Του Κώστα Μητρόπουλου από τα «Νέα»

Πάμε γι' άλλα: Οι οικονομικοί δείκτες που διαβάζεις δεν είναι για να σε πιάνει το κλάμα για τους εφοπλιστές. Λίγο καιρό πριν, έβγαζαν ένα βαπόρι με κάθε ταξίδι. Εχουν πολλά στην μπάνκα για να μη δυστυχήσουν ποτέ, όπως συνέβη μ' όλους όσοι κάποια στιγμή βρέθηκαν χωρίς βαπόρι σε κάποια κρίση. Οι δείκτες είναι χρήσιμοι για την κίνηση στο εμπόριο, που με τη σειρά της δείχνει πρόβλημα στην παραγωγή. Ετσι, για να μιλάμε επί της οικονομίας κι όχι για τα φαντάσματά της.

Γιατί ορισμένοι θέλουν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα είναι στους εργάτες που δεν καταναλώνουν. Ακόμα κι αν είχαν πολλαπλάσιους μισθούς οι εργάτες, ακόμα κι αν αγόραζαν τρελά ό,τι σκουπίδι βγάζουν στην αγορά οι καπιταλιστές, πάλι κρίση θα είχαν οι καπιταλιστές. Γιατί είναι κρίση υπερσυσσώρευσης, αποτέλεσμα της αναρχίας στην παραγωγή, αποτέλεσμα - με τη σειρά της - της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας που δεν υπόκειται σε όρους κεντρικού σχεδιασμού.

Την ώρα που καταλαβαίνεις ότι η κρίση αφορά στην παραγωγή, τότε εμφανίζονται οι σωτήρες ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να νοιάζονται για τη ρευστότητα στην αγορά. Αυτό που τους καίει είναι πως οι επιπτώσεις της κρίσης είναι βάρβαρες για τα λαϊκά στρώματα, ειδικά τους εργαζόμενους κι ακόμα πιο ειδικά για τους ψηφοφόρους τους.

Γιατί είναι και τα προνόμια της μικροαστικής ζωής. Οπως το εξοχικό, το τρίτο τζιπ...

Αλίμονο σ' όσους δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς «κανόε καγιάκ» ως απόδειξη ότι είναι και οικολόγοι.

Οταν, λοιπόν, ο κίνδυνος είναι διάφοροι των άλλων κομμάτων να αρχίσουν να λοξοκοιτάνε κατά ΚΚΕ μεριά, όχι γιατί συμφωνούν σε όλα μαζί του, αλλά γιατί τα 'χουν δει πια όλα με τον καπιταλισμό που ανοίγει παράθυρο στο «σοσιαλισμό», τότε αρχίζουν οι κωλοτούμπες διαφόρων, που και σοσιαλισμό θέλουν, και δημοκρατία θέλουν, και βία δε θέλουν, και τον Στάλιν ως εγκληματία ξανά ανακαλύπτουν.

Λοιπόν, ας τελειώνουμε με ορισμένα: Οποιος θέλει τα προσχήματα δημοκρατίας του καπιταλισμού, ας τα λουστεί. Οποιος βάζει πλώρη για ανατροπή, ας ετοιμάζεται να λουστεί και τη λάσπη ότι εγκατέλειψε τη δημοκρατία.

Κι επειδή τώρα τελευταία ορισμένοι βάζουν σε αντιπαράθεση τη βία με τη δημοκρατία, ας ρωτήσουμε: Είναι ή δεν είναι ύψιστη έκφραση δημοκρατίας, δηλαδή κράτος του δήμου, η βία που αποφασίζεται από την πλειοψηφία του δήμου των εργατών να ασκηθεί σε βάρος της μειοψηφίας των εκμεταλλευτών, ώστε να εμποδιστεί η εκμετάλλευση;

