Αριστα... παίρνει η κυβέρνηση στην άσκοπη διανομή κονδυλίων δεκάδων δισ. δρχ. σε διάφορους «συμβούλους» και «παρασυμβούλους» για την εκτέλεση των δημόσιων έργων. Πρόσφατη απόδειξη η πρόσληψη νέου «Πρότζεκτ Μάνατζερ» στην «ΕΡΓΟΣΕ», θυγατρική του ΟΣΕ, στην οποία έχει ανατεθεί η εκτέλεση των σιδηροδρομικών έργων, συνολικού προϋπολογισμού 1,3 τρισ. δρχ.! Η «ΕΡΓΟΣΕ», η οποία ανακοίνωσε την πρόσληψη των «νέων συμβούλων», μέχρι το τέλος του 2008, οπότε αναμένεται να αποπερατωθούν τα σιδηροδρομικά έργα, δεν κάνει φυσικά λόγο για την αμοιβή. Ωστόσο, χαρακτηριστική περίπτωση είναι το μετρό, όπου ο μεν «σύμβουλος» εισέπραξε... κανονικά και με το νόμο περίπου 45 δισ.δρχ., αλλά το έργο παραδόθηκε με 5,5 χρόνια καθυστέρηση και εκατοντάδες δισ. δρχ. υπερβάσεις από τον αρχικό προϋπολογισμό.
Πάσα στους βιομηχάνους ρίχνει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, για να αρχίσει το αλισβερίσι -βλέπε κοινωνικός διάλογος- που θα οδηγήσει στη μείωση του κόστους των υπερωριών, όπως μετ' επιτάσεως ζητάνε οι εργοδότες. Βέβαια, για να θολώσει τα νερά, κατά την πάγια τακτική του, συνδέει την απαίτηση των βιομηχάνων, με το «διάλογο» που πρέπει να ανοίξει για τη μείωση του χρόνου εργασίας, όπως ισχυρίζεται στη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Ετσι, ακόμα και αυτό το κουτσουρεμένο «35ωρο» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που θα γίνει, μάλιστα, σταδιακά και σε βάθος χρόνου, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ το συνδέει με ανταλλάγματα προς την εργοδοτική πλευρά, που πρέπει να δώσουν οι εργάτες. Αλλωστε, οποιοδήποτε μέτρο τελικά παρθεί δεν πρέπει με τίποτε να θίξει το βασικό στόχο ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας...
Πριν ακόμα κάτσει στο τραπέζι ο Χρ. Πολυζωγόπουλος, άρχισε τις εκπτώσεις. Φανταστείτε τι θα γίνει όταν αρχίσει ο «διάλογος» με τους βιομηχάνους. Θα επιτρέψουν άραγε οι εργαζόμενοι να γίνει αυτό το άθλιο παζάρι;
Στην ίδια συνέντευξη, ο επικεφαλής της ΓΣΕΕ και μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Χ. Πολυζωγόπουλος, ανακαλύπτει ετεροχρονισμένα, ότι δεν επαληθεύτηκαν οι εκτιμήσεις για τον πληθωρισμό, όπως είχαν διαμορφωθεί με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση. «Ξεχνά», βέβαια, ότι αυτός και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ήταν που κομπορρημονούσαν για την υπογραφή της Σύμβασης, ισχυριζόμενοι πως η τελευταία εξασφαλίζει δήθεν το εργατικό εισόδημα. Μια σύμβαση μάλιστα που έχει διετή διάρκεια, παρά και ενάντια στις προειδοποιήσεις και την κάθετη αντίθεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.
Και όμως, και πριν ένα χρόνο - που υπογράφτηκε η Σύμβαση - και τώρα, η πλειοψηφία γνώριζε προς τα πού οδεύει η οικονομία. Αρα και σε ποια τραγική μοίρα καταδικάζει τις εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Κι όμως υπέγραψε τη σύμβαση, γιατί απλά στη λογική της συναίνεσης και της «δημιουργικής ισορροπίας» η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει ταχθεί να υπηρετεί τα συμφέροντα του ΣΕΒ.
