Του Τάσου Αναστασίου από τα «ΝΕΑ»

Οι εκατοντάδες εργάτες, που έδωσαν προχτές το πρωί μάχη - κυριολεκτικά μάχη - έξω από εργασιακά γκέτο για την επιτυχία - εργάτη τον εργάτη - της απεργίας, ξέρουν ήδη από καιρό πως δεν είναι τα «εξάστηλα» που καθορίζουν την έκβαση της μάχης, αν και τα «εξάστηλα» του αστικού Τύπου είναι όπλο στο συσχετισμό δύναμης, όπλο υπέρ του κεφαλαίου.

Οι εργάτες, όχι όλοι, αλλά, ήδη, αρκετά τόσοι, ώστε να συγκροτούν μία κρίσιμα αποφασιστική μάζα, γνωρίζουν πλέον, περισσότερο από χτες, από πρώτο χέρι - αυτό είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης και δράσης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου - ότι η μάχη κρίνεται στρατηγικά από το τι ζητάς και τακτικά από το ποιοι με ποιους, υποταγμένοι σε ποια στρατηγική, συγκροτούν την κρίσιμη δύναμη - ικανή να φέρει σε πέρας την όποια σύγκρουση, έτσι που ωφελημένοι να βγουν στο κάθε βήμα τους αυτοί και μόνον αυτοί που παράγουν τον πλούτο.

Γιατί, τώρα, μια μέρα μετά την απεργία, αυτές οι επισημάνσεις;

Γιατί τότε, στα 1990-'91, μας είχαν γανώσει το μυαλό, σχετικά με το πόσο «ιστορικά απαράδεκτο» ήταν το να παραμένει το σχίσμα μεταξύ σοσιαλδημοκρατών και κομμουνιστών. Και ήρθε η ρημάδα η πραγματικότητα να δείξει ξανά και ξανά πόσο πράκτορες του κεφαλαίου είναι όλοι αυτοί, που σε μια κρίσιμη καμπή - όταν η αντεπανάσταση έπαιρνε το πάνω χέρι - προσπάθησαν να αρπάξουν την ευκαιρία, για να οδηγήσουν την εργατική τάξη σε μια στρατηγικής σημασίας ήττα. Εκαναν ζημιά, βαριά ζημιά. Μα, να, εκδικήτρα η εξέλιξη της ταξικής πάλης έρχεται να σου πει πόσο ανιστόρητο είναι να εμπιστεύεται ο εργάτης τον σοσιαλδημοκράτη, αυτόν που, ξανά και ξανά, σου δηλώνει με πράξεις ότι αποστολή του είναι το θάψιμο της εργατικής τάξης.

Προχτές, η σοσιαλδημοκρατία, σ' όλες τις εκφάνσεις της, έδωσε ξανά εξετάσεις στο κεφάλαιο. Σε συνδικαλιστικό επίπεδο, με το να κάνει τα πάντα για να μην πετύχει η απεργία (μόνο τα οργανωμένα μέλη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ να είχαν κατέβει στην απεργία και τη συγκέντρωσή τους, θα ήταν καλύτερη η εικόνα από το «φύλλο και φτερό» που δήλωνε το Πεδίον του Αρεως). Και σε πολιτικό επίπεδο, με το να δηλώσει στο γνωστό «ναό», τη Βουλή, ότι η διαφορά της με τους «φιλελεύθερους» της ΝΔ, αφορούσε το περίφημο «φίλινγκ», την αίσθηση που, τελικά, αποτυπώνει στις συνειδήσεις κάθε εξόφθαλμη εξαπάτηση των εργαζομένων.

Διά ταύτα: Είναι σκληρή η πραγματικότητα, που ξεδιπλώνεται μπρος μας. Αλλά, μετά κι απ' αυτήν τη μάχη, είναι ακόμα πιο καθαρό ποιος με ποιον, πώς και γιατί. Κι αυτό συνιστά ήδη μέγα κέρδος για την εργατική τάξη. Κι άστε τα σκυλιά να αλυχτούνε.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ισχυρό ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και προοπτικής

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΠΗΡΓΗΣΑΝ ΠΑΛΙ ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σε αναμέτρηση κυβέρνηση και συνδικάτα ΔΕΚΟ

Η ΑΥΓΗ: Δυναμικό «όχι» στη λιτότητα και τα αντεργατικά μέτρα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Τρέχουν» με 45% τα τραπεζικά κέρδη

ΤΟ ΒΗΜΑ: Κυβερνητικός εμφύλιος για τις ΔΕΚΟ και το άρθρο 14

ΕΘΝΟΣ: ΦΟΡΟ - ΑΜΟΚ ξεσκονίζουν φακέλους μέχρι και το ...1994

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΝ την Ελλάδα οι ΔΕΚΟ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ στις ΔΕΚΟ με νόμο - σταθμό

Η ΧΩΡΑ: Εμφύλιος υπουργών για τις αρμοδιότητες

PRESS time: ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Ηρεμα, ήρεμα, δεν είμαι τρομοκράτης

ΤΑ ΝΕΑ: Big Brother σε Ιντερνετ, κινητά, σταθερά

Η ΝΙΚΗ: Γίναμε... CΙΑιστάν

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΘΗΣΑΥΡΟΣ της «17 Νοέμβρη» σε θυρίδες τραπεζών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΑΠΑΓΩΓΗ της έρευνας για τις απαγωγές

