υφυπουργός Εργασίας Ρ. Σπυρόπουλος, μιλώντας εκ μέρους της Προεδρίας της ΕΕ. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι οι εργάτες πρέπει να βάλουν τα εργατικά τους δικαιώματα στο Προκρούστειο κρεβάτι της ανταγωνιστικότητας, της αύξησης της παραγωγικότητας και των κερδών των Ευρωπαίων βιομηχάνων.

Μάλιστα, σε μια προσπάθεια επίδειξης του δημοκρατικού προσώπου της Προεδρίας, υποστήριξε ότι η προσαρμογή αυτή θα γίνει μόνο αν γίνει αποδεχτή από τους εργαζόμενους. Και αν αναρωτηθεί κανείς γιατί αυτό το περίσσευμα δημοκρατίας από το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρώην συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ, η απάντηση είναι απλή. Γιατί «τότε και μόνο τότε, με γρήγορους ρυθμούς θα προσεγγίσουμε τους ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους της Λισαβόνας». Δεν τους πήρε ο πόνος για τη γνώμη των εργατών. Το πολιτικό απαράτ της ΕΕ και της Ελληνικής Προεδρίας καταλαβαίνει πολύ καλά ότι χωρίς τη συναίνεση και τη συγκατάθεση των εργατών οι ανατροπές που προωθούνται, κινδυνεύουν να μείνουν στα χαρτιά. Και είναι αυτή, μια αποκαλυπτική ομολογία, αφού κάνει φανερό και το γεγονός, πως μόνον η ταξική πάλη, η αντίσταση και οι αγώνες των εργαζομένων μπορούν να αποτρέψουν τα αντεργατικά μέτρα.

Λέτε, να μας κοροϊδεύουν..;

Στις πρωτεύουσες των νομών, αλλά και σε όλες τις πόλεις με πληθυσμό άνω των 10.000 κατοίκων επεκτείνεται από την ερχόμενη βδομάδα το... επιτυχημένο μέτρο της καταγραφής των τιμών των υγρών καυσίμων και, βέβαια, η δημοσίευσή τους στο Ιντερνετ. Αυτό ανακοίνωσε χτες το υπουργείο Ανάπτυξης, μαζί, και την ολοκλήρωση του διαγωνισμού για την ανάθεση του έργου καταγραφής των τιμών. Επειδή είναι δεδομένο, ότι οι κάτοικοι μικρών πόλεων γνωρίζουν ποια είναι τα «φθηνά» πρατήρια στην περιοχή τους, υποθέτουμε ότι το εν λόγω σύστημα, θα παροτρύνει π.χ τους... Λιβαδειώτες να πάνε για «φθηνή» βενζίνη στη Θήβα, τους Θηβαίους στη... Χαλκίδα και ούτω καθεξής. Πάντως, η κυβέρνηση ισχυρίζεται, ότι δε μας κοροϊδεύει...

ΥΓ: Πληροφορίες που αναφέρουν ότι νοικοκυρές και συνταξιούχοι καταφεύγουν στο Ιντερνετ, πριν ξεκινήσουν να πάνε για ψώνια στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς τους, ελέγχονται ως ανακριβείς...

Τρομο-φιλολογία

Τρομοκράτες «εν υπνώσει» απειλούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, έγραφε το κυριακάτικο «Βήμα» και στο χτεσινό φύλλο της ίδιας εφημερίδας υπάρχει και συνέχεια: Ειδική άκρως απόρρητη μελέτη, που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και προέρχεται από τη συνεργασία των ξένων διωκτικών αρχών και των υπηρεσιών πληροφοριών της Διεύθυνσης Ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων, τοποθετεί την Ελλάδα ανάμεσα στους δέκα πρώτους στόχους της Αλ Κάιντα και συγκεκριμένα στην έβδομη θέση, πριν από τη Μ. Βρετανία και την Ισπανία, χώρες που συμπαρατάχτηκαν με τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ιράκ. Την ίδια στιγμή, μελέτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, την οποία δημοσιοποίησε το Γαλλικό Πρακτορείο, σημειώνει τα εξής: «Ομάδες αναρχικών, κομμουνιστών και πολεμίων της παγκοσμιοποίησης έχουν επιδοθεί σε βιαιότητες κατά τις προηγούμενες ευρωπαϊκές διασκέψεις κορυφής και οι αμερικανικές εταιρείες, κυρίως τα "φαστ φουντ" και οι τράπεζες, που βρίσκονται στην Ελλάδα φαίνονται ιδιαίτερα ευάλωτες στις πράξεις βανδαλισμού των ομάδων αυτών».