Πρώτον, τα κέρδη των τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών και λοιπών μεγαλοεπιχειρηματιών, δηλαδή, των... θεμελίων της οικονομίας, πάνε θαυμάσια. Δεύτερον, αν αναλογιστείτε πόσο ακόμη χειρότερα θα είναι τα επόμενα χρόνια για τους εργαζόμενους, τότε ο κ. Χριστοδουλάκης έχει... όλο το δίκιο με το μέρος του...
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΛΛΟΙ είναι αυτοί που επιχαίρουν για την παραπέρα... διείσδυση της πολυεθνικής «Φίλιπ Μόρις» στην ελληνική οικονομία μετά την εξαγορά του «Παπαστράτου». Προφανώς, το παράδειγμα της ΠΑΛΚΟ των 500 απολυμένων, για το πώς συμπεριφέρονται οι επιχειρήσεις και, μάλιστα, οι πολυεθνικές, δεν υπήρξε αρκετά πειστικό.
Οσο για το υπουργείο Οικονομίας, και στις δύο περιπτώσεις το 'χει ρίξει στα ευχολόγια για τις θέσεις εργασίας, διατηρώντας περήφανα το ρόλο του «τοποτηρητή» της ελεύθερης αγοράς.
Εδώ, που τα λέμε, τόσα και τόσα έχει κάνει η ΕΕ, αλλά και η κυβέρνηση Σημίτη, για να εξασφαλίσουν τους καλύτερους όρους ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Θ' αρνηθούν τους εαυτούς τους, τώρα...
Ε ΚΑΛΑ ΠΙΑ, δε χρειαζόμασταν τον Γιώργο Κύρτσο για να συμπεράνουμε ότι υπάρχει διαπλοκή στελεχών της Νέας Δημοκρατίας με οικονομικά συμφέροντα... Φαίνεται όμως ότι κάποιοι άλλοι τον χρειάζονταν, για να... ισορροπήσουν κάπως το δικομματικό παιγνίδι και σ' αυτόν τον τομέα.
Ετσι λοιπόν η διαπλοκή αναδεικνύεται σε... ισότιμο θέσφατο και δεδομένο για τα δυο κόμματα και η αντιπαράθεση μπορεί πλέον να συνεχιστεί σε άλλα πεδία, αφού εδώ πατσίσανε.
Οσο κι αν οι Αμερικανοί (και διάφοροι εγχώριοι υποστηρικτές) προσπαθούν να μας τα παρουσιάσουν αλλιώς, μιλάμε για καταστάσεις κατοχής είτε τους αρέσει είτε όχι. Και βέβαια τέτοιες καταστάσεις δεν μπορεί να επιβιώνουν για πάντα. Η ιστορία είναι ιδιαίτερα διδακτική γι' αυτό.
Αυτό, λοιπόν, είναι το «τετράωρο στο Δημόσιο», που διαφημίζει ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ. Από έναν πρόχειρο συσχετισμό των αναγκών που πραγματικά πρέπει να καλυφθούν στο Δημόσιο και των τετράωρων «απασχόλησης» που εξαγγέλλει η κυβέρνηση, προκύπτει πως το σύνολο του πληθυσμού θα μπορεί να βρίσκεται σε διαρκή εργασιακή κινητικότητα για να καλύπτει αυτά τα τετράωρα. Είναι μία από τις μεθόδους του ΠΑΣΟΚ για να υφαρπάξει και πάλι την ψήφο των θυμάτων του.
Ομως, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα: Η όλη μεθόδευση αξιοποιείται μεν προεκλογικά από το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι, όμως, τίποτα άλλο από την ικανοποίηση μιας κεντρικής αξίωσης του μεγάλου κεφαλαίου. Που θέλει όσο το δυνατόν περισσότερους εργάτες, με όσο το δυνατόν πιο άθλιες σχέσεις εργασίας κι ακόμη αθλιότερες αμοιβές. Και το Δημόσιο, το καπιταλιστικό κράτος δηλαδή, αναλαμβάνει την προώθηση και καθιέρωση στην πράξη της αξίωσης αυτής των κεφαλαιοκρατών.
