Αυτοί που εξεγέρθηκαν στη Γαλλία είναι τα μεγάλα θύματα αυτής της πολιτικής, αλλά όχι τα μόνα. Θύματα της ίδιας πολιτικής είναι και οι χιλιάδες απολυμένοι της ΦΟΛΚΣ-ΒΑΓΚΕΝ, οι χιλιάδες των κολοσσιαίων ευρωπαϊκών αεροπορικών εταιριών (SWISS AIR κλπ.), των εκατοντάδων επιχειρήσεων που κλείνουν στην Ευρώπη, αλλά και των δικών μας, της SEX FORM, του ΛΑΝΑΡΑ, της ΚΛΩΝΑΤΕΞ και δεκάδων άλλων επιχειρήσεων στη χώρα μας. Πανευρωπαϊκά θύματα του πανευρωπαϊκού κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν πιστά. Από τις νεοφιλελεύθερες έως τις σοσιαλδημοκρατικές, τις κεντροαριστερές «σοσιαλιστικές» κλπ.
1) «Τα άτομα, τα οποία έχουν εργασία πρέπει να πειστούν ότι η αλληλεγγύη που θα δείξουν με την αποδοχή ορισμένων θυσιών, θα καταλήξει στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης για εκείνους, οι οποίοι είναι σήμερα άνεργοι».
2) «Η καθιέρωση της μεγαλύτερης ευελιξίας πρέπει να γίνει σε θέματα οργάνωσης της εργασίας π.χ. καταργώντας τα εμπόδια που καταστούν δυσχερέστερη ή πιο δαπανηρή την απασχόληση, με μειωμένο ωράριο ή τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου».
Τι λέει με αυτό η ΕΕ; Λέει ΟΧΙ στις συλλογικές συμβάσεις - ΟΧΙ στην πλήρη και σταθερή εργασία - ΝΑΙ στις ατομικές συμβάσεις - ΝΑΙ στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις - ΝΑΙ στη Μερική Απασχόληση - ΝΑΙ στις ανατροπές των βασικών εργασιακών δικαιωμάτων.
Από αυτά τα προγράμματα δε «γλίτωσαν» ούτε οι μετανάστες, ούτε οι νέες γυναίκες, ούτε οι νέοι άνεργοι, ούτε οι Τσιγγάνοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες, ούτε εν πάσει περιπτώσει καμιά από τις «ευπαθείς» ομάδες, στις οποίες αυτά τα «προγράμματα» απευθύνονται. Αντίθετα, όλες αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες, δηλαδή ο αποκλεισμένος και φτωχός λαός δέχτηκαν μέσω αυτών των προγραμμάτων την κοροϊδία με το τσουβάλι. Κύριος στόχος τους ήταν και είναι η διεύρυνση της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, η εκτόνωση της αγανάκτησης από την αντιλαϊκή πολιτική, ο αποπροσανατολισμός σε σχέση με τις αιτίες της μη ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών και την προοπτική λύσης των προβλημάτων, αλλά και η απίστευτη εκμετάλλευση αυτών των προβλημάτων μέσω της ρουσφετολογίας και της πολιτικής ομηρίας. Οι «συμβουλές» για την ανεύρεση δήθεν θέσεων εργασίας στις τοπικές επιχειρήσεις αποδείχτηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους σαπουνόφουσκες, ενώ οι ελάχιστοι που βρήκαν κάποια απασχόληση μέσα σε τρεις ή το πολύ οκτώ μήνες ξαναβρέθηκαν άνεργοι, ακριβώς γιατί οι όποιες θέσεις αφορούσαν μερική απασχόληση με ημερομηνία λήξης ή κάποια προγράμματα ψευτοκατάρτισης, με τα οποία κανείς σχεδόν δε βρήκε δουλιά.
Οι δήμαρχοι, οι πρόεδροι και οι αντιπρόεδροι όμως των δημοτικών επιχειρήσεων που δρουν σε όφελος των επιχειρηματιών και των εργολάβων μέσα από τις οποίες υλοποιείται η προσφορά ψεύτικων ελπίδων για τους χιλιάδες ανέργους και αποκλεισμένους σε κάθε δήμο, πουλούν εκδούλευση στους λαϊκούς ανθρώπους, στηριγμένοι και υλοποιώντας την πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με συμπαραστάτη στη διαχείριση το ΣΥΝ. Και το κάνουν προωθώντας τις πολιτικές για τα ευρωενωσιακά και τα άλλα προγράμματα της αθλιότητας.
Τα προγράμματα δήθεν αντιμετώπισης της ανεργίας που εφαρμόστηκαν από την ΤΑ στη Γαλλία και άλλου, πολύ πριν την εφαρμόσουν στη χώρα μας οι δικοί μας «τοπικοαυτοδιοικητικοί» φωστήρες, με όποιο χρυσό τίτλο ή περιτύλιγμα εμφανίστηκαν («Αλληλέγγυο-υποστηρικτικές δομές για τους άνεργους», «Τοπικές πρωτοβουλίες απασχόλησης - ΤΣΑ κλπ.) οδήγησαν στη διεύρυνση της φτώχειας από τη μια. Από την άλλη στην πράξη ανέτρεψαν βασικές στοιχειώδεις κατακτήσεις, που η εργατική τάξη κατέκτησε δίνοντας σαν προσφορά ακόμα και το αίμα της.
Τώρα η ΝΔ τα ρίχνει στο ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ, σαν να μην κυβέρνησε ποτέ, σαν να μην εφάρμοσαν οι δυνάμεις του στην ΤΑ την ίδια πολιτική, πασχίζει να πείσει το λαό ότι φταίει η ΝΔ, ενώ ο ΣΥΝ «κάνει γαργάρα» τη στήριξή του όλα αυτά τα χρόνια σ' αυτές τις πολιτικές. Ειδικά για τα προγράμματα ταξικού αποπροσανατολισμού της ΕΕ, έδωσε κυριολεκτικά τα πάντα, προκειμένου αυτά να εφαρμοστούν στο χώρο της ΤΑ.
Οταν λοιπόν οι άνθρωποι του μόχθου ακούν για «Αποκεντρωμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση», για Τοπική Αυτοδιοίκηση που μπορεί να δημιουργήσει «Τοπική Ανάπτυξη» ή να υπόσχεται «Οραμα στις τοπικές κοινωνίες». Ενα μονάχα πρέπει να κάνουν. Να «πυρπολήσουν» με τους οργανωμένους ταξικούς αγώνες και με την ψήφο τους όλες αυτές τις δυνάμεις, που μεθοδευμένα και συνειδητά εξαπατούν το λαό.