Η μέρα που οι εργάτες θα έχουν κατανοήσει πως η άσκηση βίας σε βάρος των εκμεταλλευτών είναι μέγιστη δημοκρατική πράξη, θα είναι μια σπουδαία μέρα. Γιατί, αν κάτι λείπει σήμερα, είναι ακριβώς αυτό: Η συνείδηση των από κάτω ότι μπορούν να πληρώσουν μ' αυτό ακριβώς το νόμισμα τους αστούς: Με τη βία των παραγωγών του πλούτου σε βάρος των παράσιτων που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη. Γιατί μόνον έτσι προχωράει μπροστά ο κόσμος. Κι αυτό μόνο μπορεί να είναι η αποθέωση της δημοκρατίας. Η συζήτηση περί την αστική αντίληψη για τη δημοκρατία στο σοσιαλισμό δεν είναι τίποτα άλλο από φερετζές για να μη γίνει συζήτηση για την οικονομία, για κείνη την κατάσταση, δηλαδή, όπου σιδερένιοι νόμοι καθορίζουν ατσάλινα καθήκοντα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΡΩΜΑΛΕΟ ΤΑΞΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ και λαϊκή συμμαχία για αντεπίθεση

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αλλάζουν στάση οι τράπεζες, παίρνουν μέτρα υπέρ των δανειοληπτών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πόλεμος στο γκισέ

ΤΑ ΝΕΑ: Αγρια πρέσα στο καρτέλ των Τραπεζών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Παζάρια και δολώματα με ψίχουλα

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΩΖΟΝΤΑΙ τα σπίτια των δανειοληπτών

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Παραπολιτική με τα γκάλοπ

Η ΧΩΡΑ: Σκάει η φούσκα των πιστωτικών καρτών

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΡΕΜΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ την καταιγίδα αποκαλύψεων για τις μίζες της Siemens

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΜΠΡΑ ΝΤΕ ΦΕΡ κυβέρνησης - τραπεζών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΠΕΝΘΙΜΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΜΑΞΙΜΟΥ

ΕΘΝΟΣ: 5 ΒΟΜΒΕΣ για Καραμανλή

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ο κόσμος με τον Μπάρακ Ομπάμα

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κυβερνάει

ΤΟ ΒΗΜΑ: Παγκόσμιο New Deal για την έξοδο από την κρίση

Η ΑΥΓΗ: Χωρίς αύξηση το 2008

«Οι βρωμιάρηδες! Οι στυγεροί δολοφόνοι! Οι ψυχροί εκτελεστές! Οι δεξιοφιλελεύθεροι και οι σοσιαλφιλελεύθεροι που κυβερνούν τις ευρωπαϊκές χώρες δεν μπόρεσαν να σκεφτούν παρά το χειρότερο: στήνουν το ένα μετά το άλλο τα «χρυσά παιδιά» του τραπεζικού συστήματος στα έξι μέτρα. Αφθονο ρέει το αίμα στους δρόμους και τις πλατείες, από το Βερολίνο μέχρι τη Ρώμη και από το Λονδίνο μέχρι την Αθήνα (...)

(...)Τι ήταν να ακούσουν οι κυβερνήτες μας πως οι τραπεζίτες δεν πειθαρχούν στις αποφάσεις τους και δεν κατεβάζουν τα επιτόκια; Εγιναν θεριά ανήμερα (...) Ο αγώνας στον οποίον έχουν αποδυθεί οι κυβερνήτες μας είναι κατ' εξοχήν ηθικός, όπως άλλωστε και ο στόχος τους: να αποκτήσει η τοκογλυφία ένα ανθρώπινο πρόσωπο (...)

