Ενώ δεν έχουν πληρώσει ακόμα συντάξεις και δώρα, ενώ έχουν κόψει τους μισθούς και έχουν απόφαση για νέες μειώσεις, ενώ οι εργαζόμενοι πριν ακόμα εισπράξουν τον μισθό τους τον έχουν χάσει από τα χαράτσια, ο ένας μετά τον άλλο οι συνυπεύθυνοι γι' αυτήν την πολιτική παριστάνουν τους έκπληκτους για τα αποτελέσματα της πολιτικής τους.

Από κοντά οι αναλυτές - υποστηριχτές αυτής της πολιτικής ψάχνουν στο αποτέλεσμα να βρουν την αιτία και αποφαίνονται: «Η κυβέρνηση έπεσε έξω στους υπολογισμούς για την ύφεση, επειδή τα μέτρα που πήραν ενίσχυαν την ύφεση». Κολοκύθια τούμπανα, δηλαδή.

Την ώρα που εμφανίζονται να ανακαλύπτουν την ύφεση, λένε πως αυτό που φταίει είναι το «μίγμα πολιτικής». Ψάχνουν ακόμα σε συνταγές Κέινς τη λύση, γιατί θέλουν να κρύψουν ότι τα μέτρα που παίρνονται είναι αναγκαστικά για να ισχυροποιηθούν τα μονοπώλια. Το κρύβουν για να μη φανεί το επίσης αναγκαστικό του δρόμου που πρέπει να πάρουν οι εργαζόμενοι, του δρόμου της πάλης ενάντια στα μονοπώλια κι όχι απλά για να φύγει μια κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη για να εφαρμόσει την ίδια πολιτική.

Αυτό που θέλουν να κρύψουν, μιλώντας για την κυβερνητική πολιτική, αποκαλύπτεται από τις λεπτομέρειες των ρεπορτάζ που αφορούν στην αγορά εργασίας. Εκείνα που δείχνουν πως πια κάθε νέο παιδί που έχει την τύχη να βρει δουλειά, βρίσκει ένα ελαστικό 4ωρο με 200 - 300 ευρώ το μήνα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που νομοθετεί για την επόμενη μέρα, για να μείνουν αυτές οι σχέσεις εργασίας και όταν το μονοπωλιακό κεφάλαιο μπει σε φάση ανάκαμψης.

Η υποκρισία τους αποκαλύπτεται και όταν παριστάνουν τους πονόψυχους. Με γουρλωμένα μάτια η παρουσιάστρια του Mega ρωτούσε τον αρμόδιο υπουργό, αν είναι δυνατόν να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί, γιατί όπως έλεγε δεν αντέχει ο κόσμος νέα μέτρα. Νέα - άγνωστα - μέτρα, όμως, δεν υπάρχουν. Κι άλλα μέτρα έρχονται πράγματι. Ο,τι αποφασίστηκε κι ό,τι έρχεται είναι προαποφασισμένο από τις πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου πολύ πριν υπάρξει στον ορίζοντα η τρόικα. Αυτοί που παριστάνουν τους αγανακτισμένους με την τρόικα, είναι αυτοί που όλοι μαζί έχουν προαποφασίσει τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, τις ατομικές συμβάσεις, τις περικοπές στην Παιδεία, την παράδοση της Υγείας στα μονοπώλια του κλάδου, όλα εκείνα τα μέτρα που καταλήγουν να παρέχουν στο κεφάλαιο όλο και περισσότερη απλήρωτη εργατική δύναμη. Αυτοί που το κλάμα τους είναι όλο για τη χαμένη ανταγωνιστικότητα.