Φαίνεται πως κάποια υπερατλαντικά και διάφορα άλλα επιτελεία έχουν αποφασίσει να ασχοληθούν ακόμη περισσότερο με τη χώρα μας...

Η απάντηση...

«Δε σκοπεύουμε να ακολουθήσουμε πολιτικές - σοκ, οι οποίες θα διαρρήξουν τον κοινωνικό ιστό, θα πισωγυρίσουν τη συναίνεση για μεταρρυθμίσεις και θα μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε πειραματόζωα αδιέξοδων συγκρούσεων. Οι μεταρρυθμίσεις, για να πετύχουν, πρέπει να αποκτήσουν την κοινωνική στήριξη, να πείσουν για την αναγκαιότητά τους». Τα παραπάνω αποτελούν την απάντηση του υπουργού Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκη, στη γνωστή παρέμβαση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ), πριν η τελευταία ανασκευαστεί με τη γνωστή δήλωσή του. Στεκόμαστε, όμως, στην υπουργική απάντηση - έστω και για κάτι που δεν είπε ο κ. Γκαργκάνας, όπως ισχυρίστηκε εκ των υστέρων - επειδή είναι άκρως αποκαλυπτική. Ουσιαστικά, ο υπουργός Οικονομίας δε διαφωνεί καθόλου με τη λογική όσων υποτίθεται πως είπε ο διοικητής της ΤτΕ. Απλώς, εξηγεί ποιος είναι ο καλύτερος, για τους κυβερνώντες και το μεγάλο κεφάλαιο, τρόπος εφαρμογής τους...

Καθ' οδόν προς Θεσσαλονίκη

Πως «ευημερεί» η Ελλάδα εξηγούσε χτες ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του. Την ίδια ώρα στη Βόρεια Ελλάδα ανακοινώνεται το ξεπούλημα της συνεταιριστικής ΑΓΝΟ. Που για τους 400 εργαζομένους της αρχίζει ένας μαραθώνιος αγωνίας και αγώνα, καθώς οι νέοι ιδιοκτήτες έχουν ήδη κάνει καθαρό πως το πρώτο που θέλουν να χτυπήσουν είναι οι θέσεις εργασίας και τα εργατικά δικαιώματα. Την ίδια ώρα στη «Σίσσερ» να αρχίζει το μοίρασμα των απολύσεων. Σε Λάρισα, Πέλλα, Ημαθία τα συνδικάτα δεν προλαβαίνουν να συμπληρώνουν τις λίστες με τους νέους ανέργους. Αλλά στα κιτάπια του κ. Σημίτη αυτό που ευημερεί είναι η μία Ελλάδα: Αυτή των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Η Ελλάδα του κεφαλαίου. Μόνον που υπάρχει και μία άλλη Ελλάδα. Αυτή στην οποία η ζωή του καθενός δε συμψηφίζεται με τα κέρδη του αφεντικού του. Αυτή στην οποία το ισοζύγιο για την εργατική-λαϊκή οικογένεια είναι μόνον αρνητικό. Ολο και πιο αρνητικό. Αυτή η Ελλάδα όχι μόνο δεν ευημερεί, όχι μόνο δυστυχεί, αλλά ευτυχώς όλο και περισσότερο εξαγριώνεται και αναζητεί διέξοδο εκεί που πράγματι αυτή μπορεί να υπάρξει: Στον οργανωμένο και στοχοπροσηλωμένο υπέρ των δικών της συμφερόντων αγώνα.

