Με τέτοιο βιογραφικό και τέτοιες περγαμηνές, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το λόγο που ο συγκεκριμένος τεχνοκράτης επιλέχτηκε από την ελληνική κυβέρνηση να προσφέρει τα φώτα του στις βαθιά αντιλαϊκές ανατροπές που προωθούνται στην Ελλάδα και στις άλλες που σχεδιάζονται, στο πλαίσιο της συμφωνίας με την τρόικα.
Την ώρα που ο ελληνικός λαός στενάζει από τις περικοπές στους πενιχρούς μισθούς και τις συντάξεις, στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους που δημιούργησε η διαχρονική φιλομονοπωλιακή πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη να τροφοδοτεί με έμψυχο υλικό και χρήμα το ΝΑΤΟ, συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις όπου Γης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, μόνο πέρσι, η κυβέρνηση κατέβαλε στα ταμεία της λυκοσυμμαχίας ούτε λίγο ούτε πολύ 43.645.926 ευρώ. Το συγκεκριμένο ποσό αφορά στην τακτική εισφορά της χώρας ως μέλους του ΝΑΤΟ και στα έξοδα για τη συντήρηση του έμψυχου δυναμικού που συμμετέχει στους στρατούς κατοχής στο Αφγανιστάν, στην ιμπεριαλιστική στρατιωτική δύναμη στο Κόσσοβο και σε διάφορες άλλες χερσαίες και θαλάσσιες αποστολές του ΝΑΤΟ (Σομαλία, νηοψίες κ.ά.). Τα νούμερα είναι προκλητικά, αν αναλογιστεί κανείς ότι η κυβέρνηση εντείνει την προπαγάνδα και την τρομοκρατία για να πετσοκόψει το πενιχρό λαϊκό εισόδημα και την ίδια ώρα χρηματοδοτεί με δεκάδες εκατομμύρια τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, διεκδικώντας για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης κομμάτι από την πίτα που δημιουργείται από το αίμα των λαών και τη ληστεία του φυσικού πλούτου σε διάφορες χώρες του πλανήτη. Τα πράγματα μάλιστα θα γίνουν ακόμα χειρότερα με το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ (οριστικοποιείται τον ερχόμενο Νοέμβρη). Η ενσωμάτωση της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που εξυφαίνονται και τους ανταγωνισμούς θα στοιχίσει πολλαπλάσια στον ελληνικό λαό, τόσο σε χρήμα, όσο και σε αύξηση της έντασης στη γειτονιά των Βαλκανίων και της Μεσογείου, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Από αυτή τη σκοπιά, αποκτά ξεχωριστή σημασία η καμπάνια που έχει ξεκινήσει η ΕΕΔΥΕ να επιστρέψουν όλοι οι Ελληνες στρατιώτες από τα ΝΑΤΟικά μέτωπα και βέβαια ο πάγιος στόχος του λαϊκού κινήματος, να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Στοιχεία για το Γιούροντακ δημοσιοποίησε η Κομισιόν, σύστημα όπου φακελώνονται τα δακτυλικά αποτυπώματα όσων προσφύγων του ιμπεριαλισμού επιχειρούν να εισέλθουν στην ΕΕ. Το Γιούροντακ τους αποτρέπει να ζητήσουν άσυλο σε περισσότερα από ένα κράτος - μέλος. Υποστηρίζει το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν, όπου χαρακτηρίζονται «ανεπιθύμητοι αλλοδαποί» και εντοπίζονται σε κάθε κράτος - μέλος όσοι μετανάστες καταδικάστηκαν για παράνομη είσοδο ή διαμονή. Συνεπώς διώκονται συνεχώς παντού στην ΕΕ. Το 2009 στην κεντρική μονάδα του Γιούροντακ φακελώθηκαν 353.561 σετ αποτυπωμάτων. Ασυλο ζήτησαν (απορρίπτονται μαζικά) 236.936 (αύξηση 8% από το 2008). Οσοι συνελήφθησαν να εισέρχονται «παράνομα» στην ΕΕ από 61.945 το 2008 μειώθηκαν κατά 50% σε 31.071 το 2009.
