Μέρες που είναι, μ' ένα μέρος του πληθυσμού να θλίβεται πράγματι για τα «θεία πάθη», θες να κρατηθείς σοβαρός. Αλλά δε σ' αφήνουν. Με την τσίμπλα στο μάτι αστυνομικός ρεπόρτερ περιέγραφε τι φοβερή που είναι αυτή η νέα ομάδα αστυνόμων που βγήκε στους δρόμους. Επιασε, λέει, δυο επίδοξους ληστές με βαριοπούλα μέσα σε ένα ...ταξί κι έναν που περίμενε μέσα στην τράπεζα μέχρι να τον πιάσουν.

Κι εκεί που προσπαθείς να κρατήσεις το γέλιο, εμφανίζουν στις τιβί έναν από τους μεγαλοϊδιοκτήτες μαγαζιών της νύχτας να δηλώνει: Δε φοροδιαφεύγουμε εμείς, αυτοί δε μας πιάνουν! Το καλύτερο το είπε μετά: Υπάρχει πείνα κι όταν υπάρχει πείνα ο κόσμος αγριεύει. Διαβασμένος, δηλαδή. Το ίδιο έγραφαν μια μέρα πριν διάφοροι αναλυτές που δημιουργώντας συνειρμούς ξεκινούσαν από την οικονομική κρίση, περνούσαν στην αύξηση της εγκληματικότητας και της «τρομοκρατίας». Τους φτωχούς πάνε να χαρακτηρίσουν εγκληματίες και «τρομοκράτες» για να τους αποτρέπουν από τη μαζική ταξική πάλη, να συγκαλύπτουν τους κρατικούς μηχανισμούς που στήνουν ή χρησιμοποιούν για «τρομοκρατικές» ενέργειες προκειμένου να καταστέλλουν το λαϊκό κίνημα. Και να συγκαλύπτουν το οργανωμένο έγκλημα που συνδέεται με τα μονοπώλια. Δε διακινούν φτωχοί τόνους ναρκωτικά, οργανωμένες καπιταλιστικές επιχειρήσεις το κάνουν.

Τελικά, τίποτα δεν είναι για καλαμπούρι. Επιμένουν - και δεν αφήνουν στιγμή τηλεοπτικού χρόνου χωρίς να τη γεμίσουν - παρουσιάζοντας αυθαίρετα την έκρηξη της βόμβας στα Πατήσια σαν «επαναστατική» πράξη για την οποία πρέπει να ανησυχεί η κοινωνία. Μήπως αυτός ακριβώς είναι ο στόχος τους για να μπορούν μετά να παριστάνουν το σωτήρα του πολίτη καλλιεργώντας ψυχολογία τρόμου ώστε ο λαός αντί να διεκδικεί την ώρα που του τσακίζουν δικαιώματα να «κάθεται στ' αυγά του»;

Μ' αυτά και μ' αυτά προσγειώνεσαι. Διαβάζεις τον αστικό Τύπο και δε σου μένει άλλη διέξοδος απ' το να κρυφτείς στο σπίτι σου. Αυτό είναι και το κόλπο, ο φόβος που παραλύει.

Ετσι δε θα μάθεις ποτέ ότι ως και οι άνεργοι - το πιο τρομοκρατημένο κομμάτι της κοινωνίας - οργανώνονται, βγαίνουν μπροστά αγωνιστικά, πετάνε στα σκουπίδια το φόβο. Δε θα μάθεις ότι το ΠΑΜΕ παλεύει και διεκδικεί για εδώ και τώρα μέτρα στήριξης των ανέργων. Οτι οι εργάτες που έχουν ακόμα δουλειά αψηφούν κι αυτοί τον τρόμο και οργανώνονται να παλέψουν από καλύτερες θέσεις για τις συμβάσεις τους. Δε θα μάθεις ότι όχι μόνο δεν είναι μονόδρομος όλα αυτά τα τρομοκρατικά που πλασάρουν οι εφημερίδες της αστικής τάξης, αλλά, αντίθετα, το λαϊκό κίνημα σηκώνει κεφάλι, κάνει καθαρό ότι μπορεί, είναι αποφασισμένο να αντιπαλέψει αυτήν την πολιτική και για το σήμερα και για το αύριο.

Η επιχείρηση τρομοκράτησης του κόσμου είναι τόσο πασίδηλη που αναγκάζει ως και διανοούμενους που σταθερά στηρίζουν την κυβέρνηση να χτυπήσουν καμπανάκι ότι δε γίνεται να εκβιάζεται ο κόσμος χωρίς να αφήνεται ένας χώρος στην ελπίδα. Και «ω του θαύματος» ο Παπανδρέου εμφανίζεται στο Περιστέρι να βεβαιώνει ότι υπάρχει ελπίδα. Πάσχουν από σεναριογράφους; Γιατί είναι τόσο φτηνοί στην προπαγάνδα τους;

Αναμασάνε τα περί σωτηρίας της πατρίδας όταν το μόνο που συναποφάσισαν στις 25 Μάρτη στις Βρυξέλλες είναι ένας νέος κύκλος επίθεσης για να κάνουν την εργατική δύναμη πιο φτηνή κι απ' τα σκουπίδια.