Αυτός ο αγώνας θα εκφραστεί σε λιγότερο από ένα μήνα και με την μεγάλη διαδήλωση που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Εκεί οι υποστηρικτές της «ευημερούσας» ΕΕ θα έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν πως ο δικός τους στόχος για μια ακόμα πιο γονατισμένη εργατική τάξη, σε καμία περίπτωση δεν είναι αποδεκτός από τα μόνιμα υποζύγια. Βέβαια, η κυβέρνηση Σημίτη, ο ΣΥΝ, η ΓΣΕΕ τους, η ΑΔΕΔΥ τους και το «Φόρουμ» των κρατικοδίαιτων «μη κυβερνητικών οργανώσεων» θα επιχειρήσουν να στήσουν ένα κάποιο ανάχωμα στην έκφραση της λαϊκής οργής. Ηδη προσπαθούν να καναλιζάρουν τη λαϊκή οργή στην οργάνωση «εργαστηρίων» του τύπου «συζητάμε για τη θεσμική κατοχύρωση της κοινωνίας των πολιτών στην Ευρωπαϊκή Συντακτική Πράξη» και σε κινητοποιήσεις-μαϊμού του τύπου «πολιτική ανυπακοή» όπου σαν τέτοια νοείται το πέταγμα χαρτοπόλεμου στα ΜΑΤ.

Με τέτοια καραγκιοζιλίκια θα έχουν ίσως θέμα να ασχοληθούν τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν η κυβέρνηση και τα αφεντικά της. Δικό μας καθήκον να δοθεί η πρέπουσα απάντηση με όρους οργανωμένου μαζικού μαχητικού εργατικού κινήματος, που θα βάλει αποφασιστικά τη σφραγίδα του σ' αυτή την κινητοποίηση. Οι πρώτες πληροφορίες από το επιτελείο του κινήματος «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», οι εντατικές προετοιμασίες που γίνονται από τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι ανάλογες των αγροτών της ΠΑΣΥ, η ήδη μακριά λίστα συμμετοχών που συμπληρώνουν δεκάδες άλλοι φορείς του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού κινήματος, προδιαγράφουν μια εξαιρετικά μεγάλη διαδήλωση, τέτοια που στην πράξη θα εμφανίζει την εικόνα της πραγματικής Ελλάδας, αυτής του αγωνιζόμενου κόσμου της δουλιάς.

Ετσι, καθ' οδόν ήδη προς Θεσσαλονίκη, παίρνουμε μαζί όποια και όποιον, καθεμιά και καθέναν που δεν μπορεί να χωρέσει σ' αυτόν ή στον άλλο εφικτό καπιταλισμό. Αυτή η διαδήλωση είναι δική μας. Του αγωνιζόμενου ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση λαού.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Ξεσκονίζουν τα ζιβάγκο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ, δεν κρατιούνται τα διαπλεκόμενα! Μέχρι και στον ...Κώστα Σημίτη επιτίθενται όπως μάθαμε από τη χτεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ. Ομως αυτός δεν πτοείται και θα συνεχίσει να μάχεται με νύχια και με δόντια τη διαπλοκή...

Τώρα, βέβαια, πώς γίνεται να δέχεται τέτοιες φοβερές και τρομερές επιθέσεις η κυβέρνηση, που έχει κάνει τη ...διαπλοκή μόνιμη πολιτική πράξη, υποθέτουμε ότι στο ΠΑΣΟΚ θα σκαρφιστούν κάτι για να αιτιολογήσουν αυτή τους τη θέση.

Φυσικά, ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό δεν πρόκειται να πείσουν, πόσο δε μάλλον τους πολίτες που βλέπουν το αυτονόητο: Πως η κυβέρνηση Σημίτη στηρίζεται σκανδαλωδώς και ανάλογα στηρίζει πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα.

Μόνο το πόσους «βόλεψε» για τα καλά με τα Ολυμπιακά Κονδύλια και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης να αναλογιστεί κανείς, φτάνει και περισσεύει. Αν προσθέσουμε σε αυτά τις προμήθειες του δημοσίου και την ασυδοσία του καθεστώτος στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, η εικόνα γίνεται σχεδόν πλήρης.