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ οι νέες αντικειμενικές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΕΩΣ 60% στις αντικειμενικές αξίες

«Το "πλάκωμα" μεταξύ των 25 κοινοτικών ηγετών, για το ποια χώρα θα πληρώσει τα περισσότερα και ποια θα εισπράξει τα περισσότερα από τον προϋπολογισμό της Ενωσης, είναι αλήθεια πως αγγίζει τα όρια της αηδίας, ανάλογης με αυτήν που θα νιώθαμε αν βλέπαμε πώς φτιάχνουν και τι βάζουν μέσα στα λουκάνικα. Εχουμε πλημμυρίσει τις τελευταίες ημέρες με παραπλανητικές δηλώσεις και μακιγιαρισμένα, κατά τα συμφέροντα κάθε κοινοτικής χώρας, στατιστικά στοιχεία που στηρίζουν τις διεκδικήσεις της σε αυτή τη μεγάλη διαπραγμάτευση κορυφής που αρχίζει σήμερα στις Βρυξέλλες. Οι πιο εκτεθειμένοι, πάντως, από όλους είναι οι ταλαίπωροι οι δημοσιογράφοι, που πρέπει να ξεμπλέξουν το ψέμα από την αλήθεια, για να δώσουν στους αναγνώστες και ακροατές τους κάποια - όλα είναι αδύνατον, αφού είναι καλά κρυμμένα - αληθινά στοιχεία γύρω από το νέο κοινοτικό προϋπολογισμό» (του Γιώργου Δαράτου/ «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

«Η διεθνής (βλ. αμερικανική) αστυνόμευση, με στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, είναι ένα φαινόμενο των ημερών, που ασφαλώς εξελίσσεται και εντός ευρωπαϊκού εδάφους. Από κει και πέρα οι αντιστάσεις και η αντίληψη εθνικής αξιοπρέπειας της κάθε κυβέρνησης προσδιορίζουν τα περιθώρια δράσης των ξένων πρακτόρων. Στην προκείμενη περίπτωση δεν είχαμε την απαίτηση να κηρύξει ο Βουλγαράκης πόλεμο στην Ιντέλιτζενς και το FBI. Απλά και μόνον η επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης και το μπαλάκι των ευθυνών από υπουργείο σε υπουργείο παρέπεμπε σε κωμωδία» (του Γιώργου Χαρβαλιά/ «ΕΘΝΟΣ»).

«...Σε έκθεση του Ισπανού βουλευτή Luis Maria De Puig, η οποία συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης την περασμένη εβδομάδα στο Παρίσι(...) σε ό,τι αφορά τα κίνητρα για τη στρατολόγηση των Ευρωπαίων πολιτών σε τρομοκρατικές δράσεις, επισημαίνεται ότι μία σειρά από συμπεριφορές της δύσης έχουν ήδη δημιουργήσει μία "δεξαμενή" τέτοιων ατόμων που είναι έτοιμα να γίνουν ανθρώπινες βόμβες, επειδή δεν έχουν, εκτός από τη ζωή τους, τίποτε άλλο να χάσουν» («Το ΠΟΝΤΙΚΙ»).

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Είναι καιρός τώρα που τα συνδικάτα των πιο προνομιούχων, προστατευόμενων με "ειδικές" ρυθμίσεις στρωμάτων των εργαζομένων, έχουν απολέσει το φωτοστέφανο των "εκπροσώπων του κοινού συμφέροντος". Αυτό είχε υπ' όψιν, ήδη τη δεκαετία του '80 ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν έκανε λόγο περί "ρετιρέ", αυτό υπολόγιζαν ηγέτες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, όπως ο Τόνι Μπλερ, που έκοψε τον ομφάλιο λώρο συνδικάτων - Εργατικού Κόμματος(...). Οι αντιδράσεις των συνδικαλιστών στη μεταρρυθμιστική απόπειρα της κυβέρνησης εμφανίζονται ως οι ωδίνες που συνοδεύουν αναπόφευκτα τον "τοκετό" ενός νέου, υγιέστερου εργασιακού τοπίου» (το κύριο άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΜΟΙΡΑΣΜΕΝΟΙ ΡΟΛΟΙ: «Η ηγεσία της ΓΣΕΕ πρέπει να αισθάνεται διπλά "αδειασμένη". Και από την κοινωνία, που έστρεψε την πλάτη της στη χθεσινή κινητοποίηση, και από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος ετάχθη χθες κατά της μονιμότητας και υπέρ της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις» (του Μανώλη Κοττάκη / «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑ: «Οι μεταρρυθμιστικές τομές της κυβέρνησης Καραμανλή περνάνε στη Βουλή, η μία μετά την άλλη και η αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνο δεν μπορεί να τις εμποδίσει, αλλά και τις αποδέχεται όσο γίνεται αθόρυβα, αφού δεν μπορεί να κάνει αλλιώς» (του Χρήστου Πασαλάρη / «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»).

ΠΟΥ, ΠΟΤΕ, ΠΟΙΟΣ; «Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΝ και όλες οι δυνάμεις που συμμετέχουν στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αγωνίζονται επί της ουσίας εναντίον των επιλογών και των συνεπειών της Λισαβόνας» («ΑΥΓΗ»)