Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αυτό είναι που θα πω το συντομότερο δυνατό στους Ευρωπαίους εταίρους μας και πρώτα απ' όλους στη Γερμανία», τόνισε.

«Θα συνεργαστούμε για ένα σύμφωνο ανάπτυξης στην Ευρώπη», υποσχέθηκε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε, χαιρετίζοντας την «ιστορική» νίκη του Φρανσουά Ολάντ.

«Πρέπει τώρα να επιτύχουμε ένα σύμφωνο ανάπτυξης για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα», τόνισε εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η γαλλο-γερμανική φιλία θα γίνει «ακόμα πιο βαθιά». «θα πρέπει να προσθέσουμε νέα κίνητρα για ανάπτυξη και αυτό περνά μέσα από τις διαρθρωτικές αλλαγές» τόνισε επίσης ο Γκ. Βεστερβέλε. Δηλαδή οι εκλογές τέλειωσαν και τα κεφάλια μέσα... Με άλλα λόγια, συμφωνούν απόλυτα σε μια ανάπτυξη σε βάρος των λαών εφαρμόζοντας τις αρχές της ανταγωνιστικότητας (μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους κλπ) και προώθηση των πιο αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων για να φουσκώνουν με περισσότερα κέρδη τα μονοπώλια. Αρα αν και ο προεκλογικός λόγος του Φρ. Ολάντ εξέφραζε κάποιες αντιθέσεις μεταξύ των γαλλικών και γερμανικών μονοπωλίων παραμένει το ασφαλές συμπέρασμα πως πάντα τους ένωνε και τους ενώνει ο κοινός στόχος επίθεσης ενάντια στους λαούς της Ευρώπης. Ολα τα άλλα ήταν προεκλογικά φούμαρα. Αυτά για όσους συνεχίζουν να έχουν ακόμα αυταπάτες ή να προσπαθούν σκόπιμα να σκορπίσουν αυταπάτες για τον τάχα «διαφορετικό αέρα» στην Ευρώπη.

Μπορεί το φασιστικό μόρφωμα να διαμαρτύρεται για τη, δήθεν, αποσιώπηση των θέσεών του από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ωστόσο αυτό που στην πραγματικότητα έκαναν τα αστικά ΜΜΕ όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν να τους παρέχουν προστασία και άσυλο, κρύβοντας το αποκρουστικό τους πρόσωπο από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Γιατί ανάλογα περιστατικά όπως εκείνο που προκλήθηκε προχτές στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου δεν είναι το μοναδικό από τη δράση της. Αν τα φουσκωμένα με στεροειδή ανθρωποειδή εκθέτονταν και καταγγέλλονταν, για παράδειγμα, να δίνουν στρατιωτικά παραγγέλματα και να απειλούν με συνέπειες όσους αρνούνται να τα εκτελέσουν, όπως έκαναν προχτές στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, όπου απαίτησαν από δημοσιογράφους να σταθούν όρθιοι με την είσοδο του αρχηγού τους, τότε μάλλον αρκετοί από το λαό μας που ίσως παρασύρθηκαν από την προεκλογική τους ρητορική όλο και κάτι παραπάνω θα αντιλαμβάνονταν για το ποιόν τους και μάλλον θα σκέπτονταν διπλά πριν τους δώσει το ποσοστό που τους έδωσε την περασμένη Κυριακή των εκλογών. Ισως να τους είχε αφήσει στο βόθρο όπου κυλιόντουσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ελα όμως που ουσιαστικά έπαιξαν το παιχνίδι της «Χρυσής Αυγής» που ακριβώς είχε προεκλογική τακτική, όπως είχε ομολογήσει ο αρχηγός τους, να μην εκτεθεί τηλεοπτικά προκειμένου να μην αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο και να αφήνει ένα ασαφές μυστήριο γύρω από τον πραγματικό χαρακτήρα και προσανατολισμό της. Την άφησαν να δημιουργεί το μύθο του τάχα «αντισυστημικού» προκειμένου να μπορέσει να υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά το σύστημα.

Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ο Ζ. Γκάμπριελ, πρόεδρος των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι οι συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δε θα εγκαταλειφθούν από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτά την ώρα που δεν είναι βέβαιο ακόμα ποια θα είναι τελικά η ελληνική κυβέρνηση και από ποια κόμματα θα συναποτελείται. Την ώρα που δεν είναι γνωστό ακόμα τι τύχη μπορούν να έχουν οι διερευνητικές εντολές και για το αν θα πάμε ή όχι σε επαναληπτικές εκλογές. Την ώρα που θεωρητικά υπάρχει τάχα «αβεβαιότητα» για το πώς θα καταλήξει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Προφανώς, ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης με τέτοια βεβαιότητα δεν μπορεί να εξέφρασε μόνο την επιθυμία του για πραγματικότητα. Ακόμα και ως απλή εκτίμηση έχει την αξία του το μήνυμα που επιχειρεί να μεταδώσει. Εκτός κι αν ξέρει και κάτι περισσότερο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες καταστάσεις, ο καθένας λέει... ό,τι του κατέβει και εξαντλεί τη φαντασία και τις δυνατότητές του στην πρακτική αριθμητική μετρώντας «κουκιά».

Μόνο που πάνω από τα κεφάλια του ελληνικού λαού υπάρχει μια άλλη, μεγαλύτερη «εντολή»: Αυτή που λέει ότι τα βάρη της κρίσης του κεφαλαίου πρέπει να τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι με τα δικαιώματα, τις αποδοχές τους και το βιοτικό τους επίπεδο.