Μη νομίζετε ότι αφήνουμε έξω τις τράπεζες. Απλά εδώ ...τι να πει κανείς. Ολόκληρη η ισχύουσα νομοθεσία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, ενώ κάθε τραπεζικό ίδρυμα «βαφτίζεται» φορέας ανάπτυξης, με θύματα το 99% των Ελλήνων.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους εφοπλιστές, όπως και με τους με τους μεγαλοεξαγωγείς...

ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ είναι πάντως πως οι κάθε λογής «δελφίνοι» ανακάλυψαν (ενόψει προφανώς και της επόμενης συνεδρίασης της ΚΕ) το γεγονός πως ...υπάρχουν φτωχοί σε αυτή τη χώρα ή ότι το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα των αγροτών και των μισθωτών.

Ισως να τους φαίνονται καλά όλα αυτά για εσωτερική κατανάλωση στο κόμμα τους. Ομως ο κόσμος έχει αυτιά και ακούει. Δυστυχώς, μάλιστα, οι περισσότεροι από αυτούς είναι επικεφαλής κομβικών υπουργείων και είχαμε επί πολλά χρόνια την ευκαιρία να διαπιστώσουμε τις πολιτικές επιλογές τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα αδιέξοδα του «τρίτου δρόμου»

Γρηγοριάδης Κώστας

Κατανοούμε τη δυσκολία τους. Από τη μια παραδέχονται όλα όσα λέγονται περί χαμηλής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας κλπ., κλπ. Από την άλλη είναι υποχρεωμένοι να παραδεχτούν τη συνεχή όξυνση των κοινωνικών και λαϊκών προβλημάτων, την αύξηση της ανεργίας, την ακρίβεια, την ανασφάλεια, κλπ., κλπ., που βασανίζει ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων και του λαού. Κι όταν έρθει η ώρα των προτάσεων, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Αν προτείνουν μέτρα ουσιαστικής ενίσχυσης των λαϊκών εισοδημάτων, προστασίας της εργασίας, ουσιαστικής ανακούφισης των ανέργων, κλπ., κλπ., μειώνεται ακόμη περισσότερο η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή, των εγχώριων επιχειρήσεων. Αν προτείνουν μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, ώστε να γίνουν περισσότερες επενδύσεις και να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, κλπ., κλπ. - όπως λένε οι κυβερνώντες και όχι μόνο - τότε θα έχουμε ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των κοινωνικών και λαϊκών προβλημάτων. Γι' αυτό και παραμένουν στο επίπεδο των διαπιστώσεων, κάνουν «αριστερή» στα λόγια κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης, αφήνοντας συστηματικά να εννοηθεί πως υπάρχει πολιτική που μπορεί να έχει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα στο ταψί...

Για την ηγεσία του ΣΥΝ μιλάμε, όπως και για μερικούς άλλους, που ξεσκονίζουν τις γνωστές από παλιότερα αυταπάτες των «τρίτων δρόμων» και επιχειρούν να τις προσαρμόσουν στις σύγχρονες συνθήκες.

Τα νέα παραμύθια

Κάποτε ήταν υπέρ της αλλαγής και φώναζαν τα συνθήματα «Στις 18 σοσιαλισμός», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία», κλπ. Τότε όμως ήταν πριν τις εκλογές της 17ης Νοέμβρη του 1981. Δηλαδή, πριν στρογγυλοκαθίσουν στις υπουργικές καρέκλες. Οταν κάθισαν, το 'ριξαν στην παραλλαγή κι έτσι, μετά από 22 ολόκληρα χρόνια, το ΠΑΣΟΚ συναγωνίζεται με τη ΝΔ ποιος είναι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος εκφραστής των συμφερόντων της ολιγαρχίας. Κι επειδή κάτι πρέπει να λέμε και στο λαό, αφού αυτός ψηφίζει και εκλέγει κυβέρνηση, ο Κ. Σημίτης γράφει και τα παρακάτω, σε άρθρο του στα χτεσινά «Νέα»: «Ούτε σοσιαλισμός ούτε προοδευτική πολιτική μπορούν να οικοδομηθούν απομονωμένα σε μία και μόνη χώρα. Αποτελούν ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό σχέδιο των προοδευτικών εκσυγχρονιστικών δυνάμεων στο πλαίσιο μιας Ενωμένης Ευρώπης». Οχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά να καταλάβει ο καθένας, γιατί η κυβέρνηση εφαρμόζει μια άκρως συντηρητική πολιτική, που τη ζηλεύει ακόμη και η ηγεσία της ΝΔ. Ούτε ενωμένη Ευρώπη έχουμε, αφού τσακώνονται μεταξύ τους, ούτε έτοιμο σχέδιο των προοδευτικών εκσυγχρονιστικών δυνάμεων (Μπλερ, Σρέντερ κλπ.) δεν υπάρχει ακόμη. Κάντε υπομονή...