Δημοψήφισμα για την ένταξη της Πολωνίας στην ΕΕ θα διενεργηθεί στην προαναφερόμενη χώρα, στις 7 - 8 Ιούνη και, καθώς πληθαίνουν τα ανησυχητικά για τις Βρυξέλλες μαντάτα, οι δυνάμεις του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» - όπως θα 'λεγε και η ηγεσία του ΣΥΝ - παίρνουν τα μέτρα τους. Βλέπετε, τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του πολωνικού λαού οξύνονται μέρα με τη μέρα, η ανεργία έχει φτάσει στο 20%, οι αγρότες, που αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αντιμετωπίζουν με έντονο προβληματισμό την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και τα φιλοκοινοτικά συνθήματα δεν καταφέρνουν να αντιστρέψουν το γενικότερο κλίμα δυσπιστίας.
Είδαν και απόειδαν, λοιπόν, οι δυνάμεις του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» κι έβαλαν μπροστά τα «μεγάλα μέσα». Στις 2 Μάη οι επίσκοποι της πολωνικής καθολικής εκκλησίας συνέταξαν μια επιστολή - στη διάρκεια τριήμερου συνεδρίου τους - που θα διαβαστεί σε όλες τις εκκλησίες της χώρας την 1η Ιούνη και θα καλεί το λαό να ψηφίσει υπέρ της ένταξης της χώρας στην ΕΕ, με κύριο επιχείρημα, ότι αυτή είναι η επιθυμία του Πάπα, Ιωάννη Παύλου ΙΙ, ο οποίος συμβαίνει να έχει και πολωνική καταγωγή. Είναι ο ίδιος, που πριν από 15 και πλέον χρόνια, στήριζε πολύμορφα την «Αλληλεγγύη», το Λεχ Βαλέσα και τις αντισοσιαλιστικές τους δραστηριότητες...
«Δουλεύουμε περισσότερο, έχουμε λιγότερες διακοπές και εισπράττουμε ελάχιστα. Ισαμε κάτω από το μισό του μέσου Ευρωπαίου. Περίπου είμαστε ο ...Χασάν των ΗΠΕ. Το τριτοκοσμικό αμοιβολόγιο και η γυμναστική ...θεραπεία των Ελλήνων για να αποδώσουν κάποιους καρπούς, πρέπει η Διοίκηση να κόψει τον ομφάλιο λώρο από το οθωμανικό σουλτανάτο. Απλό. Μπα, σου λένε οι εκσυγχρονιστές του δικομματισμού. Τρελοί είμαστε να χάσουμε την εργολαβία και να εγκαταλείψουμε την πελατεία; Χωρίς αυτά τα ...αγαθά τι θα απογίνει η κομματική νομενκλατούρα; Θα κοπανάει μύγες; Ως εκ τούτου, μία λύση μένει. Ο Γκαργκάνας. Ετσι, το αφεντικό της Τραπέζης της Ελλάδος, με το κύρος της αυθεντίας διατάσσει περισσότερη εργασιοθεραπεία και σταθερές - δηλαδή χαμηλότερες - αμοιβές. Περίπου σκάσε και κολύμπα. Μα προεκλογικά; Ναι, προεκλογικά. Διότι ο Γκαργκάνας είναι το μαστίγιο και ο Σημίτης το καρότο. Δοκιμασμένη η συνταγή. Ο πρώτος βαράει, ο δεύτερος απλώνει τη χούφτα με το στάρι και ο τρίτος τρέχει. Λαό τον ανεβάζουνε, μουλάρι τον καβαλάνε!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».
Μια τέτοια απαράδεκτη πολιτική εκβιαστικών διλημμάτων και τεχνητών κρίσεων έχει φτάσει τα 4,5 εκατομμύρια των κατοίκων της Αττικής να μην ξέρουν πού να αποθέσουν τα σκουπίδια τους μετά το 2004, όταν η χωματερή των Ανω Λιοσίων θα έχει υπερκορεστεί. Κι ας μην κάνουν τους αφελείς οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, προσπαθώντας να ρίξουν σε άλλους τις δικές τους αποκλειστικές ευθύνες.
Μισή θέση εργασίας
ο καθείς πια θα λαμβάνει
η μισή δική σου, Κώστα,
κι η μισή δική σου, Γιάννη,
κι ο μισθός κι αυτός στη μέση
κι όποιος ζήσει και πεθάνει!
* * *
Λίγες ώρες ο καθένας
στο εξής πια θα δουλεύει,
απασχόληση κανείς σας
παραπάνω μη γυρεύει,
ο καθένας από λίγο
και ζωή σαν τον κολίγο!