Κανένας δεν είναι ανύποπτος. Ούτε βέβαια ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, που μετά πόνου καρδιάς δηλώνει πως μένει στη θέση του για την πατρίδα. Αυτό που συμβαίνει είναι πως μαίνεται ο πόλεμος και στο εσωτερικό της αστικής τάξης για το ποια είναι η πλέον συμφέρουσα λύση γι' αυτήν ή την άλλη ομάδα. Η όποια λύση έχει και θύματα. Μένουν κάτι τελευταίοι να επιμένουν πως το πρόβλημα είναι η ...φοροδιαφυγή. Αυτοί βρίσκονται ακόμα στις αναλύσεις περί «κρίσης χρέους», την ώρα που στα καπιταλιστικά κέντρα μιλάνε ήδη για κανονικότατη καπιταλιστική κρίση.

Το μόνο καινούργιο είναι πως όλοι τους πια ομολογούν πως δεν υπάρχει άμεσα έξοδος, ούτε καν αναιμική ανάπτυξη κι ότι αυτό που προσπαθούν είναι να αποφύγουν τη θύελλα.

Οι βρεγμένοι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Λύση, στόχος και επιδίωξη είναι όλο και πιο πλατιές λαϊκές μάζες να υιοθετούν το τρίπτυχο που προβάλλει το ΚΚΕ: Εξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, μονομερής διαγραφή του χρέους. Καμιά εμπιστοσύνη σ' όσους επιμένουν ότι λύση είναι η επανίδρυση της ΕΕ. Ο καπιταλισμός δε γιατρεύεται ανατρέπεται. Το θέμα δεν είναι με ποιους όρους θα βγει το κεφάλαιο από την κρίση, χρεοκοπώντας ολοσχερώς το λαό, αλλά πώς θα παρεμποδιστεί η πολιτική του μέχρι και την ανατροπή. Αυτό σημαίνει ενίσχυση του ΚΚΕ, δύναμη, δηλαδή, στη δύναμη των εργατών, δύναμη καταλύτης, για να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία που τους ανήκει - προϋπόθεση για να υπάρξει και άλλη οικονομία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Σήμερα στο Θριάσιο 24ωρη απεργία αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς

ΒΡΑΔΥΝΗ: Νέα μέτρα και μισθοί Κίνας

ΝΕΑ: Οι εντολές της τρόικας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Τη γλιτώνουν ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παιχνίδι με τις πρόωρες εκλογές, κρυφτούλι με τα νέα σκληρά μέτρα

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Φόβος ενόψει δύσκολων αποφάσεων

ΑΥΡΙΑΝΗ: Πιστωτικό κραχ και ταραχές

ΑΥΓΗ: Εποχή συσσιτίων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Οι αγορές «καίνε» το νέο Σύμφωνο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ακυρώνουν την επόμενη κυβέρνηση

ΕΘΝΟΣ: Τα βλαστάρια των «πυρήνων της φωτιάς»

«Τα δημοσιεύματα που εμφανίζουν ως απαίτηση της τρόικας την κατάργηση του κατώτατου μισθού ώστε να μειωθεί ακόμη περισσότερο, την κατάργηση 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, τη δραστική μείωση των εργοδοτικών εισφορών, της επικουρικής και της κύριας σύνταξης, δε λένε την αλήθεια. Τα μέτρα είναι απαίτηση του κεφαλαίου για διέξοδο από την κρίση σε όφελός του. Με την οποία συμφωνεί και θα εφαρμόσει η κυβέρνηση. Τα αποδίδουν στην τρόικα, για να στρέψουν σ' αυτήν τη λαϊκή αγανάκτηση, να διευκολύνουν την κυβέρνηση που θα τα αποφασίσει ως αναγκαστικά μέτρα, προκειμένου να σωθεί τάχα η χώρα από τη χρεοκοπία. Μόνο που απ' αυτά τα μέτρα δε μαζεύονται λεφτά για τα χρέη. Γίνονται φτηνότεροι οι εργάτες για το κεφάλαιο και έτσι αντισταθμίζει σ' ένα βαθμό τη μείωση κερδών που έχει λόγω κρίσης, ενώ θα έχει μεγάλα κέρδη όταν έρθει ανάκαμψη. Είναι μέτρα της στρατηγικής "ΕΕ-2020" για την ανταγωνιστικότητα και του Συμφώνου για το Ευρώ.

