Είπαμε, Πρωταπριλιά χτες, αλλά αυτοί το παρακάνανε.

Διαβάζεις ρεπορτάζ, αναλύσεις, άρθρα και σχόλια και νομίζεις ότι πάει, χάθηκε ο κόσμος, γκρεμίζονται όλα, πλακώσανε οι δυνάμεις της «ανασφάλειας» κι άντε να χωθούμε οι άλλοι στα λαγούμια μας να γλιτώσουμε, μέχρι να αναλάβει η ομάδα «Δέλτα», το «Σι-Φορ-Αϊ» και δεν ξέρω γω ποιο άλλο σύστημα αστυνόμευσης να μας σώσει.

Τι λέτε! Νομίζετε πως επειδή έχετε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ. να χορεύουν όλοι μαζί με μοιρασμένους ρόλους στον ίδιο καθεστωτικό ντορό, θα μας τρελάνετε με τα δημιουργήματά σας, τους «εγκληματίες μετανάστες» (όπως έγραψε χτες ο Παπαχελάς), ή τα κλεφτρόνια που μπούκαραν σε μια τράπεζα.

Δικό σας δημιούργημα η ανασφάλεια. Και αυτή που περιγράφετε και τη χρησιμοποιείτε για περισσότερη κρατική βία και καταστολή, αλλά, κυρίως, η άλλη που την κρύβει ευπρεπώς το σύστημά σας.

Ο άνθρωπος του μεροκάματου τρέμει την απόλυση, τρέμει τη κατάσχεση απ' την τράπεζα, φρικάρει που δεν έχει να πληρώσει το φροντιστήριο του παιδιού, του κόβεται η καρδιά και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να αρρωστήσει κι άντε βρες να πληρώσεις, μαυρίζει η ψυχή του όταν ξέρει πως μπορεί να στύψει την πέτρα αλλά μεροκάματο δε βρίσκει.

Ο άνθρωπος του μεροκάματου ρωτάει το παιδί του «τι γράμματα έμαθες σήμερα», «τι δουλειά θα κάνεις αύριο με τα γράμματα που μαθαίνεις», ζητάει συγνώμη απ' το παιδί όταν μια μέρα δεν είχε το ένα ευρώ που κοστίζει ένα μπουκάλι γάλα, «διδάσκει» την κόρη του ότι ομορφιά είναι ο κόσμος που κουβαλάς μέσα σου κι όχι τα λιλιά που φοράς απέξω, ψάχνει και βρίσκει άλλους γονιούς για να ζητήσουν όλοι μαζί καλύτερο σχολειό, ψάχνει και βρίσκει άλλους εργάτες για να δουν πώς θα τουμπάρουν τ' αφεντικό τους. Οι άνθρωποι του μεροκάματου κάνουν καθημερινά πράγματα, που δεν έχουν καμιά σχέση με όλα αυτά που ο αστικός Τύπος προσπαθεί να μας πείσει ότι τρομοκρατούν τους ανθρώπους του μεροκάματου.

Το πρόβλημα του ανθρώπου του μεροκάματου δεν είναι οι μπάτσοι που λείπουν. Ηδη, όσοι υπάρχουν, και είναι πολλοί, όπου τον συναντάνε, του κάνουν μαύρη τη ζωή και τούμπανο τη ράχη.

Το πρόβλημα του ανθρώπου του μεροκάματου είναι ο φόβος του. Είναι ότι έχει εκπαιδευτεί και εκπαιδεύεται ακόμα πιο εντατικά τώρα να σκύβει.

Σ' αυτό ακριβώς παρεμβαίνουν οι κομμουνιστές με μια κοπιώδη δουλειά μυρμηγκιού, που αναλύουν τη πραγματικότητα, έτσι που ο εργάτης να καταλάβει και ποιος είναι ο αντίπαλος, και πώς αντιμετωπίζεται, κι, ακόμα καλύτερα, ότι ο αντίπαλος μπορεί να γκρεμιστεί απ' το θρόνο του!

Αυτήν την προοπτική θέλει να αντιμετωπίσει η αστική τάξη, που ξέρει από εμπειρία πως η ανάλυση των κομμουνιστών ακουμπάει συνειδήσεις.

Αυτές τις συνειδήσεις θέλουν να ευνουχίσουν οι αστοί, όταν στήνουν μια ψευδή συνείδηση «επανάστασης».

