Οι χτεσινές δηλώσεις Σαλμά (υπουργού Υγείας) για τους ελέγχους στη φαρμακευτική δαπάνη είναι πρόκληση για όλους όσοι ήδη πληρώνουν πανάκριβα την υγεία τους, ακριβώς επειδή το σύστημα «Σαλμά» απαγορεύει να πάρεις το φάρμακο που έχεις ανάγκη, την ώρα που το έχεις ανάγκη. Και μόνο το γεγονός ότι βάζει οροφή στο πόσα θα πληρωθούν για φάρμακα από το σύστημα χωρίς να γνωρίζει τις ανάγκες ενός προς έναν των αρρώστων, είναι ικανό να δείξει το μέγεθος της απάτης και της αναλγησίας.

Τώρα που ο κόμπος φτάνει στο χτένι ομολογούν ότι το 68% των συνταξιούχων ζει με συντάξεις πείνας, κάτω από τα 700 ευρώ. Το ομολογούν γιατί ακριβώς αυτήν την κατηγορία συνταξιούχων θα χτυπήσουν. Σήκωσαν θόρυβο για τις ψηλές συντάξεις για να καλλιεργήσουν κλίμα περικοπών. Και τώρα που νομίζουν ότι έχουν συναίνεση, προχωράνε στο μεγάλο μαχαίρι.

Δίδαγμα για κάθε εργαζόμενο και συνταξιούχο: Οταν χτυπάνε το διπλανό σου, δόστου στήριξη. Η καμπάνα χτυπάει και για σένα. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Η κυβέρνηση προχωρά με το «διαίρει και βασίλευε». Οι εργάτες έχουν την ταξική ενότητά τους για να απαντήσουν.

Για να προωθήσουν τα μέτρα που τσακίζουν εξίσου εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, καταφεύγουν σε έναν πλαστό διαχωρισμό: Μιλάνε για «σπάταλο δημόσιο» και «έντιμο ιδιωτικό τομέα». Στον ιδιωτικό τομέα ταυτίζουν εργαζόμενους και αφεντικά για να δημιουργήσουν ενιαία αντίθεση με τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα. Ο διαχωρισμός είναι πλαστός, και είναι τέτοιος γιατί αυτό βοηθά την αστική τάξη να διαμορφώνει τις συμμαχίες που τη συμφέρουν.

Το Δημόσιο, βέβαια, δεν είναι για υπεράσπιση. Είναι τμήμα του κράτους των καπιταλιστών, γι' αυτούς δουλεύει. Θέλει ανατροπές, αλλά εκείνες που θα υπηρετούν μια λαϊκή εξουσία. Από την άλλη, ο ιδιωτικός τομέας, που λένε, στο σκέλος των αφεντικών είναι αυτός που μόνο παίρνει από το κρατικό ταμείο, είναι αυτός που φοροαποφεύγει νόμιμα και εισφοροδιαφεύγει νόμιμα. Το θέμα δεν είναι το «Δημόσιο» γενικά, αλλά σε ποιανού τα χέρια είναι η εξουσία. Κι αυτήν την έχουν ακόμα οι καπιταλιστές.

Για τους εργάτες, ο δρόμος της αλήθειας έχει σήμανση: τα ταξικά τους συμφέροντα. Το ανειρήνευτο της πάλης τους μέχρι να καταργηθούν οι καπιταλιστές και η εξουσία τους. Σ' αυτό το δρόμο είναι αυτονόητη η πάλη για την υπεράσπιση δικαιωμάτων, για την κάλυψη των αναγκών χωρίς ενοχές για το «σπάταλο Δημόσιο», χωρίς ανοχές στους καπιταλιστές που τσακίζουν εξίσου κάθε εργαζόμενο από τη δουλειά του οποίου προέρχεται ο πλούτος τους.

Με μια απόλυτη ευθυγράμμιση ο αστικός Τύπος έχει υιοθετήσει κάθε κυβερνητικό μέτρο και έχει βάλει στην άκρη διαφορές των επιμέρους τμημάτων της αστικής τάξης που άλλοτε εκφράζονταν και σαν πολιτικές διαφορές.

Το γεγονός έχει την εξήγησή του στον ίδιο το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης. Απ' άκρο σε άκρο οι καπιταλιστές ανταγωνίζονται πλέον με καθαρό το στόχο να ανατρέψουν ό,τι κατάκτησαν οι εργάτες, να επιβάλουν ένα εργασιακό τοπίο όπου θα κυριαρχούν συνθήκες ζούγκλας. Αυτή η επιδίωξη βρίσκει την έκφρασή της στην πολιτική είτε αυτή ασκείται από τους νεοφιλελεύθερους είτε ασκείται από σοσιαλδημοκράτες. Η μάχη για την πολιτική διαδοχή εκφράζει διαφορετικά μοντέλα διαχείρισης, ανάλογα και με το επίπεδο της πάλης του εργατικού κινήματος, αλλά δεν ξεφεύγει από τα πλαίσια άσκησης του ταξικού πολέμου όπου για κάθε μία από τις ανταγωνιζόμενες ομάδες καπιταλιστών ο κύριος εχθρός παραμένει η εργατική τάξη.

