Υποτίθεται ότι (κυρίως) το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο (πρέπει να) προσφέρει χαρά, ψυχαγωγία, διέξοδο. Εχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, είναι ευκαιρία για άδολη άθληση και μια άλλη κουλτούρα. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα δείχνει να είναι μια «κακή αντιγραφή» του επαγγελματικού. Ακολουθεί τον κατήφορό του, γεγονός που πρέπει να προβληματίσει κάθε εμπλεκόμενο και ιδιαίτερα την πολιτεία. Τη στιγμή που το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης εξαιτίας της ουσιαστικής αδιαφορίας της πολιτείας, τα πράγματα δείχνουν να γίνονται ακόμα επικίνδυνα. Ο φανατισμός λειτουργεί σαν «χρυσωμένο χάπι» προκειμένου να καλυφθούν τα ουσιαστικά προβλήματα και οι ευθύνες των αρμοδίων. Δείγμα και αυτό της...