Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν είναι ο πόλεμος κατά του Ιράκ η αιτία των αντιθέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ ή, πιο συγκεκριμένα, ανάμεσα στον αμερικανοβρετανικό και τον γαλλογερμανικό άξονα. Ισα ίσα, το αντίθετο συμβαίνει. Η συνεχής όξυνση των αντιθέσεων αυτών και, τελικά, η αδυναμία των δύο «πόλων» να τα βρουν στη μοιρασιά της λείας ήταν η βασική αιτία του πολέμου. Αλλωστε, αυτό καταδείχνουν και τα γεγονότα. Ο γαλλογερμανικός άξονας επιδίωκε την «ειρηνική», μέσω των διαδικασιών του ΣΑ του ΟΗΕ, επιβολή της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης στο Ιράκ, ώστε να εξασφαλίσει τα συμφέροντά του. Ταυτόχρονα, δεν απέκλεισε ποτέ και την προσφυγή στον πόλεμο - σε περίπτωση που δεν υποτασσόταν πλήρως ο Χουσεΐν - αλλά και πάλι μέσω ΟΗΕ, για τον προαναφερόμενο λόγο. Ο αμερικανοβρετανικός άξονας, όμως, δεν ήθελε την τέτοια επιβολή και, κυρίως, την τέτοια μοιρασιά. Τα ήθελε όλα δικά του. Γι' αυτό και προχώρησε στη μονομερή επίθεση και εισβολή.

Οι πράγματι έντονες σήμερα αντιθέσεις ανάμεσα στους Ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστές δεν ξεδιπλώνονται πάνω στο πρόβλημα πόλεμος ή ειρήνη. Αυτά είναι τα προσχήματα και μόνον. Η όποια διαίρεσή τους οφείλεται στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις και οι μεταξύ τους τσακωμοί, για τη μοιρασιά της λείας, οδηγούν και σε πολέμους, όπως έχει συμβεί πάμπολλες φορές στο παρελθόν.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί μερικοί μερικοί (π.χ. η ηγεσία του ΣΥΝ) εκστασιάζονται από τις προαναφερόμενες αντιθέσεις και σπεύδουν να δηλώσουν την πλήρη και ολόθερμη υποστήριξή τους στο... όραμα της «χειραφετημένης από τις ΗΠΑ και δυνατής οικονομικά και στρατιωτικά ενωμένης Ευρώπης».

Η ανάγκη, βέβαια, της συστηματικής παρακολούθησης και ανάλυσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων από το αντιπολεμικό κίνημα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, είναι ακόμη περισσότερο επιτακτική. Το ίδιο όμως επιτακτική είναι και η ανάγκη της πολιτικής χειραφέτησης του κινήματος, της συνεχούς ενίσχυσης του αντιιμπεριαλιστικού του χαρακτήρα, της αποφασιστικής απόκρουσης των όποιων αντιλήψεων και πολιτικών, που θέλουν να το μετατρέψουν σε «ουρά» του όποιου ιμπεριαλιστικού πόλου ή άξονα, να το κάνουν νεροκουβαλητή του «καλού» ιμπεριαλισμού. Αλλωστε, μόνο ένα χειραφετημένο πολιτικά αντιπολεμικό κίνημα μπορεί να υπερασπιστεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά την ειρήνη και να αξιοποιήσει προς όφελος των λαών τις όποιες μικρές ή μεγάλες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί και πρέπει να συνδέσει αρμονικά τα αντιπολεμικά φιλειρηνικά συνθήματα και στόχους, με τα δίκαια εργασιακά, οικονομικά και δημοκρατικά αιτήματα των εργαζομένων, με την ολοφάνερη σήμερα ανάγκη της ανατροπής των συσχετισμών δυνάμεων και μιας ριζικά διαφορετικής πορείας των εξελίξεων.

Ονομάζεται Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, είναι 39 ετών και κατέχει τον τίτλο του πλουσιότερου ανθρώπου στη Ρωσία. Πέρσι, το περιοδικό «Φόρτσιουν» ανέβαζε την προσωπική του περιουσία στο αμύθητο ποσό των 7,2 δισ. δολαρίων. Ο προαναφερόμενος πολυδισεκατομμυριούχος, λοιπόν, είναι από προχτές πρόεδρος της μεγαλύτερης εταιρίας πετρελαίων στη Ρωσία και τέταρτης στον κόσμο «YucosSibneft», η οποία προήλθε από τη συγχώνευση της «Yucos» και της «Sibneft». Πριν ήταν πρόεδρος της «Yucos», την οποία είχε αγοράσει - με τους συνεταίρους του - αντί 159 εκατομμυρίων δολαρίων, το 1995, στα πλαίσια των ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης Γιέλτσιν. Η σημερινή αξία της εταιρίας υπολογίζεται σε 25 δισ. δολάρια. Βλέπετε, ο κ. Χοντορκόφσκι ήταν από τους ένθερμους υποστηριχτές του πρώην Ρώσου Προέδρου. Οπως ήταν υποστηριχτής του Γκορμπατσόφ και των «μεταρρυθμίσεων» στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν, νεολαίος ακόμη, ασχολείτο με το «εμπόριο» και κέρδιζε μερικά εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Η στάση του ανταμείφθηκε και τότε. Ετσι, όταν το 1990 ίδρυσε την τράπεζα «Menatep», ανέλαβε τη διαχείριση των κεφαλαίων του υπουργείου Οικονομικών.