Σ' αυτή τη στοχοπροσήλωση συνδράμουν οι οπορτουνιστές που εντείνουν τη δράση τους ώστε να φύγει από τη μέση το κεντρικό πρόβλημα: Η ταξική διαφορά και η έκφρασή της στο επίπεδο της εξουσίας, πρόβλημα που ζητά λύση ακριβώς στην αμφισβήτηση της βάσης που το γεννά: την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Οι οπορτουνιστές συμβάλλουν στο να υποβιβαστεί η ολόπλευρη ταξική αντιπαράθεση, σε στενή πολιτική πάλη για τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας, με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής να παραμένουν αδιατάραχτες. Αξιώνουν να υποταχτεί το εργατικό κίνημα στο στόχο μιας κυβερνητικής εναλλαγής. Κι απ' αυτή τη σκοπιά η συμβολή τους στη διατήρηση της εξουσίας των καπιταλιστών είναι που τους καθιστά επικίνδυνους για τα εργατικά συμφέροντα.

Ασχετο: Το σκοτάδι καλά κρατεί. Σ' όλες τις εφημερίδες προβάλλεται σαν πραγματικό γεγονός ότι η Παναγιά έσωσε το δάσος στο Αγιο Ορος. Αν δεν έβρεχε; Πάλι θέλημα Θεού, θα λέγανε, ότι ήτανε... Σε κάτι τέτοιες σοφιστείες πατάει και η κυβέρνηση για να παρουσιάσει σαν θεάρεστο το έργο της. Τόσο θεάρεστο όσο και η ιερή αγανάκτηση του αρμόδιου υπουργού της τάξης και του βούρδουλα που αφού έδωσε το σύνθημα για το ξεπάστρεμα των αλλοδαπών, τώρα δήθεν αγανακτεί γιατί κάποιοι άλλοι του αμφισβήτησαν το μονοπώλιο του βούρδουλα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ στην αποδέσμευση από την ΕΕ και σύγκρουση με τα μονοπώλια

ΤΑ ΝΕΑ: Ο άγνωστος πόλεμος

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το δόγμα Σαμαρά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Συμπληγάδες για τους τρεις οι περικοπές και η εφεδρεία

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΔΝΤ: Δεν πληρώνω αν δεν γίνει κούρεμα

Η ΑΥΓΗ: Υφεση έως το 2016 και βλέπουμε

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τα τελευταία «παράθυρα» για σύνταξη πριν από τα 65

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Επιδρομή στους συνταξιούχους

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Πλασματικά χρόνια για παιδιά

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Σε εφεδρεία επίορκοι και ανεπαρκείς

REALNEWS: Η απόρρητη λίστα του πρωθυπουργού

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Κόντρα στην αποκρατικοποίησή τους η αντιπολίτευση

ΑΥΡΙΑΝΗ: Αρχιέρεια της διαφθοράς και της μίζας

ΕΘΝΟΣ: Ανεβαίνουν οι βάσεις σε 40 σχολές

«Κάθε μέρα που περνά η κυβέρνηση "εμπλουτίζει" με νέα βάρβαρα μέτρα το πακέτο των 16 και πλέον δισ. ευρώ, για την περίοδο 2012-2014, η εφαρμογή των οποίων θα επιφέρει συντριπτικά και μόνιμα πλήγματα σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, οικογενειακά - κοινωνικά - προνοιακά επιδόματα, Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση, ενώ θα διευρύνει τη μακρά λίστα των ανέργων με μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Παράλληλα και με ταχύτατους ρυθμούς οι κυβερνητικοί εταίροι δρομολογούν μέσω των ιδιωτικοποιήσεων την παράδοση στρατηγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας στο μεγάλο κεφάλαιο (...) Οι στόχοι που θέτει η κυβέρνηση για επιτάχυνση των διαρθρωτικών ανατροπών, των αποκρατικοποιήσεων, της συρρίκνωσης του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο και της αξιοποίησης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ αποτελούν τη στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης και των διεθνών καπιταλιστικών κέντρων για την αντιμετώπιση των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος του λαού.