Εδώ είμαστε, λοιπόν: Η συσπείρωση γύρω από το ΠΑΜΕ, η ανταπόκριση των εργατών στο κάλεσμα του ΚΚΕ είναι μετρήσιμα μεγέθη.

Η αστική τάξη ξέρει να μετράει τον αντίπαλο. Γι' αυτό σπεύδει να δημιουργήσει προπέτασμα. Ωστε να μη δεις τι σημαίνει ταξικός αγώνας, πώς οργανώνεται, πώς διεξάγεται και πώς αυτός κερδίζει, και στο επιμέρους που είναι ο μισθός, και στο γενικό που είναι η ίδια η εξουσία όταν οι εργάτες βάλουν πλώρη γι' αυτό.

Η αστική τάξη δεν ξέρει μόνο να μετράει τον αντίπαλο, έχει μάθει - προσπαθεί και να τον παροπλίσει, πού; Εκεί ακριβώς που μπορεί να γίνει επικίνδυνος: Στην οργάνωση της εργατικής τάξης όχι μόνο για το μεροκάματο, αλλά για το σύνολο της ζωής της. Καθώς οι εργάτες κατανοούν, αργά αλλά σταθερά, πως η πάλη για το μεροκάματο συνδέεται όλο και περισσότερο με την πάλη για την ίδια την πολιτική εξουσία, με την πάλη για την κατοχή των μέσων παραγωγής, η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη να προβοκάρει όλο και πιο έντονα ακριβώς αυτήν την προοπτική.

Ασχετο: Τελευταία, εμφανίζονται διάφορα φιντάνια στον αστικό Τύπο: Ο ένας - στην ΑΥΓΗ - καταγγέλλοντας δήθεν τους «πιστολάδες», περνάει ως αυτονόητο πως η μεγάλη ταξικο-πολιτική αντιδικτατορική πάλη δεν ήταν τίποτα άλλο από γκαζάκια της τότε εποχής, για να ταυτίσει στη συνέχεια τη σημερινή κουκούλα με κείνον τον αγώνα και να την παρουσιάσει ως μιαν αθώα παρέκκλιση από το δημοκρατικό αγώνα, που δικαιολογείται, όμως, ιστορικά. «Τι θέλει να πει ο ποιητής»; `Η, πιο σωστά, τι σκοπό τον έχει ο τύπος; Και αυτοί που τον έχουν και γράφει, μαζί με την εφημερίδα. Η άλλη, στο ΒΗΜΑ, νέο φιντάνι κι αυτή, βλέπει στις κουκούλες την προσπάθεια διαφόρων να αποκτήσουν εύσημα αριστεροσύνης. Λοιπόν, ή οι αστοί δεν μπορούν να ξεφύγουν από μιαν ερμηνεία του κόσμου που βλέπουν στον καθρέπτη τους, ή είναι επιστήμονες της μαύρης αντίδρασης. Επειδή δεν θεωρούμε βλάκα την αστική τάξη, καταλήγουμε στο αυτονόητο συμπέρασμα...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΝΑ ΝΕΚΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ να πλημμυρίσουν οι δρόμοι

ΤΑ ΝΕΑ: Μαγειρεύουν μέτρα για φόρους, μισθούς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σχέδιο SOS για τα εφάπαξ

ΕΘΝΟΣ: «ΕΡΑΝΟΣ» τώρα για το εφάπαξ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: SOS ΕΚΠΕΜΠΕΙ το Ταμείο Δημόσιων Υπαλλήλων

Ο ΛΟΓΟΣ: ΕΤΟΙΜΗ για λήψη σκληρών μέτρων

ΤΟ ΒΗΜΑ: Οι μεγάλοι συζητούν και οι μικροί αγωνιούν

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Με διαφωνίες αρχίζει αύριο το G20

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Βαβέλ η G20

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΡΗΓΜΑ στους ισχυρούς του κόσμου

Η ΑΥΓΗ: Ξεσηκωμός στην Ευρώπη

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μειώνει τα επιτόκια η ΕΚΤ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΩΝ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΚΡΙΣΙΜΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ στα Πανεπιστήμια

Η ΧΩΡΑ: Η μπάλα στους ξενοδόχους

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ για το σκάνδαλο της Siemens

«Ο κόσμος προσδοκά από μας την επιτάχυνση της μεταρρύθμισης του διεθνούς οικονομικού συστήματος. Προσδοκά να ανοικοδομήσουμε μαζί μια νέα μορφή καπιταλισμού, καλύτερα ρυθμιζόμενου, με μεγαλύτερη αίσθηση ηθικής και αλληλεγγύης. Αυτό είναι προϋπόθεση, ώστε να τεθεί η οικονομία σε κίνηση και να επιτευχθεί αειφόρος ανάπτυξη. Η κρίση αυτή δεν είναι η κρίση του καπιταλισμού. Αντιθέτως, είναι η κρίση ενός συστήματος που παρασύρθηκε μακριά από τις πλέον θεμελιώδεις αξίες του καπιταλισμού. Είναι η κρίση ενός συστήματος που οδήγησε τους διαχειριστές της οικονομίας σε ολοένα και πιο ριψοκίνδυνες ενέργειες, που επέτρεψε στις τράπεζες να κερδοσκοπούν αντί να κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή να χρηματοδοτούν την ανάπτυξη της οικονομίας, ένα σύστημα, τέλος, που ανέχτηκε μια παντελή έλλειψη ελέγχου των ενεργειών τόσων παραγόντων της οικονομίας και των αγορών» (από άρθρο του Προέδρου της Γαλλίας Ν. Σαρκοζί / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Η οικονομική κρίση είναι μια ευκαιρία να οικοδομηθεί σε νέες βάσεις και με επίκεντρο τον άνθρωπο το παγκόσμιο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό πιστεύει η επιτροπή Στίγκλιτς, που συνεδρίασε χθες στη Ν. Υόρκη (...) στη Χιλή ο Γκ. Μπράουν υποστήριξε ότι η οικονομική ύφεση δεν πρέπει να γίνει και κοινωνική ύφεση και γι' αυτό οι λύσεις που θα προταθούν θα πρέπει να παίρνουν υπ' όψιν τους τον άνθρωπο» (το ρεπορτάζ, επίσης, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ: «Ο Τζον Σουίνι ο επικεφαλής της εργατικής συνομοσπονδίας των ΗΠΑ AFL-C10 μπαινοβγαίνει στον Λευκό Οίκο τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα από τότε που ανέλαβε ο Ομπάμα, ενώ ο Μπους τον είχε καλέσει μια φορά στα οκτώ χρόνια» (ο Γ. Δελαστίκ στο ΕΘΝΟΣ).

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ: «Δεν θα πρέπει πλέον να αναρωτιόμαστε γιατί οι κουκουλοφόροι, οι καταλήψεις των ΑΕΙ και οι βομβιστικές επιθέσεις έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ρουτίνας. Η απάντηση βρίσκεται στον φόβο και την πολιτική δειλία όσων έχουν την ευθύνη για τον χειρισμό αυτών των υποθέσεων» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Ο ΦΤΑΙΧΤΗΣ: «Τα εύσημα της αριστεροσύνης καταπιέζουν αρκετό κόσμο που με τη σειρά του επιχειρεί να επιβάλει έναν συμβολισμό ως αναγκαία συνθήκη για τη λειτουργία της εκπαίδευσης» (η Λ. Κέζα στο ΒΗΜΑ).

Η ΒΟΛΙΚΗ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ: «Η συζήτηση για πιο δυναμικές μορφές αγώνα (ένοπλο) η οποία πράγματι απασχολούσε σε όλη τη διάρκεια της μαύρης επταετίας τις οργανώσεις της αριστεράς φάνταζε και ήταν τουλάχιστον ξεπερασμένη (...) διαβάζοντας κανείς τις προκηρύξεις (...) παρατηρεί τη γνώριμη από τα παλιά ισοπεδωτική λογική (...) από τη μια μεριά το σύστημα και το κράτος (...) και από την άλλη η αληθινή υπέρτατη και επαναστατική πράξη: ο ένοπλος αγώνας» (ο Κ. Ζαγάρας στην ΑΥΓΗ).

ΚΑΙ ΟΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ: «Πλήρης ενεργοποίηση του συστήματος C4I για τον εντοπισμό υπόπτων (...) λήψη δειγμάτων DNA όσων συλλαμβάνονται στο εξής για πρόκληση επεισοδίων ή βανδαλισμών» (τα νέα μέτρα / ΤΟ ΒΗΜΑ).