Περιττό να σημειώσουμε πως οι σχέσεις του Χοντορκόφσκι με τον Πρόεδρο Πούτιν είναι άριστες. Η προχτεσινή συγχώνευση χαιρετίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη από τη ρωσική κυβέρνηση...

Την Πρωτομαγιά διαδηλώνουμε μαζί με το ΠΑΜΕ για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης και όχι για την εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου, όπως θέλει και λαχταρά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Με το ΠΑΜΕ λοιπόν, μαζί με τους εργάτες. Και δεν το κρύβουμε, ότι εκεί, στο Πεδίον του Αρεως, δεν έχουν θέση εκείνοι, που πίσω από τον μπερντέ της «ενότητας» κρύβουν τον πραγματικό τους καημό: Να κάνουν «το μισθωτό σκλάβο, ευχαριστημένο μισθωτό σκλάβο»..!

Γρηγοριάδης Κώστας

Μήπως θεωρούν ότι... έχουμε λίγους στρατιωτικούς σχηματισμούς παγκοσμίως (ΝΑΤΟ, Ευρωστρατός κλπ.) και μας λείπει ένας ακόμα;

Γιατί και στην περίπτωση που δεχτούμε τις «καλές προθέσεις» τους για ανεξαρτητοποίηση της Ευρωπαϊκής Αμυνας από τις ΗΠΑ, θα έπρεπε να μας διευκρινίσουν πού στοχεύει και κυρίως πού θα δράσει η δύναμη που προτείνουν.

Φυσικά οι Ιταλο-Βρετανοί δεν έχασαν καιρό και τους «κατήγγειλαν» για δημιουργία ρήγματος στην Ευρώπη, ξεχνώντας προφανώς τις δικές τους «παρεούλες» πριν από τον πόλεμο στο Ιράκ. Είναι προφανές ότι η κόντρα της λείας του πολέμου όχι μόνο μαίνεται, αλλά και γενικεύεται.

ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ «αυξησούλα» έτσι στα... γρήγορα αποφάσισε χτες το υπουργείο Μεταφορών και τα ΚΤΕΛ γίνονται πιο ακριβά κατά 4,8%. Βεβαίως, ο αρμόδιος υπουργός Χρήστος Βερελής υποστηρίζει ότι... είχαν δυο χρόνια να αυξηθούν τα τιμολόγια.

Μόνο που πρέπει να του θυμίσουμε ότι η αύξηση είναι πάνω από τον πληθωρισμό, ακόμα κι έτσι όπως τον υπολογίζουν, και σίγουρα πιο μεγάλη από την εισοδηματική πολιτική για το 2003 που αποφάσισε η κυβέρνηση.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προφανώς ακόμα και ο... πάλαι ποτέ «Αυριανισμός» έχει χάσει τη φόρμα του. Λέτε να έφτασε ο καιρός να «μαζευτεί» η περίφημη αυτή κόντρα; Το γιατί και το πώς, ίσως το αντιληφθούμε σε επιχειρηματικό επίπεδο...

Την περασμένη βδομάδα ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Βλοτζίμιερτζ Τσιμόσεβιτς δήλωσε ότι η κυβέρνησή του είναι έτοιμη να στείλει εκατοντάδες στρατιώτες στο Ιράκ, προκειμένου να συμμετάσχουν στην «τήρηση της τάξης».

Παράλληλα πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό ότι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας ζήτησαν ανεπίσημα από τις κυβερνήσεις της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας να στείλουν και αυτές «ειρηνευτικές δυνάμεις». Φυσικά, όλα τα αιτήματα αντιμετωπίζονται θετικά από τις κυβερνήσεις, οπότε μέσα στον επόμενο μήνα οι στρατιώτες των χωρών αυτών θα αρχίσουν να καταφθάνουν στο Ιράκ, ενισχύοντας τις δυνάμεις κατοχής της πολύπαθης αυτής χώρας. Οι υποχρεώσεις των υποστηρικτών των ΗΠΑ δε φαίνεται να έχουν τελειωμό...

