Το έχουμε ξαναγράψει και, μάλιστα, περισσότερες από μία φορές. Αναφερόμαστε στο γεγονός πως οι κυβερνώντες επέβαλαν αυξήσεις στην τιμή του νερού, πριν μερικά χρόνια, με το δικαιολογητικό των λιγοστών αποθεμάτων και της επιτακτικής ανάγκης της οικονομίας. Κι όταν τους λέγαμε ότι όσα λένε είναι προσχήματα, μας απαντούσαν ότι είμαστε προκατειλημμένοι και κάνουμε στείρα αντιπολίτευση.

Από τότε πέρασε κάποιος καιρός, οι βροχές έγιναν περισσότερες και φέτος πάμπολλες. Ετσι, τα αποθέματα νερού στους ταμιευτήρες της πρωτεύουσας έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ όλων των εποχών, αλλά η τιμολογιακή πολιτική των κυβερνώντων παραμένει η ίδια. Η τιμή του νερού, που πληρώνουν οι καταναλωτές, όχι μόνο δεν προβλέπεται να μειωθεί ή να μείνει σταθερή, αλλά από την αρχή του μήνα θα γίνει ακόμη πιο «τσουχτερή».

Και τότε και τώρα η αιτία ήταν η ίδια. Το καπιταλιστικό κράτος ήταν, είναι και θα είναι ένας μοχλός ανακατανομής του παραγόμενου από τους εργαζόμενους πλούτου προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Και οι τρόποι για να το κάνει είναι πάρα πολλοί. Ενας απ' αυτούς είναι και η εξελισσόμενη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, σε συνδυασμό με την επίτευξη όλο και μεγαλύτερης κερδοφορίας και, επομένως, όλο και πιο τσουχτερής τιμής στο νερό, ανεξαρτήτως των όποιων αποθεμάτων.