Μέχρι πού φτάνουν;

Ηδη, λέγονται και γράφονται διάφορα, τόσο για το ποιος είχε τη σχετική ιδέα, όσο και για τις κομματικές σκοπιμότητες, που αυτή ήθελε να εξυπηρετήσει. Δε νομίζουμε, όμως, ότι οι πλευρές αυτές είναι το κύριο στο γεγονός, πως ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ένας αρχηγός ανεξάρτητου κράτους, μέλους του ΟΗΕ, πήρε μέρος και μίλησε σε μια καθαρά κομματική συνεδρίαση ελληνικού κόμματος και συγκεκριμένα στη χτεσινή, κοινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι τούτο συμβαίνει για πρώτη φορά; Μάλλον είναι περιττό. Το γνωρίζουν οι πάντες. Οπως γνωρίζουν, επίσης, ότι οι προβαλλόμενες, σχετικές δικαιολογίες δε σώζουν ούτε καν τα προσχήματα. Αναρωτιόμαστε μόνο, μέχρι πού φτάνουν οι σχεδιασμοί και οι επιδιώξεις των εμπνευστών της προαναφερόμενης ενέργειας.

Παιγνίδια...

Τρία νέα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, που αποσκοπούν στη στενότερη «σύνδεση» των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδας - Τουρκίας «για να γνωριστούν καλύτερα», ανακοίνωσε προχτές ο Γ. Παπανδρέου. Προχτές επίσης, ο αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δήλωνε προκλητικά ότι «ελεύθερα» θα χρησιμοποιούν τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη τον ελληνικό εναέριο χώρο, «αφού πρόκειται για διεθνή εναέριο χώρο». Και την ίδια στιγμή, περίπου, δεκατρείς σχηματισμοί, 32 συνολικά τουρκικών μαχητικών «F-16», παραβίασαν ισάριθμες φορές τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας στο Κεντρικό και Νότιο Αιγαίο, μπαίνοντας παράνομα μέσα στο FIR Αθηνών και επτά φορές παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο.

Φανταζόμαστε ότι οι Αμερικανοί και λοιποί ΝΑΤΟικοί επιτελείς πρέπει να έχουν πειστεί, πλέον, ότι τόσο η ελληνική, όσο και η τουρκική ηγεσία έχουν έντονη την αίσθηση του ...χιούμορ.

Ποιος αγώνας ενάντια στην ανεργία

Ενας εφιάλτης συνοδοιπόρος του καπιταλιστικού συστήματος είναι η ανεργία. Ενας εφιάλτης που έχει ήδη εισβάλει σε εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια εργατικών οικογενειών, απειλώντας κάθε ώρα και στιγμή να χτυπήσει την πόρτα πολλών χιλιάδων ακόμη. Το πρόβλημα γνωστό, υπαρκτό και χρόνιο, ασχέτως αν αρκετοί τώρα τελευταία το αντιμετωπίζουν ωσάν να ανακάλυψαν την πυρίτιδα. Η συζήτηση που πυροδότησε η υπόθεση της «Σίσσερ», αν και ενδεικτική της έκτασης που έχει προσλάβει το πρόβλημα, έμεινε στην επιφάνεια, αφήνοντας την ουσία και τις βαθύτερες αιτίες της στο απυρόβλητο.