Το έχουμε ξαναγράψει και, μάλιστα, περισσότερες από μία φορές. Αναφερόμαστε στο γεγονός πως οι κυβερνώντες επέβαλαν αυξήσεις στην τιμή του νερού, πριν μερικά χρόνια, με το δικαιολογητικό των λιγοστών αποθεμάτων και της επιτακτικής ανάγκης της οικονομίας. Κι όταν τους λέγαμε ότι όσα λένε είναι προσχήματα, μας απαντούσαν ότι είμαστε προκατειλημμένοι και κάνουμε στείρα αντιπολίτευση.

Από τότε πέρασε κάποιος καιρός, οι βροχές έγιναν περισσότερες και φέτος πάμπολλες. Ετσι, τα αποθέματα νερού στους ταμιευτήρες της πρωτεύουσας έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ όλων των εποχών, αλλά η τιμολογιακή πολιτική των κυβερνώντων παραμένει η ίδια. Η τιμή του νερού, που πληρώνουν οι καταναλωτές, όχι μόνο δεν προβλέπεται να μειωθεί ή να μείνει σταθερή, αλλά από την αρχή του μήνα θα γίνει ακόμη πιο «τσουχτερή».

Και τότε και τώρα η αιτία ήταν η ίδια. Το καπιταλιστικό κράτος ήταν, είναι και θα είναι ένας μοχλός ανακατανομής του παραγόμενου από τους εργαζόμενους πλούτου προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Και οι τρόποι για να το κάνει είναι πάρα πολλοί. Ενας απ' αυτούς είναι και η εξελισσόμενη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, σε συνδυασμό με την επίτευξη όλο και μεγαλύτερης κερδοφορίας και, επομένως, όλο και πιο τσουχτερής τιμής στο νερό, ανεξαρτήτως των όποιων αποθεμάτων.

Οι τραπεζίτες δε θησαυρίζουν μόνο από την καταλήστευση των λαϊκών αποταμιεύσεων ή τη χρέωση τοκογλυφικών επιτοκίων στους οικονομικά ανίσχυρους δανειολήπτες. Σημαντικά κέρδη καρπώνονται και από τις ανάγκες του δημοσίου να καλύπτει τις «μαύρες τρύπες» του με δανεικά από τις τράπεζες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και σε συνθήκες υποχώρησης της οικονομικής δραστηριότητας και των μετοχών, οι τραπεζίτες - και άλλοι διάφοροι μεγαλορεντιέρηδες - αποκομίζουν αξιόλογα κέρδη στα χαρτοφυλάκιά τους. Οπως μας πληροφορούν τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, μόνο μέσα στο Μάρτη, οι τιμές των κρατικών ομολόγων (που θεωρούνται «ασφαλή καταφύγια») κατέγραψαν νέα αύξηση. Ο σχετικός τζίρος για το μήνα Μάρτη έφτασε στο αστρονομικό ύψος των 51,1 δισ. ευρώ και η Τράπεζα της Ελλάδας εκτιμά ότι «τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ακολούθησαν τις τάσεις που επικράτησαν στην ευρωζώνη και οι διακυμάνσεις στις τιμές ήταν ιδιαίτερα αυξημένες, καθώς η συναλλακτική δραστηριότητα επηρεαζόταν ανάλογα με τις ειδήσεις από το πεδίο των επιχειρήσεων»! Με απλά λόγια, η Τράπεζα της Ελλάδας μας λέει πως οι ελληνικές τράπεζες - όπως και οι άλλες τράπεζες στον κόσμο - αποτελούν ένα από τα μεγάλα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, δανείζοντας το κράτος με τοκογλυφικούς όρους...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΥΓ: Αλήθεια, σε πόσες χώρες ανά τον κόσμο «συμβάλλουν στην αποκατάσταση της σταθερότητας» ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις;

Πανέμορφη η άνοιξη,

με άνθη στολισμένη,

σεργιάνι βγαίνει σήμερα

σ' όλη την οικουμένη

κι υμνεί με πάθος τη ζωή

και εμβατήρια ψάλλει,

την εργατιά παρακινεί

σ' αντίσταση και πάλη!

* * *

Πανέμορφη η άνοιξη

αυτή την άγια μέρα

γυρνάει τον κόσμο

υψώνοντας του αγώνα

την παντιέρα

κι όπου πατάει χρώματα

και μύρα γύρω απλώνει

κι όλους τους σκλάβους

του ντουνιά

γι' αγώνες ξεσηκώνει!