Η κυβερνητική επέλαση σε βάρος του λαού, που υλοποιείται με τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα προγράμματα, δεν μπορεί να γίνει ούτε δίκαια ούτε ήπια, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί εταίροι. Τα κόμματα της πλουτοκρατίας έχουν δεσμευτεί απέναντι στην τάξη τους και δε θα διστάσουν μπροστά σε τίποτα (...) Αυτό που οφείλουν να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι είναι ότι κάθε μέρα που περνά η ζωή τους και η ζωή των παιδιών τους θα γίνεται χειρότερη. Χωρίς αποδέσμευση από την ΕΕ, χωρίς μονομερή διαγραφή του χρέους και χωρίς αποφασιστική σύγκρουση με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών δεν μπορεί να απαλλαχθεί ο λαός από τα βάρβαρα μέτρα και τα μνημόνια. Η μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται στον άλλο δρόμο ανάπτυξης, στο δρόμο της λαϊκής οικονομίας, με λαϊκή εξουσία, όπου ο τεράστιος πλούτος που παράγεται θα είναι πραγματικά λαϊκή περιουσία» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΠΛΑΣΤΟΣ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ: «Το πολιτικό σύστημα πρέπει να ξεπεράσει τη δειλία του και τις αναστολές του (...) πρέπει να πάρουν επιτέλους τις αποφάσεις τους χωρίς ταμπού και δισταγμούς (...) είναι αναγκαίο να στηριχθούν από τους κυβερνητικούς εταίρους, τους βουλευτές και το κομμάτι της κοινωνίας που δουλεύει σκληρά, πληρώνει φόρους και δεν ανέχεται άλλο το καθισιό και τη σπατάλη ενός τμήματος του Δημοσίου. Αυτό το τμήμα της κοινωνίας θα στηρίξει γενναίες αποφάσεις» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ Η ΣΦΑΓΗ: «Μέτρα που "δαγκώνουν" και οδηγούν στη μείωση των αποδοχών (μισθολογικού κόστους, συντάξεων, επιδομάτων) και στην έξοδο από το Δημόσιο 150.000 υπαλλήλων ως το 2015 καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση (...) Μετά την αφαίρεση εισοδημάτων περίπου 12 δισ. ευρώ από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις κατά το 2012 - τη μεγαλύτερη δόση λιτότητας που εφαρμόστηκε ποτέ στη χώρα μας (...) το περιβάλλον είναι δραματικό, τα περιθώρια για την αύξηση των εσόδων μέσω της φορολογίας ανύπαρκτα και έτσι το βάρος πέφτει σε δραματικές αποφάσεις που οδηγούν σε περικοπές κατά βάση μισθών, συντάξεων και κυρίως επιδομάτων (...) προτάθηκε να αυξηθεί ο αριθμός της εφεδρείας σε 40.000 άτομα και να μην ανανεωθούν οι συμβάσεις σε 25.000 συμβασιούχους (...) στους ΟΤΑ ζητούνται η ανάθεση καθαριότητας των δρόμων και συλλογής απορριμμάτων σε ιδιωτικές εταιρείες (...) στις ΔΕΚΟ (...) ζητούνται νέες συγχωνεύσεις και αύξηση εσόδων στις δημόσιες μεταφορές από τα εισιτήρια (...) Το μεγάλο πλήγμα όμως θα επέλθει με δραστικές περικοπές στο κοινωνικό κράτος και στη δωρεάν περίθαλψη. Η τρόικα προτείνει αύξηση εισιτηρίων στα νοσοκομεία και περικοπές παροχών στους ανασφάλιστους» (στο ΒΗΜΑ).

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΤΟΛΕΑ: «"Εκφράζω τη βαθύτατη θλίψη μου στους οικείους του υπηκόου Ιράκ ο οποίος τραυματίσθηκε θανάσιμα από αγνώστους. Δηλώνω προς κάθε κατεύθυνση ότι η πολιτεία θα είναι αμείλικτη προς όλους τους δράστες εγκληματικών ενεργειών, οποιαδήποτε υποτιθέμενη πρόφαση κι αν βρίσκουν" δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας, που ζήτησε από την ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας την επιτάχυνση των ενεργειών για την ανακάλυψη των δραστών της δολοφονικής επίθεσης» (στα ΝΕΑ).

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΒΡΕΧΕ; «Οι μοναχοί λένε ότι ήταν θαύμα. Ολη μέρα ο ουρανός ήταν καθαρός(...) τα μεσάνυχτα του Σαββάτου μοναχοί από διάφορες μονές συγκεντρώθηκαν στη Μονή Χιλανδαρίου και στην προσευχή τους ζήτησαν να βρέξει για να σταματήσει η πυρκαγιά. Και τότε έβρεξε (...) "η Παναγιά έσωσε τελικά το περιβόλι της" έλεγαν οι πατέρες του Αγίου Ορους» (στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ).