Δεκατέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν την Κυριακή 9 Γενάρη από τη μέρα που ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας δολοφονήθηκε στη διάρκεια των αγωνιστικών κινητοποιήσεων για την Παιδεία από τραμπούκους. Τιμώντας τη μνήμη του, εκπαιδευτικοί και άλλοι φορείς πραγματοποίησαν την Κυριακή εκδήλωση στο σχολικό συγκρότημα, το οποίο πήρε το όνομά του. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε κλιμάκιο του ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Κλειστά εξακολουθούν να παραμένουν το 2ο και 4ο Δημοτικά Σχολεία Λαυρίου καθώς συνεχίστηκε χτες η αποχή που ξεκίνησαν πριν τις γιορτές μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί ενάντια στις συμπτύξεις τμημάτων. Οπως σημειώνει σε ανακοίνωση ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Κ. Σωτηρίου», στην Ανατολική Αττική εξακολουθούν να υπάρχουν δεκάδες κενά σε εκπαιδευτικούς ενώ σε ό,τι αφορά τη στάση του υπουργείου Παιδείας ενάντια στα αιτήματά τους, σημειώνει «αυτοί που λένε ότι θέλουν τη βελτίωση της εκπαίδευσης και εξαγγέλλουν διάλογο για την Παιδεία, αγνοούν τους πάνω από 350 μαθητές και τους γονείς τους που συμμετέχουν καθολικά στην αποχή, ούτε τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν κατά 92% στη στάση εργασίας που έγινε σε όλο το Λαύριο και έκλεισαν όλα τα σχολεία και αρνούνται να εξασφαλίσουν τους ελάχιστους όρους για την καλή λειτουργία των σχολείων στο Λαύριο».

Τη θέσπιση προϋποθέσεων για την αναγνώριση των πτυχίων που δίνονται από τα ιδιωτικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) που συνεργάζονται με πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού προτείνει το Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ ενόψει της αναθεώρησης της οδηγίας για τα επαγγελματικά δικαιώματα. Χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι δεν προχωρά η αναγνώριση των τίτλων που παρέχουν τα ΚΕΣ, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ που αναγνωρίζει ως ανώτατη εκπαίδευση κάθε λογής «εκπαιδευτικές υπηρεσίες» που παρέχονται είτε από ιδιωτικούς είτε από δημόσιους φορείς.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, εξετάζεται η θέσπιση κριτηρίων για την αναγνώριση που αφορούν το αν η εκπαίδευση στα ΚΕΣ έχει πιστοποιηθεί από το πανεπιστήμιο του εξωτερικού με το οποίο συνεργάζεται, αν οι τίτλοι σπουδών είναι οι ίδιοι με εκείνους που θα είχαν χορηγηθεί αν η εκπαίδευση πραγματοποιούνταν εξ ολοκλήρου στο εξωτερικό και αν οι τίτλοι σπουδών προσδίδουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στο κράτος καταγωγής του τίτλου.

Το σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης των 500 απολυμένων εργαζομένων σε εργολαβίες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, φέρνει με Επίκαιρη Ερώτησή το ΚΚΕ στη Βουλή. Ο βουλευτής του Γιώργος Χουρμουζιάδης, απευθυνόμενους στους δύο αρμόδιους υπουργούς, Παιδείας και Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας επισημαίνει:

«Σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις βρίσκονται το τελευταίο χρονικό διάστημα οι εργαζόμενοι μέσω εργολαβιών, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, γιατί δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις εργασίας τους.

Οι συγκεκριμένοι 500 περίπου εργαζόμενοι, ενώ υπηρετούν στο ΑΠΘ και πληρούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, σχετιζόμενες άμεσα με την ομαλή λειτουργία του Ιδρύματος, προσλαμβάνονται με το απαράδεκτο καθεστώς ενοικίασης εργαζόμενων από τους εργολάβους που συνάπτουν συμβάσεις έργου για διαφορετικές λειτουργικές δραστηριότητες (καθαριότητα, φύλαξη κλπ.) με το πανεπιστήμιο. Το πρόβλημά τους είναι χρόνιο, αφού οι περισσότεροι από αυτούς έχουν προϋπηρεσία πολλών χρόνων, ορισμένων μάλιστα ξεπερνά και τα 15 χρόνια.

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί αφ' ενός, στους ίδιους τους εργαζόμενους, πρόβλημα κοινωνικής επιβίωσης και αφ' ετέρου στερεί από το μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της χώρας προσωπικό με πολύτιμη εμπειρία και γνώση του εργασιακού του αντικειμένου».

Και ο βουλευτής του ΚΚΕ, καταλήγει: «Επειδή το καθεστώς ενοικίασης εργαζομένων είναι επιεικώς απαράδεκτο και εγκυμονεί και κινδύνους διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Και επειδή το δικαίωμα σε μόνιμη και σταθερή εργασία είναι αναφαίρετο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα κάθε Ελληνα πολίτη. Και επειδή την ευθύνη για την κατάσταση αυτή την έχουν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που με την πολιτική τους έχουν μετατρέψει τους εργαζόμενους σε ομήρους τόσο δικούς τους όσο και των εργολάβων, ερωτώνται οι δύο υπουργοί αν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης να μονιμοποιήσει άμεσα και χωρίς προϋποθέσεις όλους τους εργαζόμενους, μέσω εργολάβων, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης;».

Από την πανελλαδική κινητοποίηση για την Παιδεία στις 10/12/2004

Τυπικά, ο διάλογος θα διεξάγεται μέσω του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), στο οποίο, θυμίζουμε, το ΚΚΕ έχει ήδη δηλώσει ότι δε θα συμμετέχει καταδεικνύοντας τον προσχηματικό χαρακτήρα του διαλόγου. Ο διάλογός τους εξάλλου, είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι αποτελεί μια συζήτηση για το πώς θα εφαρμοστεί καλύτερα - μέσα σε κλίμα συναίνεσης, δηλαδή με τις λιγότερες αντιδράσεις - η προσχεδιασμένη κυβερνητική πολιτική. Πρόσφατη είναι η εκδοχή που έδωσε για τη συναίνεση ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθήνας, Γ. Μπαμπινιώτης, που είπε ότι είναι «συμφωνία των κομμάτων για μια από κοινού υπέρβαση του πολιτικού κόστους».

Από την κυβέρνηση έχουν τεθεί οκτώ άξονες, που αφορούν όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, αλλά προέχει η αξιολόγηση ειδικά για την Ανώτατη Εκπαίδευση, όπου θα αποτελέσει μοχλό προώθησης του μοντέλου επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, υποβάθμιση της παρεχόμενης γνώσης και παραγωγή μιας μεγάλης μάζας αποφοίτων ευέλικτων και μισοειδικευμένων. Η προτεραιότητα που θέλουν να δώσουν στην αξιολόγηση και τις άλλες ρυθμίσεις για την Ανώτατη Εκπαίδευση οφείλεται στο ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να παρουσιάσει «αποτελέσματα» στο πλαίσιο εφαρμογής της διαδικασίας της Μπολόνια πριν την επόμενη σχετική σύνοδο των Ευρωπαίων Υπουργών Παιδείας στο Μπέργκεν της Νορβηγίας.

Ωστόσο, σε όλη αυτή τη διαδικασία αντιτίθεται σημαντικό τμήμα της εκπαιδευτικής κοινότητας κι ιδιαίτερα φοιτητές και σπουδαστές, που από τις αρχές Δεκέμβρη έδειξαν ότι είναι έτοιμοι για δυναμικές κινητοποιήσεις, που τώρα προτίθενται να τις κλιμακώσουν. Τη βδομάδα που ξεκίνησε, στα αμφιθέατρα και τις σχολές οι αγωνιστικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στα Πανελλαδικά Συντονιστικά ΑΕΙ και ΤΕΙ, η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας θα συνεχίσει την πλατιά συζήτηση με τους φοιτητές και σπουδαστές θέτοντας την ανάγκη της ανάπτυξης κινήματος ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές που ετοιμάζονται. Αλλαγές που οδηγούν σε παραπέρα υποβάθμιση των σπουδών τους.

Eurokinissi

Από παλιότερη κινητοποίηση πανεπιστημιακών και φοιτητών

Σύμφωνα με την απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής της ΠΟΣΔΕΠ, οι εργασίες του Συνεδρίου θα επικεντρωθούν στην κοινή πεποίθηση της πανεπιστημιακής κοινότητας ότι σήμερα μόνο το υψηλού επιπέδου δημόσιο Πανεπιστήμιο μπορεί να υπηρετήσει αποτελεσματικά τις κοινωνικές ανάγκες του τόπου. Σ' αυτό το πλαίσιο στο συνέδριο θα συζητηθούν ιδιαίτερα οι προωθούμενες αλλαγές στην ανώτατη παιδεία, τα ιδιαίτερα προβλήματα των περιφερειακών ΑΕΙ, καθώς και ο θεσμός των συμβασιούχων του ΠΔ 407/1980 και τα προβλήματα που αυτοί αντιμετωπίζουν σήμερα.

Ηδη έχουν οριστεί 76 σύνεδροι από 11 συλλόγους ΔΕΠ - μέλη της Ομοσπονδίας, ενώ άμεσα αναμένεται να ορίσουν τους αντιπροσώπους τους και οι υπόλοιποι 18 σύλλογοι. Παράλληλα έχουν ξεκινήσει να δημοσιεύονται θέσεις των συλλόγων και των παρατάξεων της ομοσπονδίας ενόψει του συνεδρίου. Ανάμεσά τους, η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση (ΔΗΠΑΚ) των πανεπιστημιακών πολύ έγκαιρα δημοσίευσε και διακίνησε την Προγραμματική της Πρόταση και τη Διακήρυξή της για το συνέδριο.

Στο κείμενο της Διακήρυξης η ΔΗΠΑΚ περιγράφει τη σύγχρονη κρίση που περνάει το πανεπιστήμιο, με κύρια χαρακτηριστικά την ιδιωτικοποίηση και την υποβάθμισή του. Καταδεικνύει την αιτία αυτής της κρίσης, που δεν είναι άλλη από την κυβερνητική πολιτική - παλιότερα του ΠΑΣΟΚ και σήμερα της ΝΔ - που πιστά υπηρετεί κι εφαρμόζει τις αποφάσεις της ΕΕ για την ανώτατη εκπαίδευση. Η ΔΗΠΑΚ, επίσης, ασκεί κριτική στην «περιστασιακή πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ», που δε θέλησε και δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κατιούσα πορεία του πανεπιστημίου, περιορίστηκε «στη φραστική καταδίκη των κατευθύνσεων της ΕΕ, αλλά, ταυτόχρονα, και στην αποδοχή των κατευθύνσεων αυτών στην πράξη». Η ΔΗΠΑΚ κατηγορεί την πλειοψηφία ότι υπονόμευσε τις αγωνιστικές διαθέσεις των πανεπιστημιακών, απέφυγε να προωθήσει τη συσπείρωση όλων των πανεπιστημιακών φορέων, οδήγησε τις κινητοποιήσεις στο αδιέξοδο μέσα από τον εκφυλισμό των αιτημάτων και των μορφών πάλης, περιορίστηκε σε ορισμένες κινήσεις κορυφής καταλήγοντας στην αδράνεια.

Η αγωνιστική παράταξη των πανεπιστημιακών διατρανώνει, επίσης, την πεποίθησή της ότι «η μόνη δύναμη που μπορεί να φρενάρει τον κατήφορο της Ανώτατης Εκπαίδευσης, να παλέψει για ένα πανεπιστήμιο της κάλυψης των επιστημονικών και κοινωνικών αναγκών είναι το πανεπιστημιακό κίνημα στο σύνολό του, που θα εκφραστεί σε ένα αρραγές μέτωπο των πανεπιστημιακών δασκάλων, των φοιτητών - προπτυχιακών και μεταπτυχιακών - των ερευνητών, των άλλων εργαζομένων και θα εξασφαλίσει τη συμμαχία του αγωνιστικού λαϊκού κινήματος, μια και η κρίση του πανεπιστημίου αντανακλά και τη γενικότερη κοινωνική κρίση».

«Στην κρίσιμη καμπή που βρίσκεται το πανεπιστήμιο απαιτούνται ρηξικέλευθες λύσεις και ριζικές ανατροπές για να μπορεί να υπάρξει και να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία», τονίζει στο κείμενο της Διακήρυξης η ΔΗΠΑΚ και υπογραμμίζει:

«Είναι καθήκον του πανεπιστημιακού κινήματος να θέσει στόχους ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, την πολιτική που έχει ως σκοπό να διαμορφώσει έναν "ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας" στην υπηρεσία των δυνάμεων του κεφαλαίου, για τη δημιουργία ενός καταρτίσιμου, απασχολήσιμου και συνταξιοδοτήσιμου εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, που μέσα από την ουσιαστική κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, τις ευέλικτες μορφές εργασίας, την υποταγή των πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών στις επιχειρήσεις θα αυξάνει κατακόρυφα τα ποσοστά των κερδών των δυνάμεων της αγοράς.

Είναι χρέος του πανεπιστημιακού κινήματος να υπερασπιστεί τον κοινωνικό ρόλο της επιστήμης, του επιστήμονα και του πανεπιστημίου. Να αγωνιστεί για να κατοχυρωθούν όλα τα επιστημονικά αντικείμενα ως ισότιμα, μακριά από την αξιολόγηση της αγοράς, να διασφαλίσει την ποιότητα των σπουδών. Να συνδέσει την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων με την ανάπτυξη της έρευνας, των επιστημών, των παραγωγικών δυνάμεων και τη λαϊκή ευημερία. Να αντιτάξει στην παραγωγή αντιεπιστημονικών, ανορθολογικών απόψεων τον επιστημονικό και διαλεκτικό ορθολογισμό. Να αντιπαραθέσει στην αναπαραγωγή της αντιδραστικής κυρίαρχης ιδεολογίας την επιστημονικά θεμελιωμένη και ιστορικά κατακτημένη προοδευτική σκέψη του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Να ενισχύσει τον παιδαγωγικό ρόλο του πανεπιστημίου και του πανεπιστημιακού.

Η άμεση προτεραιότητα του 7ου Συνεδρίου είναι να εκφράσει την πίστη του στην υπόθεση του δημόσιου και κοινωνικού πανεπιστημίου, του πανεπιστημίου της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της δημοκρατίας, που θα έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να παρέχει δωρεάν και ανωτάτου επιπέδου εκπαίδευση, να προωθεί την έρευνα για την επίλυση των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων, να υπηρετεί και να συμβάλλει στην εξέλιξη των επιστημών, να διαμορφώνει και να διαπαιδαγωγεί επιστήμονες που θα υπηρετούν την πρόοδο και τις ανθρώπινες αξίες.

Να επεξεργαστεί ένα συγκεκριμένο Πρόγραμμα Δράσης που θα εξασφαλίζει την ενότητα του πανεπιστημιακού κινήματος, θα θέτει τους στόχους πάλης, θα προβλέπει την ανάπτυξη των αγώνων, απέναντι σε μια κυβερνητική πολιτική και μια κυβέρνηση που έχει εκφράσει τη βούλησή της για μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο πανεπιστήμιο και τους πανεπιστημιακούς.

Στην κατεύθυνση αυτή έχει μεγάλη πολιτική σημασία η αλλαγή στο συσχετισμό των δυνάμεων μέσα στο πανεπιστημιακό κίνημα. Η ΔΗΠΑΚ προσβλέπει στην αποφασιστική ενίσχυσή της ως δύναμης με σταθερές, δικαιωμένες και τεκμηριωμένες θέσεις, ως δύναμης που με συνέπεια και μαχητικότητα αγωνίζεται ενάντια στις ευρω-ενωσιακές και κυβερνητικές πολιτικές, για να συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των πανεπιστημιακών και το δημόσιο πανεπιστήμιο». Ετσι, η ΔΗΠΑΚ επιδιώκει την ενίσχυσή της από τους πανεπιστημιακούς μέσα από αυτό το συνέδριο, ως έκφραση αμοιβαίας εμπιστοσύνης, εκτίμησης, πανεπιστημιακού και αγωνιστικού ήθους.