Στον ευρωπαϊκό Τύπο υπερπροβάλλεται ως αιτία μείωσης η συμφωνία «επιστροφής» που υπέγραψαν Ιταλία και Λιβύη. «Λαθρομετανάστες», που συλλαμβάνονται στις ιταλικές θάλασσες, ερχόμενοι από Λιβύη, «επιστρέφονται» πάραυτα σε κέντρα κράτησης του Καντάφι. Ταυτόχρονα, υπερτονίζεται η νέα, σκληρότερη αντιμεταναστευτική πολιτική της Ισπανίας, που ενίσχυσε την «αστυνομική συνεργασία» με αφρικανικές χώρες. Και στοχοποιείται η Ελλάδα ότι πλέον εδώ συλλαμβάνεται και φακελώνεται (άρα από εδώ πασχίζουν να μπουν, αυτά τα σύνορα να ελεγχθούν) η πλειοψηφία (60%) των «λαθρομεταναστών». Πιέσεις και λογύδρια για νέα κατασταλτικά μέτρα «βρωμάει» η υπόθεση και δεν αφορούν μόνο τους πρόσφυγες. Τόσος διακρατικός συντονισμός (μέσω του οργανισμού συνοριοφύλαξης FRONTEX), υπερσύγχρονος εξοπλισμός, αντιδραστικά νομοθετήματα, διεθνείς συμφωνίες, εκπαιδευμένο προσωπικό, κέντρα κράτησης, αστυνομική συνεργασία δεν αφορούν μόνο μερικές χιλιάδες εξαθλιωμένους φτωχοδιάβολους. Παίρνουν θέση ενάντια συνολικά στο εργατικό, λαϊκό κίνημα. Για καταστολή απέναντι σε όλους όσοι απειλούν τα καπιταλιστικά κέρδη, τις ισορροπίες, τη «νομιμότητα» της εκμετάλλευσης.
Κι από εισπράξεις μια χαρά πάνε: Ενα εκατομμύριο από τον έναν, τέσσερα εκατομμύρια από τον άλλον. Παρελαύνουν οι ...νίκες των ελεγκτικών μηχανισμών στα παράθυρα των τηλεοράσεων.
Ελα, όμως, που είναι γνωστό το κόλπο, άσχετα αν φέτος βρίσκεται σε ...ευρεία κλίμακα, λόγω φορομπηχτικών πολιτικών. Αν δεν προσφέρονταν τα «κλαμπ» της Μυκόνου, θα μας παρουσίαζαν φοροφυγάδες τραγουδιστές, αθλητές ή μεγαλογιατρούς.
Μήπως και πείσουν κανέναν πως η πολιτική τους θέλει να πληρώσουν εξίσου οι πάντες. Ομως, η πραγματικότητα, που λέει ότι το 90% των φόρων το πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, δεν αλλάζει.
ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ όμως: Κυβέρνηση εναντίον «κλειστών επαγγελμάτων»! Ολοι αυτοί, που, τόσον καιρό, κερδοσκοπούσαν σε βάρος μας και ήταν βολεμένοι, τώρα θα βρουν τη δίκαιη τιμωρία τους από την κυβερνητική πολιτική. Αυτή είναι πάνω - κάτω η ιστορία.
Ομως, το ότι όλα αυτά που αποκαλούν «κλειστά επαγγέλματα» θα γίνουν ένα θαυμάσιο πεδίο για να επενδύσουν οι πολυεθνικές δεν μπαίνουν στον κόπο να μας το πουν. Γιατί, προφανώς, θα καταλάβουμε τα πραγματικά κίνητρά τους.
Οσο για τη θεωρία, σύμφωνα με την οποία απελευθερώνονται οι αγορές και μετά ο ανταγωνισμός φροντίζει να πέσουν οι τιμές και να ωφεληθεί ο καταναλωτής, μόνο ως ανέκδοτο πια ακούγεται.
Μια απλή επίσκεψη σε ένα βενζινάδικο αυτές τις μέρες μπορεί να είναι αρκετά πειστική για το τι πραγματικά συμβαίνει και τι κάνει ο ανταγωνισμός. Και σε ένα σούπερ - μάρκετ, επίσης...
Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Οτι ο «δημόσιος» ΟΣΕ, τον οποίο υπερασπίζεται η συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν είναι άλλος από ένα Σιδηρόδρομο που λειτουργεί ήδη με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Με αποτέλεσμα, συν τοις άλλοις, μεγάλες αυξήσεις στα εισιτήρια, ακόμα και κατάργηση δρομολογίων επειδή κρίνονται ασύμφορα και δε φέρνουν τα προσδοκώμενα έσοδα στα ταμεία του ΟΣΕ. Την πηγή όλων αυτών, η ΠΟΣ όχι μόνο δεν την αντιπαλεύει με κανέναν αγώνα, αλλά και την υποστηρίζει. Μια ακόμα απόδειξη αποτελεί η μόλις χτεσινή ανακοίνωση που έβγαλε, υποτίθεται για να διαφωνήσει με τα κυβερνητικά σχέδια για τον ΟΣΕ. Εκεί, μεταξύ άλλων, ζητά ο ΟΣΕ «να αφεθεί να λειτουργήσει με επιχειρηματικά κριτήρια, διαμορφώνοντας μόνος του τη δρομολογιακή και τιμολογιακή πολιτική του». Δηλαδή, ζητούν να δουλεύει ο ΟΣΕ ως επιχείρηση, αλλά ισχυρίζονται ότι αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να χτυπηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων και των επιβατών. Αυτός ο ΟΣΕ, όμως, ο ΟΣΕ δηλαδή που λειτουργεί ως επιχείρηση, και κατά συνέπεια αναζητά μεγαλύτερο κέρδος, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζει την εργασία και τα δικαιώματα των εργαζομένων ως «κόστος» που πρέπει να «μειώσει», και τη μεταφορά ως εμπόρευμα που πρέπει να πουλήσει σε καλές τιμές, για να κυριαρχήσει έναντι των ανταγωνιστών του.