(...) αν αφήνουμε τώρα την οργή μας να ξεσπάει τόσο βίαια, δεν είναι παρά μονάχα από ζήλια: πολύ θα θέλαμε να βρισκόμασταν στη θέση τους, με ένα τουφέκι στο χέρι, απέναντι από τους τραπεζίτες» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ: «Αλάνθαστη απόδειξη της κρίσης είναι ο σύνθετος δείκτης "Baltix Dry Index" (BDI) που μέσα σε λίγους μήνες έχει ουσιαστικά καταρρεύσει. Ενώ τον Μάιο του 2008 ο BDI βρισκόταν στο επίπεδο ρεκόρ των 11.793 μονάδων έπεσε πριν από δέκα ημέρες στις ...1.102 μονάδες και βρίσκεται σήμερα στο χαμηλότερο επίπεδό του από τον Οκτώβριο του 2002 όταν έσκασε η τεχνολογική φούσκα. Με δύο λόγια ο DBI αντιπροσωπεύει τον μέσο όρο των τιμών της Αγοράς SPOT για 24 διεθνείς θαλάσσιους "δρόμους" για τη μεταφορά ξηρών φορτίων (ορυκτά, κάρβουνο, μεταλλεύματα, τσιμέντο, δημητριακά κ.λπ.). Με άλλα λόγια, αν η τιμή της θαλάσσιας μεταφοράς αυτών των εμπορευμάτων ανερχόταν κατά μέσον όρο στα 12.000 δολάρια την περασμένη άνοιξη, σήμερα δεν ξεπερνά τα... 1.300 δολάρια (...) Αξίζει να λεχθεί ότι η αύξηση ή μείωση της ζήτησης σιδηρομεταλλεύματος και άνθρακα καθορίζει ουσιαστικά τις τελικές τιμές μεταφοράς όλων των άλλων ξηρών φορτίων αφού αντιπροσωπεύει από μόνη της το μισό περίπου όλων των θαλάσσιων μεταφορών ξηρών φορτίων (...) σήμερα πλοία μεταφορικής ικανότητας 160.000 τόνων έχουν ναυλωθεί με 5.000 δολάρια την ημέρα, δηλαδή, με 1.000 δολάρια λιγότερα από όσα είναι αναγκαία για να πληρωθούν τα πληρώματα, οι ασφάλειες και η συντήρηση του κάθε πλοίου (...) Στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι η Αγορά των θαλασσίων μεταφορών έχει πάρει ένα "παράλογο" έως "άρρωστο" μέγεθος και ότι "η ναυτιλιακή φούσκα έχει ήδη αρχίσει να ξεφουσκώνει"» (ο Α. Δαράτος στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ «Ο ΣΤΑΛΙΝ ΦΤΑΙΕΙ»: «Το τι έχουν ακούσει αυτές τις ημέρες τα αυτάκια μας και το τι έχουν διαβάσει τα ματάκια μας δεν περιγράφεται. Η κυρία Ωλμπράιτ ζητάει - τώρα! - να κλείσει το Γκουαντάναμο! Η θεία Φωτούλα απαιτεί να επιστρέψει ο Ντέμης στην ΑΕΚ. Οι κυνικοί πανηγυρίζουν ότι "νικήθηκε ο ...κυνισμός!". Ορισμένοι αλλοπαρμένοι σκούζουν "only in America" και αυτομαστιγώνονται από ιερό ενθουσιασμό, δαγκώνοντας τις πέννες τους με βακχικό ντελίριουμ τρέμενς από άρθρο σε άρθρο ως άλλοι παλαίμαχοι σιίτες! Αλλοι δηλώνουν ότι είναι πάλι Αμερικανοί, λες κι έπαψαν να 'ναι ποτέ, κι άλλοι ουρλιάζουν με ποιητικό οίστρο β' Δημοτικού με "ποιον είναι", υμνολογώντας ο καθένας τη δουλεία του σαν να 'ναι για παράσημο! Τι ξέσπασμα! (...) Οι αριστερούληδες όμως τι πανηγυρίζουν; Και μάλιστα με τέτοια προπέτεια και αμετροέπεια; Το καζίκι που έπαθαν με τον Κλίντον, δεν τους έβαλε μυαλό; γιατί εκτίθενται πάλι; γιατί δεν κρατούν μια "πισινή" έστω για τα μάτια; Τι θα λένε στους επόμενους βομβαρδισμούς;» (ο Στάθης Σ. στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).