Γρηγοριάδης Κώστας

Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Οτι ο «δημόσιος» ΟΣΕ, τον οποίο υπερασπίζεται η συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν είναι άλλος από ένα Σιδηρόδρομο που λειτουργεί ήδη με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Με αποτέλεσμα, συν τοις άλλοις, μεγάλες αυξήσεις στα εισιτήρια, ακόμα και κατάργηση δρομολογίων επειδή κρίνονται ασύμφορα και δε φέρνουν τα προσδοκώμενα έσοδα στα ταμεία του ΟΣΕ. Την πηγή όλων αυτών, η ΠΟΣ όχι μόνο δεν την αντιπαλεύει με κανέναν αγώνα, αλλά και την υποστηρίζει. Μια ακόμα απόδειξη αποτελεί η μόλις χτεσινή ανακοίνωση που έβγαλε, υποτίθεται για να διαφωνήσει με τα κυβερνητικά σχέδια για τον ΟΣΕ. Εκεί, μεταξύ άλλων, ζητά ο ΟΣΕ «να αφεθεί να λειτουργήσει με επιχειρηματικά κριτήρια, διαμορφώνοντας μόνος του τη δρομολογιακή και τιμολογιακή πολιτική του». Δηλαδή, ζητούν να δουλεύει ο ΟΣΕ ως επιχείρηση, αλλά ισχυρίζονται ότι αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να χτυπηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων και των επιβατών. Αυτός ο ΟΣΕ, όμως, ο ΟΣΕ δηλαδή που λειτουργεί ως επιχείρηση, και κατά συνέπεια αναζητά μεγαλύτερο κέρδος, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζει την εργασία και τα δικαιώματα των εργαζομένων ως «κόστος» που πρέπει να «μειώσει», και τη μεταφορά ως εμπόρευμα που πρέπει να πουλήσει σε καλές τιμές, για να κυριαρχήσει έναντι των ανταγωνιστών του.