Η ανεργία δεν είναι φαινόμενο συγκυριακό. Υπήρχε, υπάρχει και θα συνοδεύει το συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα όσο αυτό ακόμα θα κυριαρχεί. Καμία καπιταλιστική χώρα, ακόμη και οι πλέον ανεπτυγμένες, δεν κατάφερε όχι να το αντιμετωπίσει, αλλά ούτε καν να το τιθασεύσει. Και είναι μαθηματικά βέβαιο πως τα ποσοστά της θα βαίνουν αυξανόμενα. Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα γεννάται το αγωνιώδες ερώτημα: Τι μπορεί να γίνει;

Το ΚΚΕ απαντά πως μπορεί να γίνουν πολλά. Κατ' αρχάς, λαμβάνοντας υπόψη την οξύτητα του προβλήματος υπεραμύνεται της δυνατότητας λήψης μέτρων ανακούφισης των ανέργων. Μέτρα που το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να διεκδικεί για να τα επιβάλει με την πάλη του. Να τα απαιτήσει και να τα αποσπάσει από μια κυβέρνηση που από μόνη της όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να τα θεσπίσει, αλλά, αντίθετα, με την πολιτική της θα εξωθεί ολοένα και περισσότερους στην ανεργία, στην ανασφάλεια, στην ανέχεια. Μέτρα όπως επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου, επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση, επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης (Ν. 2112) για όλους, συνταξιοδότηση στα 50 χρόνια για τις γυναίκες και στα 55 για τους άνδρες, «πάγωμα» των δανείων, μηνιαία κρατική επιδότηση για τις οικογένειες που σπουδάζουν παιδιά, επιχορήγηση του ενοικίου, διάθεση δωρεάν κρατικών βρεφονηπιακών, παιδικών σταθμών για τα παιδιά των ανέργων, ειδικά μέτρα προστασίας των ανέργων γυναικών και των νέων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Η διεκδίκηση αυτών των μέτρων είναι υπόθεση όλων. Υπόθεση του κινήματος της εργατικής τάξης, όλου του λαού. Οχι μόνο γιατί η ανεργία μάς απειλεί όλους, αλλά και γιατί η ικανοποίησή τους θα εμποδίσει την αξιοποίηση των ανέργων ως στρατιάς πλαγιοκόπησης των εργαζομένων, αφαίρεσης και άλλων δικαιωμάτων τους αλλά και άμβλυνσης των αγωνιστικών τους διαθέσεων. Πρέπει ωστόσο να είναι καθαρό πως δεν αρκούν. Πως αυτή η πάλη πρέπει ταυτόχρονα να στοχεύει στις αιτίες που γεννούν και θρέφουν την ανεργία και την πολιτική που τις αναπαράγει. Να θέτει υψηλότερους στόχους, που να χτυπάνε την καρδιά του προβλήματος. Να έχει καθαρό προσανατολισμό αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, να χαράξει ρότα για τη λαϊκή εξουσία που στο επίκεντρο θα θέτει τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του, οργανώνοντας τη λαϊκή οικονομία.

Μόνον τότε αυτή η πάλη μπορεί να είναι αποτελεσματική. Μόνον όταν η εργατική τάξη, ο λαός αποτινάξει οριστικά από τη συνείδησή του την αυταπάτη πως στα πλαίσια αυτού του συστήματος μπορούν να 'ρθουν καλύτερες μέρες και κατευθύνει τον αγώνα του εναντίον του.

Τα «νούμερα»

Ευημερούν οι αριθμοί,

μα ο λαός γογγύζει,

αχ, πότε θά 'ρθει η στιγμή

σωστά ν' αποφασίζει,

αχ, πότε πια τα... «νούμερα»

θα πάψει να ψηφίζει;

Ευημερούν οι αριθμοί,

ψευτιές, παραχαράξεις,

αχ, πότε κόσμε δύστυχε

τα... ξύλα θα αρπάξεις,

να τους μετρήσεις τα πλευρά,