Διαβάσαμε στα χτεσινά «ΝΕΑ» ότι ο υπουργός Εργασίας έγινε δέκτης «συστάσεων» να μην επισκεφτεί την περασμένη Τρίτη το Ηράκλειο της Κρήτης, επειδή, όπως του ανακοίνωσαν οι συνεργάτες του, «το ΠΑΜΕ την έχει στημένη για φασαρίες». Ο υπουργός πήγε στο Ηράκλειο και στο πρόγραμμά του συμπεριλήφθηκε συνάντηση με την πλειοψηφία του τοπικού Εργατικού Κέντρου (ΠΑΣΟΚ). Το ΠΑΜΕ υποδέχτηκε τον υπουργό όπως αξίζει στον ίδιο και στην κυβέρνησή του, με κινητοποίηση έξω από το Εργατικό Κέντρο. Πώς είδαν όμως αυτήν την κινητοποίηση τα «ΝΕΑ»; Διαβάστε τη συνέχεια του ρεπορτάζ: «Την Τρίτη οργάνωσε (σ.σ. ο Λοβέρδος) ευρεία σύσκεψη στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, στο οποίο προσήλθαν και συνδικαλιστές από τα Χανιά. Στον δρόμο, πράγματι, το ΠΑΜΕ οργάνωσε συγκέντρωση με συνθήματα. Εξω τα συνθήματα, μέσα τα επιχειρήματα. Οσοι έπαιρναν τον λόγο είχαν να διατυπώσουν πολύ σκληρές ερωτήσεις, συχνά με επιθετικό τρόπο. Ο Ανδρέας έμεινε ψύχραιμος, καθώς έπιασε εξαρχής πού βρισκόταν το πρόβλημα: υπήρχε κακή ενημέρωση. Ακουσε με προσοχή τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Γιώργο Σκουλατάκη και στη συνέχεια με υπομονή εξήγησε μία προς μία τις αλλαγές που νομοθέτησε το τελευταίο διάστημα. Ετσι, η συζήτηση απέκτησε περιεχόμενο. Υστερα από αυτό, η νέα συνάντηση που είχε με τη Νομαρχιακή Επιτροπή ήταν εύκολη».
Για όσους δεν κατάλαβαν, το πρόβλημα των εργατοπατέρων της κυβέρνησης και της εργοδοσίας δεν είναι το γεγονός ότι με απανωτούς νόμους αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώνονται οι συντάξεις, γενικεύονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και το βιοτικό επίπεδο της λαϊκής οικογένειας τραβάει την κατηφόρα. Αντίθετα, το πρόβλημα είναι ότι ...δεν υπάρχει καλή ενημέρωση από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα, μέσα στην άγνοιά τους, «να διατυπώσουν πολύ σκληρές ερωτήσεις, συχνά με επιθετικό τρόπο»!
Σύμφωνα, μάλιστα, με τα ΝΕΑ, οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού παραθέτουν «επιχειρήματα», σε αντίθεση με το ΠΑΜΕ που αρκείται στα συνθήματα (για το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ δεν έχουν ακούσει τίποτα τα ΝΕΑ...)! Ποιοι; Αυτοί που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους σε κάθε αντεργατική απόφαση της κυβέρνησης, από το πάγωμα των μισθών, μέχρι την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Με όλους αυτούς, η κυβέρνηση δεν είχε ποτέ πρόβλημα να ανταλλάξει «επιχειρήματα» και να τους «ενημερώσει». Γι' αυτό είναι τεράστια η ευθύνη τους για την επίθεση που δέχεται σήμερα η εργατική τάξη. Γι' αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να τους τιμωρήσουν, μαζί με τα κόμματα που τους στηρίζουν. Να εκφραστεί και στο επίπεδο των συσχετισμών η αυξανόμενη απαξίωση των εργατοπατέρων στα μάτια του λαού. Οσο για την αμοιβαιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει ο ένας στον άλλο, αρκεί να πούμε ότι στις πρόσφατες εκλογές του Συνδικάτου Οικοδόμων Ηρακλείου, η παράταξη των ταξικών δυνάμεων κατήγγειλε επίσημα ότι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ασκούσαν τηλεφωνικές πιέσεις σε εργαζόμενους, να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια των εργοδοτικών. Με τέτοιες κολεγιές, αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι για τον υπουργό Εργασίας δεν ήταν καθόλου δύσκολο να λύσει το πρόβλημα «ενημέρωσης» που αντιμετώπιζαν οι εργατοπατέρες του Ηρακλείου.