Ε, λοιπόν, και μόνο γι' αυτό οι καπιταλιστές, η κυβέρνησή τους, τα κόμματά τους, δεν πρέπει να πάρουν ανάσα.

Είναι ακριβώς η ώρα που πρωτοβουλίες όπως αυτή του ΠΑΜΕ για τη συσπείρωση των ανέργων και η χτεσινή, για τα επόμενα αγωνιστικά βήματα, όχι μόνο στηρίζουν μια πραγματική ελπίδα για τους εργάτες αλλά και βεβαιώνουν ότι η εργατική τάξη μπορεί να αντιμετωπίσει τους δυνάστες, να ανοίξει δρόμους στο αύριο. Το γεγονός ότι από την κορυφή της κυβέρνησης - από τον ίδιο τον αντιπρόεδρό της - στέλνεται κατεπείγον σήμα να αντιμετωπιστεί το ΚΚΕ και οι εργάτες που διαδηλώνουν, είναι ενδεικτικό και της γνώσης και του φόβου των αστών για τον ποιον έχουν αντίπαλο. Να ενισχύσουμε το φόβο τους.

Ετσι κι αλλιώς το 'χουν καθαρό ότι κι αυτοί θα φύγουν νύχτα. Οτι ο κόσμος αργά ή γρήγορα θα τους πάρει «με τις πέτρες». Το ζήτημα είναι μέχρι να φύγουν να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα ανάμεσα στους εργάτες. Αυτό δηλώνει κι ο χτεσινός τίτλος στον «Ριζοσπάστη» που ορίζει ως ζήτημα ζωής για την εργατική τάξη τον αγώνα για την προστασία των ανέργων.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΓΩΝΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ζήτημα ζωής για την εργατική τάξη

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 15.511 ευκαιρίες απασχόλησης

ΕΘΝΟΣ: ΤΕΚΜΗΡΙΑ εν όψει και για συνταξιούχους

Ο ΛΟΓΟΣ: ΤΟΝ ΜΑΪΟ η απελευθέρωση των επαγγελμάτων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Διπλό πακέτο για ανάπτυξη

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΝΕΟ ΔΙΠΛΟ ΧΤΥΠΗΜΑ από ΔΝΤ και κερδοσκόπους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Σπριντ Γιώργου για πτώση σπρεντ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Απογοητευμένος με τους υπουργούς του ο Γ. Παπανδρέου

ΤΑ ΝΕΑ: Ανοίγουν λογαριασμοί μεγαλο - φοροφυγάδων

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ανοίγουν λογαριασμοί μεγαλογιατρών

Η ΑΥΓΗ: Δείχνουν τα δόντια τους ΔΝΤ και αγορές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ελληνικό διάβημα για τη διέλευση στο Αιγαίο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ η Αθήνα

«Καιρός να σοβαρευθούν ορισμένα από τα στελέχη της κυβέρνησης (...) αν όμως δεν διορθωθούν (...) ο πρωθυπουργός (...) θα πρέπει να τους αντικαταστήσει άμεσα (...) δεν υπάρχει ούτε χρόνος για χάσιμο, ούτε και περιθώρια για ανεύθυνους ανθρώπους σε κρίσιμες θέσεις» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η εντολή δεν αφορά στον Μ. Χρυσοχοΐδη, για τον οποίο, όπως διαβάζουμε παρακάτω, η εκτίμηση της αστικής τάξης είναι υψίστη. Είναι, όμως, χαρακτηριστική η εντολή για το ποιος κυβερνά, ποιας τάξης, δηλαδή, είναι η κυβέρνηση.

«Ο Χρυσοχοΐδης είναι ο πιο επιτυχημένος πολιτικός προϊστάμενος της Κατεχάκη από το 1974 και μετά» (το λιβανιστήρι στα ΝΕΑ).

Εδώ δε χρειάζονται σχόλια. Μόνο να 'χει το νου του ο καθένας, γιατί τέτοιες καριέρες δε χτίζονται χωρίς θύματα...