Κι αυτή ακριβώς η «εντολή» είναι που λείπει από κάθε δελτίο ειδήσεων, λες και οι πολιτικές που προκύπτουν από αυτή δε συνεχίζονται κανονικότατα. (Κι απλά «περιμένουν» την κυβέρνηση που θα τις «τρέξει» παραπέρα).

Οσο, λοιπόν, κάποιοι «αλλάζουν τη χώρα», κάποιοι «αλλάζουν το μνημόνιο», κάποιοι τρίτοι «αλλάζουν τον ...εαυτό» τους και κάποιοι άλλοι «αλλάζουν ...θέση ανά μία ώρα», στο λαό «αλλάζουν τα φώτα».

Σε περίπτωση που δεν το πρόσεξαν όλοι αυτοί, οι εργοδότες συνεχίζουν να πιέζουν για μισθούς πείνας, η ακρίβεια θερίζει, οι απολύσεις συνεχίζονται, η ανεργία αυξάνεται, οι μισθοί περικόπτονται και η φορολογία τσακίζει.

Οι τραπεζίτες την ίδια στιγμή... «ανακεφαλαιοποιούνται», οι εφοπλιστές «λεηλατούν» επιδοτήσεις και οι βιομήχανοι και λοιποί «μειώνουν το κόστος» τους σε βάρος μισθών και ασφαλιστικών εισφορών.

Ε, σε αυτά τα πράγματα κρίνεται η πολιτική και όχι στις φανερές ή κρυφές συναντήσεις και συνεννοήσεις. Στους χώρους δουλειάς καταλαβαίνει κανείς «τι ρόλο παίζει» ο καθένας και πού το πάει.

Το να μας λένε ότι «ακούνε» το λαό και ότι «έλαβαν το μήνυμα» των εκλογών, είναι προφανώς αστείο όταν υπάρχει αυτή η πραγματικότητα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Να καλωσορίσει τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε μια «κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας» έσπευσε χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, επιβεβαιώνοντας με πανηγυρικό τρόπο ότι η εγχώρια πλουτοκρατία είναι πανέτοιμη για την «εναλλακτική» διαχείριση της κρίσης από κυβέρνηση εθνικής ενότητας και με τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον θεωρούν πραγματικό νικητή των εκλογών. «Ευκταίο θα ήταν, στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, να διαμορφωνόταν μία κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας και λαϊκής νομιμοποίησης, η οποία θα συμπεριελάμβανε και τον μεγάλο νικητή των εκλογών - τον ΣΥΡΙΖΑ με τη σαφή αντιμνημονιακή θέση», δήλωσε με το γνωστό κυνισμό του ο Δ. Δασκαλόπουλος, εκτιμώντας μάλιστα ότι μια τέτοια κυβέρνηση είναι χρήσιμη γιατί «θα δινόταν έτσι η ευκαιρία να διαμορφωθεί ένα εθνικό διαπραγματευτικό μέτωπο, που θα διεκδικούσε από μία Ευρώπη που αλλάζει, νέους όρους αντιμετώπισης της Ελλάδας, με βάση ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση». Αίσθηση προκαλούν τα εγκωμιαστικά λόγια που επιφυλάσσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ για τη λαϊκή ψήφο σημειώνοντας ότι «η ψήφος του λαού συνιστά ψήφο οργής, ψήφο αντιμνημονιακή, ψήφο τιμωρίας», καθώς και ότι «η λαϊκή ετυμηγορία ήταν τολμηρή και συνειδητή». Ο λόγος, όπως εξηγεί στη συνέχεια, είναι ότι η ψήφος του λαού «απέρριψε πρωτίστως τους πρωταγωνιστές του φαύλου κομματικού παρελθόντος, και καταδίκασε τη διαχειριστική, ηθική και ιδεολογική ελλειμματικότητα που επέδειξαν απέναντι στην κρίση». Είναι φανερό ότι η ανατροπή του γνωστού δικομματικού σκηνικού καθόλου δεν ανησυχεί την ηγεσία του ΣΕΒ, στο βαθμό που δεν ενισχύεται ταυτόχρονα το αντίπαλο δέος, δηλαδή μια λαϊκή συμμαχία που με μπροστάρη το ΚΚΕ θα σαρώσει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Ο λαός πρέπει διαρκώς να επαγρυπνεί και να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα.

«Απαιτείται να υπάρξει μια επιτυχής επαναδιαπραγμάτευση συγκεκριμένων όρων του μνημονίου. Και μια κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας έχει τη δυνατότητα να πείσει τους εταίρους και τους δανειστές μας να αλλάξουν πολιτική. Αυτή την ευκαιρία τα πολιτικά κόμματα που δηλώνουν φιλοευρωπαϊκά δεν πρέπει να την αφήσουν να χαθεί». Η παραπάνω δήλωση θα μπορούσε να είναι του Α. Σαμαρά, του Α. Τσίπρα, του Β. Βενιζέλου, του Π. Καμμένου, του Φ. Κουβέλη ή άλλων κομμάτων που έμειναν εκτός Βουλής... Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλοι μιλούσαν και μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση, όλοι μιλούν για άλλες πολιτικές πάντα όμως εντός ΕΕ. Αλλά η παραπάνω δήλωση ανήκει στον πρόεδρο του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλο.

Οταν οι εκπρόσωποι των επιχειρηματιών μιλούν τόσο καθαρά αγκαλιάζοντας τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα, γίνεται περισσότερο φανερό πόσο πλαστή ήταν η διαχωριστική γραμμή «μνημονιακών - αντιμνημονιακών» κομμάτων και πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ που ανέδειξε το πλαστό αυτού του διλήμματος την ώρα που όλα τα παραπάνω κόμματα υποκλίνονται στον ευρωμονόδρομο.