(...) Η άποψη των αστικών και των οπορτουνιστικών επιτελείων ότι αυτή η πολιτική μεγαλώνει την ύφεση, αφού μειώνει την αγοραστική δύναμη, αυξάνει την ανεργία, είναι αληθοφανής. Πράγματι, κάποιες επιχειρήσεις, αφού μειώνεται δραστικά ο τζίρος τους, θα κλείσουν, θα συνεχίζεται η ύφεση, αλλά τα μονοπώλια που αντέχουν, θα συγκεντρώσουν μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής και της οικονομίας, τότε θα κάνουν επενδύσεις, θα δυναμώσουν περισσότερο, θα κερδοφορούν πολλαπλάσια, με δεδομένο ότι θα έχουν γίνει πάμφθηνοι οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό να υψωθεί στους χώρους δουλειάς και στις συνοικίες πανεργατικό - παλλαϊκό μέτωπο παρεμπόδισης και αντεπίθεσης. Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για εργατική λαϊκή εξουσία και οικονομία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους» (από το πρωτοσέλιδο σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Η ΥΦΕΣΗ: «Είναι καιρός να αρχίσουμε να αποκαλούμε την τρέχουσα κατάσταση με το όνομά της: είναι ύφεση. Σύμφωνοι, δεν είναι ένα ολοκληρωμένο ριπλέι της Μεγάλης Υφεσης, αλλά αυτό δεν είναι παρηγοριά» (Ο Paul Krugman σε «The New York Times»/ΒΗΜΑ).

ΤΑ ΖΟΡΙΑ: «Η ύφεση και η έλλειψη ρευστότητας αλληλοτροφοδοτούνται (...) ο σκληρός "δημοσιονομικός κανόνας" που επέβαλε η Γερμανία σ' όλη την Ευρώπη (και ήδη τον εφαρμόζει η Ελλάδα), είναι "ανέφικτος στόχος" και θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση της ΕΕ και της Ευρωζώνης» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΟΙ ΣΟΥΠΙΕΣ: «Ο υπουργός Οικονομικών τώρα νίπτει τας χείρας του για τις εξελίξεις (...) "Το DNA του μνημονίου μας οδηγεί σε αδιέξοδο". Το μνημόνιο απέτυχε ομολογεί ο υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος και για αυτό επιρρίπτει ευθύνες και στην τρόικα» (στο ΒΗΜΑ).

ΤΑ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ: «Οποιος είναι κουρασμένος, όποιος βιάζεται να κερδίσει τις εκλογές και όποιος επιμένει να αγνοεί τη λαϊκή απαίτηση για αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του. Η ιστορία, όμως, και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν, θα είναι απελπιστικά σκληρή με όποιον ή όποιους μας ώθησαν στη δραχμή» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ: «Εχουμε ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου και κανένας δεν προσπαθεί να την κλείσει. Κανένας δεν προσπαθεί σοβαρά να κατανοήσει τους λόγους της αποτυχίας μιας πολιτικής και να σχεδιάσει μια πειστική εναλλακτική λύση» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).

ΚΑΙ Τ' ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ: «Η κυβέρνηση Παπαδήμου διά του υπουργού Οικονομικών καλεί σε συνομολόγηση λιτότητας και νέων μέτρων (...) το σύνολο των πολιτών σε ένα "εθνικό κίνημα ανασυγκρότησης", περιγράφοντάς την ακριβώς έτσι όπως την έχουν οραματιστεί οι αιώνιοι δανειστές της (...) οι διαπιστώσεις της τρόικας (...) αποτελούν πάγιες θεσμικές και διοικητικές ανεπάρκειες του ελληνικού κράτους (...) ούτε και τώρα η τρικομματική κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου θέλει να ασχοληθεί (...) έτσι και χθες: μέσα στον ορυμαγδό των λέξεων του αρμόδιου υπουργού, η λέξη φοροδιαφυγή δεν υπήρξε πουθενά...» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).