«Ποια είναι η δημοφιλέστερη ηρωίνη στη ρωσική αγορά; Η αφγανική (...) οι Ρώσοι καταναλωτές ναρκωτικών εξαρτημένοι οι μη έχουν φτάσει αισίως τα 5 εκατομμύρια (...) στο υπό αμερικάνικο έλεγχο Αφγανιστάν αυξήθηκε κατά 44 φορές η παραγωγή οπίου (...) φτάνοντας ως και το 92% της διεθνούς διακίνησης (...) οι απώλειες των 40 χωρών που συμμετέχουν στην πολεμική επιχείρηση στο Αφγανιστάν είναι ως και 50 φορές μεγαλύτερες από τη χρήση ναρκωτικών παρά από τις συγκρούσεις με τους Ταλιμπάν (...) στο Αφγανιστάν δημιουργούνται πλέον τα λεγόμενα "αποθέματα των επόμενων γενεών", δηλαδή περίπου 12.000 τόνοι όπιο και εξάγεται μόλις το ένα τρίτο» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Αυτό θα πει θρίαμβος του ελεύθερου κόσμου. Μαζί και των Ελλήνων μισθοφόρων, που βρίσκονται εκεί για να βοηθήσουν τις «υγειονομικές» ανάγκες του ιμπεριαλιστικού στρατού κατοχής. Οσο για τα «αποθέματα», φροντίζουν ήδη στην αγορά - και στη δική μας - πολλοί, ώστε να μη μένει αζήτητη τέτοια παραγωγή.

«Ληστές έσκαψαν σήραγγα και εισήλθαν στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας "Credit Lyonnais" (...) παραβίασαν και τις 200 ιδιωτικές θυρίδες» (το θέμα για τη Γαλλία στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

Σε μας, πήγε ο άλλος χτες με νεροπίστολο να «ληστέψει» τράπεζα, με τους αστυνόμους να περιμένουν απ' έξω... `Η εκεί τα 'χουν βρει κλέφτες κι αστυνόμοι - πράγμα συνηθισμένο, ή εδώ, για να δικαιολογηθεί ο νέος μηχανισμός καταστολής, καταφεύγουν σε φτηνές, τηλεοπτικού τύπου, κωμωδίες.

Η ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΗ: «Τον Μάιο οι κοινοτικοί αξιωματούχοι θα επανέλθουν ζητώντας την άρση του πλαφόν στις απολύσεις, την περικοπή των επιδομάτων του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, την ελαστικοποίηση των συλλογικών συμβάσεων και την αλλαγή του καθεστώτος των αποζημιώσεων, την αντικατάσταση της αμοιβής των υπερωριών με ρεπό (...) το συμπέρασμα προκύπτει από τις αποφάσεις οι οποίες λήφθηκαν στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής των ευρωπαίων ηγετών» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ: «Ακουγα δυο Ελληνες αναλυτές σε ξένο τηλεοπτικό κανάλι να σχολιάζουν, προκαλώντας (τι ειρωνεία!) την μήνιν του ξένου δημοσιογράφου, την ελληνική κατάσταση περίπου ως εξής: "Τα μέτρα είναι αποδεκτά από τη μεγάλη πλειονότητα του λαού. Δεν γίνεται αλλιώς. Φταίνε οι Ελληνες που είναι φοροφυγάδες, τεμπέληδες, καλοπερασάκηδες, δαιμονοποιούν τις ιδιωτικοποιήσεις (sic), τα περιμένουν όλα από το κράτος κ.λπ.". Μια τέτοια ενοχοποιητική υπερ-ευθυνοποίηση του μέσου πολίτη θεωρώ ότι είναι και άστοχη και επικίνδυνη. Δεν εξωθείς σε συναίνεση μέσω της ενοχοποίησης (...) Δεν γίνεται να μην υπάρχει στον ορίζοντα η υπόσχεση (...) Καθώς και η αίσθηση ότι οι επιβάλλοντες τα μέτρα δεν στέκονται ψυχρά και τεχνοκρατικά εξ αποστάσεως απέναντί σου. Μαζί σου είναι και συμπάσχουν» (από άρθρο της Φ. Τσαλίκογλου στα ΝΕΑ).

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Επιδιώκουν να περάσουν την αντίληψη ότι (...) όλοι είμαστε επιβάτες στο ίδιο καράβι και ότι είτε όλοι μαζί θα σωθούμε, είτε όλοι μαζί θα βουλιάξουμε στα παγωμένα νερά και στις δίνες που μας περιβάλλουν και μας απειλούν (...) Τα εκατομμύρια των εργαζομένων, των φτωχών αγροτών, των μικρών επαγγελματιών, δεν έχουν κανένα λόγο να πληρώσουν το δυσβάσταχτο κόστος διάσωσης του κεφαλαίου (...) Οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς τους καπιταλιστές δυνάστες τους, την ώρα που οι καπιταλιστές δεν μπορούν να ζήσουν ούτε μία ώρα χωρίς τους εργάτες. Μια κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές. Αυτό είναι το όραμα και το έπαθλο του εργαζόμενου και αγωνιζόμενου λαού» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).